Ἐπιστολὴ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου Ζερβάκου

Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβᾶκος

Ἐν Πάρω τη 23-12-1970

Αγαπητέ μοι Αρσένιε,

έλαβον την επιστολήν σας ευχαριστώ δια τας επί ταις Αγίαις εορταίς ευχάς υμών, αντεύχομαι ομοίως.

Ασπάζομαι την συνετήν και φρονίμην γνώμην σας. Αλλά τί είπω, και τί λαλήσω΄ ουδέν άλλο ειμή το του Παροιμιαστού. Επειδή η παρούσα γενεά εστί σκολιά και παραπικραίνουσα΄ προς τους σκολιούς σκολιάς οδούς εξαποστέλλει ο Κύριος, και τα του σοφού Γρηγορίου. Τα των φίλων άπιστα, τα της Εκκλησίας αποίμαντα. Έρρει τα καλά γυμνά τα κακά· ο πλούς εν νυκτί Χριστός καθεύδει· μία των κακών η λύσις ο θάνατος. Τον οποίον επιθυμώ και παρακαλώ και πιστεύω και ελπίζω ότι ήγγικε. Φεύγω λυπημένος δια την ολεθρίαν, ελεεινήν και αξιοθρήνητον κατάστασιν όλης της ανθρωπότητος και περισσότερον του λαού και του κλήρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ελπίζω όμως ότι ο Πανάγαθος Θεός και Πατήρ ημών ο Ουράνιος δεν θα εγκαταλείψη εις τέλος την Εκκλησίαν, ην ο Ίδιος εθεμελίωσε και υπέρ ης το Αίμα Αυτού εξέχεε. Φεύγω και ευχαριστημένος και χαίρων, ελπίζων εις το άπειρον έλεος του Κυρίου, (ουχί εις τα έργα μου διότι ουκ εποίησα ουδέν αγαθόν επί της γης) ότι Εκείνος που με έβγαλε από την βρώμαν και δυσωδίαν του ματαίου κόσμου δια να Τον δουλεύσω δια της μοναχικής πολιτείας, θα ανοίξη τας πατρικάς αγκάλας Του, τα φιλάνθρωπα σπλάχνα, θα με δεχθή ουχί ότι ειμί άξιος, αλλ’ ως τον άσωτον υιόν μετανοούντα και θα με συναριθμήση τοις προβάτοις Αυτού.

Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος