Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ο καρπός της κρίσης

Εφέτος το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων δοκιμάστηκε σκληρά, πέρασε από μια μεγάλη κρίση. Όπως κάθε κρίση, έτσι και αυτή οδήγησε σε καλό αποτέλεσμα. Το σημαντικό είναι ότι η εκλογή του νέου Πατριάρχου έγινε ομόφωνα και έτσι υπάρχουν προϋποθέσεις να διατηρηθή η ενότητα της Αγιοταφικής Αδελφότητας για πολύ καιρό.

Θα ήθελα να εντοπίσω δύο καρπούς αυτής της κρίσης.

Ο πρώτος καρπός είναι η ενότητα των Αγιοταφιτών που επικράτησε κατά την εκλογή Πατριάρχου. Στο σημείο αυτό πρέπει να εξάρω το εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος του δεύτερου υποψηφίου για την Πατριαρχία, ήτοι του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, ο οποίος καίτοι είναι Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου και ήταν δεύτερος στο τριπρόσωπο εκλογής, παραιτήθηκε της υποψηφιότητός του, για να εκλεγή νέος Πατριάρχης με ομοφωνία και ομοψυχία. Αυτό, εκτός από το εκκλησιαστικό φρόνημά του, δείχνει και την πνευματικότητα του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης.

Ο δεύτερος καρπός είναι η εκλογή του Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Θεοφίλου σε Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Το γράφω αυτό, διότι μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση οι πρώτες συνεντεύξεις τις οποίες έδωσε σε δημοσιογράφους του αθηναϊκού Τύπου (Μαρία Αντωνιάδου στο Βήμα, Μαρία Παπουτσάκη στην Ελευθεροτυπία, στις 28-8-2005) και στις οποίες φαίνεται το ήθος και το φρόνημα του νέου Πατριάρχου.

Μεταξύ των άλλων θα ήθελα να εντοπίσω τρία σημεία.

Το ένα ότι οι Κληρικοί δεν μπορεί να είναι ή να ομοιάζουν με τους πολιτικούς. Είπε: “Προσπαθώ να κινούμαι στα εκκλησιαστικά πλαίσια και με εκκλησιαστικό φρόνημα. Γιατί θα πρέπει όταν γίνονται εκλογές σ' ένα Πατριαρχείο εμείς οι Κληρικοί θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως πολιτικοί…; Τί Κληρικοί είμαστε; Έτσι γινόμαστε πολιτικοί. Και το ερώτημα είναι γιατί φοράμε το ράσο; Οι πολιτικοί σκέπτονται με κοσμικά κριτήρια, αλλά εμείς είμαστε κληρικοί”. Αναφερόμενος στα πρόσφατα γεγονότα είπε: “Οι Κληρικοί είχαμε καταντήσει να λειτουργούμε ως πολιτικά πρόσωπα και νομίζω ότι αυτή η εικόνα πρέπει να εξαλειφθεί”.

Το άλλο είναι ότι οι Κληρικοί δεν πρέπει να είναι έμποροι. Είπε: “Ως νεαρός Κληρικός είχα πάει στην Κανά της Γαλιλαίας και για να αυξήσουμε τα έσοδα του ναού μου έλεγαν να κάνουμε διάφορες τελετές. Και ρώτησα τους ιθύνοντας της Κοινότητας: "Τί θέλετε να είμαι; Παπάς ή έμπορας;". Ακόμη τους είπα: "Ό,τι αν κάνω, αυτό που μου ζητάτε τώρα, έπειτα από λίγο καιρό θα με σιχαθείτε, θα με υβρίζετε, γιατί θα έχω γίνει έμπορας". Εγώ ουδέποτε αρνήθηκα ότι είμαι μοναχός και ιερέας”.

Και το τρίτο είναι ότι παρουσίασε την υπόσταση του Πατριαρχείου, διότι όπως είπε δεν πρέπει να μιλάμε για αραβοποίηση του Πατριαρχείου ούτε για ελληνοποίησή του. “Το Πατριαρχείο είναι Πατριαρχείο και ανήκει σε όλους, είτε είναι Έλληνες είτε είναι Άραβες”. Και εκφράζοντας τον ρόλο της Εκκλησίας είπε: “Η Εκκλησία είναι ο χώρος της μετανοίας”.

Είναι ενθαρρυντικές αυτές οι δηλώσεις ενός νέου εκκλησιαστικού ηγέτου.

Γευθήκαμε και τους δύο αυτούς καρπούς, δοξάσαμε τον Θεό και ευχόμαστε η λύπη να μεταστραφή σε χαρά. Επίσης ευχόμαστε να επηρεάση αυτό το φρόνημα όλους τους Κληρικούς κατά την εξάσκηση των ποιμαντικών και εκκλησιαστικών τους καθηκόντων.

Ν.Ι.