Γιάννη Βαρδακουλᾶ: Βιβλιοπαρουσίαση, Ναυπάκτου Ἱεροθέου, «Βιοηθικὴ καὶ Βιοθεολογία»
τοῦ Γιάννη Βαρδακουλᾶ
Μοῦ ἔκανε καὶ πάλι τὴν τιμὴ ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ἰερόθεος, νὰ μοῦ στείλη, μὲ θερμὴ μάλιστα ἀφιέρωση, καὶ τὴν τελευταία αὐτὴ ἐργασία του. Τὸν εὐχαριστῶ.
Ἔχω διαβάσει πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐργασίες τοῦ Μητροπολίτη μας, ποὺ τὸ εὗρος τῶν θεμάτων του μὲ ἔχει προβληματίσει εὐχάριστα, ἰδιαίτερα μάλιστα γύρω ἀπὸ τὰ σύγχρονα προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου γιατί ἔμεινα μὲ τὴν ἐντύπωση, ὅτι ὁ κλῆρος, ὅπως συμβαίνει συχνά, περιορίζεται στὰ στενὰ δογματικὰ θεολογικὰ προβλήματα καὶ ὄχι σὲ ὅ,τι προβληματίζει γενικότερα σήμερα τὸν ἄνθρωπο. Οἱ 129 ἐργασίες του - ἔρευνες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες 61 ἔχουν μεταφρασθῆ στὴν ἀγγλική, γαλλική, ἱσπανική, ἀραβική, ρωσική, σερβική, οὑγγρική, ρουμανικὴ καὶ κινεζικὴ ἀκόμη γλῶσσα, ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ἐνῷ παράλληλα ἐπιμαρτυροῦν τὴν ἀπήχηση τῆς γνώσης καὶ τοῦ λόγου τοῦ σὲ τόσους ἄλλους λαούς, μὲ τὴν διαφορετικότητα μάλιστα τοῦ πολιτισμοῦ τους.
Στὸ θέμα του ὁδηγήθηκε, ὅπως γράφει, ἀπὸ τὶς ἀνακαλύψεις τῆς μοριακῆς βιολογίας, τῆς γενετικῆς μηχανικῆς, τῆς βιοϊατρικῆς ἔρευνας καὶ τῶν ἐφαρμογῶν τους, χάρις στὴν ἐξελισσόμενη σύνδεση τῆς Ἰατρικῆς μὲ τὴν τεχνολογία, ἀπὸ τὴν ὁποία σύζευξη ἀπέρρευσαν πολλὰ ἀπὸ τὰ προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἔρευνας ἀπὸ τὴν σκοπιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως οἱ μεταμοσχεύσεις, ἡ εὐθανασία, ἡ καύση τῶν νεκρῶν, ἡ ἰατρικὴ ὑποβοήθηση στὴν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή, τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, ἡ ἄσκηση τῆς ἰατρικῆς ὡς λειτουργήματος μὲ τὰ συμφυῆ μὲ αὐτὴν εἰδικότερα προβλήματα.
Ἡ ἐνασχόληση μὲ αὐτά, ὅπως τὸ σημειώνει, εἶναι ἐπιβεβλημένη: ἀπὸ τὴν ὑπόσχεση τῶν σχετικῶν ἐρευνῶν, ἐφαρμογῶν καὶ τεχνολογιῶν γιὰ τὴν βελτίωση τῆς ποιότητας ζωῆς καὶ τὴν ἀνακούφιση ἀπὸ τὸν πάσης φύσεως πόνο ἀπὸ τὴν ἐλευθερία μὲ τὴν ὁποία ἡ ἐπιστήμη καλλιεργήθηκε μὲ συνέπεια στὶς χῶρες μὲ ὀρθόδοξη παράδοση, καὶ ἀπὸ τὴν εὐθύνη τῆς πολιτικῆς κοινωνίας νὰ καθορίση μὲ ρυθμιστικοὺς καὶ ἐλεγκτικοὺς μηχανισμοὺς τὰ ἀσφαλῆ ὅρια γιὰ νὰ μὴ μετατραπῆ ἡ βιοϊατρικὴ πρόοδος ἀπὸ μοναδικὴ εὐλογία σὲ καταστροφικὴ ἀπειλῇ γιὰ τὴν κοινωνία. Καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβῇ, ὅταν ἐλλείπη ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ὅταν παραγνωρίζωνται οἱ συνέπειες οἱ μελλοντικὲς γιὰ τὴν κοινωνία καὶ ὅταν ἡ ἔρευνα ἀλλαζονικὴ προωθεῖται ἀπὸ οἰκονομικὰ καὶ μόνο συμφέροντα, ποὺ ὑποβιβάζουν τὸν ἄνθρωπο σὲ ἄψυχο ἐμπόρευμα στὴν ἄψυχη, τὴν ἀσυγκίνητη κερδοφόρο ἀγορά.
Σ' αὐτὰ τὰ προβλήματα, ποὺ ἐξ ἀπόπτου ἔχουν πιὸ ἄνω ἐπισημανθῇ, ἀφιερώνει ὁ Μητροπολίτης μας τὴν ἔρευνά του, γιὰ νὰ ἐκφράση τὸν μεστὸ λόγο του στὰ σημερινὰ ὑπαρξιακὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ παλεύει καὶ δοκιμάζεται ἀνάμεσα σὲ ὑποσχέσεις, συνήθως διαψευδόμενες, ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ λυτρωτικὲς στὴν τραγικὴ ἀναζήτησή του. Τὰ ἀντιμετωπίζει κατὰ πρόσωπο μὲ τὸν μεστό, νηφάλιο καὶ ἐρευνητικὸ λόγο του, ποὺ δὲν καταγγέλλει, δὲν ἀπορρίπτει ἐκ προοιμίου, ποὺ προσπαθεῖ καὶ τὰ συνδέη μὲ τὴν Θεολογία καὶ τὰ ἐξανθρωπίζει θεολογικά, θεμελιώνοντας τὴν Βιοθεολογία, τῆς ὁποίας ἀπὸ χρόνια εἶναι ἐρευνητὴς μὲ μιὰ ὅλη σειρὰ ἐργασιῶν καὶ εἰσηγήσεών του.
Ἡ Ὀρθοδοξία, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὸ κείμενο τῆς ἐργασίας τοῦ Μητροπολίτη μας, ἔχει ἤδη ἀσχοληθῇ μὲ τὰ προβλήματα αὐτὰ σὲ διεθνῆ ἐπιστημονικὰ συνέδριά της, σὲ ἐπιστημονικὰ συμπόσια καὶ σὲ διακηρύξεις της, στὴν διαμόρφωση τῶν ὁποίων ὁ σέβ. Ἰερόθεος ἔχει προσθέσει μὲ τὶς δικές του μελέτες καὶ εἰσηγήσεις.
Δὲν ἔχω θεολογικὴ κατάρτιση, ἀλλὰ κάτι, νομίζω, καταλαβαίνω καὶ αἰσθάνομαι ὡς ταπεινὸς ἐργάτης τῶν ἐπιστημῶν τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔχουν ὡς μόνιμο καὶ ἀπώτερο σκοπὸ τὸν ἄνθρωπο ὡς προσωπικότητα στὴν κοινωνικὴ συμβίωση. Διαβάζοντας ὅμως τὰ βιβλία τοῦ Μητροπολίτη μας ἔνιωσα νὰ οἰκειώνομαι μὲ τὸ πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ θέλει τοὺς ἀνθρώπους, τὸν κάθε ἄνθρωπο, ἐλεύθερους, ἴσους, καὶ μὲ πνεῦμα ἀδελφοσύνης, πνεῦμα ποὺ μερικοὶ τὸ διαστρεβλώνουν στὴν ὑπηρεσία ἰδίων, εὐτελῶν σκοπῶν.
Εὔχομαι τὸ βιβλίο αὐτὸ νὰ τὸ διαβάσουν πολλοί, νὰ προβληματισθοῦν μὲ τὰ συμπεράσματά του καὶ νὰ συζητήσουν πάνω στὶς ἔννοιες καὶ τὴν συνεισφορά του. Ἐγὼ εἶμαι εὐτυχῇς ποὺ τὸ διάβασα καὶ μάλιστα στὴν ἡσυχία τῶν νύχτιων ὡρῶν, ποὺ σοῦ ἐπιτρέπουν νὰ αὐτοσυγκεντρωθῇς.
Σ' ἕνα ποίημα, «Τὸ Καφέ-Λιμάνι» ἔγραψα, καθὼς βλέπω νυχτόημερο ἀναμμένο το φῶς τοῦ Γραφείου τοῦ Μητροπολίτη μας:
Στὸ βάθος τὸ Δεσποτικό, τὰ φῶτα ἀναμμένα
καὶ ὁ Ἐπίσκοπος, ποὺ γράφει ὡς τὴν αὐγή...
καὶ ποὺ τὰ ψαλτικὰ μοσχοβολισμένα
νὰ λεει σιγανὰ στὴ νύχτια σιγή.
Μακάριοι ποὺ μέσα τους ἀνθίζει πάντα ἡ πίστη,
μιὰ πίστη ποὺ ἡ συνέπεια ἀκολουθεῖ...
Νάχα κι ἐγὼ τὴν πίστη ἑνὸς μύστη,
ἡ ἀπορία μου νὰ μὴ μὲ τυραννεῖ....
Ἕνα τόσο ἐκτεταμένο ἔργο, ὑψηλῆς μάλιστα διανόησης, ὅπως τοῦ Μητροπολίτη μας, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ γράφεται μόνο τὴν ἡμέρα. Μᾶλλον καλὰ ἔγραψα στὸ δεύτερο στίχο τῆς πρώτης στροφῆς...
Ὅσο γιὰ μένα εἶμαι εὐτυχῇς ποὺ γνώρισα τὸν Μητροπολίτη μας καὶ συνεργάσθηκα καὶ συνεργάζομαι στὰ τοπικὰ προβλήματα τῶν Κοινωφελῶν ἱδρυμάτων, ποὺ τὸν διαβάζω καὶ ποὺ μοῦ δίνει τὴν εὐκαιρία συμμετοχῆς μου σὲ ἀνθρωπινότερες σκέψεις σ' αὐτὴν τὴν θάλασσα τῆς ἥσσονος προσπάθειας καὶ διαβολῆς ποὺ τὰ πάντα ἔχει σήμερα καλύψει. Τὸν εὐχαριστῶ ποὺ μὲ θυμᾶται σὲ κάθε νέα συγγραφική του δημιουργία.–
- Προβολές: 2639