Κύριο θέμα: Τὸ βαρύ φορτίο τῶν ἐκκλησιολογικῶν ἀποκλίσεων - Ἔργα ἀνθρώπων

«...Ἐκεῖ βρισκόταν κάποιος δυνατὸς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἔκοβε ξύλα. Καὶ ἀφοῦ ἔφτιαξε ἕνα φόρτωμα προσπαθοῦσε νὰ τὸ σηκώση, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε, γιατί τὸ φορτίο ἦταν βαρύ. Ἀντὶ λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος νὰ ἀφαιρέση μερικὰ ξύλα γιὰ νὰ σηκώση τὸ φόρτωμα, ἄρχισε νὰ κόβη καὶ ἄλλα καὶ νὰ τὰ προσθέτη στὰ προηγούμενα. Καὶ ἀφοῦ ἔκοψε ἀρκετά, προσπάθησε καὶ πάλι νὰ σηκώση τὸ φορτίο, ἀλλά, ὅπως ἦταν φυσικὸ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ σηκώση. Καὶ αὐτὸς πάλι ἄρχισε νὰ προσθέτη καὶ ἄλλα καὶ ἄλλα καὶ οὕτω καθ' ἑξῆς. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκανε γιὰ χρόνο πολύ, συνέχεια...».

Τὴν ἱστορία αὐτὴ τοῦ Γεροντικοῦ μᾶς θυμίζει τὸ ἐκκλησιολογικὸ πρόβλημα ποὺ σοβῇ στὴν Ἐπαρχία μᾶς ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια. Τὰ «ξύλα» εἶναι οἱ ἀντικανονικὲς καὶ ἀντιεκκλησιαστικὲς νοοτροπίες καὶ πράξεις καὶ προσπαθοῦν νὰ τὰ σηκώσουν ὅσοι αἰσθάνονται τὸν ἑαυτό τους «δυνατό», «αὐτοτελῆ, αὐτοδιοίκητον καὶ ἀνεξάρτητον πάσης ἄλλης κοσμικῆς ἡ ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας»! Πλήν, τὸ φορτίο αὐτὸ τῆς ἀνυποταξίας εἶναι ἀσήκωτο ἀπὸ τὸν θνητὸ ἄνθρωπο. Ἀντί, λοιπόν, νὰ γίνη προσπάθεια νὰ ἐλαφρώση τὸ φόρτωμα, προστίθενται συνεχῶς ἄλλα «ξύλα»-παραβάσεις. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, τὰ Συνοδικὰ Ὄργανα, Ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα ὑποδεικνύουν συνεχῶς τί πρέπει νὰ ἀφαιρεθῇ, ὥστε νὰ ἐλαφρώση ὁ τῆς δουλείας ζυγός. Ἀλλὰ ἡ στάση παραμένει δραστικὰ ἀρνητική. Ἕως πότε;...

Ἡ «Ἐκκλησιαστικὴ Παρέμβαση» ἀποτελεῖ τὴν φωνὴ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου. Ἀσχολεῖται μὲ θέματα ἐπικαιρότητος, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζει μέσα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ θεολογικὴ προοπτικὴ καὶ μέσα σὲ ἐκκλησιαστικὰ πλαίσια.

Ἕνα θέμα (ἕνα ἀκόμη «ξύλο» τῆς ἱστορίας μας) ποὺ προσετέθη στὴν ἀρνητικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἐπικαιρότητα, εἶναι καὶ τὸ βιβλίο τοῦ Πρεσβυτέρου Ἰωάννη Διώτη ποὺ φέρει τὸν ὄχι τιμητικὸ γιὰ τὸν συγγραφέα τίτλο «Τέρατα καὶ σημεῖα...», ἀφοῦ καὶ τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ ὕφος δὲν εἶναι τιμητικό.

Δὲν εἶναι, βεβαίως, εὐχάριστο πρᾶγμα νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τέτοια θέματα. Ἀλλὰ ἀναγκαζόμαστε νὰ τὸ κάνουμε γιὰ λόγους ἐνημέρωσης. Δυστυχῶς προβάλλονται στρεβλὲς ἀπόψεις, οἱ ὁποῖες δὲν εἶναι μεμονωμένες, ἀλλὰ ἐντάσσονται στὴν σκοπιμότητα τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ ὑποσκάπτουν χρόνια τώρα τὰ θεμέλια τῆς ἑνότητος τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι φαίνεται νὰ βρῆκαν ἕναν ἀντάξιο ἐκφραστή τους!!

Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀπεστάλη παντοῦ, στοὺς Μητροπολίτας, τὶς Ἱερὲς Μονὲς κλπ. καὶ μοιράσθηκε στοὺς Χριστιανούς της Ναυπάκτου.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ θὰ γίνη ἡ μικρή μας αὐτὴ ἀναφορά.

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεος μεταφέρει τὴν φιλομοναχική - ἐκκλησιαστικὴ παράδοση τῶν Γεροντάδων του (ἀειμνήστων Μητροπολιτῶν Ἐδέσσης Καλλινίκου, Κονίτσης Σεβαστιανοῦ, ἀειμνήστου Γέροντος Σωφρονίου κ.α.), ποὺ ἦταν πραγματικὰ κοσμήματα τῆς καθόλου Ἐκκλησίας –ὄχι κάποιας ὁμάδας. Τὸ φιλομοναχικό του πνεῦμα ἐκφράζεται πολυτρόπως, ὅπως μὲ τὴν ἵδρυση καὶ καθοδήγηση μοναστικῆς Ἀδελφότητας, μὲ τὰ πολλὰ βιβλία του γιὰ τὸν μοναχισμὸ μὲ παγκόσμια σήμερα ἀκτινοβολία, μὲ κηρύγματα καὶ ὁμιλίες μὲ ἡσυχαστικὸ καὶ νηπτικὸ περιεχόμενο καὶ στὸ Ποίμνιό του καὶ πανελλαδικὰ κλπ. Φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ κύριο ἄρθρο του στὸ παρὸν τεῦχος τῆς Ἐφημερίδας μας. Οἱ Χριστιανοὶ τῆς Μητροπόλεώς μας ποὺ παρακολουθοῦν τὶς ἑβδομαδιαῖες ὁμιλίες του ἀλλὰ καὶ τὰ κηρύγματά του μαρτυροῦν γι' αὐτό.

Μάλιστα οἱ συνεχεῖς ἀναφορές του στὴν νηπτικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν βάση τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ, δὲν γίνονται ἀποδεκτὲς ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ ἀντιμοναχικὸ πνεῦμα.

Αὐτὰ εἶναι πράγματα γνωστά.

Ὅπως ἐπίσης εἶναι γνωστὸν ὅτι στὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας, ὑφίσταται γιὰ τριάντα χρόνια τώρα μιὰ κατάσταση ἀνυπακοῆς καὶ ἀνταρσίας. Οἱ μαρτυρίες γι' αὐτὸ ἀμέτρητες. Οἱ σημαντικότερες, βεβαίως, εἶναι οἱ μνῆμες τοῦ λαοῦ της Ναυπάκτου. Μνῆμες ἔντονες καὶ ὀδυνηρές.

Ἐπειδὴ τώρα τελευταῖα, πέρα ἀπὸ τὰ ἄλλα ἀπίθανα τεχνάσματα ποὺ ἔχουν ἐφεύρει ὁρισμένοι γιὰ νὰ κάνουν τὸ πικρὸ γλυκύ, ἔχει διατυπωθῇ καὶ ἡ ἄποψη ὅτι ἡ κρίση ἄρχισε ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ νῦν Μητροπολίτου, θὰ ἀναδημοσιεύσουμε τὰ δικά τους γραφόμενα. Βεβαίως δὲν συμμαρτυροῦμε, διότι δὲν ἐμπιστευόμαστε τὸν λόγο τους. Ὡστόσο τὰ τότε γραφόμενά τους συμφωνοῦν καὶ μὲ ἄλλες μαρτυρίες ὡς πρὸς τὸ ὅτι βρίσκονταν σὲ μιὰ οἰκτρὴ πολεμικὴ κατάσταση σ' ὅλα τὰ δεκαπέντε πρῶτα ἔτη τῆς παρουσίας τους. Αὐτὸ εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ αὐτοαναιρέση τὸ ὄψιμο τέχνασμά τους.

Ἡ μαρτυρία ἀναδημοσιεύεται ἐδῶ, ὅπως δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικό τους «Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» τὸ 1992, τρία χρόνια πρὶν ἐνθρονισθῇ ὁ νῦν Μητροπολίτης. Τὰ ὅσα θὰ ἀκολουθήσουν, λοιπόν, ἀναφέρονται στὰ ἔτη ἀπὸ τὸ 1977 μέχρι τὸ 1992, ἐπὶ Ἀρχιερατείας δύο ἄλλων Μητροπολιτῶν.

«Μέσα στὰ ΔΕΚΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ περάσαμε καὶ περνᾶμε ὅλα ἐκεῖνα τὰ πικρά-γλυκὰ τὰ ὁποῖα μᾶς προεῖπε ὁ Ἱερεὺς τὴν ὥρα τῆς Μοναχικῆς μας Κουρᾶς. Μὲ ἕνα λόγο, ἕνα διαρκῆ ΠΟΛΕΜΟ. Ἤλπισαν οἱ ἐχθροί μας ὅτι μὲ τὸν πόλεμο αὐτὸ θὰ φοβήσουν τοὺς πατέρες τῆς Μονῆς. Ἤλπισαν ὅτι θὰ τοὺς ἀποθαρρύνουν θὰ τοὺς ἀπογοητεύσουν, θὰ τοὺς τρομοκρατήσουν καὶ θὰ τοὺς λυγίσουν καὶ θὰ τοὺς ἀναγκάσουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ Μοναστήρι τους... Μᾶς ἔκαμαν: ΠΟΛΕΜΟ μὲ ἀπειλές. Μᾶς ἀπείλησαν ὅτι θὰ μᾶς χτυπήσουν ἂν δὲν φύγουμε ἀπὸ τὸ Μοναστῆρι μας. Μᾶς ἀπείλησαν ὅτι θὰ μᾶς δυσφημήσουν μὲ βρώμικες συκοφαντίες ἂν δὲν σταματήσουμε τὸ ἅγιο ἔργο ποὺ κάνουμε..... Μᾶς ἔκαμαν ΠΟΛΕΜΟ μὲ βία. Ἦλθαν στὸ Μοναστήρι γιὰ νὰ μᾶς ξυλοκοπήσουν. Κι ἀκόμα, μᾶς γρονθοκόπησαν αἰφνιδιαστικὰ στὴ μέση τοῦ δρόμου της Ναυπάκτου. Ἔβαλαν φωτιὰ στὸ Μοναστῆρι νὰ μᾶς κάψουν ζωντανούς. Κατέστρεψαν κατασκευὲς καὶ δημιουργίες μας..... Μᾶς ἔκαμαν ΠΟΛΕΜΟ μὲ δικαστήρια, ἀνακρίσεις, ἐλέγχους καὶ τὰ παρόμοια. Μέχρι στὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ στὰ Ὑπουργεῖα ἔφθασαν ζητῶντας τὴν καταδίκη μας μὲ ἀνύπαρκτες καὶ φανταστικὲς καταγγελίες.... Μᾶς ἔκαμαν ΠΟΛΕΜΟ μὲ προσπάθεια νὰ συγκεντρώσουν ὑπογραφὲς τοῦ λαοῦ γιὰ νὰ ΔΙΩΞΟΥΝ τὴν Ἀδελφότητά μας ἀπὸ τὸ Μοναστῆρι μας καὶ ἀπὸ τὴν πατρίδα μας, τὴν ἀγαπημένη μας Ναύπακτο... Μᾶς ἔκαμαν ΠΟΛΕΜΟ μὲ δημοσιεύματα στὶς ἐφημερίδες. Ἔγραψαν ἐπιθετικά, εἰρωνικὰ καὶ ὑβριστικὰ ἄρθρα σὲ τοπικὲς καὶ σὲ ἀθηναϊκὲς πολιτικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἐφημερίδες καὶ περιοδικά. Μᾶς διέσυραν στὰ πέρατα τῆς Ἑλλάδος, τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ κόσμου.... Καὶ ἀκόμη μέχρι σήμερα, πληρώνουν ἀρκετὰ χρήματα γιὰ νὰ πραγματοποιήσουν τὰ ἄνομα σχέδια καὶ τὶς πονηρὲς καὶ σατανικὲς ἐπιδιώξεις τους μὲ κάποιους ψευδοπληροφοριοδότες, στὴν προσπάθειά τους νὰ μᾶς ΔΥΣΦΗΜΗΣΟΥΝ, νὰ μᾶς ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΟΥΝ, νὰ μᾶς ΔΙΑΒΑΛΛΟΥΝ νὰ μᾶς ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΟΥΝ, νὰ μᾶς ΕΚΘΕΣΟΥΝ. Ἀλλὰ ἔχουμε κι ἐμεῖς ἕνα ἄλλο δημόσιο ἀληθοπληροφοριοδότη. Λέγεται ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ........» (Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, 1992).

Αὐτὰ γράφονταν τὸ 1992, τρία ἔτη πρὶν τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Μητροπολίτου κ. Ἱεροθέου καὶ ἀναφέρονταν στὰ πρῶτα 15 ἔτη τῆς Μονῆς. Πρέπει, ἐπὶ τέλους, νὰ δοθῇ μιὰ ἑρμηνεία –πνευματικὴ καὶ ψυχολογική– σὲ αὐτὲς τὶς ἐμμονὲς τῆς «καταδίωξης» καὶ τῆς θυματοποίησης.

Δὲν εἶναι εὐχάριστα πράγματα αὐτά, ἀλλὰ τὰ ἀναδημοσιεύουμε γιὰ ὅσους προσπαθοῦν νὰ σβήσουν τὶς μνῆμες. Βεβαίως, τέτοιες τραυματικὲς μνῆμες σβήνουν, καὶ πρέπει νὰ σβήνουν, διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως, τῆς εἰλικρινείας, τῆς μετανοίας καὶ τῆς συγγνώμης, ποὺ στὴν περίπτωση αὐτὴ δὲν φαίνεται νὰ ὑπάρχουν.

Ἐκεῖνο ποὺ ἔγινε στὶς ἡμέρες τοῦ νῦν Μητροπολίτου, εἶναι ὅτι τὸ ζήτημα τέθηκε στὶς ἐκκλησιολογικές του βάσεις καὶ παραπέμφθηκε στὴν Ἱερὰ Σύνοδο.

Ἔτσι, πρῶτα ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ἔπειτα καὶ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπελήφθησαν τοῦ θέματος. Ἡ Δ.Ι.Σ. ἀπέστειλε Ἐπιτροπές, Ἐπιθεωρητές, Ἀνακριτὴ κλπ. Ἡ ἴδια μελέτησε καὶ ἔκρινε καὶ τὰ ἴδια τὰ κείμενα τοῦ Ἡγουμένου καὶ τῆς Μονῆς του, τὰ ὁποῖα ἀπέστελνε ὁ ἴδιος διὰ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἐξέδωσε πάνω ἀπὸ τριάντα ἀποφάσεις, τὶς ὁποῖες ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἀπέρριψε καὶ ἀγνόησε. Οἱ ἀποφάσεις, ὅμως, γίνονταν μέρα μὲ τὴν ἡμέρα πιὸ αὐστηρὲς καὶ ἔφθασαν μέχρι καὶ τὴν διαγραφὴ τοῦ Ἡγουμένου ἀπὸ τὸν Κατάλογο τῶν πρὸς Ἀρχιερατείαν Ἐκλογίμων, μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι ἔπαυσε νὰ διακρίνεται ἀπὸ σύνεση. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης τὸ θέμα ἔφθασε στὸ Πρωτοβάθμιο Συνοδικὸ Δικαστήριο, τὸ ὁποῖο κατεδίκασε τὸν Ἡγούμενο γιὰ τὰ κανονικά του παραπτώματα καὶ τοῦ ἐπέβαλε τὴν ποινὴ τῆς ἐκπτώσεως ἀπὸ τὴν ἠγουμενία. Ἀπὸ ὅ,τι δείχνουν, ὅμως, τὰ πράγματα, οὔτε τὸ φιλάνθρωπο πνεῦμα τῶν Συνοδικῶν Ἀποφάσεων ἐκτιμήθηκε κατὰ πὼς ἔπρεπε ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους τῆς Μονῆς, οὔτε οἱ ἐντολές της ἐφαρμόσθηκαν.

Ὅσον ἀφορᾶ τὰ κείμενα τοῦ Πρέσβ. Ἰωάννη Διώτη, πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι ἀποτελοῦν στὴν πλειονότητά τους ἀνούσια ἐπανάληψη –καὶ ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο καὶ ὡς πρὸς τὸ ὕφος καὶ τὸ ἦθος– τῶν συκοφαντιῶν τοῦ Ἱερομονάχου Σπυρίδωνος Λογοθέτη, γιὰ τὶς ὁποῖες ἄλλωστε καὶ καταδικάστηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη.

Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὴ ἡ κατὰ γράμμα ἀναδημοσίευση κειμένων τῆς «Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν», τοῦ Περιοδικοῦ δηλαδὴ ποὺ ἐκδίδουν οἱ ὀργανώσεις τοῦ Ἱερομονάχου. Τὰ τελευταῖα κείμενα τῶν «Τεράτων...» εἶναι ἀναδημοσίευση κειμένων τοῦ Περιοδικοῦ τῆς Μονῆς.

Στὰ «Τέρατα...» τοῦ π. Ι. Διώτη ἀπήντησε –ὡς πρὸς τὸ ζήτημα ποὺ τὸν ἀφοροῦσε– ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀρσένιος Κομπούγιας μὲ τὸ ἀπὸ 12-12-2005 χειρόγραφο κείμενό του. Ἐπίσης ἀπήντησε ὁ Ἀρχιμ. Καλλίνικος Γεωργᾶτος, μὲ ἐκτενῆ ἐπιστολή του μὲ τίτλο «Ἀνασκευὴ τῶν συκοφαντιῶν ποὺ περιέχονται στὰ κείμενα τοῦ Πρώτ. Ἰωάννη Διώτη, σχετικὰ μὲ τὴν ὑπόθεση τοῦ Ἱερομονάχου Σπυρίδωνος Λογοθέτη».

Ἐπίσης, τὰ «Τέρατα...» τοῦ π. Ἰωάννη Διώτη ἔγιναν αἰτία ὥστε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος νὰ ἐπιληφθῇ τοῦ θέματος καὶ νὰ τοῦ ἀποστείλη ἐπιτιμητικὸ ἔγγραφο, τὸ ὁποῖο δημοσιεύουμε στὸ παρὸν τεῦχος.

Καὶ ὅμως, ὕστερα ἀπ' ὅλα αὐτά, ὁ Πρεσβύτερος αὐτὸς ἐξέδωσε τὰ «Τέρατά...» του σὲ βιβλίο, στρεφόμενος ἐναντίον ὅλων τῶν Ἀρχιερέων ποὺ συγκροτοῦν τὰ Συνοδικὰ Ὄργανα, ἀφοῦ κάνει λόγο γιὰ ἐξαπάτησή τους.

Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη ἐξαναγκάζεται νὰ προβῆ στὶς ἑξῆς ἐνέργειες πρὸς τὸ παρόν:

1. Ἤδη ἐξεδόθη καὶ κυκλοφορεῖ σὲ βιβλίο ἡ Ἀνασκευὴ τῶν «Τεράτων...» τοῦ Πρέσβ. Ι. Διώτη ποὺ ἔγινε ἀπὸ τὸν Ἀρχιμ. Καλλίνικο Γεωργάτο. Στὸ βιβλίο αὐτὸ συγκεντρώθηκαν ἀκόμη ὅλες οἱ ἐπιστολές-ἀπαντήσεις ποὺ ἐστάλησαν στὸν Πρέσβ. Ι. Διώτη, μεταξὺ τῶν ὁποίων οἱ τέσσερεις ἐπιστολὲς τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου μας. Ἀναδεικνύεται, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, καὶ ἡ διαφορὰ ἐπιπέδου, παραδόσεως, ἤθους καὶ νοοτροπίας. Ἐπίσης, ἀναδημοσιεύεται ἕνα σημαντικὸ κείμενο τοῦ Σέβ. Μητροπολίτη μας μὲ τίτλο «Πεπτωκότες Μοναχοὶ καὶ ἀνεπίσκοπος Ἡγούμενος, κατὰ τὸν ἅγιο Εὐστάθιο Θεσσαλονίκης• ἡ βασικὴ αἰτία τοῦ προβλήματος». Πρόκειται γιὰ ἕνα βιβλίο ἀπάντηση, ἀπαραίτητο γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ ὅλου προβλήματος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως.

2. Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη θὰ ἐκδώση προσεχῶς σὲ ἕναν τόμο ὅλα τὰ ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα γιὰ τὸ πρόβλημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως. Τὸ σημαντικότατο αὐτὸ βιβλίο θὰ περιέχη ὅλες τις μέχρι τώρα Συνοδικὲς Ἀποφάσεις καὶ Ἀποφάσεις Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων, τὶς ἐπιστολὲς Ἐκκλησιαστικῶν Ἀνδρῶν καὶ τὰ Δελτία Τύπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Πρόκειται γιὰ ἕνα βιβλίο μὲ μεγάλη ἱστορικὴ ἀξία ποὺ ἀποτυπώνει μὲ ὑπεύθυνα, ἀντικειμενικά, ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ ἔγγραφα τὴν ὅλη πορεία τοῦ προβλήματος καὶ ἀναδεικνύει τὶς εὐθύνες καὶ τὴν ἐνοχὴ τῶν ὑπευθύνων τῆς Μονῆς ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

3. Ἐπίσης, θὰ κυκλοφορήση σύντομα τόμος Πεπραγμένων Δεκαετίας τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου μας. Ὁ τόμος αὐτὸς δὲν θὰ ἐκδιδόταν ὑπὸ κανονικὲς συνθῆκες. Πρόκειται γιὰ μιὰ θετικὴ μαρτυρία-ἀπάντηση γιὰ τὰ ὅσα τεχνηέντως διαδίδονται καὶ διασπείρονται κατὰ Ἐπισκόπου.

Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ προσευχηθοῦμε μὲ τὰ λόγια τοῦ Σεβασμίου Γέροντος π. Ἀρσενίου Κομπούγια, ὁ ὁποῖος στὴν χειρόγραφη μαρτυρία-ἀπάντησή του (δημοσιεύεται ὁλόκληρη στὸ βιβλίο-ἀπάντηση στὸν π. Ι. Διώτη) γιὰ τὰ ὅσα προσπάθησε νὰ τὸν ἐνοχοποιήση ὁ συνήγορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως, κατέληγε ὡς ἑξῆς:

«...Κύριέ μου μίλησε πλέον Ἐσὺ δι' ὅλα καὶ τὸν σκανδαλισμὸν καὶ τὸ τεράστιον σχίσμα στὴν πόλιν μας.

Μὲ βαθύτατον πόνον

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κομπούγιας»

(12-12-2005).

Πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός, ὁ Προνοητὴς τῆς κτίσεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας Τοῦ, θὰ κρίνη.

Α.Κ.