Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀειμνήστου π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου γιὰ τὰ ἐκκλησιολογικὰ θέματα τῆς Ἐπαρχίας μας

Τὴν Κυριακὴ 26 Φεβρουαρίου, στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου τελέσθηκε τὸ τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο τοῦ Ναυπακτίου Ἁγιορείτου Μοναχοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου. Μετὰ τὴν ἀρχιερατικὴ θεία Λειτουργία καὶ τὸ μνημόσυνο, πραγματοποιήθηκε ἐκδήλωση πρὸς τιμὴν τοῦ ἀειμνήστου, κατὰ τὴν ὁποία μίλησε καὶ ὁ Ὀσιολογιώτατος Μοναχὸς π. Μωϋσὴς Ἁγιορείτης, μὲ θέμα «Μνήμη Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου». Εὐρεῖα ἀναφορὰ στὴν ἐκδήλωση αὐτὴ καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ ἀειμνήστου θὰ δημοσιεύσουμε στὸ ἑπόμενο τεῦχος.

Ἐδῶ, δημοσιεύουμε, εἰς μνημόσυνον, τμήματα τῶν ἐκκλησιολογικῶν του ἐπιστολῶν ποὺ ἀπέστειλε προκειμένου νὰ βοηθήση, ὡς Ναυπάκτιος καὶ ὡς ἔμπειρος Μοναχός, στὸ πρόβλημα ποὺ σοβῇ στὴν Ἐπαρχία μᾶς ἐδῶ καὶ τριάντα ἔτη.

***

Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀειμνήστου π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου γιὰ τὰ ἐκκλησιολογικὰ θέματα τῆς Ἐπαρχίας μας

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 1998

«Σεβαστὲ καὶ ἀγαπητέ μου ἅγιε Καθηγούμενε κ. Σπυρίδων...

1. Προκύπτει ὅτι ὑπάρχουν δύο Ἀρχὲς καὶ Ἐξουσίες Ἐκκλησιαστικές. Ὁπότε ἡ σύγκρουση εἶναι ἀναπόφευκτη σὲ κάθε περίπτωση καί, φυσικά, ὁ σκανδαλισμὸς τῶν χριστιανῶν πολύς, ὅπως ἀπεδείχθη ἐκ τῶν πραγμάτων. Ἐκτὸς αὐτοῦ. Τὰ Μοναστήρια εἶναι αὐτόνομα καὶ λειτουργοῦν ἀνεξαρτήτως τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας; Τὸ πρόβλημα λύουν οἱ 7 Ἱεροὶ Κανόνες τῆς ΑΒ Συνόδου.

2. Ὅσον καὶ ἂν ἀναγνωρίζη κανεὶς τὴν εὐαισθησίαν τῶν μοναχικῶν συνειδήσεων σὲ θέματα πίστεως, ὅμως ἐκεῖνο ποὺ βαρύνει εἶναι τὰ ὅρια δικαιοδοσίας των καὶ ἡ ἐπιλογὴ τρόπων ἀντιδράσεως. Καὶ ὡς πρὸς τὸ πρῶτον, ἁμαρτάνομεν μὲ τὴν παράκαμψη τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου, προαρπάζοντες τὴν συνετὴν ἀντιμετώπισή του καὶ ἐμφανιζόμενοι ὡς ὑπερεξουσία καὶ ὡς συνεξουσία. Ὡς δὲ πρὸς τὸ δεύτερον, ἐμφανίζομεν στοιχεῖα ἀκραίου ψυχικοῦ φανατισμοῦ, ὡς "ὑπερζέοντες" καὶ "ὑπερσέβοντες"...

Σεβαστέ μου Γεροντα, δὲν ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς κουράσω. Ἐλπίζω στὴν σύνεσή σας νὰ ἀντιληφθῆτε ὅτι, αἱ διατυπωθεῖσαι ἀπόψεις σας στὴν ἐν λόγῳ ἐπιστολήν σας, ἄγουν ἀναποδράστως σὲ ἀντιπαραθέσεις μετὰ τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου, ψυγωμένης τῆς πολυτίμου ἀγάπης, ἄνευ τῆς ὁποίας μεταβαλλόμεθα σὲ κύμβαλα ἀλαλάζοντα, καὶ σκανδαλιζομένων τῶν χριστιανῶν. Διο καὶ σᾶς ἱκετεύω, ὡς γέρων ταπεινὸς μοναχός, ὅπως ἀναθεωρήσετε τὴν στάση τῆς ἱερᾶς Μονῆς σας ἔναντι τῶν ἑκάστοτε Ἐπισκόπων τοῦ Τοπου, ἐπειδὴ ἐμφανιζόμενη ὡς διοικητικὴ καὶ πνευματικὴ Ἀρχή, ἐγκυμονεῖ ἀπροσδοκήτους περιπετείας, διασυρομένου καὶ τοῦ σεμνοῦ τάγματος τοῦ Μοναχισμοῦ...

Ἅγιε Γεροντα, ἡ Ναύπακτος εἶναι πολὺ μικρὴ γιὰ νὰ κρύψη τὶς ψυχοφθόρες τριβὲς μεταξὺ τοῦ Μητροπολίτου καὶ τῶν μοναχῶν τοῦ μοναδικοῦ ἐν αὐτῇ μοναστηρίου. Διο καὶ σᾶς ἱκετεύω νὰ φροντίσετε ὥστε νὰ ἀρθοῦν τὰ αἴτια τῶν τριβὼν αὐτῶν, ποὺ βλάπτουν ὅλους καὶ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς καλοὺς ὑποτακτικούς σας. Δοξα τῷ Θεῷ ὁ νέος Μητροπολίτης τῆς Ἐπαρχίας σας ἔχει δώσει πολλὰ τεκμήρια τῆς Ὀρθοδοξίας του καὶ τοῦ ἀναλόγου ἤθους, ὥστε νὰ μὴ δικαιολογεῖται καμμία πρόφαση ἐναντιότητος. Θὰ σᾶς συνιστοῦσα νὰ ἐπαναμελετήσετε μὲ πνεῦμα ταπεινοφροσύνης καὶ χριστιανικῆς ἀγάπης τὸ περιεχόμενον τῶν τριῶν ἐπιστολῶν καὶ ἐλπίζω νὰ ἀνακαλύψετε κάποιες ἐσφαλμένες ἐκτιμήσεις καὶ ἐπιλογές σας.

Θὰ εὑρίσκομαι στὴν Ἀθήνα 4-5 ἡμέρες ἀκόμη καὶ εἶμαι πρόθυμος νὰ βοηθήσω, σὺν Θεῷ στὴν ἐξομάλυνση τοῦ προβλήματος, ποὺ ἄνευ λόγου προέκυψεν.

Μετὰ τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καὶ πολλῆς τιμῆς

Ὁ φίλος σας Θεόκλητος Μοναχὸς Διονυσιάτης».

A ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ (2-8-2003)

Θεωρῶ τὸν ἑαυτόν μου Ἐπαχτίτην...

Λοιπὸν θεωρῶντας τὸν ἑαυτόν μου Ναυπάκτιον, εἶναι ἑπόμενον νὰ συγκινοῦμαι πρὸς ὅ,τι σχετίζεται μὲ τὸν τόπον μου, νὰ χαίρω ὅταν μαθαίνω ὅτι οἱ συντοπῖτες μου ἀσκοῦν χριστιανικὲς ἀρετὲς καὶ νὰ λυποῦμαι ὅταν ἁμαρτάνουν ποικίλως...

Εἶναι ἀπαραίτητον νὰ περιγράψω συνοπτικῶς τὶς ἀφετηρίες τοῦ ὅλου προβλήματος, ποὺ βασανίζει τὴν κοινωνίαν της Ναυπάκτου, δύο σχεδὸν δεκαετίες, ὁπότε ἐλπίζω νὰ ἑρμηνευθῇ ὁ μεταξὺ τῶν ἐκεῖ χριστιανῶν διχασμός.

...Πρέπει τώρα νὰ ὁμολογήσω ὅτι, γοητευθεῖς ἀπὸ τὸ ὅραμα τοῦ ἱδρυομένου Μοναστηρίου, δὲν ἐσκέφθην νὰ τὸν ἐρωτήσω, ὡς πρὸς τὶς ἱκανότητες καὶ τὴν καταλληλότητά του, ἐὰν δηλαδὴ ὁ ἴδιος ἔζησεν ὡς ὑποτακτικός, ἐὰν ἔχει ἐμπειρίες μοναστικές, ἐὰν ἐγνώρισε τὸν Ὀρθόδοξον Μοναχισμὸν στὴν θεωρία καὶ τὴν πράξη, ὥστε νὰ ἡγηθῇ, ὡς Γεροντας, ὡς ἡγούμενος καὶ πνευματικὸς ὁδηγὸς μοναζόντων, ἑνὸς Ὀρθοδόξου Μοναστηρίου, ὁπότε εἶναι ἐνδεχόμενον, ἐὰν δὲν ἔχη τὶς προϋποθέσεις αὐτές, νὰ βλάψη...

Γιατί, ἂν δὲν παρεσυρόμουν ἀπὸ τὸν ἄλογον ἐνθουσιασμόν μου καὶ τὸν ἐρωτοῦσα, μαθαίνοντας ὅτι πέραν τῶν θεολογικῶν σπουδῶν του καὶ τὴν θεωρητικὴν συγκρότησή του ὡς ἱερωμένου ἱεροκήρυκος, οὐδεμίαν ἀγωγὴν μοναχικὴν ὑπέστη, ἀσφαλῶς οὔτε θὰ τὸν ἐνίσχυα ἠθικοϋλικῶς, οὔτε θὰ τὸν ἐνεθάρρυνα νὰ κτίση Μοναστήριον καὶ ν' ἀναλάβη τὴν εὐθύνην ἠγουμενίας, διότι ἀφεύκτως θὰ τὸν ἐνέπαιζαν οἱ δαίμονες καὶ ἀντὶ καλοῦ, θὰ ἀπέβαινεν αἰτία νὰ βλασφημῆται ὁ Θεός, ὅπως συμβαίνει τώρα, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλες τὶς ἐποχές, ποὺ οἰηματίες τινὲς ἐπεχείρησαν νὰ ἐξέλθουν σὲ πόλεμον κατὰ τοῦ διαβόλου, ἀπειροπόλεμοι ὄντες, ὡς ἡγούμενοι...

Αὐτὰ βέβαια εἶναι ἀντιπαραδοσιακὰ καὶ μᾶλλον δαιμονικὰ καὶ ὁδηγοῦν κατ' εὐθεῖαν σὲ ἀπείθειαν καὶ σύγκρουση μὲ τοὺς κατὰ καιροὺς Ἐπισκόπους, ὁπότε ἡ ζωη τῶν Μοναχῶν, ἀντὶ νὰ εἶναι ταπεινὴ καὶ εἰρηνικὴ ἀποβαίνει αἰτία συνεχοῦς ταραχῆς καὶ ἐντάσεως καὶ ὁδηγεῖ σὲ σχίσματα μεταξὺ τοῦ χριστιανικοῦ λαοῦ.

Καὶ αὐτὰ ἀρχιτεκτονήθησαν ἀπὸ τὸν διορατικὸν ἡγούμενον, ὅστις προεῖδεν, ὅτι οἱ πορεῖες του θὰ ἤρχοντο σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἑκάστοτε Ἐπισκόπους. Διο καὶ ἐπενόησε τί; Τὴν συγκρότηση συλλόγων καὶ σωματείων "Φιλων τῆς ἰ. Μονῆς Μεταμορφώσεως", ὡς ἀσπίδα αὐτοπροστασίας του, ὅπως καὶ ἐγένετο...

Ἐαν κάναμε ἕναν ἀπολογισμὸν τῆς ὅσης ζημίας ἔχει προκαλέσει τὸ ἵδρυμα τοῦ π. Σπυρίδωνος -ὄχι τοῦ Θεοῦ- θὰ καταλήγαμε στὴν εὐχὴν ὅτι θὰ ἦταν προτιμώτερο νὰ μὴν ὑπῆρχεν. Ὁ σατανᾶς μεθοδεύει ἔτσι καὶ τὰ ἱερὰ ἀκόμη πράγματα ὥστε νὰ προωθῆ στὴν Ἐκκλησίαν ὄργανά του καὶ νὰ συνεργῇ στὸ κτίσιμο μοναστηρίων, ὥστε νὰ τρυγᾶ ὀφέλη, πρᾶγμα, φαινομενικῶς ἀντιφατικόν.

Τελειώνοντας, ὡς Ναυπάκτιος, σὲ κάποιο μέτρον, θὰ συνιστοῦσα στοὺς καλοὺς συντοπῖτες μου νὰ ἄρουν τὴν προσωπικὴν προστασίαν των, ὄχι στὶς Ὀρθόδοξες Μονές, ἀλλὰ στοὺς ἐμπαθεστάτους κληρικούς, ποὺ ἀνερριχήθησαν σὲ ἡγουμενικὰ ἀξιώματα, ὡς ἐφαλτήρια ἱκανοποιήσεως μωροφιλοδοξιὼν μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σκανδαλίζουν τὶς ψυχὲς καὶ νὰ βλασφημῆται ὁ Θεός, ὥστε νὰ μὴ γίνονται συνυπεύθυνοι.

Ἅγιον Ὅρος 2-8-2003

Θεόκλητος Μοναχὸς Διονυσιάτης

παπποῦς ἐτῶν 90-3.

Β ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ (29-12-2003)

...Πρέπει νὰ διαβεβαιώσω τοὺς ἐπιστολογράφους μου καὶ κατ ἐπέκταση τοὺς συμφωνοῦντας μὲ αὐτούς, ὅτι καὶ τὸν π. Σπυρίδωνα ἀγαπῶ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ πρὸ ἐτῶν συμβουλές μου, ὡς πρεσβυτέρου στὴν ἡλικίαν καὶ στὸν μοναστικὸν βίον, ἀλλὰ καὶ ἡ τελευταία παρέμβασή μου ἐγένετο ἐξ ἀγάπης καὶ μόνον, δίδοντας ἀφορμὲς ἀναθεωρήσεως τῆς συμπεριφορᾶς ἔναντι τοῦ Ἐπισκόπου τοῦ κατὰ τ ἄλλα καλοῦ π. Σπυρίδωνος, ὁ ὁποῖος ἐρρίφθη στὴν περιπέτειαν νὰ γίνη κοινοβιάρχης χωρὶς τὰ ἀπαραίτητα προσόντα. Καί, ὡς ἦτο ἑπόμενον, νὰ ἐμπαίζεται ὑπὸ τῶν δαιμόνων.

Εἶχαν τὴν καλωσύνην, οἱ ἐπιστολογράφοι μου, νὰ μοῦ ἀποστείλουν τὸ τεῦχος τῶν Χριστουγέννων «Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν», γιὰ νὰ θαυμάσω τὴν δραστηριότητα τοῦ ἁγίου ἡγουμένου, ὥστε νὰ μὴ ἀνησυχῶ γιὰ τὴν πορείαν του, ὅπως εἶχα γράψει. Πρὶν σχολιάσω τὸ περιεχόμενον, θὰ συνιστοῦσα ἀδελφικῶς στοὺς καλοὺς Ναυπακτίους νὰ συγκρατοῦν τὸν ἐνθουσιασμόν των γιὰ τὴν «σπουδαίαν δραστηριότητα» τοῦ π. Σπυρίδωνος, ποὺ προβάλλει τὸ Περιοδικόν, γιὰ τὸν λόγον ὅτι ἡ δραστηριότης τῶν Μοναχῶν δὲν κρίνεται μὲ τὰ κοσμικὰ κριτήρια, ἀλλὰ μέσα στὰ πλαίσια τῆς μοναστικῆς πνευματικῆς παραδόσεως. Ἑπομένως, ποίαν ἀξίαν ἔχουν οἱ ἐπαινετικὲς κρίσεις ἑνὸς κοσμικοῦ δημοσιογράφου γιὰ τὸ μοναστήρι καὶ τοὺς μοναχούς; Ἀντιθέτως, μάλιστα, οἱ ἔπαινοι ἑνὸς κοσμικόφρονος, κρίνοντος μὲ ἐγκόσμια κριτήρια, δὲν πρέπει νὰ ἀνησυχήσουν τοὺς ἐπαινεθέντες; ἀφοῦ ὁ κόσμος φιλεῖ ὅ,τι εἶναι κοσμικόν, σαρκικόν, ἐμπαθές, γήϊνον, ἀπατηλόν;...

Ἅγιον Ὅρος 16/29.ΧΙΙ.03

Θεόκλητος Μοναχὸς Διονυσιάτης, παπποῦς ἐτῶν 90-2

Υ.Γ Γράφοντας γιὰ ἐκτροχιασμὸν τοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ καὶ τοῦ μοναστηρίου, κυριολεκτῶ, ἔχοντας ὑπ ὄψει μου τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας περὶ τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ. Ὅταν λοιπὸν οἱ Ἅγιοι Πατέρες λέγουν ὅτι «ἐκεῖνος ποὺ ἐνεργεῖ ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ Ἐπισκόπου, τῷ διαβόλῳ δουλεύει», καὶ ὅταν ὑπάρχη πλῆθος Ι. Κανόνων, ποὺ εἰς οὐδένα κληρικὸν ἐπιτρέπουν νὰ ἐνεργῆ ἄνευ τῆς γνώμης τοῦ Ἐπισκόπου, τότε ἡ χρονία σύγκρουση μετὰ τῶν ἑκάστοτε Ἐπισκόπων του π. Σπυρίδωνος, τί ἄλλο εἶναι ἀπὸ ἐκτροχιασμός; Καὶ ἡ Μονή, λειτουργοῦσα ἐν ἐκτροπῇ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων, τί ἄλλο εἶναι ἀπὸ ἐκτροχιασμός, μὲ ἀπόληξη τὸν ψυχικὸν κρημνόν, ὅπως μάλιστα περιγράφει σχετικὴν σκηνὴν ὁ Πνευματικὸς π. Ἀρσένιος Κομπούγιας, καθ ἥν ὁ π. Σπυρίδων εἶχεν ἐξαγριωθῇ; Ἐαν ὁ Ἱεροκῆρυξ π. Σπυρίδων ἤθελε δραστηριότητες, πρὸ καθάρσεως καὶ ἁγιασμοῦ, ἱεραποστολικῆς ἐξωτερικῆς προσφορᾶς, ἄριστα ἠδύνατο νὰ συγκροτήση μίαν ἀδελφότητα ἐκ λαϊκῶν, διὰ νὰ ἔχη ρ/κὸν σταθμόν, συνεδριακὸν κέντρον καὶ τράπεζες μὲ ἐλευθέραν ἀνάμειξη μὲ γυναῖκες κοσμικές. Οὐδεὶς θὰ ἠδύνατο νὰ ψέξη τὸν Ἱερομόναχον. Ἐφαρμόζοντας ὅμως τὰ σχέδιά του αὐτὰ ἐπὶ μοναστηρίου, γίνεται εὐθὺς ἔνοχος ἀντορθοδόξων καινοτομιῶν. Ὁπότε ἡ πρὸς ἀποκατάσταση τῆς τάξεως ἐπέμβαση τῶν οἰκείων Ἐπισκόπων ἀποτελεῖ καθῆκον των πρὸς διάσωση τῆς γνησιότητος τοῦ μοναχικοῦ θεσμοῦ...

Ἐλπίζω καὶ προσεύχομαι νὰ εἰσακουσθῶ. Ἀλλὰ πρέπει νὰ βοηθήσουν καὶ ὅσοι σχετίζονται μὲ τὴν μονὴν καὶ τοὺς μοναχούς, ὥστε νὰ ἐφαρμοσθῇ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «νεκρὸς ἢν καὶ ἀνέστη• ἀπολωλὸς καὶ εὑρέθη»... Καὶ ἐν προκειμένῳ ἡ φροντίδα εἰρηνεύσεως ἀνατίθεται στὴν φιλοτιμίαν τῶν φιλοχρίστων Ναυπακτίων. Ταῦτα ἔγραψα ἀπὸ τὴν μοναστικὴν πεῖραν 63 ἐτῶν.

Θ.μ.δ.