Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἀνώνυμοι ἐναντίον ἐπωνύμων - Ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν ναρκωτικῶν - Πολιτιστική Πρωτεύουσα

Ἀνώνυμοι ἐναντίον ἐπωνύμων

Πολλές φορές σέ διάφορες τηλεοπτικές ἐκπομπές παρουσιάζονται διάφοροι ἄνθρωποι νά ἐνοχοποιοῦν ἄλλους μέ ὅσα ἀποκαλύπτουν. Τό ἐκπληκτικό ὅμως εἶναι ὅτι οἱ κατηγοροῦντες ἐμφανίζονται μέ κρυμμένο πρόσωπο, πού γίνεται μέ τεχνικό τρόπο ἤ ὁμιλοῦν μέ τήν πλάτη γυρισμένη στόν φακό τῆς τηλεοράσεως. Ἔτσι, παρατηρεῖται τό ἀπαράδεκτο φαινόμενο ἀνώνυμοι νά ἐνοχοποιοῦν ἐπωνύμους.

Βέβαια, μπορεῖ νά παρατηρήση κανείς ὅτι αὐτό γίνεται ἀπό σεβασμό στόν ἄνθρωπο πού ἀποκαλύπτει, ἀλλά ὅμως ταυτόχρονα δέν ἀντιμετωπίζονται μέ τήν ἴδια εὐαισθησία καί οἱ κατηγορούμενοι.

Εἶναι καί αὐτό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς ἐποχῆς μας, ἀφοῦ οἱ ἀνώνυμοι, καταφέρονται ἐναντίον τῶν ἐπωνύμων. Πρόκειται γιά ἕνα τηλεοπτικό “χαφιεδισμό”. Σέ τί διαφέρει ἡ νοοτροπία αὐτή ἀπό τούς λιβελογράφους καί “χαφιέδες” ποῦ παρουσιάζονται σέ ὁλοκληρωτικά συστήματα;

Ὅποιος ἔχει τό θάρρος καί ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῶν λεγομένων ἅς βγῆ ἐπισήμως νά καταγγείλη κάποιον καί, μάλιστα, τότε νά τεθῆ στήν βάσανο τῆς ἀποδείξεως τῶν λεγομένων. Διαφορετικά, ὑποστηρίζει καί καλλιεργεῖ τόν τηλεοπτικό ὁλοκληρωτισμό.

Ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν ναρκωτικῶν

Ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν ναρκωτικῶν, γιά τήν ὁποία γίνονται πολλές προσπάθειες, εἶναι μιά ψευδολύση πού δείχνει πνευματική ἀνεπάρκεια καί ὕπαρξη πανικοῦ. Τό πρόβλημα τῶν ναρκωτικῶν δέν λύνεται μέ ψεύτικες λύσεις καί ἐπιπόλαιες ἐνέργειες. Κατ’ ἀρχάς ἡ διάκριση μεταξύ μαλακῶν καί σκληρῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν ἀπό πολλούς δέ θεωρεῖται ἐπιστημονική. Γι’ αὐτό τόν λόγο προτείνεται ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ὄρου ναρκωτικά ἀπό τόν ὄρο ἑξαρτησιογόνες οὐσίες. Ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς χρήσης ἑξαρτησιογόνων οὐσιῶν προβάλλεται ὡς λύση στό ὅλο πρόβλημα λόγω τῆς ἀπώλειας τῶν ἀσφαλιστικῶν δικλείδων, πού εἶναι ἡ θρησκεία, ἡ ζωντανή οἰκογένεια, ἡ ὀργανωμένη κοινωνία, ἡ ὁλοκληρωμένη παιδεία, καθώς ἐπίσης καί τῆς βίωσης τῆς ἀσύδοτης ἐλευθερίας. Ἄν τελικά ἐπιχειρηθῆ ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν λεγομένων μαλακῶν οὐσιῶν, χωρίς παράλληλα νά δοθῆ ἔμφαση σέ ὅλη τήν πολιτιστική μας παράδοση, πού καλλιεργήθηκε πολλά χρόνια στόν τόπο μας καί πού λειτουργεῖ θεραπευτικά, τότε θά ἔλθη καινούργια ἀπογοήτευση. Πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι ὁ ἐκκλησιαστικός ἀποχρωματισμός τῆς κοινωνίας καί ὁ λεγόμενος πολιτιστικός ἐκσυγχρονισμός δημιουργοῦν τεράστια προβλήματα στούς νέους, εἴτε ἰσχύει ἡ ποινικοποίηση εἴτε θά ἐπικρατήση ἡ ἀποποινικοποίηση.

Πολιτιστική Πρωτεύουσα

Ἡ Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης. Βέβαια, τό ἐρώτημα εἶναι ποιᾶς Εὐρώπης ἤ, πιό σωστά, ποιοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Τοῦ πρίν ἀπό τήν κατάλυση τοῦ δυτικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους ἀπό τioo Ἀανδάλους, τούς Οὔνους, τούς Βησιγότθους, τούς Ὀστρογότθους καί τούς Φράγκους ἤ τοῦ μετά τόν Καρλομάγνο; Ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι ὁ πολιτισμός δέν ἐξαντλεῖται στά μουσικά συγκροτήματα καί τίς θεατρικές παραστάσεις, ἀλλά περιλαμβάνει ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἀνάγκη νά διευκρινισθῆ τό περιεχόμενο τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ πού ἐκφράζει ἡ Θεσσαλονίκη. Εἶναι τό ὀρθόδοξο ὑπόστρωμα τῆς σύγχρονης Εὐρώπης, μέ τίς πολλές ἀναζητήσεις αὐθεντικῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ἤ ὁ εὐδαιμονισμός, ὁ στυγνός καιροσκοπισμός καί ἡ ἐπιβολή τοῦ δικαίου τοῦ ἰσχυροτέρου; Εἶναι τό παπικό ἑωσφορικό ἀλάθητο καί ἡ κοσμοκρατορία, ἡ προτεσταντική ἠθική καί ἡ λογικοκρατία ἤ ὁ ὀρθόδοξος ἡσυχασμός, ἡ φιλοκαλική ἠθική καί τό ρωμαίϊκο φιλότιμο;

Εἶναι στό χέρι τῶν ὑπευθύνων νά παρουσιάσουν ἤ ἕνα προσωπεῖο εὐρωπαϊκότητας ἤ τό πραγματικό πρόσωπο τῆς Θεσσαλονίκης, μέσα ἀπό τήν διαχρονική πολιτιστική προσφορά της.

π.Θ.Α.Β.