Γεγονός καὶ Σχόλιο: Διλήμματα καί μπλοκαρίσματα

Ἡ ἐξέγερση τῶν ἀγροτῶν στίς ἀρχές τοῦ Δεκεμβρίου δημιούργησε μεγάλο προβληματισμό καί ἀρκετά προβλήματα στίς μετακινήσεις ἑνός μεγάλου μέρους τοῦ πληθυσμοῦ. Δέν πρόκειται νά εἰσχωρήσω στίς ἀπόψεις τῶν δύο πλευρῶν (ἀγροτῶν - Κράτους), ἀλλά νά σχολιάσω ἕνα ἄρθρο ἑνός πρώην Ὑπουργοῦ καί Βουλευτοῦ.

Ὁ κ. Γεώργιος - Ἀλέξανδρος Μαγκάκης σέ ἄρθρο του τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔθεσε τό δάκτυλο στόν τύπο τῶν ἥλων. Μέ ἐπιχειρηματολογία διαπίστωσε ὅτι μέ τήν προσπάθεια σύγκλισης πρός τήν σημερινή πραγματικότητα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καί τῶν ἀπαιτήσεών της ἔχουμε παγιδευθῆ σέ ἕνα ἀμείλικτο δίλημμα: “Ἀπό τή μιά μεριά ἡ ἐφαρμογή τοῦ προγράμματος σύγκλισης μᾶς ἀπειλεῖ μέ... κινδύνους κοινωνικῆς κατάρρευσης, καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ τυχόν ἀδυναμία ἤ καί ἄρνηση συμμετοχῆς μας στό πρόγραμμα αὐτό θά καταδίκαζε τήν χώρα μας σέ εὐρωπαϊκή περιθωριοποίηση καί τριτοκοσμική καχεξία. Ἀλλά καί ἐπί πλέον θά μείωνε πολύ ἐπικίνδυνα τίς πολιτικές μας δυνατότητες προστασίας τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων, κυρίως ἀπέναντι στόν τουρκικό σωβινισμό”.

Τό σκεπτικό τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ εἶναι ὅτι ἔχουμε ἐγκλωβιστῆ σέ ἕνα τραγικό δίλημμα, τό ὁποῖο οὕτως ἤ ἄλλως μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἀδιέξοδα κοινωνικά καί ἐθνικά. Μέ ἄλλα λόγια ἔχουμε μπλοκαριστῆ σέ τραγικές ἐπιλογές. Ὁ ἀρθογράφος προχωρεῖ στήν διατύπωση τῆς ἄποψής του ὅτι ὅλοι οἱ πολιτικοί πρέπει νά αὐτενεργήσουν στόν ἀπεγκλωβισμό τῆς χώρας μας ἀπό αὐτό τό δίλημμα, δηλαδή πρέπει νά ἀξιώσουμε μιά ἄλλη διαπραγμάτευση τῆς χώρας μας στό κοινό οἰκονομικό πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Μποροῦν νά χρησιμοποιηθοῦν πολλά ἐπιχειρήματα πρός τόν σκοπό αὐτό, ὅπως ὅτι ἡ χώρα μας ἔχει οἰκονομικές ἰδιαιτερότητες, συγκριτικά μέ τήν οἰκονομία κυρίως τῶν βορειοευρωπαϊκῶν λαῶν, καθώς ἐπίσης ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ μοναδική χώρα ἀπό ὅλες τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης τῆς ὁποίας τά σύνορα ἀμφισβητοῦνται ἀπό γειτονική χώρα, καί γι’ αὐτό εἶναι ἐξαναγκασμένη νά ξοδεύη πολλά κονδύλια γιά τίς ἀμυντικές δαπάνες μέ ἄμεσες κοινωνικές συνέπειες. Ἡ σύγκλιση αὐτή δέν πρέπει νά εἶναι ἁπλῶς λογιστική καί ἐπιφανειακή, ἀλλά οὐσιαστική.

Ἡ ἐφημερίδα αὐτή, καθώς ἐπίσης καί ἡ συγκεκριμένη στήλη, δέν εἶναι πολιτική, καί ἑπομένως δέν θέλει οὔτε ἐπιδιώκει νά κάνη πολιτική κριτική. Ἁπλῶς σημειώνει αὐτές τίς παρατηρήσεις γιά νά δείξη τό βαθύτερο προβληματισμό πάνω στό θέμα αὐτό. Ἔπειτα, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἐνδιαφέρεται καί γιά τά οἰκονομικά ζητήματα τῶν Χριστιανῶν, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο πνεῦμα, δέν ἔχει μόνο ψυχή, ἀλλά καί σῶμα, καί γι’ αὐτό πρέπει νά ἐξετάζεται στήν ὁλότητά του.

Ἐγράφησαν ὅμως αὐτά γιά δυό βασικούς λόγους. Ὁ πρῶτος γιά νά φανῆ ὅτι δέν πρέπει νά “πουλιόμαστε” στήν σύγχρονη μεγάλη ἰδέα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, καί ὁ δεύτερος ὅτι ὡραῖες εἶναι αὐτές οἱ σκέψεις, ἀλλά δυστυχῶς δέν μποροῦν νά περάσουν καί νά δρομολογηθοῦν, ἐπειδή ὑπάρχουν καί ἄλλα μπλόκα, κοινωνικά, πολιτικά, ἴσως καί κομματικά. Ἀλήθεια, πῶς γίνεται οἱ ὡραῖες ἀτομικές ἰδέες πολιτικῆς νά μή μετατρέπονται σέ πολιτικές καί ἐθνικές προτάσεις;

Ν.Ι.