Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἱεροπρεπῶς τὰ ἱερά - Τὸ κήρυγμα ἀπ’ τὰ παράθυρα

Ἱεροπρεπῶς τὰ ἱερά

Δὲν εἶναι ὅλοι ἱκανοὶ νὰ ἀκούσουν ἀκέραιο τὸ κήρυγμα τῆς πίστεως, νὰ ἀκροασθοῦν ὁλόκληρη τὴν ἀλήθεια. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ: «Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ’ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι» (Ἰωαν. 16,12). Αὐτοὶ ποὺ εἶχαν παιδαγωγηθῇ μὲ τὸ κήρυγμά Τοῦ, ποὺ ἔβλεπαν τὰ θαύματά Τοῦ, ποὺ ἀνῆκαν στὸν στενὸ κύκλο τῶν μαθητῶν Τοῦ, δὲν ἦταν ἀκόμη ἱκανοὶ νὰ τὰ ἀκούσουν ὅλα, νὰ μάθουν «πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν». Εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ τὴν ἄνωθεν βοήθεια, ἀπὸ τὴν ἐνίσχυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτό τους εἶπε: «ὅταν ἔλθη ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (16,13).

Εἶναι κοινὸς τόπος μέσα στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ γνώση τῶν μυστηρίων της παραδίδεται μόνο στοὺς μεμυημένους· μόνο σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀπάλλαξαν τὴν καρδιά τους ἀπὸ τὴν ἡδονὴ καὶ τὴν ὀδύνη καὶ τὸν νοῦ τους ἀπὸ τὴν λήθη καὶ τὴν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ πρακτικὴ συνοψίζεται στὴν πρώτη παράγραφο τοῦ ἔργου «Περὶ Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας» τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτη, ποὺ εἶναι ἐπιστολὴ πρὸς τὸν ἀπόστολο Τιμόθεο. «Ἀλλὰ πρόσεχε νὰ μὴ θεατρίσης τὰ ἅγια τῶν ἁγίων· νὰ σεβασθῇς καὶ νὰ τιμήσης τὰ ἀπόκρυφα τοῦ Θεοῦ μὲ νοερὲς καὶ ἀόρατες γνώσεις, κρατῶντας τὰ ἀπλησίαστα καὶ ἄθικτα ἀπὸ τοὺς ἀμυήτους· καὶ μόνο στοὺς ἱερεῖς νὰ κοινοποιῇς ἱεροπρεπῶς τὰ ἱερὰ μὲ ἱερὴ ἔλλαμψη». Τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀκροασθοῦν τὸν λόγο γιὰ τὰ βαθύτερα τοῦ Πνεύματος, νὰ προσλάβουν τὴν γνώση τῶν μυστηρίων τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ «ἐν ἀνθρώποις», ἦταν αὐτοὶ ποὺ δέχονταν «νοερὲς καὶ ἀόρατες γνώσεις», «μὲ ἱερὴ ἔλλαμψη». Δὲν ἦταν αὐτοὶ ποὺ στοχάζονταν. Δὲν ἦταν αὐτοὶ ποὺ κατέληγαν σὲ συμπεράσματα μὲ στατιστικὲς μεθόδους, ρωτῶντας τὴν ἄποψη τυχαίου δείγματος ἀπὸ τοὺς περαστικοὺς κάποιου κεντρικοῦ δρόμου τῆς Ἀθήνας. Αὐτὰ χρειάζονται γιὰ κοσμικά, ὑλικὰ θέματα, ὄχι γιὰ τὰ μυστήρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Αὐτά, βέβαια, δὲν ἦταν μόνο γιὰ κάποτε παλιά. Εἶναι καὶ γιὰ σήμερα. Τὰ βαθύτερα τῆς πίστεως –«τὰ ἱερά»– πρέπει νὰ μεταδίδονται «ἱεροπρεπῶς μὲ ἱερὴ ἔλλαμψη». Ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε μέσα στὸ κλίμα τῆς ἀποστολικῆς καὶ πατερικῆς μας παραδόσεως.

Τὸ κήρυγμα ἀπ’ τὰ παράθυρα

Ἔχει νομίζω ἀποδειχθῇ περίτρανα ὅτι τὰ τηλεοπτικὰ παράθυρα δὲν ἐνδείκνυνται γιὰ ἁπλὸ ἐκκλησιαστικὸ κήρυγμα.

Ὑπογραμμίζουμε πάλι ὅτι δὲν εἶναι ὅλοι ἱκανοὶ νὰ ἀκούσουν ἀκέραιο τὸ κήρυγμα τῆς πίστεως. Γι’ αὐτὸ χρειάζεται ὁ λόγος ποὺ προσφέρεται ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε. νὰ μὴ προαπαιτῇ ζῶσα πίστη. Χρειάζεται νὰ ἀπευθύνεται στὴν λογική, μὲ «κοινὲς ἔννοιες», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Νὰ προσπαθῆ νὰ ὑποδείξη τὶς ρωγμὲς τῶν ἀνθρώπινων στοχασμῶν, τὰ πραγματικὰ καὶ ὄχι συναισθηματικὰ κενά της χωρὶς Θεὸ ζωῆς. Καὶ νὰ καλὴ τὸν κόσμο νὰ εἰσέλθη, ἂν θέλη –ἂν τὸν ἔχη ἑλκύσει ὁ Θεὸς Πατὴρ στὴν ζωὴ τοῦ Υἱοῦ Τοῦ– στὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀλλιῶς βάζουμε τὸν κόσμο στὸν πειρασμὸ νὰ ἀπορρίψη ἐξ αἰτίας μας –γιατί δὲν καταλαβαίνει– τὴν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ θεομαχήση.

π.Θ.Α.Β.