π. Κωνσταντῖνος Ν. Καλλιανός: Ὁ γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης

π. Κωνσταντῖνος Ν. Καλλιανός

Ἡ δρῦς ἡ βασιλικὴ τοῦ Ὄρους

Συγκίνηση καὶ σιωπὴ κατέλαβε τὴν ψυχή, ὅταν ἦλθε ἡ εἴδηση τῆς κοιμήσεως τοῦ σεπτοῦ καὶ πολιοῦ Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ἑνὸς κορυφαίου πνευματικοῦ καὶ ἁγιασμένου μοναχοῦ τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ δὴ τῆς ἀσκητικῆς καὶ φιλοθέου Μονῆς τοῦ Διονυσίου. Γιατί ἕνας ἀκόμη παπποῦς, τῆς παλαιᾶς φρουρᾶς τοῦ Ὅρους, ἀφήνει τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου τούτου καὶ πορεύεται «ἐπί τα χρηστότερα καὶ θυμηδέστερα».

Δὲν ὑπῆρξε μόνο πολυγραφότατος καὶ ἀξιόλογος λόγιος, ἀλλὰ καὶ θαυμάσιος συνομιλητής, πνευματικὸς ὁδηγὸς καὶ συνδρομητὴς ἐν πάσαις ταῖς ἀνάγκαις.

Τοῦ χρεωστῶ τὴν πρώτη ἐπίσκεψή μου στὸν μακάριο Ἄθωνα, τὴν ἑβδομάδα τῆς Τυρινῆς τοῦ 1974. Καὶ λέω τοῦ χρεωστῶ, διότι Αὐτὸς μέσῳ τοῦ καθηγητοῦ καὶ ἐκδότη κ. Στ. Κεμεντζετζίδη ἔστειλε τὰ ἔξοδα (ποὺ νὰ τὰ βροῦμε ἀφοῦ σπουδάζαμε;)

Ὡστόσο πρὶν τὴν ἐπίσκεψή μου εἴχαμε συναντηθῇ σὲ κάποιο φιλικὸ σπίτι ἦτὰν παραμονὲς Χριστουγέννων, νομίζω. Παράλληλα παίρναμε καὶ τὸ πολυγραφημένο περιοδικὸ «Ἀθωνικοὶ Διάλογοι», ποὺ ἀργότερα ἄρχισε νὰ τυπώνεται, περιοδικὸ ἀπὸ τὰ κορυφαῖα τῆς ἐποχῆς μὲ πλούσιο περιεχόμενο. Ἀλήθεια, πότε θὰ ὑπάρξη μιὰ ἐπανέκδοσή του, ἀφοῦ εἶναι τὸ βῆμα ἐκεῖνο ἀπ’ ὅπου ξεκίνησε καὶ ἡ ἀναγέννηση τοῦ Ἁγίου Ὅρους; Θὰ φιλοτιμηθῇ κάποιος νὰ τὸ παρουσιάση ἡ ἔστω νὰ παρουσιάση ἕνα εὑρετήριό του;

Μὲ τὸν Γέροντα συναντήθηκα στερνὴ φορὰ στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990. Ἀλησμόνητη θὰ μείνη ἡ Θεία Λειτουργία ποὺ τελέσαμε στὸ κατάγραφο ἐκκλησάκι τοῦ κελλιοῦ του, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους. Ἦταν μεθεόρτια τῆς Μεταμορφώσεως καὶ ὁ Γέροντας ἔψαλλε, μάλιστα ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ χρόνου νομίζω πὼς ἀκούω τὴ φωνή του νὰ ἔρχεται ψάλλοντας ἐκεῖνο τὸ κατανυκτικότατο τροπάριο τῆς Θ` Ὠδῆς:

«Ἔθελξας πόθῳ μὲ Χριστὲ καὶ ἠλλοίωσας τῷ Θείω σου αἵματι, ἀλλὰ κατάφλεξον πυρὶ ἀΰλῳ τὰς ἁμαρτίας μου...» Δὲν ἔψαλλε, τὸ βίωνε, ὅπως βίωσε ὅλο τὸ βάθος καὶ τὸν πλοῦτο τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας.

Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε καὶ τὶς ἀδιάλειπτες πρὸς Ἐκεῖνον δεήσεις καὶ ἱκεσίες...