Εἰδήσεις Ἀπρίλιου 2006

Ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τῆς ἐνορίας Ἁγ. Δημητρίου Ναυπάκτου κατὰ τὴν Μ. Τεσσαρακοστὴ ὀργάνωσε δύο ἐξόδους τῶν μελῶν της: μία στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βαρνακόβης γιὰ τὴν τέλεση τοῦ Μ. Ἀποδείπνου, τὸ ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης 23 Μαρτίου, καὶ μία στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Βομβοκοὺς γιὰ τὴν τέλεση ἀπογευματινῆς Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας, τὴν Πέμπτη τοῦ Μ. Κανόνος στὶς 6 Ἀπριλίου. Ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τὴν Μεγάλη Τρίτη διένειμε σὲ οἰκογένειες ποὺ ἔχουν ἀνάγκη 67 δέματα μὲ τὰ ἀπαραίτητα εἴδη γιὰ τὶς ἡμέρες τοῦ Πάσχα καὶ μερίμνησε γιὰ τὸν στολισμὸ τοῦ Ἐπιταφίου τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΓΑΠΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Μ. ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Στὶς 29 Μαρτίου, ἡμέρα Τετάρτη, ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τῆς ἐνορίας μας πραγματοποίησε προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὴν Ι. Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς. Στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς τελέσθηκε ἀπογευματινὴ Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Ἡ ἱερότητα τοῦ παλαιοῦ ναοῦ, ἡ κατανυκτικὴ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας ἀπὸ τὸν ἱερέα, τὸ βυζαντινὸ ψάλσιμο ἀπὸ τὶς μοναχὲς καὶ ἡ συμμετοχὴ τοῦ ἐκκλησιάσματος μὲ προσευχή, συνήργησαν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ δοθῇ μιὰ ξεχωριστὴ εὐκαιρία πνευματικῆς τροφοδοσίας σὲ ὅλους. Ἀκολούθησε φιλόξενο κέρασμα στὸ ἀρχονταρίκι, ποὺ μᾶς ἔδωσε καὶ τὴν χαρὰ τῆς ἐπικοινωνίας.

Στὶς 17 Ἀπριλίου, Μ. Δευτέρα, ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης ἑτοίμασε τὰ Πασχαλινὰ δέματα γιὰ οἰκογένειες ποὺ ἔχουν ἀνάγκη. Αὐτὸ γίνεται ἐπὶ μία δεκαετία. Ἑτοιμάσθηκαν 43 δέματα ποὺ περιε?χαν ἀρνάκι, γάλατα, τυρί, ζυμαρικά, ρύζι, μαργαρίνη, ζάχαρη, κουλουράκια, τσουρέκια καὶ σοκολάτες γιὰ τὰ παιδιά. Ἐκεῖ ποὺ ὑπῆρχε μεγαλύτερη ἀνάγκη δόθηκε καὶ οἰκονομικὴ βοήθεια, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ταμεῖο εὐποιΐας τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Ἱεροθέου καὶ ἀπὸ τὸ ταμεῖο τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπης. Οἱ ἐνορῖτες μας ἀπὸ μόνοι τους πλέον ἔρχονται καὶ προσφέρουν εἴτε εἴδη γιὰ τὰ δέματα εἴτε χρήματα. (Ὁ κ. Παν. Δοῦρος προσέφερε γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ 50 κιλὰ κρέας). Τοὺς εὐχαριστοῦμε ὅλους θερμά. Ἡ αἴσθηση τῶν ἀναξιοπαθούντων ἀδελφῶν μας ὅτι κάποιοι νοιάζονται γι’ αὐτοὺς καὶ τοὺς τὸ δείχνουν ἔμπρακτα ἀποτελεῖ μεγάλη ἀνακούφιση γιὰ ἐκείνους καὶ χαρὰ γιὰ ὅσους τὰ προσφέρουν. Ἐπίσης, ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης μὲ ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια ἀσχολήθηκε μὲ τὸν στολισμὸ τοῦ Ἐπιταφίου. Μιὰ ἐπιτροπὴ ἐκ τῶν προτέρων ἐπέλεξε τὸ σχέδιο καὶ τὰ λουλούδια. Τὸ βράδυ τῆς Μ. Πέμπτης ἔγινε ὁ στολισμὸς μὲ τὴ συμμετοχὴ ἀρκετῶν γυναικῶν τῆς ἐνορίας μας. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν πολὺ ἱκανοποιητικὸ καὶ ἀπὸ αἰσθητικῆς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς πλευρᾶς. Ἦταν μιὰ ἐλάχιστη ἔκφραση εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν πολύτιμο νεκρὸ καὶ Ἀναστάντα Ἰησοῦ Χριστό.

Μ.Τ.

ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Κατὰ τὴν Ἱερατικὴ Σύναξη γιὰ τὸν μῆνα Ἀπρίλιο ὁ Μητροπολίτης, μετὰ ἀπὸ μιὰ εἰσαγωγὴ γιὰ τὸ βαθύτερο νόημα τοῦ Πάσχα καὶ γιὰ τὴν ἀνάγκη νὰ διακρίνουμε τὰ οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὰ ἐπουσιώδη, τὰ πρωτεύοντα ἀπὸ τὰ δευτερεύοντα, ὥστε νὰ μὴν ἀποπροσανατολιζόμαστε, μίλησε στοὺς Ἱερεῖς γιὰ τὸ «εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα» καθὼς καὶ γιὰ ἄλλες «ἀνακαλύψεις» ποὺ προβάλλονται τελευταῖα καὶ φαίνεται ὅτι ἔχουν σκοπὸ α) νὰ ἀνατρέψουν τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία ποὺ θεωρεῖ ὡς στύλους τῆς Ἐκκλησίας μας τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, β) νὰ ἐπηρεάση τὴν Χριστολογία, καταβιβάζοντας τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ σὲ ἕνα ἀνθρωπιστικὸ ἐπίπεδο. Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε κυρίως τρία σημεῖα: α) ὅτι τὰ λεγόμενα ἀπόκρυφα εὐαγγέλια εἶναι γνωστὰ στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς πρώτους αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ, καὶ ὀφείλουν τὴν ὕπαρξή τους κυρίως σὲ κύκλους γνωστικῶν (ἀνέλυσε τὸν ὅρο «γνωστικοί»), β) βάση τῆς πίστεώς μας δὲν εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ποὺ εἶναι βεβαίως θεόπνευστη, ἀλλὰ ἡ Ἀποκάλυψη, ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους, ἐνῷ ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι λόγος περὶ τῆς Ἀποκαλύψεως, γ) ἡ Ἐκκλησία γράφει τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία τὴν ἑρμηνεύει· ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ τὴν σύνθεση ποὺ γνωρίζουμε σήμερα καὶ μὲ τὴν ὁποία διαδόθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο καταρτίσθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, καὶ συγκεκριμένα ἔλαβε τὴν τελική της μορφὴ μὲ τὴν 39η ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου. Τέλος ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὴν θεολογία τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου.

«ΕΝΙΑΥΣΙΟ 2005»

Ἐκδόθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας καὶ ἀπὸ τὴν σειρὰ «Ἐνιαύσια» τὸ Ἐνιαύσιο 2005. Ἡ σειρὰ αὐτή, ὡς γνωστόν, περιλαμβάνει πολλὰ ἀπὸ τὰ κείμενα τοῦ Σεβασμιωτάτου ποὺ δημοσιεύονται στὴν Ἐφημερίδα μᾶς κατ' ἔτος, καὶ κατ' ἐξαίρεση καὶ μερικὰ ἀδημοσίευτα κείμενά του.  Τὸ Ἐνιαύσιο 2005 περιλαμβάνει τὶς ἑξῆς ἑνότητες κεφαλαίων: Ἂ Ἀρθρα, Β' Ἐκκλησιαστικὴ κρίση, Γ Ἐκκλησία-Πολιτεία, Δ Ἀρχιερατικὴ Δεκαετία, Ἔ Σχόλια, Στ Διάφορα, Ζ Γραπτᾶ κηρύγματα τοῦ καλοκαιριοῦ 2005. Στὴν σελίδα 4 δημοσιεύουμε τὸν πρόλογο τοῦ συγκεκριμένου βιβλίου.

***

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μὲ τὴν συνοδεία του πραγματοποίησε προσκυνηματικὴ ἐπίσκεψη στὶς παλαιὲς ἐγκαταλελειμμένες ἐκκλησίες τῆς Καππαδοκίας, ὅπου τέλεσε τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τὴν θεία Λειτουργία. Ἔξω ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Θεοδώρου Μαλακοπὴς εἶχαν συγκεντρωθῇ μιὰ ὁμάδα «γκρίζων λύκων», οἱ ὁποῖοι πλησίασαν τὸν Πατριάρχη ἀποδοκιμάζοντάς τον καὶ φωνάζοντας συνθήματα ὅπως: «Μέγας ὁ Θεός». Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης προχώρησε ἤρεμος στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ναοῦ καὶ χοροστάτησε στὸν Ἑσπερινό. Ἀπευθυνόμενος δὲ στὸ ἐκκλησίασμα εἶπε: «Αὐτὸ ποὺ εἶπαν στὴν γλῶσσα τους, ἦταν αὐτὸ ποὺ λένε καὶ στὴν προσευχή τους οἱ μουσουλμᾶνοι ἀδελφοί μας: Εἶναι μέγας ὁ Θεός. Καὶ ἐμεῖς τί λέμε; Ὅτι εἶναι μικρὸς ὁ Θεός;... Ὁ μέγιστος καὶ ὕψιστος Θεός, τὸν ὁποῖο ἐπικαλοῦνται καὶ αὐτοί, δὲν ἀρέσκεται καὶ δὲν εὐαρεστεῖται σὲ τέτοιου εἴδους μισαλλοδοξίες καὶ φανατισμοὺς» (Ἀπογευματινή).

***

Τυχαῖα ἀνακαλύφθηκε ἀπὸ παράγοντες τοῦ Πατριαρχείου ὅτι ἡ ὑπερχιλιόχρονη Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Κουδουνὰ στὰ Πριγκηπόνησα, γιὰ τὴν ὁποία εἴχαμε ἀναφερθῇ σὲ παλαιότερο τεῦχος, «μεταβιβάσθηκε» τὸ 1977, ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ Πατριαρχείου, στὴν Διεύθυνση Βακουφίων τῆς Τουρκίας. Λίγα χρόνια νωρίτερα τὸ ἱστορικὸ μοναστήρι εἶχε κηρυχθεῖ «κατειλημμένο» (mazbout), χωρὶς ὡστόσο νὰ γίνη ποτὲ γνωστὴ στὸ Πατριαρχεῖο ἡ μετέπειτα μονομερὴς μεταβίβαση τοῦ ἀκινήτου στὸ Τουρκικὸ Δημόσιο. Ὅταν τὸ Πατριαρχεῖο τὸ 1990 προχώρησε στὴν ριζικὴ ἀνακαίνιση τῆς Μονῆς καὶ λίγο ἀργότερα κάλεσε τρεῖς μοναχοὺς νὰ ἐγκατασταθοῦν καὶ νὰ λειτουργήσουν τὴν Μονή, κανεὶς δὲν ἐνημέρωσε τὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὴν ἀλλαγὴ ποὺ εἶχε συμβῇ. Ἡ «κατάσχεση» τῆς Μονῆς ἔγινε γνωστὴ φέτος, ὅταν ὁμογενεῖς ἐλαιοχρωματιστὲς ἀνέλαβαν νὰ εὐπρεπίσουν τὴν Μονὴ ἐν ὄψει τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τὸ πρόβλημα ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Τουρκία δὲν ἀναγνωρίζει νομικὴ προσωπικότητα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σὲ σχέση μὲ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τὶς Ἱερὲς Μονὲς τῆς δικαιοδοσίας του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν τοῦ ἀναγνωρίζη τὴν κυριότητα ἐπὶ τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ Μονῶν, ὅταν αὐτὰ ἐγκαταλείπονται. Ὑπενθυμίζεται ὅτι κάθε χρόνο ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, περὶ τοὺς 40.000 μουσουλμάνους ἐπισκέπονται τὴν Ἱερὰ Μονὴ γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὴν θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου. Ἀπέναντι ἀκριβῶς, στὸν «Λόφο τοῦ Χριστοῦ» στέκεται ὄρθιο, ἑτοιμόρροπο, τὸ ξύλινο ἑλληνικὸ Ὀρφανοτροφεῖο, τὸ ὁποῖο ἡ Διεύθυνση Βακουφίων κατάσχεσε πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες, ἀναγκάζοντας τὸ Πατριαρχεῖο νὰ προσφύγη στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων (rnn.gr καὶ www.papaxristou.gr).

***

«Κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ ὁ π. Σωσθένης Kiyonga. Ἦταν πρωτεργάτης τῆς Ὀρθόδοξης Ἱεραποστολῆς καὶ ὁ πρῶτος Ἱερέας τῆς Ἐπισκοπῆς Μπουκόμπα. Γιὰ 22 περίπου χρόνια ὑπέφερε ἀπὸ σακχαρώδη διαβήτη... Γεννήθηκε τὸ 1942 σὲ μιὰ εἰδωλολατρικὴ καὶ ταυτόχρονα ἀριστοκρατικὴ οἰκογένεια στὸ χωριὸ Katoke-Muleba. Πολὺ νέος ἐγκατέλειψε τὴν εἰδωλολατρία τῶν γονέων του καὶ βαπτίσθηκε Λουθηρανός. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 1970 ἀνακάλυψε τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Γιὰ πολλὰ χρόνια δὲν μποροῦσε νὰ βαπτισθῇ λόγῳ ἔλλειψης Ὀρθοδόξου Ἱερέα στὴν περιοχή. Αὐτὸ ὅμως δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ μιλήση γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στοὺς ἀδελφοὺς τοῦ Ἀφρικανούς. Μὲ μιὰ ὁμάδα συνεργατῶν του περιόδεψε πολλὰ χιλιόμετρα μὲ τὰ πόδια, ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ γιὰ νὰ κάνη γνωστὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Αἰσθανόμενος τὸ κενὸ ποὺ εἶχε σχετικὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ διδασκαλία, τὸ 1979 ἐπισκέφθηκε τὴν Οὐγκάντα καὶ γιὰ ὀκτὼ μῆνες μαθήτευσε κοντὰ στὸν Ἐπίσκοπο Θεόδωρο. Ἀργότερα φοίτησε στὴν ἱερατικὴ Σχολὴ στὴν Ναϊρόμπη, Κένυα. Τὸ 1981 βαπτίσθηκε Ὀρθόδοξος Χριστανὸς ἀπὸ τὸν π. Μακάριο Kiiza. Ἱερολογήθηκε τότε καὶ ὁ γάμος του. Συνέχισε νὰ παρακολουθῇ μαθήματα στὴν Ναϊρόμπη. Στὴν συνέχεια πῆγε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκεῖ χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν νῦν Μάκ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιο... Ἐπιστρέφοντας στὴν Μπουκόμπα τὸ 1983 ἦταν πλέον ὄντως φορέας τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἀνέπτυξε ἕνα ἀξιόλογο Ὀρθόδοξο ἱεραποστολικὸ ἔργο. Ἵδρυσε καὶ ὀργάνωσε Ὀρθόδοξες κοινότητες... Ἔκτισε Ναούς... Ἵδρυσε ἐπίσης ἱερατικὴ Σχολὴ καὶ Ἰατρεῖο... Μὲ πολὺ ζῆλο καὶ αὐτοθυσία ἀφιέρωσε τὴν ζωή του στὴν διάδοση τῆς Ὀρθοδοξίας. Ποθοῦσε κάθε Ἀφρικανὸς νὰ γνωρίση τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀξιοποίησε ὅλα τὰ χαρίσματά ποὺ εἶχε γιὰ τὴν διάδοση τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὶς θεολογικές του γνώσεις, τὸ μουσικό του τάλαντο, τὶς γεωπονικές του ἱκανότητες, τὶς νοσηλευτικές του δεξιότητες, ὅλα γιὰ τὴν διάδοση καὶ ἀνάπτυξη τῆς Ὀρθοδοξίας...» (Ἐπίσκοπος Μπουκόμπα Ἱερώνυμος, «Πάντα τὰ Ἔθνη»).