Γραπτὰ Κηρύγματα: Κυριακή 2 Ἰουλίου - Ἡ Κατάθεση τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τελεῖ τὴν ἀνάμνηση τῆς καταθέσεως τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας στὶς Βλαχέρνες. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἑορτὴ ἑνὸς γεγονότος ποὺ ἀναφέρεται στὴν Παναγία μας καὶ ἀφορᾶ ἕνα ἔνδυμά της ποὺ εἶναι τὸ «ἐπανωφόριον» της.

Σύμφωνα μὲ τὸν Συναξαριστὴ τῆς ἡμέρας, δύο Πατρίκιοι, ὁ Γάλβιος καὶ ὁ Κάνδιδος, ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Βασιλέως Λέοντος τοῦ Μεγάλου, στὴν πορεία τοὺς πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ προσκυνήσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους, ὅταν ἔφθασαν στὴν Γαλατία, βρῆκαν μιὰ εὐσεβεστάτη Ἑβραία, ποὺ εἶχε μέσα στὴν οἰκία της τὴν ἁγία Ἐσθῆτα, τὸ ἐπανωφόριον τῆς Παναγίας. Ἡ γυναῖκα αὐτὴ προσευχόταν μέρα καὶ νύκτα μιμούμενη τὴν προφήτιδα Ἄννα ποὺ βρισκόταν στὸν Ναὸ καὶ ἀξιώθηκε νὰ δὴ τὸν Χριστό, ὅταν Τὸν πῆγε ἐκεῖ ἡ Παναγία τεσσαράκοντα ἡμερῶν. Οἱ δύο Πατρίκιοι, μετὰ ἀπὸ ἕνα τέχνασμα, κατόρθωσαν νὰ λάβουν τὸν πολύτιμον αὐτὸ θησαυρὸ καὶ νὰ τὸν φέρουν στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸν ἐτοποθέτησαν στὸ κτῆμα τους, ποὺ ὀνομαζόταν Βλαχέρναι, καὶ ἐκεῖ ἔκτισαν Ναὸ τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Μάρκου. Ἀργότερα ὁ Βασιλεὺς Λέων ὁ Μέγας, ὅταν πληροφορήθηκε αὐτὸ τὸ γεγονός, ἔκτισε Ναὸ τῆς Κυρίας Θεοτόκου, στὸν ὁποῖο τοποθέτησε τὴν θήκη ὅπου ἦταν ἀποθησαυρισμένη ἡ τιμία Ἐσθῆτα, τὴν ὁποία προσκυνοῦσαν οἱ Χριστιανοὶ καὶ ἔβλεπαν διάφορα θαύματα. Ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος ὀνομάζει τὴν ἁγίαν Ἐσθῆτα «ἱερὰν περιβολήν, φυλακτήριον ἄσυλον (τῆς Κωνσταντινουπόλεως), δῶρον τίμιον, ἀναφαίρετον πλοῦτον ἰαμάτων, ποταμὸν πεπληρωμένον τῶν χαρισμάτων τοῦ πνεύματος».

Μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ γεγονότος τῆς καταθέσεως τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Παναγίας, ἡ Ἐκκλησία μας ὑπενθυμίζει τὸ μεγάλο πρόσωπο τῆς Παναγίας, ποὺ ἔγινε ἡ χαρὰ τῆς οἰκουμένης, γιατί ἦταν ἐκεῖνο τὸ πρόσωπο διὰ τοῦ ὁποίου εἰσῆλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστὸς ποὺ ἐλευθέρωσε τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὸν διάβολο καὶ τὸν θάνατο. Ὅλα τὰ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας, ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν τιμία Ἐσθῆτα, ὑμνοῦν τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας.

Τὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς ἀναφέρεται στὴν Παναγία καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων γράφει: «Ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις καινοτομεῖται καὶ χρόνος», δηλαδὴ στὴν Παναγία γίνεται κανούργια καὶ ἡ φύση καὶ ὁ χρόνος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ φύση καὶ ὁ χρόνος, ποὺ πολλὲς φορὲς βασανίζουν τὸν ἄνθρωπο, ἀποκτοῦν ἄλλο νόημα, ὑπερβαίνονται ἐν Χάριτι Θεοῦ. Στὴν Παναγία, μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, διατηρήθηκε ἡ παρθενία της, ἔγινε μητέρα χωρὶς νὰ χάση τὴν παρθενία της, καὶ παραμένει ζωντανὴ στοὺς αἰῶνας, ἀφοῦ κατὰ τὴν παράδοση καὶ αὐτὸ τὸ σῶμα της μετέστη πρὸς τὸν οὐρανό.

Ἀλλὰ στὴν σημερινὴ ἑορτὴ βλέπουμε ὅτι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἁγίασε τὸ σῶμα τῆς Παναγίας πέρασε καὶ στὰ ροῦχα ποὺ φοροῦσε. Πράγματι, κατὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ἡ θεία Χάρη διὰ τῆς ψυχῆς διαπορθμεύεται στὸ σῶμα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ προχέεται καὶ στὰ ροῦχα καὶ γενικὰ στὴν ἄλογη φύση. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο δὲν εἴμαστε εἰδωλολάτρες καὶ κτισματολάτρες, ἀλλὰ τιμοῦμε τὴν ὕλη ποὺ ἔχει τὴν ἁγιοποιὸ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι οἱ πιστοί, κατὰ τὸν ἱερὸν ὑμνογράφο, κατασπάζονται μὲ πίστη τὴν ἁγία Ἐσθῆτα τῆς Παναγίας καὶ λαμβάνουν την Χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνοικεῖ σὲ αὐτήν.

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς θὰ πρέπη νὰ προσευχηθοῦμε νὰ μᾶς βάλη ἡ Παναγία μας κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία της Ἐσθῆτα, τὸ ἁγιασμένο ἐπανωφόριό της, καὶ νὰ μᾶς προστατεύη ἀπὸ κάθε κακό.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰερόθεος