Κύριο θέμα: Μὲ ἀφορμὴ τὸ νέο Ἐκκλησιαστικὸ ἔτος - Βήματα στὸν χρόνο

Παγκοσμιοποίηση, σχέση μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κράτους, βιοηθική, οἰκουμενικὸς διάλογος, ψυχικὲς ἀσθένειες, Χριστιανοὶ κατ’ ὄνομα, μετάνοια προσωπικὴ καὶ συλλογική, σχέση μεταξὺ τῆς μοναχικῆς ἐμπειρίας καὶ τῆς καθολικότητας τῆς Ἐκκλησίας, ψευδοθρησκευτικὲς αἱρέσεις, διάλυση τῆς οἰκογένειας, σύγχρονος Ὀρθόδοξος μοναχισμός, σύγχρονες δύσκολες περιστάσεις γιὰ τὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες, εἶναι μερικὰ σημαντικὰ σύγχρονα θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν ἡ πρέπει νὰ ἀπασχολοῦν τοὺς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτὰ τὰ σοβαρὰ καὶ πολὺ ἐνδιαφέροντα ἐκκλησιαστικὰ καὶ γενικότερα ζητήματα περιλαμβάνονται στὶς ἐρωτήσεις ποὺ ἀπηύθυναν στὸν Σεβασμιώτατο (σέλ. 8-10) οἱ συνεργάτες τοῦ περιοδικοῦ μιᾶς νέας καὶ συνάμα ἱστορικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος, ἡ ὁποία σηκώνει συγχρόνως καὶ τὸ βάρος τῶν ἰδιαιτέρων περιστάσεων, ἐξ αἰτίας τῶν ἐθνικῶν καὶ πολιτικῶν σχεδιασμῶν ποὺ ἐπιχειροῦνται στὸν τόπο τοὺς (ΠΓΔΜ). Μέρος τῶν σκληρῶν αὐτῶν περιστάσεων περιγράφονται καὶ σὲ ἐγκύκλιο ἐπιστολὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ δημοσιεύουμε ἐπίσης στὸ παρὸν τεῦχος (σέλ. 11).

***

Προβλήματα τῆς ἐποχῆς, προβλήματα στὴν εὐθύγραμμη πορεία τοῦ χρόνου πρὸς τὸ τέλος τῆς ἱστορίας, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἐπιλυθοῦν μὲ ὑπευθυνότητα ἀπὸ τοὺς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, διότι ὁ χρόνος δὲν γυρίζει πίσω καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ φεύγουν ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτὸν δὲν ἐπιστρέφουν, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει ὁ φυσικὸς ἐκεῖνος ἀείστροφος τροχός, ὅπως τὸν φαντάσθηκαν μερικοί, ποὺ θὰ τὶς ἐπαναφέρη πίσω ἔστω καὶ μὲ ἄλλη μορφή.

Οἱ Ποιμένες στὸν ἀγῶνα τους νὰ διαποιμάνουν τὸν σύγχρονο κόσμο, ἐμπνέονται ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος καὶ τὸν λειτουργικὸ χρόνο. Διότι ἀνάμεσα στὰ πολλὰ δῶρα τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὸν ἄνθρωπο, εἶναι καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος, κατὰ τὸ ὁποῖο ἐξαγιάζεται ὁ χρόνος μὲ τὴν ἐπανάληψη τῶν δεσποτικῶν ἑορτῶν καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν ἁγίων καὶ μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα ἐνῷ πορευόμαστε πρὸς τὸ μέλλον νὰ διορθώνουμε, νὰ σβήνουμε τὰ λάθη ποὺ κάναμε στὸ παρελθὸν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν «δικαιώματα» πάνω μας. Μὲ τὸν λειτουργικὸ χρόνο τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποφεύγουμε καὶ τὴν ὑδαρῆ ἀνευθυνότητα τῆς κυκλικῆς θεώρησης τοῦ χρόνου καὶ τὴν ἀπόγνωση τῆς ἄτεγκτης γραμμικῆς θεώρησής του.

Τὸ νέο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος, ἡ ἀρχὴ τοῦ ὁποίου σημαδεύεται, ἀπὸ τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἑορτὲς τῆς Ἰνδίκτου, τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, κ.α., ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας καὶ τὰ κατὰ τόπους Ἱερατικὰ Συνέδρια, ἀπὸ τοὺς ἁγιασμοὺς στὰ Σχολεῖα καὶ σὲ διάφορους φορεῖς καὶ ὀργανισμούς, ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῶν Κατηχητικῶν κ.α, μᾶς γεμίζει ἐλπίδα καὶ ἔμπνευση γιὰ νὰ πορευθοῦμε τὸν ἀνάντη τῆς ζωῆς δρόμο καὶ νὰ κερδίσουμε τὴν αἰωνιότητα.

Εὐχόμαστε, μὲ τὴν Χάρη ποὺ μᾶς προσφέρεται κατὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος μέσα στὸ ὁποῖο συναντοῦμε τὸν Κύριο, τὴν Μητέρα Τοῦ καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους Τοῦ, καὶ μὲ τὴν καθοδήγηση τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἀντιμετωπίζουμε καὶ νὰ λύνουμε, σὲ προσωπικὸ καὶ κοινωνικὸ ἐπίπεδο, ὅλα τὰ προβλήματα ποὺ παρουσιάζονται κατὰ τὴν ἱστορικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας.–