Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἀκυβέρνητη κοινωνία - Ἀγνοεῖστε τοὺς θορυβώδεις

Ἀκυβέρνητη κοινωνία

Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ τίποτε πιὰ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ξαφνιάση· κανένα σκάνδαλο, καμμιὰ ἀνατρεπτικὴ πρόοδος τῆς ἐπιστήμης, καμμιὰ αἱρετικὴ δοξασία, καμμιὰ βλάσφημη καλλιτεχνικὴ ἐκκεντρικότητα. Τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτὰ δὲν μποροῦμε πλέον νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε σὰν κάτι τὸ νέο. Ὅλα τὰ ἔχουμε συνηθίσει. Ἡ συχνὴ ἐπανάληψή τους καὶ προπαντὸς ἡ δημοσιογραφική τους ἐκμετάλλευση, τὰ ἔχουν κάνει νὰ χάσουν τὸ «πλεονέκτημα» τῆς πρόκλησης.

Αὐτὴ ἡ ἀντιμετώπιση τῶν πραγμάτων θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν ἀποτέλεσμα ψυχολογικῆς καὶ πνευματικῆς ὡριμότητας, ἡ, ἀκόμη, φυγῆς ἀπὸ κάθε ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ ἀνθρώπινα πράγματα, λόγῳ τοῦ ὅτι ἔχουμε αἰχμαλωτισθῇ σ’ ἕνα ἀνώτερο νόημα γιὰ τὴν ζωή μας. Ὅμως δὲν ἰσχύει τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτά. Ἡ κατάσταση αὐτὴ εἶναι μιὰ παθητικὴ κατάσταση· μιὰ ἀδράνεια τῶν ψυχικῶν καὶ πνευματικῶν ἀντανακλαστικῶν λόγῳ κορεσμοῦ ἀπὸ ἀναφομοίωτες πληροφορίες, ποὺ μιλοῦν γιὰ ἀλλεπάλληλα τραγικὰ καὶ προκλητικὰ γεγονότα. Μὲ λίγα λόγια τίποτε πλέον δὲν τὸ θεωροῦμε ἀπίθανο. Κι αὐτὸ γιατί ἔχουμε πειστεῖ ὅτι πνευματικὰ εἴμαστε μιὰ ἀνερμάτιστη ἀκυβέρνητη κοινωνία, ποὺ διαρκῶς θεσπίζει νόμους γιὰ νὰ διασφαλίση ἀκόμη καλύτερα τὴν ἀκυβερνησία της.

Δὲν εἶναι ἑλληνικὸ τὸ φαινόμενο. Εἶναι τυπικὰ δυτικοευρωπαϊκό. Εἶναι τοῦ κόσμου ποὺ ἔχασε τὴν καρδιὰ καὶ περιορίστηκε στὴ λογικὴ· ποὺ ἄφησε τὴν φυσικότητα τῆς ζωῆς καὶ δουλώθηκε στὴν τεχνικὴ· ποὺ ἔχασε τὸν Θεὸ καὶ φυλακίστηκε στὶς ἰδεολογίες τῆς φιλαυτίας, στὸ κυνήγι τοῦ μέγιστου κέρδους, στὴν ἐπιδίωξη τῆς ὑλικῆς εὐδαιμονίας.

Ἐμεῖς ὡς λαὸς μὲ ἰσχυρὴ πνευματικὴ παράδοση ἔχουμε ἀκόμη κάποιες ἀντιστάσεις. Ὅμως καταπίνουμε γουλιά-γουλιὰ τὴν δυτικοευρωπαϊκὴ νοοτροπία καὶ τὴν ἀφομοιώνουμε ἀθόρυβα.

Ἀγνοεῖστε τοὺς θορυβώδεις

Ἕνα σύγχρονο ἐκκλησιαστικὸ μήνυμα, γεμᾶτο ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας λόγος τοῦ ἁγίου Μαξίμου, λίγο διαφοροποιημένος ὡς πρὸς τὴν διατύπωση:

Γιὰ νὰ ἀγαπήσετε τὸν ἄνθρωπο ἀδιαφορεῖστε γιὰ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα. Ἀδιαφορεῖστε γιὰ τὶς περιττὲς διενέξεις τῶν πολιτικῶν καὶ τῶν δημοσιογράφων, γιὰ τὶς προκλήσεις τῶν ἀθέων καὶ τὶς παρεξηγήσεις Παπικῶν καὶ Μουσουλμάνων. Ἀγνοεῖστε αὐτοὺς ποὺ θορυβοῦν γιὰ νὰ τοὺς προσέξετε. Καὶ στραφεῖτε σὲ ὅ,τι ἤρεμο καὶ ἀνατρεπτικὸ τῆς ταραχῆς τοῦ κακοῦ. Πρὸ παντὸς στραφεῖτε στὸν ἑαυτό σας, γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἀδελφό σας.

Ἀπὸ τὸν ταραγμένο κόσμο κρατεῖστε μόνο τὴν ἀγωνία τῶν προσφύγων, τὴν θέα τῶν σκοτωμένων ἀπὸ τὶς σοφὲς βόμβες τῶν μεγάλων, τὰ σκελετωμένα σώματα παιδιῶν καὶ γερόντων, ποὺ λιμοκτονοῦν, χωρὶς ὅμως νὰ ὀργισθεῖτε ἀτελέσφορα ἐναντίον κανενός. Μονάχα, ἂν μπορεῖτε, πονέστε δημιουργικὰ γιὰ τὸ κακὸ ποὺ κατατρώει τὴν φύση μας, τὸ κακὸ ποὺ κατατρώει πιὸ πολὺ αὐτοὺς ποὺ τὸ ἐνεργοῦν μὲ ὁποιαδήποτε προσχήματα.

Μὲ αὐτὴν τὴν εἰκόνα συνδέστε τὴν βυζαντινὴ εἰκόνα τοῦ προσευχόμενου ἐρημίτη, ποὺ μέσα ἀπὸ τὸ σπήλαιό του στρέφει τὸ πρόσωπό του, γεμᾶτο πόνο καὶ ἐλπίδα, στὸν Χριστό, ὁποῖος τὸν εὐλογεῖ ἀπὸ τὸ πάνω δεξιὸ ἄκρο τῆς εἰκόνας. Ἀναπνέοντας μέσα σ’ αὐτὴν τὴν ἀτμόσφαιρα θὰ εἶστε ἕνας πνευματικὸς δυναμίτης στὰ θεμέλια τῆς κοινωνίας, ποὺ δὲν γνωρίζει τὴν ἀληθινὴ ζωή.

π.Θ.Α.Β.