Skip to main content

Γεγονός καὶ Σχόλιο: Οι αυτοκτονίες

Τον περασμένο μήνα (10 Σεπτεμβρίου) η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Πρόληψης της Αυτοκτονίας επεσήμανε το πρόβλημα των αυτοκτονιών και παρουσίασε διάφορα στοιχεία γύρω από το θέμα αυτό.

Ανέφερε, μεταξύ των άλλων, ότι ένα (1) εκατομμύριο άνθρωποι κάθε χρόνο στον κόσμο αυτοκτονούν, ενώ 50 με 60 εκατομύρια άνθρωποι αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν. Τα θύματα των αυτοκτονιών υπερβαίνουν τα θύματα των πολέμων και των δολοφονιών. Αυτή η πληροφορία δείχνει την φοβερή πραγματικότητα, καθ' ότι τα πνευματικά και υπαρξιακά προβλήματα είναι χειρότερα από τα κοινωνικά.

Επισημαίνεται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αυτόχειρων πάσχουν από κατάθλιψη που είναι μια διαταραχή η οποία διαδίδεται με ταχείς ρυθμούς στον δυτικό κόσμο και οδηγεί στην αυτοκτονία.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας θεωρεί ότι μέχρι το 2020 «η κατάθλιψη θα είναι η δεύτερη μορφή αναπηρίας μετά τα καρδιακά νοσήματα».

Τα στοιχεία αναφέρουν και τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι αυτοκτονίες. Εκτιμούν ότι το ένα τρίτο των αυτοκτονιών που καταγράφονται γίνεται με γεωργικά φάρμακα. Άλλα στοιχεία αναφέρουν ότι στα θύματα των στυγνών αυτοκτονιών συγκαταλέγονται γιατροί, οδοντίατροι και κτηνοτρόφοι, επειδή έχουν πρόσβαση σε φάρμακα, καθώς επίσης και άνθρωποι που χάνουν την εργασία τους και γενικά άνθρωποι που ζουν με χαμηλό βιοτικό επίπεδο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ακόμη επισημαίνεται ότι περισσότεροι από αυτούς που επιλέγουν την αυτοχειρία θα είχαν βοηθηθή να μη φθάσουν εκεί, εάν «οι κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν αποτελεσματικότερα την κατάθλιψη, τον αλκοολισμό και την σχιζοφρένεια και περιόριζαν την πρόσβαση σε όπλα, φάρμακα και δηλητηριώδη ζιζανιοκτόνα».

Από τις επισημάνσεις αυτές της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, αλλά και άλλων Οργανισμών, όπως «της Διεθνούς Ενώσεως Πρόληψης της Αυτοκτονίας», φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο θέμα των αυτοκτονιών – αυτοχειριών.

Η κατάθλιψη είναι το βασικότερο αίτιο που οδηγεί τον άνθρωπο στην αυτοχειρία και, βέβαια, η κατάθλιψη είναι σύμπτωμα μιας ζωής χωρίς πίστη, ελπίδα, αγάπη, χωρίς Θεό. Όταν κανείς δεν έχη νόημα ζωής και δεν μπορή να νοηματοδοτήση ακόμη και τον πόνο, δεν μπορεί να αντιμετωπίση τις δυσκολίες της ζωής, τις αρρώστιες και τις αποτυχίες, τις συκοφαντίες και τις προδοσίες.

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουμε στην προσωπική ύπαρξη του Θεού, καθώς επίσης πιστεύουμε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να αφαιρέσουμε την ζωή, αφού αυτή μας δόθηκε από τον Θεό και σε Αυτόν ανήκει. Έτσι, όταν κανείς χειρίζεται εγωϊστικά και αυτόνομα κάτι που ανήκει στον Θεό, δεν έχει καμμιά δυνατότητα μετανοίας, και αυτό συνεπάγεται τον αιώνιο θάνατό του. Έπειτα, ως Χριστιανοί γνωρίζουμε να υπερβαίνουμε όλες τις δυσκολίες της ζωής, με πίστη στον Θεό, με μετάνοια, με θετικούς λογισμούς, με υπέρβαση του πόνου και του θανάτου.

Εκτός των άλλων και από αυτό το γεγονός φαίνεται η σημαντική προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον άνθρωπο και την κοινωνία, αφού είναι παράγων ψυχικής υγείας, ευεξίας και προσφοράς νοήματος ζωής. Λαμβάνει τον άνθρωπο όπως βρίσκεται στην καταθλιπτική ζωή και του εμπνέει ελπίδα και ζωή.

Ν.Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ

  • Προβολές: 2807