Εἰδήσεις - Φωτογραφικὰ στιγμιότυπα Φεβρουαρίου 1997

“Ο ρόλος τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης στὸ σύγχρονο δημοκρατικό κράτος”

Ὁ Δῆμος Ἀντιρρίου καί ὁ Δῆμος Ναυπάκτου ὀργάνωσαν τήν Παρασκευή 31 Ἰανουαρίου, στίς 7 μ.μ., ἐνδιαφέρουσα ἐκδήλωση, στήν ὁποία μίλησε ὁ Καθηγητής τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Ἀνδρέας Δημητρόπουλος, μέ θέμα: “Ὁ ρόλος τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης στό σύγχρονο δημοκρατικό κράτος”. Ἡ ἐκδήλωση πραγματοποιήθηκε στήν αἴθουσα τοῦ Γυμνασίου Ἀντιρρίου. Ὁ ὁμιλητὴς ἀναφέρθηκε στήν ἀξία τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης καί μάλιστα τοῦ πρώτου βαθμοῦ (Δῆμος - Κοινότητα), στήν ὁποία εἶναι ἀναγκαῖο νά παραχωρηθοῦν πολλές ἁρμοδιότητες καί ἐπεσήμανε τόν κίνδυνο ἐξασθένησής της μέ τή νέα διάρθρωση τῆς Περιφέρειας. Κάνοντας ἱστορική ἀναδρομή ὑπογράμμισε τό σπουδαῖο ρόλο τῶν Κοινοτήτων κατά τήν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας, πού βοήθησαν ἀποφασιστικά, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία, στή διατήρηση τῆς ἐθνικῆς μας συνειδήσεως. Στή συνέχεια ἡ Ἐπ. Καθηγήτρια τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου κ. Ἀνδρομάχη Μαρκαντωνάτου - Σκαλτσά, παρεμβαίνοντας ἐκ μέρους τῆς Ἕνωσης Ἐνεργῶν Πολιτῶν, μεταξύ ἄλλων ἐπεσήμανε τήν ἀναγκαιότητα στήριξης τοῦ πρώτου βαθμοῦ αὐτοδιοίκησης.

Στή συζήτηση καί τίς τοποθετήσεις πού ἀκολούθησαν ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἰερόθεος, παίρνοντας τό λόγο διευκρίνησε, ὅτι οἱ Κοινότητες κατά τήν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας δέν ἦταν κάτι τό ξένο πρός τήν Ἐκκλησία. Πρόεδροι τῶν Κοινοτήτων ἦταν οἱ Ἐπίσκοποι, σύμφωνα μέ τήν θεωρία τῶν Τούρκων περί τοῦ Millet. Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε ὅτι στήν Ἐκκλησία δέν ζοῦμε ἁπλῶς τήν ἀποκέντρωση, ἀλλά τήν αὐτονομία. Κάθε Μητρόπολη ἔχει οὐσιαστική αὐτονομία, ἔχοντας κοινωνία μέ τίς ἄλλες Μητροπόλεις καί Ἐκκλησίες. Ἐπιβιώνει, δηλαδή, στή διοικητική της διάρθρωση τό ἀρχαῖο ἑλληνικό πρότυπό της πόλης - κράτους. Αὐτό εἶναι κάτι πού ἀξίζει νά μελετηθῆ σοβαρά.

Πορίσματα Ἡ' Θεολογικοῦ Συνεδρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου

Τά μέλη του Η' Θεολογικοῦ Συνεδρίου, πού πραγματοποιήθηκε στίς 1 & 2 Φεβρουαρίου 1997, μέ πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἰεροθέου, στήν Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἀσχολήθηκαν ἐπί διήμερον μέ τό γενικό θέμα: “Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στήν ἐκπαίδευση σήμερα καί αὔριο”. Στίς εἰσηγήσεις καί συζητήσεις ἔγιναν διαπιστώσεις, κρίσεις καί προτάσεις. Κατ’ ἀρχήν χαράχτηκε μιά διαχωριστική γραμμή μεταξύ θρησκευτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἀγωγῆς, ἀφοῦ διευκρινίστηκε ἡ διαφορά μεταξύ θρησκείας καί Ἐκκλησίας. Τονίστηκε ὅτι τό θρησκευτικό μάθημα πρέπει νά ἔχη ἐκκλησιαστικό χαρακτήρα καί περιεχόμενο.

Στήν συνέχεια ἐντοπίστηκαν τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει τό θρησκευτικό μάθημα στήν ἐκπαίδευση, καί ἐπισημάνθηκαν τρόποι ἀντιμετώπισεώς τους. Μετά ἀπό συζήτηση σχετικά μέ βιβλία καί προγράμματα Ἅ’/θμιας καί Β’/θμιας ἐκπαίδευσης, διαπιστώθηκε ἡ ἀνάγκη βελτιώσεώς τους, ὥστε νά ἀνταποκρίνωνται στίς πνευματικές δυνατότητες τῶν παιδιῶν καί στόν ἐκκλησιαστικό χαρακτήρα τοῦ μαθήματος. Σχετικά παρουσιάστηκε πρόταση νέου ἀναλυτικοῦ προγράμματος στήν Β’/θμια ἐκπαίδευση. Κρίθηκε ἀναγκαῖο ἡ Ἐκκλησία νά ἔχη οὐσιαστικό λόγο γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Ἀναγνωρίστηκε ἡ ἀνάγκη οὐσιαστικῆς ἀναμορφώσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαίδευσης πού ἀπαιτεῖ περισσότερο ἐνδιαφέρον καί στήριξη ἀπό τήν πολιτεία. Στήν προοπτική της 3ης χιλιετηρίδας τονίστηκε ὅτι στήν πλουραλιστική μεταμοντέρνα κοινωνία, προκειμένου νά ἔχουμε οὐσιαστικό πολιτιστικό παρόν στήν σύγχρονη Εὐρώπη, τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν πρέπει νά συνδέση βιωματικά τους μαθητές μέ τήν καθημερινή λατρευτική ζωή καί ἄσκηση τῆς Ἐκκλησίας.

Συντεχνίες καὶ Συνδικάτα

Ἡ ὀρθόδοξη παράδοση πού ἔχει ἐμποτίσει τό γένος μᾶς μᾶς διδάσκει νά μή προτιμοῦμε τό ἀτομικό ἀπό τό κοινοτικό, τό ἐγώ ἀπό τό ἐμεῖς. Μᾶς ἐμπνέει καί μᾶς δίνει τή δυνατότητα, πέρα ἀπό τά δικά μας προβλήματα, νά βλέπουμε τίς ἀνάγκες καί τά προβλήματα τῶν ἄλλων, ὁπότε, ὅταν ἔχουμε τήν αἴσθηση τῆς ἀδικίας, νά μήν ἐπιδιώκουμε ἰδιοτελῶς λύσεις πού τραυματίζουν τήν κοινωνική συνοχή, πού δημιουργοῦν προβλήματα σέ ἄλλους. Γιατί ἡ ἰδιοτέλεια διαλύει τήν κοινωνία. Ἔχει ἐπισημανθεῖ ὅτι ὑπάρχει μεγάλη ποιοτική διαφορά μεταξύ των συνδικάτων τοῦ σήμερα καί τῶν συντεχνιῶν τοῦ παρελθόντος μας. Ἡ βασική διαφορά βρίσκεται στό ὅτι οἱ συντεχνίες δέν περιορίζονταν σέ στενά συντεχνιακά συμφέροντα, ἀλλά εἶχαν καί πολυποίκιλη κοινωνική προσφορά. Τούς ἐνδιέφερε ἡ προκοπή καί εὐημερία τῆς κοινότητας, οἱ ὑλικές καί οἱ πνευματικές ἀνάγκες τῶν μελῶν της. Στίς μέρες μας ἡ καχυποψία πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στούς πολίτες καί τό κράτος, ἡ ὁποία ἐνισχύεται ἀπό φαινόμενα κρατικῆς ἀδιαλλαξίας ἤ εὐνοιοκρατίας, τροφοδοτεῖ τήν συνδικαλιστική ἰδιοτέλεια.

π. Θ.Α.Β.

Ἀνακοινωθέν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου

“Η Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τήν πρώτην τακτικήν Συνεδρίαν Αὐτῆς τοῦ μηνός Ἰανουαρίου ἐ. ε., πληροφορηθεῖσα μετ’ ἐκπλήξεως, τά περί ἀπειλῶν Τρίτου Τουρκικοῦ Ἀττίλα διά τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν Λαόν τῆς ἐπί 22 ἤδη ἔτη, ἀδικώτατα καί παρανομότατα τουρκοκρατούμενης Βορείου Κύπρου,

• Ἐκφράζει τήν ἀγανάκτησίν της διά τά τεκταινόμενα,
• Ὑποστηρίζει τό ἀνθρώπινον δικαίωμα ἀμύνης τοῦ Ὀρθοδόξου Κυπριακοῦ Λαοῦ,
• Ἐπιδοκιμάζει τήν πλήρη ἀποστρατικοποίησιν τῆς ταλαιπώρου μεγαλονήσου Κύπρου,
• Ἀποδοκιμάζει τήν ἀπαράδεκτον ἀδιαφορίαν τῶν ἰσχυρῶν της γῆς διά τήν ἐπί 22 συναπτά ἔτη συνεχιζόμενη καταφόρον καί πρωτοφανῆ ἀδικίαν ἐναντίον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,
• Ἀποδοκιμάζει μετ’ ἀγανακτήσεως τήν ὑποκριτικήν, ἀδρανῆ καί ὑπέρ τοῦ ἀδικοῦντος στάσιν τῆς Ὑπερδυνάμεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος καί πάσης οὕτω συμπεριφερομένης ἑτέρας Δυνάμεως καί τέλος,
• Ἀποδοκιμάζει τάς θρασυτάτας κατά τῆς ἀδικουμένης Κύπρου, καί κατά τῆς πάντοτε συμμάχου τῆς Δύσεως Ἑλλάδος ἀπειλᾶς, ποιεῖται δέ ἔκκλησιν πρός τούς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς Λαούς νά συμπαραταχθοῦν πρός τόν δίκαιον καί νόμιμον ἀγώνα τοῦ Κυπριακοῦ Λαοῦ διά τήν ἄμυναν τού”.

Τά οἰκονομικά τῆς ἐφημερίδος

Ὅπως εἶναι γνωστό ἡ ἐφημερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ” ἀποστέλλεται δωρεάν σέ τρεῖς χιλιάδες (3.000) συνδρομητές, πολλοί ὅμως ἀπό τούς ἀναγνῶστες της ἀποστέλλουν προαιρετικά εἰσφορές, μέ τίς ὁποῖες καλύπτονται τά ἔξοδά της. Θά θέλαμε νά εὐχαριστήσουμε θερμότατα ὅσους βοηθοῦν στήν ἔκδοση τῆς ἐφημερίδος, τῆς ὁποίας τά ἔξοδα ἐκτυπώσεως καί ἀποστολῆς ἀνῆλθαν μέχρι στιγμῆς περίπου στό ποσό τοῦ 1.600.000 δρχ. Δέν εἶναι εὔκολο νά γραφοῦν τά ὀκτακόσια (800) περίπου ὀνόματα τῶν ἀναγνωστῶν πού ἐνίσχυσαν τήν ἔκδοση τῆς ἐφημερίδος (ἀπό 1-1-96 μέχρι 31-12-96).

Παρατηρήσεις

1. Γιά τίς δωρεές κόβονται γραμμάτια εἰσπράξεων καί γιά τίς ἀγορές ὑπάρχουν πλήρη στοιχεῖα, παραστατικά, ἤτοι τιμολόγια κ.λ.π.
2. Γιά κάθε ταμεῖο ὑπάρχει αὐτοτελής διαχείριση. Δηλαδή ὅσα εἰσπράττονται ἀπό τούς ἐράνους τῆς ἀγάπης, διατίθενται ἀποκλειστικῶς καί μόνο γιά φιλανθρωπικούς σκοπούς καί δέν δίδονται γιά ἄλλες ἀνάγκες.
3. Τά ἔσοδα γιά τήν λειτουργία τῶν Γραφείων καί τίς ἀνάγκες τοῦ Μητροπολιτικοῦ οἰκήματος προέρχονται ἀπό τίς νόμιμες εἰσπράξεις ἀπό τούς Ἱερούς Ναούς. Τά λειτουργικά ἔξοδα εἶναι σχεδόν διπλάσια ἀπό τά ἔσοδα καί καλύπτονται ἀπό προσωπικές δωρεές.
4. Στά ἔξοδα τῶν Γραφείων δέν συμπεριλαμβάνονται ἐπιδόματα στούς Ἱερεῖς πού ἐργάζονται στά Γραφεῖα. Πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι κανείς Ἱερεύς, ἀπό ὅσους ἐργάζονται στά Γραφεῖα, δέν λαμβάνει μηνιαῖο ἐπίδομα γιά τίς ὑπηρεσίες πού προσφέρει.
5. Τά ἔσοδα τοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου προέρχονται ἀπό τίς προσωπικές δωρεές καί ἀπό εἰσφορές τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ἐνῶ οἱ ἔρανοι τῆς ἀγάπης ἀπό περιφορά δίσκων στούς Ἱερούς Ναούς καί ἀπό ἔρανο πού γίνεται τόν Δεκέμβριο.
6. Τά ἔσοδα τοῦ Ταμείου Εὐποιΐας τοῦ Μητροπολίτου, προέρχονται μόνον ἀπό καταθέσεις μισθῶν τοῦ Μητροπολίτου καί ἀπό προσφορές γνωστῶν του, ὅλα δέ διατίθενται γιά φιλανθρωπικούς καί κοινωνικούς σκοπούς.
7. Τά ἔξοδα φιλοξενίας ἀναφέρονται μόνον σέ περιπτώσεις προσκλήσεων Ἀρχιερέων καί διαφόρων Ὁμιλητῶν, γιά ἐκδηλώσεις καί τελετές πού γίνονται βάσει προγράμματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
8. Γιά τήν λειτουργία τῶν Κατασκηνώσεων χρειάστηκαν πολλά χρηματικά ποσά, γιά κατασκευή χώρων ὑγιεινῆς καί ἄλλων ἀναγκῶν, διαφορετικά ἡ Πολιτεία δέν θά ἐπέτρεπε τήν λειτουργία της. Τά ἔξοδα τῆς λειτουργίας καλύφθηκαν ἀπό προσφορές τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί κυρίως πολλῶν δωρητῶν.
9.  

 Ἡ Ἄννα Συνοδινοῦ στὸ θεατρικὸ ἔργο τοῦ Σπύρου Γαλαίου: “Ὁ Φωταγωγὸς”

ΝΕΑΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ - ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Τίς τελευταῖες ἑβδομάδες τοῦ Ἰανουαρίου καί στίς ἀρχές Φεβρουαρίου τό Δημοτικό Θέατρο τῆς Πάτρας φιλοξένησε τήν Ἄννα Συνοδινοῦ καί τούς πολύτιμους συνεργάτες της, οἱ ὁποῖοι ἀνέβασαν τό ἀξιόλογο ἔργο τοῦ Σπύρου Γαλαίου “Ο ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ”. Τό ἔργο τολμηρό καί συγχρόνως καίριο στά μηνύματά του, διδακτικό καί τελικά αἰσιόδοξο, μπορεῖ νά γίνη κτῆμα τοῦ λαοῦ, γιατί ἀκριβῶς ἀσχολεῖται μέ τά σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀγγίζουν κάθε σύγχρονο ἄνθρωπο. Μπορεῖ ἐπίσης τό ἔργο νά γίνη κτῆμα κάθε γενιᾶς. Παρουσιάζει τίς ἀξίες καί τό ἦθος τῶν παλιῶν, πού εἶναι φορεῖς τῆς ἀλώβητης παραδόσεως, τήν ἀνία καί τήν ἔλλειψη ἐνδιαφερόντων τῆς νέας γενιᾶς, ἡ ὁποία εἶναι βαθιά ἐπηρεασμένη ἀπό τόν ξένο, ἀνούσιο, τρόπο ζωῆς καί τέλος τήν πονηριά καί τήν ἀπληστία πού διακρίνει ἕνα τμῆμα τῆς μεσαίας γενιᾶς. Ἡ τελευταία στήν προσπάθειά της νά ἀπολαύση τίς ἀνέσεις πού στερήθηκε, πουλᾶ στούς νέους ψεύτικους παραδείσους καί ὑπόσχεται μ’ αὐτούς μιά ζωή ἀπομακρυσμένη ἀπό τά προβλήματα. Παρουσιάζεται, λοιπόν, τό πρόβλημα τῶν ναρκωτικῶν, τά ὁποῖα, ἀντί νά λύνουν τά προβλήματα, φορτώνουν κι’ ἄλλα στόν ἄνθρωπο καί τόν λυγίζουν. Κι’ ὅλα αὐτά, γιατί πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού θέλουν νά ξεφύγουν ἀπό τήν πραγματικότητα.

Ἕνα παραθυράκι, λοιπόν, πού ἔβλεπε στόν φωταγωγό γίνεται ἡ αἰτία νά ἔρθη ἀντιμέτωπη ἡ γριά ἑλληνίδα μάνα μέ τόν ἀλλοτριωμένο καθημερινό τρόπο ζωῆς καί δράσης. Ἡ κυρία Ἄννα Συνοδινοῦ μέ τό ἐπιβλητικό καί τρυφερό της ὕφος, τό ὕφος τῆς μάνας πού πονᾶ γιά τά παιδιά της, ἀλλά καί γιά τά παιδιά ὅλου του κόσμου, μέ τήν ἁπλότητα καί τήν μεγαλοπρέπειά της, ἀνεβάζει τό θεατή στή σκηνή καί τόν φέρνει ἀντιμέτωπο μέ τήν πραγματικότητα, ἡ ὁποία ὅσο πικρή κι’ ἄν εἶναι πρέπει νά γίνη συνείδηση ὅλων. Τότε ἴσως ὅλα γίνουν πιό εὔκολα καί πιό εὐχάριστα. Πιό εὔκολα, γιατί ἁπλά ἡ ζωή τοῦ καθενός δέν θά ἐξαρτᾶται ἀπό κτίσματα ἀλλά ἀπό τόν Κτίστη. Τό ἔργο ἐνθουσίασε μικρούς καί μεγάλους. Ἀξίζουν, λοιπόν, πολλά συγχαρητήρια στούς πρωτεργάτες του καί φυσικά στό Δημοτικό Θέατρο τῆς Πάτρας, πού πῆρε τήν πρωτοβουλία νά φιλοξενήση ἕνα τόσο σπουδαῖο ἔργο.

Ε.Β.

Πανηγυρικός ἑορτασμός τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Φωτίου

Τήν Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου, ἡμέρα τοῦ Μεγάλου Φωτίου, πραγματοποίηθηκε ἡ καθιερωμένη ἑορταστική ἐκδήλωση στήν Ἱερὰ Μονή Πεντέλης. Τό πρωί τελέσθηκε θεία Λειτουργία ἀπό τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἄγ. Βλασίου κ. Ἰερόθεο, συμπροσευχομένων τῶν Ἀρχιερέων, μελῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἀκολούθησε σύσκεψη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μετά τῶν Καθηγητῶν τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης ἐπί τοῦ θέματος: “Ἡ Εὐρώπη κατά τήν ἐποχή τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου - Θεολογικές, Πολιτιστικές καί Ἱστορικές προεκτάσεις”. Τό θέμα, τό ὁποῖο εἶχε δοθῆ ἀπό τήν Δ.Ι.Σ., εἰσηγήθηκε ὁ Καθηγητής στήν Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν κ. Χαράλαμπος Σωτηρόπουλος.

Ἡ εἰσήγηση ἔδωσε ἀφορμή νά ἀκουσθοῦν πολλές ἐνδιαφέρουσες ἀπόψεις σχετικά μέ τήν παρεκτροπή τῆς δυτικῆς θεολογίας ἀπό τήν Ὀρθόδοξη θεολογία τῆς Μίας Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἐκφράσθηκαν διάφορες ἀπόψεις γιά τόν χρόνο, τόν τρόπο καί τούς φορεῖς αὐτῆς τῆς ἀπόσχισης. Πάντως, τό παρήγορο εἶναι ὅτι ὅλο καί περισσότερες φωνές, καί μάλιστα μέσα ἀπό τίς Πανεπιστημιακές Σχολές, ἀλλά καί ἀπό πρόσωπα πού κατέχουν σημαίνουσα θέση στήν Νεοελληνική Κοινωνία, ἐγκαταλείπουν τήν ἀποστεωμένη ἀρχαιολατρεία καί τόν παρακμιακό γραικυλισμό, καί μιλοῦν γιά τήν Ρωμηοσύνη, ὄχι ὡς ἰδεολογία, ἀλλά ὡς τήν ἐφαρμογή, κατά τό δυνατόν, τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς, μέσα στά πλαίσια μιᾶς συγκεκριμένης ἱστορικῆς κοινότητας.

Ν.Γ.