Skip to main content

Ο Ναυπάκτιος π. Πολύκαρπος Σταυρόπουλος - Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας

 Ο Ναυπάκτιος π. Πολύκαρπος Σταυρόπουλος - Μητροπολίτης Ισπανίας και ΠορτογαλίαςΟ Ναυπάκτιος Αρχιμ. π. Πολύκαρπος Σταυρόπουλος, μέχρι πρότινος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας, εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας.

Ο π. Πολύκαρπος επισκέπτεται κατ' έτος την ιδιαίτερη πατρίδα του την Ναύπακτο. Η τελευταία επίσκεψή του ως Αρχιμανδρίτης ήταν λίγο μετά το Πάσχα, το τριήμερο που η Ναύπακτος υποδεχόταν το τίμιο λείψανο του αγίου Πολυκάρπου και μάλιστα λειτούργησε με τον Σεβασμιώτατο και γνωστούς του Ιερείς στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου όπου βρισκόταν την ημέρα εκείνη και το τίμιο Λείψανο του αγίου Πολυκάρπου.

Λίγες ημέρες μετά (30 Απριλίου) έμαθε και μάθαμε το ευχάριστο γεγονός ότι η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον εξέλεξε, χωρίς να γνωρίζη ο ίδιος τίποτε μέχρι εκείνη την στιγμή, Μητροπολίτη Ισπανίας και Πορτογαλίας.

Του ευχόμαστε ολοκαρδίως «να χαίρεται την βασιλεία του» και να πορευθή με εφόδιο τις απαραίτητες αρετές τον ανάντη δρόμο της αρχιερωσύνης και μάλιστα σε περιβάλλοντα ξένα προς τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Οι προσευχές μας θα τον ακολουθούν.

Εν συνεχεία δημοσιεύουμε το βιογραφικό του νέου Μητροπολίτου Ισπανίας και Πορτογαλίας κ. Πολυκάρπου και αποσπάσματα του μικρού μηνύματος και του χειροτονητηρίου λόγου του.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας, υπέρτιμος και Έξαρχος Μεσογείου Θαλάσσης κ. Πολύκαρπος (κατά κόσμον Παναγιώτης Σταυρόπουλος) γεννήθηκε την 15η Οκτωβρίου 1963 στην Ναύπακτο, όπου έλαβε την στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση. Αριστούχος απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986), υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία με την ειδικότητα του υπαξιωματικού-θεολόγου (1986-1988), μετά το πέρας της οποίας τυχών εκκλησιαστικής υποτροφίας μετεκπαιδεύτηκε για δύο έτη στον τομέα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, στο Ποντιφικό Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου Ρώμης (1988-1990).

Διάκονος εχειροτονήθη την 15η Ιανουαρίου 1990, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Κωνσταντινουπόλεως, υπό του τότε Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος, νυν δε Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου με την συμμαρτυρία του π. Αρσενίου Κομπούγια. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε την επομένη, 16η Ιανουαρίου, στον ίδιο Ναό, υπό του τότε Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, νυν δε Μαντινείας και Κυνουρίας, κ. Αλεξάνδρου, προχειρισθείς σε Αρχιμανδρίτη υπό του κ. Βαρθολομαίου. Υπηρέτησεν ως Ιερατικώς Προϊστάμενος της μεγαλωνύμου και ιστορικής «Αδελφότητος του Αγίου Νικολάου και Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου των εν Βενετία Ορθοδόξων Ελλήνων» (1990-2007) και ως Πρωτοσύγκελλος της νεοπαγούς Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης (1992-2007), τα μέγιστα καταβαλών για την οργάνωση, εμπέδωση και ανάπτυξη αυτής ανά την Ιταλική Χερσόνησο και τα Νησιά της και την Μάλτα. Παράλληλα διετέλεσε Εφημέριος των υπό του ιδίου ιδρυθεισών Ενοριών Παδούης (1990-2007), Φερράρας (1990-1999), Πάρμας (1994-1999) και Περουτζίας (1992-2003). Ηγουμενεύων των Ιερών Μονών Οσίου Ιωάννου του Θεριστού Καλαβρίας (1994-1997) και Αγίου Γεωργίου των εν Βενετία Ελληνίδων Ευγενών Μοναχών (1992-2007) και Γραμματεύς κατ’ αρχάς, είτα δε Αντιπρόεδρος του Μητροπολιτικού Συμβουλίου και όλων των Επιτροπών της εν λόγω Μητροπόλεως. Το έτος 1998 έλαβε το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου. Εκπροσώπησε την Μητέρα Εκκλησία και την Ιερά Μητρόπολη Ιταλίας και Μελίτης σε πολλές αποστολές, συναντήσεις και συνέδρια. Πέντε φορές υπήρξε μέλος της Πατριαρχικής Αντιπροσωπείας κατά την Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Πρεσβυτέρας Ρώμης. Δίδει διαλέξεις, ομιλίας, αρθρογραφεί και γνωρίζει, εκτός από την μητρική του γλώσσα, την ιταλική και γαλλική.

Την 30ην Απριλίου 2007, με πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, εξελέγη παμψηφεί δεύτερος Μητροπολίτης της νεοπαγούς Ιεράς Μητροπόλεως Ισπανίας και Πορτογαλίας, σε διαδοχή του μετατεθέντος για λόγους υγείας στην Ιερά Μητρόπολη Βρυούλων πρώτου Μητροπολίτου αυτής Σεβ. κ. Επιφανίου. Η χειροτονία του σε Επίσκοπο τελέσθηκε την 6η Μαΐου ε.ε, Κυριακή της Σαμαρείτιδος, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου.

Η ενθρόνισή του θα γίνη την 16η Ιουνίου ε.ε. στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Αγίων Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου και Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου Μαδρίτης.

*

Ευχαριστία κατά το Μικρό Μήνυμα (απόσπασμα)

…Λυγίζω εμπρός εις το βαρύ φορτίον της Αρχιερωσύνης και ακόμη περισσότερον λυγίζω αναλογιζόμενος τας τεραστίας ευθύνας τας οποίας επωμίζομαι, καθώς και τα προβλήματα και τας θυσίας αι οποίαι με αναμένουν καθημερινώς. Αλλά, θαρρών εις το έλεος της ευσπλαγχνίας του Παναγάθου Θεού και την ευμενή κρίσιν και την αγαθήν δια την ταπεινότητά μου διάθεσιν και την συναντίληψιν της Μητρός μου Εκκλησίας, εις την Οποίαν τα πάντα οφείλω, και του χαρισματικού Αυτής Ηγέτου, καθώς και της περί Αυτόν Σεπτής των Ιεραρχών Χορείας, αποδέχομαι το λίαν τιμητικόν πρόσταγμα και την υψηλήν εντολήν, βέβαιος ότι οι εν τω πανσέπτω και φρικτώ τούτω χώρω της Μεγάλης του Φαναρίου Σχολής το καλόν της Εκκλησίας και του Γένους απεργαζόμενοι θα έχουν εστραμμένα εκ της Βασιλίδος των Πόλεων τον νουν και την προσοχήν και την προσευχήν των και προς τον νέον Ποιμενάρχην, τον ιερόν Κλήρον και τον ευσεβή Λαόν της κατά την Ιβηρικήν Χερσόνησον και τας Νήσους αυτής Εκκλησίας του Θεού...

*

Χειροτονητήριος λόγος

Εν συντριβή ψυχής και καρδίας εξελθών του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού, ένθα εβίωσα την προσωπικήν μου Πεντηκοστήν, αίνον και δοξολογίαν προσάγω και ύμνον ευχαριστίας αϊδίου αναπέμπω εις τον εν Τριάδι Θεόν, δια τα περί εμέ κατ’ αυτάς τελούμενα, αποκορύφωμα των οποίων αποτελεί η σημερινή χειροτονία μου ως Μητροπολίτου Ισπανίας και Πορτογαλίας.

Παναγιώτατε Δέσποτα!

Ομολογώ ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι η χαρά μου υπήρξε μεγάλη και πολλή εκ της εξαίφνης απονεμηθείσης μοι τιμής, δια της –σεπτή Πατριαρχική προβολή και Συνοδική ψήφω και αποφάσει-αναδείξεώς μου εις Επίσκοπον της κατά την Ιβηρικήν Χερσόνησον και τας Νήσους αυτής παροικούσης Εκκλησίας.

Αλλά, πλην της δικαιολογουμένης χαράς και άρρητος με συνέχει φόβος, αποβλέπων προς το μέγεθος και την ευθύνην του Αρχιερατικού αξιώματος. Αναλογιζόμενος, όμως, συν τοις άλλοις και την ιστορίαν, το μαρτύριον και την μαρτυρίαν του Ιερού τούτου Κέντρου της Ορθοδοξίας πέποιθα, ότι, όπου η χάρις και η βοήθεια και το έλεος του Θεού, εκεί και η δύναμις και η ισχύς και η νίκη. Ιστάμενος, προ ολίγου, μεταξύ του Αρχιερατικού Θρόνου, του συμβόλου της δυνάμεως, και της Αγίας Τραπέζης, του βωμού της θυσίας, εσυνειδητοποίησα ότι ταύτα δεν αποτελούν όρια, αλλ’ αυτό τούτο το κέντρον της εκφράσεως της Αρχιερατικής αξίας. Θρόνος και Θυσιαστήριον από κοινού, η άσκησις δηλονότι της δυνάμεως εν τω πνεύματι της θυσίας, αποτελεί το κατ’ εξοχήν γνώρισμα του χριστιανικού ιδεώδους, το θεμέλιον της Εκκλησίας, το απόλυτον των ηθικών αξιών της ζωής. Εις το πρόσταγμα της Μητρός Εκκλησίας και τα κελεύσματα της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ο Θρόνος ας είναι δι’ εμέ κίνητρον προς ταπείνωσιν και το Θυσιαστήριον αφετηρία διακονίας Θεού και ανθρώπων, οι οποίοι προσέρχονται μονίμως μετά της Σαμαρείτιδος γυναικός εις το Φρέαρ του Ιακώβ δια να αντλήσουν ύδωρ ζων «αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 4, 14).

Κατά την πορείαν μου αυτήν προς το Θυσιαστήριον και τη άνοδόν μου εις τον Αρχιερατικόν Θρόνον της λαχούσης μοι Ιεράς και Θεοσώστου Μητροπόλεως, λαμβάνω μετά πηγαίας ευγνωμοσύνης τους στοργικούς και νουθετηρίους λόγους της πατρικής ψυχής Σας, ως πολύτιμον υποθήκην και βακτηρίαν και στήριγμα, διότι «ει καυχήσομαι δει, τα της ασθενείας μου καυχήσομαι» (Β Κορ. 11, 30). Διακονήσας την Ιεράν Μητρόπολιν Ιταλίας επί δέκα και επτά συναπτά έτη –επί Χρυσοστόμου, Σπυρίδωνος και Γενναδίου των Αρχιερέων– καθημερινώς εγενόμην μάρτυς των γνωστών αγώνων της Μητρός Εκκλησίας δια την τήρησιν της Ιεράς παρακαταθήκης της αμωμήτου Ορθοδόξου Πίστεώς μας και των Παραδόσεων της Εκκλησίας και του Γένους μας, χάριν των οποίων διεσώθημεν και υπάρχομεν.

Ευχαριστώ και δια τούτο τον Πανάγαθον Θεόν, ότι εις χρόνον ανύποπτον ωδήγησε τα βήματά μου εις τας αυλάς της Μεγάλης Εκκλησίας, του ταπεινού και αρχοντικού Φαναρίου, όπου με εχειροτονήσατε Διάκονον και σήμερον Επίσκοπον και Μητροπολίτην, λέγοντές μοι, «τέκνον, ύπαγε εργάζου εν τω αμπελώνι μου» (Ματθ. 21, 28).

Παναγιώτατε Δέσποτα!

Τα πάντα μοι εχάρισεν η μεγάλη ψυχή και η πατρική στοργή Σας. Δι’ όλα όσα υπέρ εμού ελαλήσατε και επράξατε, «ων ουκ έστιν αριθμός», δέξασθε τα πληρούντα με αισθήματα βαθυτάτου σεβασμού, υιϊκής αφοσιώσεως και ειλικρινούς αγάπης…

Κατά την ιερωτάτην ταύτην στιγμήν της ζωής μου, ο νους μου στρέφεται μετ’ απεριορίστου συγκινήσεως και ευγνωμοσύνης προς τους μακαριστούς και εν ουρανοίς συγχαίροντας γονείς μου Δημήτριον και Αντωνίαν και προς τας συνελθούσας εις την χαράν μου αδελφάς μου Ελένην, Αρτεμισίαν και Παρασκευήν, τους ανεψιούς και εξαδέλφους μου. Η ευχή των μακαριστών γονέων μου και η αγάπη των φιλτάτων αδελφών μου ας με συνοδεύουν εις όλην μου την ζωήν.

Μνημονεύω ευγνωμόνως των κόπων των κατά καιρούς διδασκάλων και καθηγητών μου.

Επιτρέψατέ μοι, Παναγιώτατε Δέσποτα, από της θέσεως αυτής να απευθύνω χαιρετισμόν σεβασμού, τιμής και αγάπης προ τον μέχρι τούδε Μητροπολίτην και Ποιμενάρχην μου, Σεβασμιώτατον Άγιον Ιταλίας κ. Γεννάδιον και να τον ευχαριστήσω εκ καρδίας δια την προς με πατρικήν αυτού αγάπην και δι’ όσα πλησίον αυτού εδιδάχθην εκ της πλουσίας αυτού πείρας εις την διαποίμανσιν της Ελληνορθοδόξου Διασποράς, εφόδια ασφαλώς πολύτιμα δια την αρχομένην προσωπικήν μου Αρχιερατικήν διακονίαν. Μετά πολλής ευγνωμοσύνης μνημονεύω του ονόματος των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Σεβαστείας κ. Δημητρίου και Ικονίου κ. Θεολήπτου, δια τα ευεργετικά αισθήματα αυτών προς την ταπεινότητά μου και τας εκδηλώσεις της αγάπης των, ως και πολλών άλλων αδελφών εκ της Πατριαρχικής Αυλής.

Θερμότατον χαιρετισμόν τιμής, σεβασμού και αγάπης απευθύνω προς τους εκ του Εξωτερικού Αρχιερείς, τους προσελθόντας εις την χειροτονίαν μου, τους οποίους και ευχαριστώ εκ βάθους ψυχής, ως και πάντας τους συγγενείς και φίλους, τους πολυειδώς και πολυτρόπως εκδηλώσαντας την αγάπην και την συμπάθειάν των προς το πρόσωπόν μου και έσπευσαν να με τιμήσουν δια της προσωπικής η νοεράς συμμετοχής των εις την σημερινήν χαράν μου. Μνημονεύω όλως ιδιαιτέρως του ονόματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλεξάνδρου, του από Ναυπάκτου, εκ των τιμίων χειρών του οποίου έλαβον ενταύθα τον πρώτον βαθμόν της Ιερωσύνης, ως και του Ποιμενάρχου της γενετείρας μου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, εις το πρόσωπον του οποίου απευθύνω αδελφικόν χαιρετισμόν αγάπης προς τους συμπατριώτας μου Ναυπακτίους.

Χαιρετισμόν σεβασμού και αγάπης απευθύνω εκ Φαναρίου προς σύμπασαν την σεπτήν Ιεραρχίαν του Οικουμενικού Θρόνου εν Ευρώπη, προς τον σεβαστόν προκάτοχόν μου, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βρυούλων κ. Επιφάνιον, και όλως ιδιαιτέρως προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αυστρίας κ. Μιχαήλ, τον από της αναλήψεως των καθηκόντων μου εν Βενετία τιμήσαντά με με την φιλίαν και την αγάπην του, την οποίαν πολλάκις ησθάνθην ως στηριγμόν και βακτηρία.

Μετ’ αισθημάτων χαρμολύπης αποχαιρετώ τον ιερόν Κλήρον και το ευσεβές Πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας και ιδιαιτέρως την μεγαλώνυμον και ιστορικήν Κοινότητα των Ορθοδόξων Ελλήνων Βενετίας, ένθα επί δέκα και επτά έτη διηκόνησα με κέντρον τον περίλαμπρον ιερόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου, έδραν ποτέ των Μητροπολιτών Φιλαδελφείας και Προέδρων Βενετίας, Επαρχίαν την οποίαν εκόσμησεν και ετίμησεν επί δεκαεξαετίαν όλην ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Ευχαριστώ την Κοινότητα Βενετίας δια την στενήν συνεργασίαν και εύχομαι ο Θεός να ευλογή την ζωήν και τα έργα της προς συνέχισιν της ενδόξου παραδόσεως της ιστορίας της.

Τέλος, εκ βάθους καρδίας και εκ του Ιερού τούτου Κέντρου αποστέλλω την αγάπην μου προς τον ιερόν Κλήρον και το ευσεβές Πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Ισπανίας και Πορτογαλίας, την συνάντησιν και συνεργασίαν μετά των οποίων αναμένω εναγωνίως.

Παναγιώτατε Δέσποτα!

Απέρχομαι εκ Φαναρίου προς την Ιβηρικήν Χερσόνησον, ακούων εξ ύψους φωνήν προς τον Ιερόν Πολύκαρπον, κατά την ώραν του μαρτυρίου αυτού, την οποίαν η Παναγιότης Σας εναπέθεσεν εις την ψυχήν μου κατά την εις Διάκονον υπ'Αυτής χειροτονίαν μου: «Ίσχυε Πολύκαρπε και ανδρίζου».

Δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παμμακαρίστου, του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου, προστάτου της Ναυπακτίας, του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και των σήμερον εξαιρέτως τιμωμένων και εορταζομένων Αγίων Προκατόχων Σας Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως, είη μοι ο Θεός βοηθός, τα έτη της Πατριαρχείας Σας πολλά και χαριτωμένα και το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. Αμήν.–

  • Προβολές: 3734