Θεανῶς Μουσδελεκίδου, Ἱεραποστόλου: π. Λάζαρος: «Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς» ὁ Κογκολέζος

Θεανῶς Μουσδελεκίδου, Ἱεραποστόλου

• Ὁ πατὴρ Λάζαρος, ὁ Ἱερέας τῶν Φυλακῶν καὶ τῶν Φυλακισμένων.
• Ὁ πατὴρ Λάζαρος ὁ Ἱερέας, ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τῆς Ἐνορίας «Ἁγία Τριάδα» στὸ Σέφ. Καζέμπεϊ.
• Ὁ πατὴρ Λάζαρος, ὁ ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς.
• Ὁ πατὴρ Λάζαρος, ὁ ἄνθρωπος τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς πραότητος.
• Ὁ πατὴρ Λάζαρος, ὁ ἀγαθὸς Λευΐτης.
• Ὁ πατὴρ Λάζαρος, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει φόβο Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔψαχνε ἀληθινὴ Ἐκκλησία.

Γεννημένος τὸ 1942. Βέρος Κογκολέζος καὶ μὲ τὴν παράδοσή τους. Ὥσπου εἶδε, ἄκουσε καὶ γνώρισε τὸν παπα-Κοσμὰ καὶ κυριολεκτικῶς μαγνητίσθηκε ἀπὸ τὴν παρουσία καὶ τὸν κατηχητικό του λόγο. Βαπτίζεται τὸ 1983 ἐπὶ παπα-Κοσμὰ σὲ ὁμαδικὲς βαπτίσεις στὸ Βαπτιστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὸ κέντρο τῆς Ἱεραποστολῆς. Ὁ παπα-Κοσμὰς τὸν πρόσεξε, τὸν ἀγάπησε καὶ τὸν προσέλαβε μάγειρα στὰ παιδιὰ τοῦ Οἰκοτροφείου. Ὁ ζῆλος του καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολὴ καὶ γιὰ τὸ διακόνημά του, ἀλλὰ κυρίως ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδιᾶς του γρήγορα τὸν προώθησαν στὴν Ἱερωσύνη. Τὸ 1985 χειροτονεῖται Διάκος. Σὰν Διάκος συνέχισε τὴν διακονία τοῦ μάγειρα καὶ ταυτοχρόνως εἶχε τὴν φροντίδα καὶ τὴν ἔγνοια τῆς καθαριότητας τοῦ Ἱεροῦ. Ἀνελιπὼς ἔτριβε τὰ μανουάλια, ἔπλενε τὴν καντήλα καὶ πάντα μέχρι σήμερα ζύμωνε καὶ ζυμώνει τὰ πρόσφορα.

Τὸ 1995 χειροτονεῖται Ἱερέας ἐπὶ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κεντρώας Ἀφρικῆς κυροῦ Τιμοθέου μὲ εἰσήγηση τοῦ ὑπευθύνου τῆς Ἱεραποστολῆς π. Μελετίου Γρηγοριάτου (ὁ ὁποῖος διαδέχθηκε τὸν μακαριστὸ παπα-Κοσμὰ μετὰ τὸ τραγικὸ ἀτύχημα τὸ 1989). Ἔκτοτε ὁ πατὴρ Λάζαρος ὑπηρετεῖ τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο ὅπου τὸν καλεῖ ἡ ἀνάγκη. Ὡς πνευματικὸς ἐξομολογεῖ καὶ νουθετεῖ καὶ τρέχει στὰ Νοσοκομεῖα, στὶς Φυλακές, στὰ σπίτια τῶν Χριστιανῶν ἀρρώστων ἡ σὲ ὁποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει. Ἔχει μεγάλη πίστη γι’ αὐτὸ καὶ ἡ προσευχή του εἰσακούεται. Μικρὸς στὸ σῶμα μὲ μεγάλη ὅμως καρδιά, ταχὺς στὸ βάδισμα τρέχει ὅπου τὸν καλοῦν. Ποτὲ δὲν ἀρνεῖται τὸ κάλεσμα. (Κάζι γιὰ Μούγκου=Για Σένα Χριστέ μου). Μὲ βοηθὸ τὴν Πρεσβυτέρα του ἀγωνίζονται ἀπὸ κοινοῦ καὶ ἀντιμετωπίζουν τὰ προβλήματα. Ἀπέκτησαν 10 παιδιὰ ἀλλὰ ζοῦν μόνο τὰ τρία, ἐπειδὴ ὅλα πέθαιναν μικρά.

Ἀγαπητὸς σὲ ὅλους ὁ πατὴρ Λάζαρος, πρόθυμος, δὲν ἔχει πῇ κακὸ λόγο γιὰ κανέναν ποτέ. Ὅ,τι τοῦ ἀναθέτει ἡ Ἐκκλησία τὸ διεκπεραιώνει μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἐνορία του ἀπέχει ἀπὸ τὸ κέντρο 20 χίλμ. Μὲ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες, μὲ βροχὴ ἡ ξηρασία καὶ τὴν ἄμμο νὰ βουλιάζη, παίρνει τὸ ποδήλατό του, κάνει τὸ σταυρό του καὶ πηγαίνει. Τέτοια περιστατικὰ καὶ θαυμαστὰ ἀπὸ τὶς ἀποστολές του μᾶς διηγεῖται, ὅταν δίνη ἀναφορὰ στὸν π. Μελέτιο. Πὼς νὰ μὴ θαυμάσουμε καὶ νὰ μὴν τὸ ἀναφέρουμε, ὅταν μὲ φόβο Θεοῦ ἔσκυψε καὶ ἔφαγε τὸ χῶμα μὲ τὴν Θεία Κοινωνία, τὴν ὥρα ποὺ λειτουργοῦσε σὲ μιὰ λασποκαλύβα-ἐκκλησία καὶ ἀπὸ τὶς πολλὲς καὶ δυνατὲς βροχὲς ἔπεσε ὁ τοῖχος ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα!

Τρέχει στὶς Φυλακὲς καὶ στὸ Νοσοκομεῖο, ἕτοιμος μὲ τὸ πετραχήλι νὰ ἀκούση, νὰ ἀφουγκραστῇ τὸν πόνο καὶ τὸ κλάμα τους, νὰ διαβάση τὴν κατάλληλη εὐχὴ καὶ νὰ τοὺς ἀναπαύση. Μᾶς διηγεῖται ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ μιὰ τέτοια ἀποστολή του στὴν Μαεζτάζτα. Ἕνα νεαρὸ παιδὶ σὲ κακὸ χάλι. Αὐτὸ καὶ οἱ δικοί του πλησιάζουν τον π. Λάζαρο καὶ ζητοῦν ἔλεος. Δὲν μπορεῖ τὸ παιδὶ νὰ περπατήση, ἀφρίζει καὶ φωνάζει δυνατά. Ὁ π. Λάζαρος στὴν ἀρχὴ ἀρνεῖται, διστάζει, παρακαλεῖ καὶ ἱκετεύει τὸν Θεὸ (Κύριε, βοήθει μοὶ τὴ ὀλιγοπιστία). Καὶ ὦ τοῦ θαύματος! Ἀκουμπᾶ τὸ πετραχήλι του στὸ ἄρρωστο παιδὶ καὶ ἐπιτάσσει τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα λέγοντας στὸ παιδὶ νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ κάνη τὸν σταυρό του. Τὸ παιδὶ περπατάει ἀνάλαφρο, χαρούμενο, ἐλεύθερο ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ ἀκαθάρτου πνεύματος. Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς! Ὅλοι εὐχαριστοῦν καὶ δοξολογοῦν τὸν Θεό, τὸν Ἀναστάντα Χριστό.

Ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὴν κηδεία τοῦ μακαριστοῦ ἱερέως Φωτίου ἀπὸ τὸ Φουλκουρούμι νύχτωσε. Ἡ βροχὴ καὶ ἡ λάσπη ἐμπόδιζαν τὸ αὐτοκίνητο νὰ προχωρήση. Γιὰ λίγο ὁ π. Λάζαρος ἀπομακρύνεται, γονατίζει καὶ ὑψώνει τὰ χέρια του καὶ ἱκετεύει λέγοντας : «Πάτερ Φώτιε, βρισκόμαστε σ’ αὐτὴν τὴ δύσκολη θέση ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὸ ξεπροβόδισμά σου. Ὁ Θεὸς σ’ ἔχει κατατάξει μεταξὺ τῶν ἁγίων, ἡ ὅλη σου βιοτὴ ἦταν ἁγία, μεσίτευσε στὸν Ἅγιο Θεὸ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν ταλαιπωρία». Δὲ πρόλαβε νὰ τελειώση καὶ νὰ ἕνα αὐτοκίνητο. Τοὺς βοήθησαν καὶ ἀπαγκιστρώθηκε τὸ αὐτοκίνητό τους ἀπὸ τὴ λάσπη.

Τέτοια παρόμοια θαυμαστὰ περιστατικὰ ἔχει καταγράψει πολλὰ ἄλλα στὴ μνήμη του, ἄλλα τὰ ἀναφέρει καὶ ἄλλα τὰ διηγεῖται, ὅλα πρὸς δόξαν Θεοῦ. Σὲ κάθε Θεία Λειτουργία μνημονεύει μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ ὅλους τοὺς Ἱεραποστόλους καὶ τοὺς συνεργάτες τους ποὺ ἔχουν προσφέρει ἐδῶ τὴν ἀγάπη τους. Ὁ πατὴρ Λάζαρος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς Κογκολέζους Ἱερεῖς. Ὁ Θεὸς ἂς τοὺς χαριτώνει ἔτι περισσότερο.

Υ.Γ. (Ὅταν γράφτηκαν αὐτὲς οἱ γραμμὲς ἡ Πρεσβυτέρα τοῦ ζοῦσε, δυστυχῶς, ξαφνικὰ ἐκεῖ ποὺ ἔκανε τὶς καθημερινὲς δουλειές της ἔπεσε καὶ ἐκοιμήθη. Στὸ Σεμινάριο τῶν Πρεσβυτερὼν τὸν Αὔγουστο ἡ ἀπουσία της ἦταν αἰσθητή. Προσευχηθήκαμε ὁ Θεὸς νὰ τὴν κατατάξη μεταξὺ τῶν Ἁγίων. Αἰωνία της ἡ μνήμη!)

Μητέρα Θεανὼ (Μουσδελεκίδου)