Γεγονότα καὶ Σχόλια: Με αφορμή τις βιβλιοθήκες... - Μια «φανταστική» πρόταση

Με αφορμή τις βιβλιοθήκες ...

Σε σχολική αίθουσα κατά την ώρα επιτηρήσεως για κάποιο ωριαίο διαγώνισμα, τράβηξαν την προσοχή δυό μικρές βιβλιοθήκες. Σε μια ξύλινη υπήρχαν βιβλία κυρίως Ναυπακτίων συγγραφέων, λογοτεχνών και ποιητών. Στην άλλη, που ήταν μεταλλική, υπήρχαν βιβλία διαφόρων επιστημονικών κλάδων, βοηθητικά των μαθητών για τα μαθήματα που διδάσκονται στο Λύκειο.

Η ησυχία του διαγωνίσματος με αφορμή τις βιβλιοθήκες έδωσε την έμπνευση για σύντομους εκπαιδευτικούς στοχασμούς.

Το μειονέκτημα των περισσοτέρων σύγχρονων μαθητών είναι η απουσία του προσωπικού διαβάσματος, η έλλειψη πρωτοβουλίας για έρευνα, η αδυναμία να αντιμετωπίσουν μόνοι τους προβλήματα, γιατί έχουν συνηθίσει στην φροντιστηριακή, εξωδιδακτική στήριξη. Με κάποιο τρόπο, λοιπόν, αν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα στην κρατική εκπαίδευση, πρέπει οι μαθητές να προσελκυστούν και να εθιστούν στην προσωπική μελέτη. Σε μια μελέτη με συμπαραστάτες κάποιους ειδικούς συμβούλους, όχι όμως δεύτερους δασκάλους-φροντιστές η απλούς λύτες των ασκήσεών τους, οι οποίοι θα λειτουργούν (όπως τώρα) ως υποκατάστατα της πρωτοβουλίας τους.

Η πρωινή διδασκαλία πρέπει να ακολουθείται από μελέτη σε ενημερωμένες βιβλιοθήκες με την συμπαράσταση ειδικών υπεύθυνων ανθρώπων.

Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνη, αν θέλουμε η εκπαίδευση στο ελληνικό σχολείο να αποκτήση δυναμισμό, να έχη αποτελέσματα και προπαντός να μη κλείνεται μόνο σε τυπική εξάντληση του αναλυτικού προγράμματος.

Μια «φανταστική» πρόταση

Για να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω χρειάζεται να δημιουργηθούν στα Σχολεία –στην προκειμένη περίπτωση στα Λύκεια– νέες κτιριακές υποδομές (αυτό μοιάζει λίγο εξωπραγματικό) και να γίνη αναδιάθρωση του προγράμματος της ημερήσιας λειτουργίας τους.

Το κάθε Σχολείο, εκτός από τις αίθουσες διδασκαλίας και τα απαραίτητα εργαστήρια, χρειάζεται ευρύχωρες επιπλέον αίθουσες στις οποίες θα λειτουργούν ενημερωμένες βιβλιοθήκες, με άνετα αναγνωστήρια, αλλά και με αναψυκτήρια και χώρους για ελεύθερες συναντήσεις και συζητήσεις.

Ένα σχολείο με τέτοια υποδομή μπορεί να λειτουργή το πρωΐ με το κανονικό του πρόγραμμα, τις διδασκαλίες και τα εργαστήρια, και το απόγευμα, για ένα πλήρες εξάωρο, να είναι ανοικτή η βιβλιοθήκη του, το αναγνωστήριο, με το αναψυκτήριο και την αίθουσα των συζητήσεων. Με την παρουσία καθηγητών όλων των ειδικοτήτων θα μπορούν εκεί οι μαθητές να προετοιμάζουν τα μαθήματά τους, αλλά και να ανατρέχουν σε ειδικά βιβλία για διεύρυνση των γνώσεών τους, να διατυπώνουν στους συμβούλους-καθηγητές τις απορίες τους, να διαβάζουν εξωδιδακτικά βιβλία και να συζητούν ποικίλα θέματα με ανθρώπους που διαθέτουν την απαραίτητη πείρα και τις γνώσεις. Το ανυψυκτήριο και η αίθουσα συζητήσεων θα είναι χώροι δημιουργικών συναντήσεων, σκληρών, αλλά ευπρεπών αντιπαραθέσεων, καλοπροαίρετων, γι’ αυτό και γόνιμων αμφισβητήσεων.

Σ’ έναν τέτοιο θεσμό, μέσα στους ειδικούς συμβούλους χωρά και ο Ιερέας, ως πνευματικός σύμβουλος, αλλά ακόμη και οι ειδικοί της ψυχολογίας των εφήβων και των ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες.

Έτσι το Σχολείο μπορεί να γίνη ένας θεσμός, που θα παρέχη παιδεία και όχι ψυχρές γνώσεις, απαραίτητες μόνο για να εισαχθή ο μαθητής σε σχολεία μιας ανώτερης βαθμίδας.

π.Θ.Α.Β.