Χρονογράφημα: Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία

–Νὰ τὰ ποῦμε, μπάρμπα;

–Γιατί, τί εἶναι σήμερα;

Ὁ τραγικὸς αὐτὸς διάλογος μεταξὺ τῶν παιδιῶν-καλαντιστὼν καὶ ἑνὸς ἡλικιωμένου, τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων, τὴν ἡμέρα τῶν καλάντων, ἀποτυπώνει κάπως τὴν ἀλειτούργητη ζωὴ πολλῶν ἀνθρώπων, ἴσως καὶ Χριστιανῶν. Τὰ Χριστούγεννα, ἡ θεία Λειτουργία, ὁ γεννηθεὶς ἐκ Παρθένου Χριστός, δὲν φαίνεται νὰ ἐμπνέουν καὶ νὰ σημαδεύουν τὴν ζωή τους, δὲν φαίνεται νὰ χρωματίζουν καὶ νὰ ἐξαγιάζουν τὶς δραστηριότητές τους, οὔτε καὶ σὲ ἐπίπεδο ἐθιμικό! Καὶ ποιός νὰ τὸ πίστευε ὅτι θὰ συνέβαινε, μέσα σὲ μιὰ ἐξωτερικὰ ἐκκωφαντικὴ «ἑορταστικὴ» ἀτμόσφαιρα!

Ἄλλ' ὅμως, μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι –φυσικὸ καὶ συμβολικό– τοῦ παγωμένου χειμωνιάτικου πρωϊνοῦ, ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τοὺς Χριστιανοὺς νὰ λειτουργηθοῦν, νὰ ἐκκλησιασθοῦν, τὴν ἡμέρα τὴν μεγάλη καὶ ἐπιφανῆ τῶν Χριστουγέννων. Τοὺς καλεῖ νὰ ἑορτάσουν τὸν Γεννηθέντα Κύριο, ὁ ὁποῖος τέλεσε μὲ τὴν ἐνανθρώπηση, τὴν θυσία καὶ τὴν ἀνάστασή Του, τὴν Λειτουργία ποὺ διεκόπη γιὰ τὸν Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο. Πὼς ἀλλιῶς νὰ γιορτάση κανεὶς τὸ οὐράνιο αὐτὸ δῶρο, τὴν δυνατότητα νὰ λειτουργῆται καὶ νὰ ἐκκλησιάζεται; Καὶ πὼς εἶναι δυνατὸν ἡ θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων νὰ μὴν ἐμπνέη ἔπειτα ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς μας, ὅπως ἔχουν ἀποτυπωθῇ καὶ στὰ χριστιανικὰ ἡ τα ἐκχριστιανισμένα–δεν διστάζουμε νὰ τὰ ὀνομάσουμε ἔτσι, ἀφοῦ κάθε τι, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, προσλαμβάνεται καὶ ἐξαγιάζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία– ἔθιμα;

Στὴν θεία Λειτουργία εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα, ὁ Χριστός, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του, ἡ Ἐκκλησία, οἱ ἄγγελοι, οἱ ἅγιοι• ἐκεῖ εἶναι ἡ ἱερωσύνη, ἡ θυσία, ἡ εὐχαριστία, ὁ ἁγιασμός, ἡ ἀνακαίνιση τῆς κτίσεως• ἐκεῖ ἡ χάρις, τὰ χαρίσματα, τὰ δῶρα• ἐκεῖ τὸ φῶς, ἡ χαρά, ὁ ὕμνος, ἡ προσευχή, ἡ ἁρμονία• ἐκεῖ ἡ ἄφεση, ἡ συγχώρεση, ἡ θεραπεία• ἐκεῖ τὸ ἔλεος, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ ἀγάπη, ἡ ἀμνησικακία• ἐκεῖ ἡ ἀναγνώριση, ἡ «αὐτοπραγμάτωση», ἡ ἀσφάλεια, ἡ πλήρωση, ἡ ταπείνωση• ἐκεῖ εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος.

Στὴν θεία Λειτουργία εἶναι ἡ αἰωνιότητα, ἡ ἀθανασία, ἡ αἰώνια μνήμη. Ἐκεῖ ζοῦν καὶ ὅσοι ἔφυγαν ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν, ἀλλὰ ὑπάρχουν στὴν μνήμη τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ θέση μας, γιὰ πάντα: μικρὰ παιδιὰ ἐκκλησιασθήκαμε τὸ πρῶτον, ἐκεῖ ἐκκλησιαζόμαστε μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐκεῖ θὰ ἐκκλησιαζόμαστε καὶ ὅταν φύγουμε ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν, γιατί κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ πάρη τὴν «θέση» μας στὴν θεία Λειτουργία, ἐκτὸς ἂν ἐμεῖς τὴν ἐγκαταλείψουμε, τὴν προδώσουμε.

Ὄρθρος Χριστουγέννων! Ὅποιος δὲν σηκώθηκε πρωΐ νὰ θαυμάση τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου στὸ Αἰγαῖο, νὰ ἀπολαύση τὰ «ρόδινα ἀκρογιάλια», δὲν γνώρισε τὴν ὀμορφιὰ τῆς φύσης. Καὶ ὅποιος δὲν σηκώθηκε πρωΐ, νὰ θαυμάση τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης μέσα ἀπὸ τὰ θεῖα τροπάρια τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων, δὲν γνώρισε τὴν ὀμορφιὰ τοῦ πνευματικοῦ κόσμου.

Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία! Ἡ συνέχεια τῆς λειτουργίας τοῦ Παραδείσου καὶ προτύπωση τῆς λειτουργίας τῶν οὐρανῶν.

Ποιός εἶναι τόσο ἀνίκανος «ἔμπορος», γιὰ νὰ τὴν ἀνταλλάξη μὲ τὴν παραλειτουργία καὶ τὴν ἀπεκκλησιοποίηση; Καὶ ποιός εἶναι τόσο ἀνόητος ὥστε νὰ «γιορτάζη» αὐτή την παραλειτουργία; Καὶ ὅμως, στὶς ἡμέρες μας ὅλα γίνονται, καὶ γιορτάζουν «Χριστούγεννα» καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν ὀνομάστηκαν ποτὲ Χριστιανοί, ὅπως γιορτάζουν Χριστούγεννα καὶ οἱ «Χριστιανοὶ» ποὺ ρωτοῦν τὰ παιδιὰ ποὺ λένε τὰ κάλαντα: «Καλᾶ, τί ἡμέρα εἶναι σήμερα;».

Α. Κ.