+ Γερόντισσα Φωτεινή

Τὴν Δευτέρα καὶ τὴν Τρίτη, 10 καὶ 11 Δεκεμβρίου 2007, τὸ ὀροπέδιο τοῦ Πτώου ὅρους, κοντὰ στὴν Θήβα, ὅπου βρίσκεται ἡ Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), πλημμύρισε ἀπὸ χιλιάδες κόσμου ποὺ ἔσπευσε νὰ ἀποχαιρετήση στὴν τελευταία ἐπὶ τῆς γῆς κατοικία της τὴν Γερόντισσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἀείμνηστη Φωτεινὴ Μοναχὴ (κατὰ κόσμον Χαρούλα Ντέμου), ποὺ κοιμήθηκε σὲ ἡλικία 53 ἐτῶν, ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τοῦ καρκίνου. Οἱ κάτοικοι τῶν κοντινῶν χωριῶν, Ἀκραιφνίου καὶ Κοκκίνου, Ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ ἀπὸ τὴν Λεβαδειά, τὴν Θήβα, τὴν Ἀθήνα, τὴν Ναύπακτο, τὴν Ἔδεσσα, τὰ Ἰωάννινα, τὴν Θεσσαλονίκη κ.α., μοναχὲς ἀπὸ πολλὰ Μοναστήρια τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κύπρου, ἔσπευσαν νὰ δώσουν τὸν τελευταῖο ἀσπασμὸ στὴν ἀξιαγάπητη καὶ ἀξιοσέβαστη Γερόντισσα, ποὺ ἐπὶ εἴκοσι ἔτη, ὡς Ἡγουμένη τῆς Μονῆς, βοηθοῦσε πνευματικὰ ἀκατάπαυστα ὅσους προσέρχονταν σὲ αὐτήν, πάντα μὲ τὸ χαμόγελο, πάντα ἀκούραστη καὶ δυναμική, πάντα χαρούμενη καὶ φωτεινή.

Τὴν ἔκλαψαν οἱ Μοναχὲς τῆς Μονῆς, οἱ ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες γυναῖκες ποὺ στηρίζονταν ἀπὸ τὴν παρουσία καὶ τὸν λόγο της, οἰκογενειάρχες, φοιτήτριες καὶ φοιτητές, συνεργάτες καὶ ἁπλοὶ προσκυνητές, ποὺ ὠφελήθηκαν πολὺ ἀπὸ τὴν συναναστροφή της. Τὴν ἔκλαψαν ἰδιαιτέρως καὶ οἱ Ἱερεῖς ἀπὸ διάφορα μέρη ποὺ λειτουργοῦσαν κατὰ καιροὺς στὸ Μοναστῆρι καὶ δέχονταν τὸν βαθύτατο πηγαῖο σεβασμό, ποὺ ἔτρεφε ἡ ἀείμνηστη πρὸς τὸ σχῆμα τους, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπέραντη ἀδελφικὴ καὶ μητρική της ἀγάπη καὶ φροντίδα. Τὶς δύο ἡμέρες ποὺ ἔμεινε τὸ σκήνωμά της στὸ καθολικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς δὲν σταμάτησαν τὰ δάκρυα ἀπὸ ὅλα τὰ μάτια νὰ τρέχουν, οὔτε ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας ποὺ τελέσθηκε ἀπὸ τὸν  Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεο τὸ πρωΐ τῆς Τρίτης. Τὸ προηγούμενο βράδυ ὁ Σεβασμιώτατος εἶχε τελέσει τὴν ἀκολουθία εἰς κεκοιμημένην μοναχή, καὶ εἶχε ἐκφωνήσει παρακλητικὸ λόγο γιὰ τὸ μυστήριο τοῦ θανάτου καὶ γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας.

Τὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία ἐτέλεσαν τὴν Τρίτη τὸ ἀπόγευμα οἱ Μητροπολῖτες Θηβῶν κ. Ἱερώνυμος, Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεος καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἀνδίδων κ. Χριστοφόρος, πλαισιούμενοι ἀπὸ δεκάδες Ἱερεῖς, λίγοι ἐκ τῶν ὁποίων μπόρεσαν νὰ λάβουν μέρος. Τὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς ἦταν κατάμεστο κυρίως ἀπὸ μοναχὲς καὶ ἱερεῖς, ἀλλὰ καὶ τὸ προαύλιο ἦταν γεμᾶτο ἀπὸ προσευχόμενο κάσμο ποὺ στεκόταν ὑπομονετικὰ μὲ εὐλάβεια μέσα στὸ κρύο.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερώνυμος, ἀναφερόμενος στὴν ἀείμνηστη εἶπε τὰ ἑξῆς: «Θὰ ἤθελα νὰ πῶ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ. Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ στὸν Κύριο καὶ Θεό μας, ὁ Ὁποῖος μέσα στὴν οἰκονομία Του εὐλόγησε, ὥστε ἐπὶ 20 περίπου χρόνια νὰ ἔχουμε μαζί μας καὶ στὴν οἰκογένειά μας, τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία, τὴν Γερόντισσα Φωτεινὴ μοναχή. Ἐπίσης ἕνα πολὺ μεγάλο εὐχαριστῶ στὴν ἴδια τήν Γερόντισσα, τὴν Φωτεινή, τὴν Μοναχή μας, γιὰ τὸ πέρασμά της ἀπὸ αὐτὸν τὸν χῶρο, γιὰ ὅσα μᾶς ἐδίδαξε, γιὰ ὅσα μᾶς ἐνέπνευσε, γιὰ ὅ,τι ἔκανε γιὰ ὅλους μας, γιὰ τὸν καθένα μας καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν ἁγιασμένο τόπο».

Ἐπίσης μίλησε ὁ Δήμαρχος τοῦ Δήμου τῆς περιοχῆς, ποὺ μὲ φανερὴ συγκίνηση ἀναφέρθηκε στὸ πρόσωπο τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας καὶ τὴν προσφορά της στὸν τόπο. Τὴν χαρακτήρισε «δραστήριο πνευματικὸ ἄνθρωπο», «πόλο ἕλξης ἀνθρώπων», «ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ» ποὺ κέρδιζε τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν λόγο της καὶ τὸ χαμόγελό της. Ἐξέφρασε τὴν ἀγάπη καὶ τὶς εὐχαριστίες ὅλων τῶν κατοίκων πρὸς τὴν κεκοιμημένη καὶ τὸν πόνο τους γιὰ τὸν ἀποχωρισμό της, λέγοντας ὅτι τὸ κενὸ ποὺ ἀφήνει εἶναι μεγάλο.

Ἡ ἀείμνηστη εἶχε καρῇ μοναχὴ καὶ εἶχε ἀναλάβει τὴν ἠγουμενία τῆς Μονῆς τὸν Ἰούλιο τοῦ 1987, ἀμέσως μόλις εἶχε μετοικήσει ἐκεῖ ἡ νέα Ἀδελφότητα, καὶ συνέδεσε τὸ ὄνομά της καὶ τὴν παρουσία τῆς μὲ τὰ 20 αὐτὰ δύσκολα χρόνια τῆς στερέωσης τῆς Ἀδελφότητος, τῆς ἀνοικοδόμησης τῆς Μονῆς καὶ τῆς ἀδιάλειπτης ἐκδοτικῆς ἐργασίας γιὰ τὴν ἔκδοση τῶν βιβλίων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου.

Ἄλλοι καταλληλότεροι θὰ σκιαγραφήσουν τὴν προσωπικότητά της, ἀλλὰ νομίζουμε ὅτι μερικὰ ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικά της γνωρίσματα ἦταν ἡ ἀγάπη, ἡ «τρέλλα» ὅπως ἔλεγε, γιὰ τοὺς Πνευματικούς της, τοὺς Γεροντάδες, καὶ τὸ ράσο γενικότερα, ἡ ἀπέραντη ἀφοσίωσή της στὴν ὑπακοὴ καὶ τὸ ἀδιάπτωτο τῆς ἀγαπητικῆς μέριμνάς της γιὰ ὅλους. Θὰ περάση πολὺς καιρὸς γιὰ νὰ ξεχασθῇ ἡ φωτεινὴ παρουσία της μέσα στὸν εὐλογημένο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ νὰ ξεθωριάση ἡ ἁγνὴ μορφή της ἀπὸ τὶς καρδιὲς ὅσων τὴν πλησίασαν καὶ τὴν ἀγάπησαν. Παρηγορούμαστε μὲ τὴν ἐλπίδα καὶ βεβαιότητα ὅτι ἡ ἀείμνηστη Γερόντισσα προστέθηκε στοὺς ἁγιασμένους πνευματικοὺς Πατέρες ποὺ γνώρισε καὶ τόσο σεβάστηκε καὶ ἀγάπησε.

Ὁ Θεὸς ἂς ἀναπαύση τὴν ἀείμνηστη Γερόντισσα Φωτεινὴ σὲ τόπο φωτεινό.

Υ.Γ.: Σὲ ἑπόμενο φύλλο τῆς Ε.Π. θὰ γίνη ἀναφορὰ στὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο της.

Α.Κ.