Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ζοφερὴ εἰκόνα γιὰ τὰ παιδιά - Βασικὲς θεραπευτικὲς ἀρχές

Ζοφερὴ εἰκόνα γιὰ τὰ παιδιά

Στὴν Καθημερινὴ τῆς 13ης Ἰανουαρίου 2008 παρουσιάσθηκαν τὰ ἀποτελέσματα μιᾶς ἔρευνας ποὺ ἀφορᾶ τὰ παιδιὰ στὴν Ἑλλάδα. Ἡ εἰκόνα ποὺ δίνεται γιὰ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα μέσα ἀπὸ τὴν ἔρευνα αὐτὴ εἶναι ζοφερή. Μιλᾶ μὲ ποσοστὰ ποὺ δυσκολεύεται ὁ κοινὸς νοῦς νὰ πιστέψη. Τὸ 18% τῶν κοριτσιῶν καὶ τὸ 8% τῶν ἀγοριῶν ἔχουν πέσει θύματα σεξουαλικῆς κακοποίησης. Τὸ 14% τῶν παιδιῶν ἀπὸ 13 ἕως 18 ἐτῶν δὲν πηγαίνουν στὸ σχολεῖο. Τὸ 20% τῶν μαθητῶν ἐμφανίζουν μαθησιακὲς δυσκολίες. Τὸ 22,5% τῶν μαθητῶν ἔχουν ὑποστεῖ κάποιας μορφῆς λεκτικοῦ, σωματικοῦ, σεξουαλικοῦ, ἔμμεσου ἐκφοβισμοῦ καὶ βίας ἀπὸ συμμαθητές τους. Αὐτὰ εἶναι κάποια ἀπὸ τὰ ποσοστὰ ποὺ παρουσιάζονται στὴν ἔρευνα.

Οἱ δημοσιογράφοι ποὺ παρουσιάζουν τὴν ἔρευνα σημειώνουν, ὅτι ὁ ἄγραφος κανόνας τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας «ὅλα γιὰ τὸ παιδὶ» δοκιμάζεται σκληρὰ στὴν πράξη. Ἡ Ἑλλάδα πίσω ἀπὸ τὴ βιτρίνα ἐπιφυλάσσει στὰ παιδιά της μιὰ πολὺ πιὸ ζοφερὴ πραγματικότητα. Αὐτὴ ἡ ζοφερὴ πραγματικότητα δὲν ὀφείλεται στὴν στέρηση ὑλικῶν ἀγαθῶν. Τὰ σύγχρονα παιδιὰ εἶναι κορεσμένα. Οἱ γονεῖς τους τὰ φορτώνουν πληθωρικὰ μὲ παιχνίδια καὶ κάθε ὑλικὸ ἀγαθό, ἴσως γιὰ νὰ ἔχουν τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἐνδιαφέρονται γι’ αὐτά, ἐνῷ διαφοροὺν γιὰ τὴν στενὴ προσωπικὴ ἐπαφὴ μαζί τους. Μιὰ ψυχίατρος στὴν ἀνάλυση τῆς ἔρευνας ἐπισημαίνει: «γεμίζουμε τὰ παιδιὰ μὲ καταναλωτικὰ ἀγαθά, ἀλλὰ ὄχι μὲ ἐπαφή, ὄχι μὲ διάλογο, ὄχι μὲ συναίσθημα». Τὰ παιδιὰ στὴν Ἑλλάδα «ζοῦν παιδικὰ χρόνια σφραγισμένα ἀπὸ βία καὶ μοναξιά».

Βασικὲς θεραπευτικὲς ἀρχές

Οἱ διαπιστώσεις τῆς ἔρευνας εἶναι πράγματι ἀπογοητευτικές. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις δημιουργοῦνται, δυστυχῶς, φιλολογίες, χωρὶς οὐσιαστικὸ περιεχόμενο. Ἐντοπίζονται αἴτια, γίνονται αἰχμηρὲς κριτικὲς γιὰ τὴν Πολιτεία καὶ τοὺς ἄλλους φορεῖς ἀγωγῆς καὶ πλάθονται ἐκφράσεις ποὺ σκοτεινιάζουν ἀκόμη πιὸ πολὺ τὸν ὁρίζοντα. Τὰ πράγματα, ὅμως, παρὰ τὴν τραγικότητά τους εἶναι στὴν βάση τους ἁπλά. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ἐλευθερία τῆς ἐπιλογῆς ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ καταλαβαίνει τὸν ἑαυτό του. Γι’ αὐτὸ ἔχει εὐθύνη γιὰ τὴν ἐξέλιξη τοῦ ἑαυτοῦ του.

Τὸ περιβάλλον, ὅμως, ἐπιδρᾶ. Δίνει ἀφορμές. Δίνει πρότυπα. Ἐπηρεάζει τὴν ἐλευθερία μας στὴν θετικὴ ἡ τὴν ἀρνητικὴ κίνησή της. Γι’ αὐτὸ χρειάζεται, πρώτιστα οἱ γονεῖς, νὰ ἔχουν ὑπόψη τους τὴν βασικὴ ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ θεολογικὸ νόημα στὴ ζωή του. Ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ Θεὸ ποὺ ἀγαπάει –ὁ ὁποῖος, γιὰ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανούς, εἶναι ἀγάπη. Συνακόλουθα, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν λογικὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία πρέπει νὰ μαθαίνη ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀρχίζει νὰ ψελλίζη τὶς πρῶτες του λέξεις. Ἔχει, ἀκόμη, ἀνάγκη ἀπὸ πλαίσιο ζωῆς, πιὸ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ πλαίσιο ζωῆς τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, ἀλλὰ κι’ ἀπ’ τὸν θεσμὸ τῆς Ἐκκλησίας• ἀπὸ τὴν κοινότητα ποὺ προσπαθεῖ ἐν Χριστῷ νὰ ὑπερβῇ τὴν ἰδιοτέλεια καὶ κάθε χαμερπὲς πάθος.

Μπορεῖ αὐτὰ ν’ ἀκούγονται θεωρητικά, ἀποτελοῦν, ὅμως, μερικὲς βασικὲς θεραπευτικὲς ἀρχὲς γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς νοσηρότητας ποὺ διαπιστώνεται στὴν κοινωνία τῶν ἑλληνοπαίδων.

π.Θ.Α.Β.