«Στιγμὲς ποὺ ζυγίζουν αἰωνιότητα»

του Γεωργίου Γαλανόπουλου, Αναγνώστη και Δικηγόρου παρ' Αρείω Πάγω

«Και εν Αραχώβη Σε υμνούμεν Χριστέ, ευτρεπίζοντες τον Τάφον Σου άνθεσιν, διο δος ημίν το έλεός Σου, Αγαθέ».

Μεγάλη Εβδομάδα, μεγάλες στιγμές, ανηφορική πορεία από το Ωσαννά στο Πάθος και τον Σταυρό. Κοσμοπλημμύρα κι εφέτος στην Αράχωβα της Ορεινής Ναυπακτίας και μεγάλη προσέλευση νέων ανθρώπων. Πυκνές και κατανυκτικές όλες οι ιερές ακολουθίες, από το Απόδειπνο του Λαζάρου μέχρι και την Κυριακή του Θωμά. Ο φιλακόλουθος εφημέριος του Αγίου Νικολάου, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης, π. Γαβριήλ και οι χοροί των ιεροψαλτών καθημερινά προσείλκυον τους πιστούς στις θείες Λειτουργίες, στις ιερές παννυχίδες της Μεγάλης Εβδομάδος, στο Μυστήριο του Ευχελαίου, στον Επιτάφιο, που ευτρέπισαν οι ενορίτισσες και συμμετείχαν στην χορωδία των Εγκωμίων, στην Αναστάσιμη θεία Λειτουργία, στην Αγάπη και στην Διακαινίσιμο Εβδομάδα, που λειτουργήθηκαν όλα τα Παρεκκλήσια, τα Εξωκκλήσια και ο ναός του Κοιμητηρίου.

Μεγάλες στιγμές ευλάβειας, σιγής, κατάνυξης και προσήλωσης στο θείο Δράμα και πανηγυρική και μεγαλόπρεπη χαρά και αγαλλίαση στην Ανάσταση του Χριστού μας. Ιερές λιτανείες του Νυμφίου, του Μυστικού Δείπνου και του Εσταυρωμένου εντός του ναού και πάνδημη λιτανεία, με περισσότερους από πεντακόσιους πιστούς, του Επιταφίου έως την πλατεία της Αράχωβας, μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, υπό το αχνό φως των κεριών και τα επιτάφια άσματα. Το Ψαλμικό «Άρατε πύλας» αντηχεί μέσα στη νύχτα και ο Άδης τρέμει. Οι πολυέλαιοι κινούνται στην πρώτη Ανάσταση. Βεγγαλικά, κροτίδες και πολύχρωμα πυροτεχνήματα για το «Χριστός Ανέστη», που έκαναν τη νύχτα μέρα. Εκατοντάδες πιστοί με νηστεία και προσευχή συμμετείχαν στην θεία Κοινωνία. Αρτοκλασίες και ευλόγηση των «υψωμάτων» από προσφορές των πιστών.

Ένας ναός καταστόλιστος με αναστάσιμες κορδέλες και άνθη, ψυχές πλημμυρισμένες από ευφροσύνη και καρδιές καθαρές. Ο Παράδεισος στην γη. Ζωή και φως, χαρά και προσευχή. Στην Αράχωβα ζη ο πιστός μοναδικές στιγμές, με ιεροπρέπεια και τάξη, νιώθει τα Άχραντα Πάθη του Χριστού και πανηγυρίζει την Ανάστασή Του ψυχικά και σωματικά. Δοξάζει τον Θεό μέσα στην όμορφη ανοιξιάτικη φύση και μεγαλύνει τα έργα Του. Μεταρσιώνεται ο νους του στα ουράνια. Προγεύεται την αιώνια ζωή.

Όσα και να γραφούν στο άψυχο χαρτί, δεν μπορούν να αποδώσουν πιστά συναισθήματα και βιώματα. Γι’ αυτό ας εμπεδώσουμε βαθειά τα Κυριακά λόγια προς τον απόστολο: «έρχου και ίδε». Μακάριοι όσοι ζουν τέτοιες ιερές συγκινήσεις και ακόμα περισσότερο μακάριοι όσοι αλλοιώνονται επί τα βελτίω «οθνείαν αλλοίωσιν ευπρεπεστάτην». Δεν έχει άδικο ο σοφός λαός, όταν τονίζη ότι είναι εδώ η Κόλαση εδώ και ο Παράδεισος.

Εμείς επιλέγουμε απλά: Η τροφός Μάνα-Εκκλησία ανοίγει διάπλατα την στοργική αγκάλη της, όπως ο Εσταυρωμένος Λυτρωτής, και προσκαλεί όλους. Όταν ζούμε όπως θέλει ο Θεός, προγευόμεθα του Παραδείσου. Όλα τα άλλα είναι περιττά και ανώφελα.

Χριστός Ανέστη, αδελφοί!