Γεγονότα καὶ Σχόλια: Κράτος πνευματικὰ ἀνίσχυρο - Ἡ ἀρχοντικὴ ρίζα

Κράτος πνευματικὰ ἀνίσχυρο

Στὴν σαραντάλεπτη διαδρομὴ μὲ τὸ ταξὶ ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Stansted μέχρι τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας ἔγινε μιὰ συζήτηση μὲ τὸν εὐγενῆ ὁδηγὸ τοῦ ταξί, ποὺ ἀξίζει νὰ σχολιασθῇ. Ἐπειδὴ πιθανῶς στὴν πίσω θέση εἶδε Ἱερέα καὶ ὁ προορισμὸς ἦταν Ὀρθόδοξο Μοναστήρι, ἄνοιξε μὲ αὐτὸν ποὺ κάθησε δίπλα του, στὴν θέση τοῦ συνοδηγοῦ, συζήτηση μὲ ἱστορικὸ καὶ θεολογικὸ περιεχόμενο. Ἡ ἐπαγγελματικὴ εὐγένεια τοῦ ὁδηγοῦ φάνηκε ἀπὸ τὴν κίνησή του, μόλις κατάλαβε ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες, νὰ βάλη τὸ GPS στὰ ἑλληνικά, ὥστε νὰ ἀκοῦμε στὴν γλῶσσα μας τὴν καθοδήγηση ποὺ τοῦ δινόταν γιὰ νὰ μᾶς φθάση στὸν προορισμό μας.

Ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὶς διαφορὲς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μὲ τὸν Πάπα. Ἡ συζήτηση πῆγε στὴν ἱστορία τῆς κατάληψης τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρώμης ἀπὸ τοὺς Φράγκους. Κι ὁ ἴδιος ὁμολόγησε: «Ἐμεῖς ἐδῶ ἔχουμε χάσει τὴν πίστη». Στὴν ἔντονη παρουσία τοῦ μουσουλμανικοῦ στοιχείου, ποὺ ἀπαιτεῖ τὴν ἱκανοποίηση τῶν θρησκευτικῶν του ἀπαιτήσεων, οἱ Ἄγγλοι αἰσθάνονται ἀνίσχυροι. Δὲν διαθέτουν δική τους πίστη. Ὁ Χριστιανισμός τους ἀδυνάτισε πολύ. Στοὺς περισσότερους ἴσως ἔσβησε. Πώς, ἄλλωστε, νὰ πιστέψουν; Πὼς νὰ ἐμπιστευθοῦν, ὅπως χαρακτηριστικὰ εἶπε ὁ ὁδηγός μας, μιὰ ἐκκλησία ποὺ ἔχει ἀρχηγὸ τὴν Βασίλισσα;

Δὲν προχώρησε στὰ ἄλλα διαλυτικὰ φαινόμενα τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας. Στάθηκε μόνο στὸ ὅτι τὸ Κράτος, πνευματικὰ ἀνίσχυρο ἀπέναντι στοὺς Μουσουλμάνους, προτιμᾶ νὰ μὴ συζητᾶ θρησκευτικὰ θέματα καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπη τὴν ἀνακίνηση τέτοιων θεμάτων. Τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, ἕνα Κράτος μὲ πολὺ ἐθιμοτυπία καὶ ὀργάνωση καὶ μὲ πολῖτες ποὺ τηροῦν –στὰ μάτια, τοὐλάχιστον, ἑνὸς Ἕλληνα ἐπισκέπτη– τοὺς αὐτονόητους κανόνες κοινωνικῆς ὀργάνωσης, ζῆ χωρὶς πνευματικὰ στηρίγματα, ἀποχριστιανισμένο, ἡ, μᾶλλον, μὲ ἕνα ξεθωριασμένο ἐπίχρισμα ἑνὸς αἱρετικοῦ Χριστιανισμοῦ.

Γι’ αὐτὸ ἡ Ἱερὰ Μονή του Ἔσσεξ, ποὺ ἦταν ὁ προορισμός μας, ὅπως καὶ ἄλλες Ὀρθόδοξες κοινότητες μέσα στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, εἶναι ὀάσεις πνευματικὲς γιὰ τοὺς κουρασμένους ἀναζητητὲς τῆς ἀληθινῆς ζωῆς, πάσης ἐθνικῆς προελεύσεως, ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ποὺ ἀριθμεῖ περὶ τὶς δεκαέξι ἐθνότητες.

Ἡ ἀρχοντικὴ ρίζα

Ἐμεῖς ἐδῶ, στὸ νότιο ἄκρο τῆς Βαλκανικῆς, δὲν ἔχουμε χάσει ἀκόμη τὴν πίστη μας. Κάνουμε, ὅμως, ὅ,τι μποροῦμε γιὰ νὰ τὴν χάσουμε. Ἀντέχουν πάντως ἀκόμη τὰ θεμέλιά μας. Ἡ Ἐκκλησία λειτουργεῖ. Ὑπάρχει λαός, ἔστω καὶ ἀριθμητικὰ μικρός, ποὺ προσεύχεται. Εἶναι τὸ «μικρὸν ποίμνιον», στὸ ὁποῖο εὐδοκεῖ ὁ Θεός.

Σὰν ὀργανωμένη κοινωνία ὅμως δὲν τὰ πᾶμε καὶ τόσο καλά, ἀφοῦ δὲν μποροῦμε νὰ προσαρμοστοῦμε ἀκόμη καὶ σὲ μερικοὺς αὐτονόητους κανόνες κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς. Αὐτὸ ποὺ μᾶς διατηρεῖ εἶναι ὅ,τι ἔρχεται ἀπὸ παλιά. Ὅ,τι πέρασε σὲ μᾶς σὰν παράδοση τροφοδοτούμενη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ ἀρχοντιὰ αὐτῶν ποὺ ἔχουν προστάτες καὶ πρότυπα τοὺς ὁσίους καὶ τοὺς μάρτυρες. Ὅσο τοὺς θυμόμαστε, ὅσο τοὺς ἐπικαλούμαστε θὰ τρεφόμαστε ἀπὸ τὴν ἀρχοντική μας ρίζα. Ἂν τοὺς ξεχάσουμε, θὰ γίνουμε πνευματικὰ ἀναιμικοὶ σὰν τοὺς Εὐρωπαίους, χωρὶς νὰ ἔχουμε τὴν κουλτούρα τῆς δικῆς τους ἐξωτερικῆς κοινωνικῆς εὐταξίας.

Θὰ εἴμαστε τότε ὡς κοινωνία τὸ πρότυπο τῆς διάλυσης.

π.Θ.Α.Β.