Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμπελακιωτίσσης: Πανήγυρη μετ' ἐγκαινίων

Πανηγύρισε στὶς 15 Αὐγούστου ἡ Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμπελακιωτίσσης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου. Στὶς λατρευτικὲς συνάξεις, κατὰ τὸν Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς καὶ τὴν κυριώνυμη ἡμέρα, προΐστατο ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεος.

Ἐφέτος μαζὶ μὲ τὸ πανηγύρι τῆς Ι. Μονῆς εἴχαμε καὶ τὸ εὐχάριστο γεγονὸς τῶν ἐγκαινίων τῆς ἀνακαινισμένης πτέρυγας τῶν κελλιῶν τῆς Μονῆς. Σχετικὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος-κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὁ ὁποῖος μίλησε γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀμπελακιωτίσσης ὡς τόπο μυστηρίου. Ἀναφέρθηκε στὸ ἱστορικὸ τῆς ἵδρυσής της μὲ ὑπόδειξη τῆς Παναγίας, στὴν μεταφορὰ τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου ἀπὸ τὴν Σμύρνη στὸ Μοναστήρι, στὰ πολλὰ θαύματα, τὶς πνευματικὲς ἀναγεννήσεις καὶ τὴν στήριξη ποὺ προσέφερε κατὰ τὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, καὶ φθάνοντας μέχρι τὶς ἡμέρες μας ἀναφέρθηκε στὸ θαῦμα τῆς ριζικῆς ἀνακαίνισης τῆς Μονῆς στὰ τελευταῖα δεκατρία χρόνια, χωρὶς νὰ ἔχη ἡ Μονὴ περιουσία, χωρὶς ἔσοδα ἀπὸ προσκυνητές, ἀφοῦ εἶναι σὲ ἀπομακρυσμένο ὀρεινὸ μέρος, χωρὶς ἐράνους καὶ ἐπίμονες ἐπαιτεῖες.

Πράγματι, τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἔχει ἀλλάξει μορφή. Κτίσθηκαν ἡ ἀνακαινίσθηκαν ριζικὰ τὸ κτίριο τοῦ ἀρχονταρικίου καὶ τῆς τραπεζαρίας καὶ τὸ κτίριο τοῦ ξενῶνα, ἀνακαινίσθηκε ὁ ἱερὸς Ναός, ποὺ θυμίζει κατανυκτικὸ ἁγιορείτικο ἱερό. Ἀναπλάσθηκαν οἱ εἴσοδοι τῆς Μονῆς καὶ ὁ περιβάλλων χῶρος, ἀσφαλτοστρώθηκε ὅλος ὁ δρόμος μέχρι τὴν πύλη τῆς Μονῆς, διανοίχθηκε νέα πρόσβαση πρὸς τὴν πύλη τῆς Μονῆς. Καὶ βεβαίως οἱ ἐργασίες θὰ συνεχίζονται μέχρι τὴν τελικὴ διαμόρφωση καὶ διάπλαση ὅλων τῶν κτιρίων καὶ τοῦ περιβάλλοντος χώρου στὴν μορφὴ ποὺ ἁρμόζει στὴν ἱστορικὴ Μονὴ τῆς Παναγίας. Ἐφέτος σειρὰ εἶχε τὸ κτίριο τῶν κελλιῶν τῶν μοναχῶν. Τὸ κτίριο αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ σημαντικότερο μετὰ τὸν Ἱερὸ Ναὸ κτίριο τῆς Μονῆς, στὴν μεσημβρινὴ πλευρά, μέσα στὸ ὁποῖο κυρίως τὶς ἡμέρες τοῦ χειμῶνα θὰ ἐκτυλίσσεται τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν. Περιλαμβάνει, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ κελλιά, αἴθουσα συνοδικοῦ, καθιστικὸ μὲ μικρὸ παρεκκλήσι, κουζίνα, τραπεζαρία καὶ ἄλλες τρεῖς μεγάλες αἴθουσες στὸ ὑπόγειο –ποὺ εἶναι ἰσόγειο ἀπὸ τὴν μεσημβρινὴ πλευρά– μία ἐκ τῶν ὁποίων θὰ γίνη ἕνα θαυμάσιο παρεκκλήσι-κατακόμβη.

Τὸ κτίριο ἀνακαινίσθηκε ἐκ βάθρων. Πρὶν τὴν ἀνακαίνιση τὸ μεγαλύτερο μέρος του ἦταν ἀκατοίκητο, καὶ ἂν δὲν γινόταν ἡ ἀνακαίνιση θὰ ἦταν ἑτοιμόρροπο. Στηρίχθηκε, στερεώθηκε, ἄλλαξαν τὰ πάντα, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς τοίχους, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐκεῖνοι ἁρμολογήθηκαν καὶ ἐπιδιορθώθηκαν. Τὸ ἔργο τῆς ἀνακαίνισης εἶχε ἐνταχθῇ στὸ Ἐπιχειρησιακὸ Πρόγραμμα τῆς Περιφέρειας Δυτικῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν «ἀνάπτυξη ὀρεινῶν περιοχῶν», μὲ φορέα ὑλοποίησης τὸν Δῆμο Ἀποδοτίας, συνολικοῦ ὕψους 510.000 εὐρώ. Ἐπίσης οἱ πιστοὶ χάρηκαν τὴν συνεχιζόμενη ἀνακαίνιση τοῦ Καθολικοῦ, τὸν νέο πολυέλαιο, προσφορὰ τῆς οἰκογενείας Χάρ. Κουτσοσπύρου, καὶ τὰ νέα περίτεχνα κανδήλια τοῦ τέμπλου καὶ τῆς ἐφεστίου εἰκόνος.

Ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος χαίρεται ποὺ βλέπει νὰ πραγματοποιῆται τὸ ὅραμά του καὶ νὰ καρποφοροῦν οἱ ἐνέργειές του γιὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀποκατάσταση καὶ λειτουργία τῆς Μονῆς εὐχαρίστησε ὅλους τοὺς συνεργάτες του, τοὺς πατέρες τῆς Μονῆς, τὸν ἡγούμενο π. Πολύκαρπο, καὶ ὅλους τοὺς τεχνικοὺς καὶ ὑπαλλήλους ποὺ βοήθησαν στὸ ἔργο αὐτό. Ἀνέφερε ὀνομαστικὰ τὸν πρώην καὶ νῦν Περιφερειάρχη Π. Καβαδᾶ καὶ Σπ. Σπυρίδωνα, τὴν Γιάννα Φαναριώτου, ὑπεύθυνη τῆς διαχειριστικῆς ἀρχῆς ἀπὸ τὴν Περιφέρεια, τὴν Νομαρχία Αἰτωλοακαρνανίας καὶ τὴν Τεχνικὴ Ὑπηρεσία της, τὸν Προϊστάμενο κ. Στέφανο Δῆμο καὶ τὴν ἐπιβλέπουσα μηχανικὸ Γιάννα Βαλῇ, τὸν Δήμαρχο Ἀποδοτίας κ. Β. Σούζα καὶ τὶς Ὑπηρεσίες τοῦ Δήμου, τὴν Βυζαντινὴ Ἐφορεία Ναυπάκτου καὶ τὴν Προϊσταμένη τῆς κ. Φραγκίσκα Κεφαλλωνίτου, τοὺς ἀρχιτέκτονες-μηχανικοὺς Δήμ. Ἀϊβαλή, Χ. Ἀποστολόπουλο, Ἀλέξ. Τσιακούμη καὶ Δ. Γαβριηλίδη, τοὺς Ἐργολάβους μηχανικοὺς Βασ. Πολιτόπουλο καὶ Βασ. Στράτο, τὸν Σύλλογο Φίλων τῆς Μονῆς, γιὰ τὴν ὅλη βοήθειά του καὶ τὴν νέα προσφορά του γιὰ τὴν πύλη καὶ τὰ κιγκλιδώματα, τὸν Ἐφημέριο Ἀμπελακιωτίσσης π. Ἰω. Πολύζο καὶ τὴν οἰκογένειά του, τὸν π. Θεμιστοκλῆ Τσιτσιρίκη, τὸν νομικὸ Σύμβουλο τῆς Μητροπόλεως Δ. Πελέκη καὶ τὴν μηχανικὸ ἀρχιτέκτονα Βιβὴ Λαγαροῦ, ἐπιβλέπουσα καὶ συντονίστρια ἐντελῶς ἀνιδιοτελῶς ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, χάρη στὴν ὁποία ὀφείλεται σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ τὸ ὅλο ἔργο.

Στὴν συνέχεια ὁ ἡγούμενος π. Πολύκαρπος ἀναφέρθηκε λεπτομερῶς στὶς ἐργασίες ποὺ ἔγιναν στὸ κτίριο καὶ στὸν περιβάλλοντα χῶρο καὶ στὴν συνέχιση τῆς ἀνακαίνισης τοῦ Καθολικοῦ. Ὅπως ἀνέφερε, δὲν ἔγιναν ὅλα τὰ ἔργα μὲ ἐπιχορηγήσεις, ἀλλὰ ἡ Ἱερὰ Μονὴ ξόδευσε ἀρκετὰ χρήματα, τόσο γιὰ τὸν Ἱερὸ Ναό, ὅσο καὶ γιὰ συνοδευτικὰ ἔργα στὸ νέο κτίριο καὶ μερικὰ ἀπὸ τὰ ποσὰ αὐτὰ τὰ χρωστάει. Ἔκανε ἰδιαίτερη μνεία στὶς ἀγορὲς ποὺ πρέπει νὰ γίνουν ἄμεσα γιὰ νὰ κατοικηθῇ τὸ κτίριο καὶ τὸν χειμῶνα.

Συγκεκριμένα ἡ Ἱερὰ Μονὴ ξόδευσε:

• Γιὰ τὸν Ἱερὸ Ναό: Τροποποίηση συστήματος θέρμανσης γιὰ νὰ ἐναρμονίζονται μὲ τὰ νέα ξυλόγλυπτα: 4.000 εὐρώ. Ὑλικὰ γιὰ τὸ νέο ἠχητικὸ σύστημα: 4.500 εὐρώ. Ἐλαιοχρωματισμὸ τοῦ Καθολικοῦ 4.500 εὐρώ.
• Γιὰ τὸ κτίριο τῶν κελλιῶν: Τὸ κτίριο γιὰ τὸ καλοριφέρ, τὶς γραμμὲς κεντρικῆς θέρμανσης, τὰ ἠλεκτρολογικὰ κεντρικῆς θέρμανσης, περίπου 10.000 εὐρώ. Γιὰ χωματουργικὲς ἐργασίες περίπου 3.000 εὐρώ.

Ἐπίσης ἀναφέρθηκε στὰ χρήματα ποὺ χρωστάει, ἤτοι:

• Γιὰ τὸν Ἱερὸ Ναό: 25.000 εὐρὼ γιὰ τὰ ξυλόγλυπτα, μερικὰ ἀπὸ τὰ κανδήλια τοῦ τέμπλου, περίπου 5.000 εὐρὼ ἐπὶ πλέον γιὰ ὑλικὰ γιὰ τὴν κεντρικὴ θέρμανση. Ἐνῷ ἀνέφερε ὅτι αὐτὸ ποὺ πρέπει ἀπαραίτητα νὰ γίνη μέχρι τὸ φθινόπωρο εἶναι ἡ ἀγορὰ καὶ τοποθέτηση λέβητα καὶ καυστῆρα κεντρικῆς θέρμανσης (11.000 εὐρὼ περίπου).

Πολλοὶ ἦταν οἱ προσκυνητὲς ποὺ ἀνῆλθαν στὴν ὀρεινὴ Ναυπακτία γιὰ νὰ προσκυνήσουν την χάρη τῆς Παναγίας. Μεταξύ τους ὁ βουλευτὴς Δ. Σταμάτης, ὁ πολιτευτὴς Δ. Πελέκης, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Νομάρχη Αἰτωλοακαρνανίας Ἔυθ. Σώκου, κ. Γ. Χριστογιάννης, καὶ βεβαίως ὁ Δήμαρχος Ἀποδοτίας καὶ κάτοικοι τῶν γύρω χωριῶν καθὼς καὶ Ναυπάκτιοι ποὺ ζοῦν στὴν Πάτρα. Πάντως, ἡ χαρὰ ὅλων τῶν προσκυνητῶν ἦταν μεγάλη, καὶ ἰδιαίτερα συγκινημένοι ἦταν ὅσοι κουράσθηκαν γιὰ τὸ ἔργο καὶ ὅσοι ἔχουν συνδεθῇ ἀπὸ παιδιὰ μὲ τὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας της Ἀμπελακιώτισσας καὶ τὸ βλέπουν νὰ λαμπρύνεται μέρα μὲ τὴν ἡμέρα. Ἡ εὐχὴ ὅλων ἦταν νὰ στερεωθῇ τὸ Μοναστήρι ὄχι μόνον κτιριακά, ἀλλὰ καὶ νὰ μεγαλώση ἡ μικρὴ σήμερα ἀδελφότητα, γιὰ νὰ λατρεύεται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ὑμνῆται ἡ Παναγία, στὸ κέντρο αὐτὸ τῆς ὄμορφης, πτωχῆς καὶ γραφικῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας.

Α.Κ.