Skip to main content

Αφιέρωμα γιά τόν Ιεροκήρυκα π. Αθηναγόρα Καραμαντζάνη: Του Παναγιώτη Θ. Σύψα, καθηγητού Πανεπιστημίου

Πάτρα, 24 Σεπτεμβρίου 2008

Σεβασμιώτατε,

Αφιέρωμα γιά τόν Ιεροκήρυκα π. Αθηναγόρα ΚαραμαντζάνηΘά ήθελα νά σάς ευχαριστήσω θερμά γιά τήν ξεχωριστή τιμή πού μού κάνατε νά μέ καλέσετε νά καταθέσω τίς μνήμες καί εμπειρίες μου γιά τόν Σεβαστό μας πατέρα Αθηναγόρα, μέ τήν ευκαιρία τής επίσκεψής του καί τής σύγχρονης τιμητικής εκδήλωσης τής Ι.Μητροπόλεως, γιά τήν προσφορά του στά χρόνια τής διακονίας του στή Ναύπακτο.

Γιά μένα αυτή η ευκαιρία αποτελεί συγκινητική επαναφορά στά χρόνια τής αγνότητας.

Δυστυχώς, η πρόσφατη περιπέτεια τής υγείας μου, αφ' ενός, καί η προσχεδιασμένη ημερομηνία απουσίας μου στό εξωτερικό, αφ' ετέρου, μού στερούν τήν ξεχωριστή χαρά νά μοιραστώ μαζί σας τήν συγκίνηση τής, μετά από σαραντατρία χρόνια, συνάντησής μου μέ τόν πνευματικό πατέρα πολλών από εμάς καί τής μοναδικής ευκαιρίας νά τού φιλήσω τό χέρι καί νά πάρω ξανά τήν ευχή του.

Υπόσχομαι, σύντομα, μέ τήν βοήθεια τού Θεού, νά τό κάνω ανηφορίζοντας τόν Όλυμπο.

Πρίν από περίπου ένα χρόνο, έμαθα από τόν ηγούμενο τής Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου Ολύμπου καί παιδικό φίλο πατέρα Μάξιμο, τόσο γιά τήν παρουσία τού πατρός Αθηναγόρα στόν Όλυμπο, όσο καί γιά τήν κατάθεση μνήμης μέ τή συγγραφή τού βιβλίου του « Όσα δέν πήρε ο άνεμος ».

Μέ συγκίνηση καί χαρά τόν αναζήτησα στό τηλέφωνο καί πήρα, εκτός από τήν ευχή καί τήν ευλογία του, ένα αντίτυπο τού βιβλίου του, ξεχωριστά αφιερωμένο. Άλλωστε, ήδη μού είχε κάνει ιδιαίτερη τιμή αναφέροντας στό βιβλίο του, όχι μόνο τό όνομά μου, αλλά καί μιά φωτογραφία μου μαζί του, πού άν δέν τήν έβλεπα δέν θά μπορούσα ποτέ νά φανταστώ τήν ύπαρξή της, ούτε κάν τήν ευκαιρία τής λήψης της.

Πατέρα Αθηναγόρα σέ ευχαριστώ.

Τό ίδιο τό βιβλίο, αλλά καί η ευκαιρία τής προσδοκώμενης συνάντησής μας στή Ναύπακτο, στήν οποία προσέβλεπα μέ ξεχωριστή συγκίνηση, μού ζωντάνεψαν τίς πιό γλυκές αναμνήσεις από τά άγουρα χρόνια τής νιότης.

Στά πρώτα φτερουγίσματα τής εφηβείας μας, Σείς, πατέρα Αθηναγόρα, υπήρξατε ο φύλακας άγγελός μας. Ο προστάτης από τίς κακοτοπιές. Μετά τήν οικογένεια, καί δίπλα σ’ αυτήν, αισθανόμαστε τή σιγουριά τής ορθής πορείας. Γνωρίσαμε τόν Χριστό καί τήν Εκκλησία. Στό μελίσσι τών Ομάδων μάθαμε νά σεβόμαστε καί νά αγαπάμε ο ένας τόν άλλο. Νά συνυπάρχουμε καί νά συνεργαζόμαστε. Ήρθαμε σέ επαφή μέ άλλα παιδιά μέ διαφορετική καταγωγή, εμπειρίες καί κουλτούρα, τόσο στίς κατασκηνώσεις, όσο καί στίς πολλές εκδρομές, πού άλλα παιδιά δέν είχαν τήν ευκαιρία νά ζήσουν. Κάναμε φίλους μέ τούς οποίους ακόμα καί σήμερα συνδεόμαστε καί επικοινωνούμε. Εύκολα προσαρμοστήκαμε μετά στή ζωή τής μεγάλης πόλης όταν, φοιτητές πιά , συναντήσαμε ξανά τούς φίλους πού κάναμε στίς εκδρομές καί στίς κατασκηνώσεις.

Μέσα από τή μελέτη τής Αγίας Γραφής μάθαμε γιά τήν αγάπη καί τήν υπακοή. Συνειδητοποιήσαμε από νωρίς τήν αξία τών μυστηρίων μέ τήν συμμετοχή τους σέ αυτά. Οι σχέσεις μας στήν οικογένεια μέ τούς γονείς καί τά αδέλφια μας έγιναν σχέσεις αγάπης, υπακοής καί θυσίας. Μάθαμε νά είμαστε ειλικρινείς καί ανεκτικοί απέναντι στούς άλλους.

Καί τί δέν μάθαμε!!!. Εφόδια γιά όλη μας τή ζωή.

Πάτερ Αθηναγόρα,

Δέν θά πάψω νά Σάς ευχαριστώ καί νά εύχομαι στόν Πανάγαθο Θεό νά Σάς έχη γερό καί δυνατό, γιά νά συνεχίζετε τό έργο Σας μέ όποιον τρόπο Σείς επιλέγετε.

Μέ συγκίνησή Σάς φιλώ τό χέρι καί παρακαλώ γιά τίς προσευχές Σας.

Παναγιώτης Θ. Σύψας

  • Προβολές: 2671