Τὸ σπάσιμο τῆς βιτρίνας

Οἱ βίαιες ἐνέργειες ἐναντίον τῆς κοινωνίας ἀπὸ γνωστούς-ἀγνώστους ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι φοροῦν κουκοῦλες γιὰ νὰ κρύψουν τὰ πρόσωπά τους εἶναι ἕνα φαινόμενο ποὺ γίνεται ἀπὸ πολλοὺς προσπάθεια νὰ ἐρευνηθῇ καὶ νὰ μελετηθῇ. Μερικὲς ἁπλὲς σκέψεις θὰ κατατεθοῦν στὴν συνέχεια.

Κατ’ ἀρχὰς ἡ βιτρίνα ἑνὸς καταστήματος προσπαθεῖ νὰ διαφημίση τὸ ἐμπόρευμα ποὺ ὑπάρχει μέσα σὲ αὐτό, κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο, προκειμένου νὰ προσελκύση τὸν πελάτη νὰ εἰσέλθη μέσα στὸ κατάστημα γιὰ νὰ ἀγορασθοῦν τὰ συγκεκριμένα προϊόντα. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ βιτρίνα συνήθως εἶναι φαντασμαγορική.

Ὁλόκληρη ἡ κοινωνία μας εἶναι μιὰ βιτρίνα, ἀφοῦ παρατηρεῖται μιὰ διάσπαση μεταξύ του εἶναι καὶ τοῦ φαίνεσθαι. Ὑπάρχουν κοινωνικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ παρουσιάζουν μιὰ κοινωνία ἰδεατή, ἡ ὁποία δὲν ὑπάρχει στὴν πραγματικότητα, ποὺ καλύπτει στὴν οὐσία ὅλες τὶς ἀδικίες καὶ ἀκαταστασίες ποὺ ὑπάρχουν μέσα στὴν κοινωνία. Τὸ ψεῦδος ἐπικρατεῖ παντοῦ, ἡ ὑποκρισία ἐπιπολάζει στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, ἀκόμη καὶ μέσα στὴν οἰκογένεια.

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι καταστρέφουν τὶς βιτρίνες τῶν καταστημάτων στὴν πραγματικότητα χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν θέλουν νὰ σπάσουν τὴν βιτρίνα τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἐπαγγέλλεται τὴν δικαιοσύνη, ἀλλὰ καλλιεργεῖ τὴν ἀδικία. Ἡ σύγχρονη κοινωνία παρουσιάζεται ὡς κοινωνία, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα λειτουργεῖ ὡς ἀντικοινωνία, διοργανώνει πολιτισμικὲς ἐκδηλώσεις, ἀλλὰ τῆς λείπει ἡ οὐσία καὶ ὁ πυρῆνας τοῦ πολιτισμοῦ. Δὲν δικαιολογῶ τὴν τάση νὰ σπάζουν οἱ νέοι τὶς βιτρίνες τῶν καταστημάτων, ἀλλὰ προσπαθῶ νὰ ἑρμηνεύσω τὸ φαινόμενο αὐτό.

Βέβαια, ἡ βία δημιουργεῖ βία καὶ γίνεται ἕνας φαῦλος κύκλος χωρὶς θετικὸ ἀποτέλεσμα. Τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ σπάζουν τὶς βιτρίνες τῶν καταστημάτων φοροῦν κουκοῦλες, δηλαδὴ κρύβουν τὰ πρόσωπά τους μὲ ἕνα προσωπεῖο, καλύπτουν τὶς ἀπόψεις τους μέσα σὲ μιὰ κουκούλα. Δηλαδή, κατασκευάζουν μιὰ ἐπὶ πλέον βιτρίνα ἀγνώστου προσώπου. Στὴν κοινωνικὴ ἀδικία ἀντιτάσσουν τὴν ἀδικία καὶ τὴν ὑποκρισία τοῦ προσωπείου.

Βιτρίνα δὲν ἔχουν μόνον τὰ καταστήματα καὶ ἡ κοινωνία, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος. Συνήθως, πλάθουμε ἕνα φανταστικὸ κόσμο, ἐνῷ μέσα μας βιώνουμε τὴν τραγωδία τοῦ ὑπάρχοντος κόσμου. Ἐπιδιώκουμε τὴν θεραπεία τῶν κακῶς κειμένων μέσα στὴν κοινωνία μὲ ἀβυσώδεις ἐνέργειες μίσους, ποὺ κρύβονται στὸ ὑποσυνείδητο καὶ ἀσυνείδητο, ἐνῷ τὸ συνειδητό, τὸ πρόσωπο καλύπτεται ἀπὸ τὸ σκέπασμα τοῦ διορθωτοῦ τῶν κοινωνικῶν πραγμάτων.

Μιὰ σωστὴ ἀντιμετώπιση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀδικιῶν ποὺ ὑπάρχουν στὴν κοινωνία εἶναι κατ’ ἀρχὰς τὸ σπάσιμο τῆς ἀτομικῆς βιτρίνας, τὸ σπάσισμο τοῦ προσωπείου ποὺ τοποθετοῦμε στὴν ὕπαρξή μας γιὰ νὰ καλύψουμε τὴν τραγωδία τοῦ προσώπου, καὶ ἔπειτα εἶναι ἡ βελτίωση τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων μὲ προσωπικὸ λόγο, αὐθεντικὲς σκέψεις καὶ θετικὲς κοινωνικὲς ἐνέργειες.

Ὅσο θὰ ὑπάρχουν πάθη θὰ ὑπάρχουν ὁπωσδήποτε καὶ βιτρίνες. Οἱ βιτρίνες τῶν καταστημάτων φανερώνουν τὴν βιτρίνα τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ κυρίως καὶ πρὸ παντὸς τὴν βιτρίνα τοῦ ἀτόμου, δηλαδὴ τὸ προσωπεῖο, τὴν μάσκα τῆς ἀτομικῆς ὑποκρισίας. Αὐτὴ θέλει σπάσιμο!

Ν.Ι.