Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ἡ μάστιγα τοῦ 21ου αἰῶνος

Ἡ κατάθλιψη εἶναι μιὰ ἀσθένεια τῆς ἐποχῆς μας καί, ὅπως ὑποστηρίζεται, θὰ εἶναι ἡ μάστιγα τοῦ 21ου αἰῶνα καὶ μάλιστα ἐπώνυμη.

Ὑπάρχει διαφορὰ μεταξὺ θλίψεως καὶ καταθλίψεως. Θλίψη εἶναι ἡ ἄσχημη ψυχολογικὴ διάθεση, ἡ δυσφορία, ὁ φόβος καὶ ἡ ἐνοχή, ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ κάποιο χωρισμὸ ἡ τὴν ἀπώλεια ἑνὸς ἀγαπητοῦ προσώπου, ἀπὸ κάποιο προσωπικό, οἰκογενειακὸ καὶ κοινωνικὸ γεγονός. Ὡς κατάθλιψη, ἀπὸ ψυχιατρικῆς πλευρᾶς, χαρακτηρίζεται μιὰ μονιμότερη κατάσταση ποὺ δείχνει μιὰ μεγάλη διαταραχὴ στὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία δημιουργεῖ πολλὰ σωματικὰ συμπτώματα, ὅπως δυσκολία στὸν ὕπνο, ἀνορεξία, ἀδιαφορία γιὰ τὴν ζωή, αἴσθηση κόπωσης, ἀπώλεια δυνάμεων, ἀνησυχία, ἀπαισιοδοξία, ἀπόγνωση κλπ.

Τέτοιες καταθλιπτικὲς καταστάσεις συναντοῦμε πολὺ συχνὰ σὲ ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας. Τὰ αἴτια τῆς νόσου αὐτῆς εἶναι πολυπαραγοντικά, δηλαδὴ ὀφείλονται σὲ βιολογικοὺς μηχανισμούς, σὲ γενετικὲς προδιαθέσεις, στὴν πίεση καὶ τὸ ἄγχος, στὶς ἀτομικὲς ἐνοχὲς καὶ τὶς τύψεις τῆς συνειδήσεως κλπ. Ἀκόμη, ἡ ἔλλειψη νοήματος γιὰ τὴν ζωὴ καὶ ἡ προχωρημένη ἡλικία δημιουργοῦν ἔντονες καταθλιπτικὲς καταστάσεις, ποὺ θεραπεύονται καὶ μὲ φαρμακευτικὴ ἀγωγή, κυρίως ὅμως μὲ τὴν ἀλλαγὴ στάσης ζωῆς, μὲ τὸ νὰ ἀποκτήση ὁ ἄνθρωπος νόημα ζωῆς καὶ σὲ αὐτὸ βοηθᾶ πολὺ ἡ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ὅλη ἐκκλησιαστικὴ ζωή.

Νεότερες ἔρευνες ἔδειξαν ὅτι ἡ κατάθλιψη θὰ εἶναι μάστιγα τῆς ἐποχῆς μας. Ἀπὸ τὴν κατάθλιψη σήμερα προσβάλλονται οἱ ἐπώνυμοι καὶ ἰσχυροὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες. «Διάσημοι συγγραφεῖς, ζωγράφοι, πολιτικοί, ἠθοποιοὶ καὶ τραγουδιστὲς ἔχουν κατὰ καιροὺς ἀναμετρηθεῖ μαζί της». Ἡ κατάθλιψη δὲν κάνει διακρίσεις καὶ κτυπᾶ ἐξίσου ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους. «Ἀπὸ τὴν μάστιγα δὲν ἔχουν ξεφύγει οὔτε διάσημοι κωμικοὶ» (Ἐλεύθερος Τύπος, 9-2-2009).

Εἶναι τρομερὸ νὰ σκέπτεται κανεὶς ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἐξασκοῦν ἕνα δημιουργικὸ ρόλο, καὶ κατὰ βάση ἡ δημιουργία εἶναι ἀντίθετη μὲ τὴν κατάθλιψη, νὰ πάσχουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν νόσο. Καὶ τὸ ἐκπληκτικότερο εἶναι το νὰ ὑποφέρουν ἀπὸ τὴν κατάθλιψη καὶ οἱ κωμικοὶ ἠθοποιοὶ ποὺ προκαλοῦν τὸ γέλιο στοὺς ἄλλους ἡ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ψυχαγωγοῦν τὸ εὐρὺ κοινό. Καὶ διερωτᾶται κανείς: Πὼς εἶναι δυνατὸν νὰ προκαλῆ κανεὶς γέλιο στοὺς ἄλλους καὶ ὁ ἴδιος νὰ πάσχη ἀπὸ κατάθλιψη, ἡ παρὰ τὸ γέλιο νὰ ὁδηγῆται ὁ ἴδιος στὴν κατάθλιψη;

Φαίνεται ὅτι, ὅταν κανεὶς ἔχη ἕναν κακὸ ψυχολογικὸ κόσμο, αὐτὸ ἐκδηλώνεται μὲ σπασμωδικὲς ἐξωτερικὰ κινήσεις καὶ μὲ διάφορα ξεσπάσματα, λόγων, γέλιου, κινήσεων, καὶ ἰδιόρρυθμης συμπεριφορᾶς.

Τὰ βιολογικὰ αἴτια παίζουν ἕναν ρόλο, ἀλλὰ τὸν βασικότερο ρόλο τὸν διαδραματίζουν τὰ ψυχολογικὰ καὶ τὰ πνευματικὰ αἴτια. Γιατί, ὅταν ὁ ἄνθρωπος φροντίζη νὰ ἔχη ἕναν καλὸ ψυχολογικὸ καὶ πνευματικὸ κόσμο, τότε μπορεῖ μὲ μεγαλύτερη εὐκολία νὰ ἀντιμετωπίση τὶς ψυχολογικὲς καταστάσεις, ποὺ προέρχονται ἀκόμη καὶ ἀπὸ νευρολογικὰ αἴτια, καὶ τὶς κακὲς βιολογικὲς καταστάσεις.

Πολλοὶ ἄνθρωποι φορτώνουν τὴν ζωή τους μὲ πολλὰ «μπάζα», κουράζουν ὑπέρμετρα τὸ σῶμα τους καὶ μαστιγώνουν βάναυσα τὴν ψυχή τους, στηρίζονται ἀποκλειστικὰ στὴν ἡδονὴ καὶ τὴν εὐδαιμονία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταλήγουν στὴν θλίψη καὶ τὴν κατάθλιψη ποὺ εἶναι ὄντως φοβερὲς καταστάσεις, χειρότερες ἀπὸ τὶς σωματικὲς ἀσθένειες.

Μερικοὶ καλοτυχίζουν τοὺς ἐπώνυμους ἀνθρώπους, αὐτοὺς ποὺ φαίνεται ὅτι χαίρονται τὴν ζωή, ἀλλ’ ὅμως σὲ αὐτὲς τὶς κατηγορίες κυριαρχεῖ ἡ νόσος τῆς ἐποχῆς μας, ἡ κατάθλιψη, ἡ ὁποία ὅπως φαίνεται μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ καὶ ὡς ἐπώνυμη καὶ καλλιτεχικὴ ἀσθένεια!

Ν.Ι.