Γεγονότα καὶ Σχόλια: Δείκτης εὐαισθησίας - Ἡ ὑπογεννητικότητα καὶ ἡ οἰκονομία

Δείκτης εὐαισθησίας

Ἡ ὑπογεννητικότητα εἶναι ἕνα πρόβλημα ποὺ ἐπηρεάζεται ἀπὸ πολλοὺς παράγοντες καὶ ἔχει πολλὲς παραμέτρους. Δὲν θὰ μιλήσουμε γιὰ τὶς πνευματικές του παραμέτρους, ποὺ συνδέονται ἄμεσα μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τῶν οἰκογενειῶν. Ἐκεῖ τὸ θέμα παρουσιάζεται πολὺ περίπλοκο, κυρίως λόγῳ τῆς βαθιᾶς ἐκκοσμίκευσης πολλῶν χριστιανῶν, τῆς ἐγκατάλειψης τῆς εὐαγγελικῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς παραθεώρησης τοῦ νοήματος ποὺ ἔχει στὴν ἀποστολικὴ καὶ πατερικὴ παράδοση τὸ ἐκκλησιαστικὸ μυστήριο τοῦ γάμου.

Ἀφήνουμε αὐτὴν τὴν παράμετρο τῆς ὑπογεννητικότητας γιὰ νὰ δοῦμε τὸ θέμα τελείως κοσμικά, θὰ ἔλεγα τελείως οἰκονομίστικα.

Πρὶν ποῦμε ὅμως ὄ τιδήποτε ἄλλο, θὰ πρέπη νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι γιὰ τὴν εὐαίσθητη χριστιανικὴ συνείδηση ἡ γέννηση ἑνὸς παιδιοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ὑποταχθῇ σὲ κανενὸς εἴδους σκοπιμότητα, εἴτε οἰκονομικῆς, εἴτε ἐπαγγελματικῆς, εἴτε ἐθνικῆς φύσεως. Εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ποὺ δίνεται ὡς καρπὸς τῆς φυσικῆς ἀγάπης τῶν γεννητόρων. Ὁπότε οὔτε τὰ ἐπιδόματα καὶ οἱ φοροαπαλλαγές, οὔτε τὰ μόρια γιὰ τὴν κατάληψη μιᾶς ἐπιθυμητῆς θέσης στὸ δημόσιο, οὔτε ἡ αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ μας γιὰ νὰ μὴ μᾶς καταπιοῦν οἱ ὑπερπληθυνόμενοι ἀνατολικοί μας γείτονες, θὰ πρέπη νὰ ἀποτελοῦν γιὰ τοὺς γονεῖς τὴν αἰτία τῆς γέννησης ἑνὸς παιδιοῦ. Δὲν δικαιούμαστε γιὰ τόσο κοντόφθαλμα συμφέροντα νὰ φέρνουμε στὴν ὕπαρξη πρόσωπα πού, καὶ νὰ θέλουν κατόπιν, δὲν θὰ μποροῦν νὰ ἐπανέλθουν στὴν ἀνυπαρξία.

Βέβαια, ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ τὴν γέννηση τοῦ κάθε ἀνθρώπου καὶ ὄχι μόνη ἡ θέληση καὶ ἡ σωματικὴ σχέση τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ὅμως χαρακτηριστικὸς δείκτης τῆς πνευματικῆς μας εὐαισθησίας καὶ σημαντικὴ προϋπόθεση ὑγείας στὶς διαπροσωπικές μας σχέσεις, τὸ πὼς διαχειριζόμαστε τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν ἔλευση ἑνὸς νέου ἀνθρώπου στὸν κόσμο.

Ἂς ἔλθουμε τώρα στὰ κοσμικὰ καὶ οἰκονομίστικα.

Ἡ ὑπογεννητικότητα καὶ ἡ οἰκονομία

Ὡς βασικὴ αἰτία τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας, ποὺ ἔχει ὡς ἄμεσο ἀποτέλεσμα τὴν ὑπογεννητικότητα, προβάλλονται οἱ οἰκονομικὲς δυσκολίες. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὶς ἀρνηθῇ, ὅμως ἡ ἐμπειρικὴ πραγματικότητα διαψεύδει αὐτὴν τὴν πρόφαση. Στατιστικὰ ἡ ὑπογεννητικότητα παρατηρεῖται κυρίως σὲ οἰκονομικὰ εὔρωστους πληθυσμοὺς καὶ ὄχι σὲ ἀντικειμενικὰ φτωχούς.Ἡ πλεονεξία καὶ τὸ ἰδανικὸ τῆς ἄνεσης φαίνεται ὅτι εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ προβλήματος, ὅπως καὶ πολλῶν ἄλλων προβλημάτων. Ἀπὸ ἐκεῖ δημιουργοῦνται καὶ πολλὲς ἀντιφατικὲς καταστάσεις ποὺ ζαλίζουν κυριολεκτικὰ τὰ μυαλὰ τῶν οἰκονομολόγων.

Ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν σύγχρονη οἰκονομικὴ κρίση. Γιὰ νὰ σωθῇ τὸ ἀσφαλιστικὸ σύστημα χρειάζεται οἱ ἐργαζόμενοι νὰ εἶναι πολλοὶ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς συνταξιούχους. Χρειάζεται δηλαδὴ νέο πολυπληθὲς δυναμικὸ ἐργαζομένων. Μὲ τὴν ὑπογεννητικότητα ὅμως ὁ πληθυσμὸς γερνάει, οἱ συνταξιοῦχοι πληθύνονται καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐργαζομένων συρρικνώνεται, ὁπότε τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα ἀδειάζουν καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἐκπληρώσουν τὶς ὑποχρεώσεις τους.Ἂν ὅμως εἴχαμε πολλοὺς νέους στὴν ἀγορὰ ἐργασίας, πὼς θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπορροφηθοῦν; Δὲν θὰ εἴχαμε τότε μεγαλύτερες στρατιὲς ἀνέργων; Μπορεῖ. Ὅμως ὁ μεγαλύτερος πληθυσμὸς ἔχει περισσότερες καταναλωτικὲς ἀνάγκες, ἄρα δημιουργεῖ τὶς προϋποθέσεις γιὰ περισσότερες θέσεις ἐργασίας.

Στὶς μέρες μας, πάντως, ἡ ὑπογεννητικότητα προβάλλεται ἀπὸ οἰκονομικοὺς ἀναλυτὲς ὡς ἕνας ἀρνητικὸς οἰκονομικὸς παράγοντας. Ἡ γέννηση τῶν παιδιῶν συμφέρει στὴν ἀτομικὴ καὶ ἐθνικὴ οἰκονομία...

π.Θ.Α.Β.