Γεγονότα καὶ Σχόλια: Νεοπαγανιστική μανία - Η αίσθηση του θείου

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

Νεοπαγανιστική μανία

Πριν από λίγο καιρό έγινε μεγάλος θόρυβος για ένα μικρό ενημερωτικό φιλμ του σκηνοθέτη Γαβρά, που είχε παραγγελθή για να προβάλλεται ειδικά για τους επισκέπτες του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Θα έδειχνε την ιστορία των καταστροφών του Μνημείου και απώτερος σκοπός του θα ήταν η ευαισθητοποιήση των πάσης εθνικής προελεύσεως επισκεπτών στην ανάγκη επιστροφής των κλεμμένων μαρμάρων του Παρθενώνα στον τόπο τους.

Όμως το φιλμ του κ. Γαβρά είχε άλλους στόχους. Ο σκηνοθέτης ξέχασε τους «ρομαντικούς αρχαιοκάπηλους» που απογύμνωσαν το μνημείο της Ακρόπολης, για να «ντύσουν» τα μουσεία τους με ξένες δόξες και θυμήθηκε τον «φανατισμό» των Χριστιανών Ιερέων, οι οποίοι, κατά την φαντασία του, ντυμένοι με το μαύρο ράσο, αιώνες πριν καθιερωθή ως ενδυμασία του Ορθοδόξου Χριστιανικού Κλήρου!!!..., κατέστρεφαν με μίσος μνημεία της αρχαίας τέχνης.

Δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες για το γεγονός, όπως παρουσιάζεται. Η σκηνή είναι επινόημα του σκηνοθέτη. Είναι όμως ιστορικά μαρτυρημένες οι βόμβες του Μοροζίνι, που κατέστρεψαν την Ακρόπολη, η οποία από την λατρεία των ειδώλων, με σεβασμό στην ανθρώπινη τέχνη, είχε περάσει στην Χριστιανική λατρεία και κατόπιν, όταν πάτησαν στην Αθήνα οι Τούρκοι, πέρασε στην λατρεία των Μουσουλμάνων. Είναι γνωστά επίσης τα «ελγίνεια μάρμαρα», τα οποία με πολύ «ρομαντισμό» κλάπηκαν από τον φυσικό τους χώρο, για να «φυλαχθούν» στο Βρετανικό Μουσείο.

Γι’ αυτό είναι πολύ σωστά αυτά που επισημαίνει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, γι’ αυτούς που με «νεοπαγανιστική μανία» κατηγόρησαν την Εκκλησία για «σκοταδισμό» και «μεσαίωνα», επειδή διαμαρτυρήθηκε για το φιλμ του κ. Γαβρά. Γράφει ο π. Γεώργιος:

«...Κάποιοι φανατικοί κατηγόρησαν την Ιερά Σύνοδο (εφημερίδες 24-7-09) για παρέμβαση “σκανδαλιστική”, αντί να την ευγνωμονούν, που θα απαλειφθή το εχέγγυο της άγνοιάς τους και το ανεπίτρεπτο για ανθρώπους, που διατείνονται ότι ξέρουν γράμματα, να συγχέουν την ιστοριογραφία με την λιβελογραφία, αναπαραγωγή δηλαδή χαλκευμένων στερεοτύπων και άκριτη χρήση τους» (περ. Ρεσάλτο, τ. 42).

Η αίσθηση του θείου

Η Εκκλησία δεν ήταν ποτέ εναντίον της τέχνης. Πολεμήθηκε σκληρά από την ειδωλολατρεία και πολέμησε τα είδωλα. Σ’ αυτόν τον πολέμο είχαμε περιπτώσεις, καταγραμμένες στα συναξάρια της Εκκλησίας (η οποία δεν αποκρύπτει τις πράξεις των μελών της, ούτε τις ωραιοποιεί), στις οποίες άγιοι Μάρτυρες άλλοτε μόνο με την προσευχή τους και άλλοτε με τα χέρια τους κατέστρεφαν είδωλα, τα οποία βασανίζονταν από ειδωλολάτρες άρχοντες για να τα προσκυνήσουν.

Στον καιρό της ειρήνης όμως είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Οι Χριστιανοί βλέπουν αλλιώς τα αγάλματα ακόμη και των ειδωλολατρικών θεών. Τα βλέπουν όπως έβλεπε το άγαλμα του Διος ο Γέροντας Πορφύριος, ο οποίος έλεγε:

«...Καταλαβαίνω ότι ο καλλιτέχνης που το έφτιαξε είχε μεγάλη αίσθηση του θείου. Βλέπετε τον Δία, ενώ ρίχνει τον κεραυνό στους ανθρώπους, το πρόσωπό του είναι γαλήνιο. Δεν είναι οργισμένος. Είναι απαθής».

Δεν λέει ότι ο γλύπτης γνωρίζει τον αληθινό Θεό, αλλά ότι «είχε μεγάλη αίσθηση του θείου». Κάτι που θα ήταν ευλογία να έχουν και κάποιοι σημερινοί καλλιτέχνες.

π.Θ.Α.Β.