Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἡ μπίρα καὶ ἡ τιμὴ τοῦ πετρελαίου - «Ρέοντα» καὶ «μένοντα»

Ἡ μπίρα καὶ ἡ τιμὴ τοῦ πετρελαίου

Στὴν ἐφημερίδα Χριστιανικὴ δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδο σχόλιο τοῦ Β. Σπυρόπουλου, μὲ τίτλο «Ὁ μεθυσμένος "trader" καὶ τὰ κορόϊδα». Σ’ αὐτὸ τὸ σχόλιο περιγράφεται μιὰ μέρα τοῦ Ἄγγλου ἐπιχειρηματία Στίβεν Πέρκινς, ὁ ὁποῖος καθισμένος μπροστὰ στὸν ὑπολογιστή του κατάφερε νὰ δημιουργήση χάος στὶς ἀγορὲς τοῦ Πετρελαίου.

Γράφει τὸ σχόλιο: «Πέρασε τὸ Σαββατοκύριακο πίνοντας μπίρες καὶ παίζοντας γκόλφ, ὡς καλὸς γιάπις, προσπαθῶντας νὰ διοχετεύση κάπου τὸ ἄγχος καὶ τὴν κούραση τῆς ἑβδομάδος, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ καταστρώση τὰ σχέδιά του γιὰ τὴν ἑβδομάδα ποῦ ἐρχόταν. Ἀφοῦ ἤπιε μερικὲς ἀκόμη μπίρες, γιὰ νὰ εἶναι σίγουρος ὅτι ἔχει μεθύσει, κατέληξε στὴν ἀπόφασή του: Χρησιμοποιῶντας 500 ἑκατομμύρια δολλάρια τῆς ἑταιρείας στὴν ὁποῖα ἐργαζόταν, κατάφερε νὰ ἀγοράση μέσα σὲ δύο ὧρες τὸ 1/3 τῆς συνολικῆς ἡμερήσιας παραγωγῆς τοῦ Ὀργανισμοῦ Πετρελαιοεξαγωγικῶν Κρατῶν (OPEC)!»

Ὁ Πέρκινς ἐργαζόταν σὲ ἑταιρεία ποῦ δραστηριοποιεῖται στὶς προθεσμιακὲς ἀγορὲς πετρελαίου σὲ Λονδῖνο καὶ Νέα Ὑόρκη. Ἡ ἐπιχειρηματικὴ ἰδέα ποῦ τοῦ σφήνωσαν στὸ μυαλὸ τὸ γκὸλφ καὶ οἱ μπίρες τὸ βράδυ τῆς Τρίτης 29 Ἰουνίου, ἀναστάτωσε ἀναλυτὲς τῆς ἀγορᾶς πετρελαίου καὶ κυβερνητικοὺς παράγοντες εὐρωπαϊκῶν κυβερνήσεων, οἱ ὁποῖοι «εἶδαν σὲ μία μέρα τὴν τιμὴ τοῦ πετρελαίου τύπου Μπρὲντ νὰ αὐξάνεται, ἐξ αἰτίας ἑνὸς μεθυσμένου, ἀπὸ τὰ 71 δολλάρια στὰ 73,5 δολλάρια τὸ βαρέλι». Καὶ κατόπιν, ἀφοῦ ἡ Ἀνωτάτη Ἀρχὴ Ἐλέγχου τῶν Χρηματοοικονομικῶν Ἀγορῶν τῆς Βρετανίας τιμώρησε τὸν Πέρκινς μὲ βαρὺ πρόστιμο καὶ ἀπογόρευση ἄσκησης τοῦ ἐπαγγέλματος γιὰ πέντε χρόνια καὶ ἡ ἑταιρεία στὴν ὁποῖα ἐργαζόταν πούλησε τὰ συμβόλαιά του, εἶδαν τὴν τιμὴ τοῦ πετρελαίου νὰ πηγαίνη ἀπὸ τὸ ζενὶθ στὸ ναδίρ, ἀπὸ τὰ 73,5 στὰ 69 δολλάρια τὸ βαρέλι.

Καὶ ὁ σχολιαστὴς σημειώνει: «Δηλαδή, κάθε μέρα ποῦ ἀγοράζουμε ἕνα προϊόν, ὄχι μόνο ὅταν γεμίζουμε τὸ ρεζερβουὰρ τοῦ αὐτοκινήτου μας, νὰ σκεφτόμαστε ἂν ἡ αὔξηση στὴν τιμή του ἔχει νὰ κάνη μὲ κάποιον μεθυσμένο γιάπι, ποῦ μπλέχτηκε σὲ μιὰ τέτοια τρελὴ ἱστορία».

«Ρέοντα» καὶ «μένοντα»

Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀγαθὰ τῆς ἐλεύθερης παγκοσμιοποιημένης οἰκονομίας. Πλήρης ἀβεβαιότητα. Ἐξάρτηση ἀπὸ τὴν αὐθαίρετη γνώμη τοῦ ὁποιουδήποτε διαχειριστῆ κεφαλαίων, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ εἶναι ὀργίλος, μέθυσος, μὲ ἀνισορροπία συναισθηματική. Γι’ αὐτὸ «οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν», ἂν θέλουν νὰ δείξουν ὅτι δὲν ζοῦμε ἕναν δοκιτισμὸ πολιτικῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ ὅτι πραγματικὰ ὑπάρχουν οἱ ἐπιτηροῦντες τὴν δικαιοσύνη στὶς οἰκονομικὲς καὶ ἄλλες σχέσεις, πρέπει κάτι νὰ κάνουν μὲ τοὺς «μέθυσους» τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας.

Ἀλλὰ ὅμως ὑπάρχει καὶ κάτι πιὸ ρεαλιστικὸ στὴν ὅλη ὑπόθεση. Ὑπάρχει ἡ ἔντονη αἴσθηση ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ στηρίζουμε τὴν ζωή μας σὲ πράγματα, ποῦ ἡ ἀξία τους ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις ἀνθρώπων «περιορισμένης εὐθύνης», δηλαδὴ ἀνθρώπων χωρὶς αἴσθηση κοινωνικῆς εὐθύνης.

Ὅσα ἐξαρτῶνται ἀπὸ αὐτοὺς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἀνήκουν στὰ «ρέοντα», σ’ αὐτὰ ποῦ τρέχουν σὰν τὸ νερὸ καὶ χάνονται. Ἐμεῖς ὅμως «ἔχοντες διατροφὰς καὶ σκεπάσματα» πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρουν τὰ «μένοντα». Αὐτὰ τὰ ὁποῖα νὺν καὶ ἀεὶ θὰ εἶναι ὁ ἀναφαίρετος πλοῦτος μας.

π. Θ.Α.Β.