Skip to main content

Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ἱερεῖς καί ράσα

Μέσα στό σάλο πού προκλήθηκε ἀπό τήν ψήφιση τῆς συνθήκης τοῦ Σέγκεν, σέ “ἦχο” διαφορετικό ἀπό τίς ἔντονες διαμαρτυρίες τοῦ λαοῦ, μεταδόθηκαν ἀπό τά Μ.Μ.Ε. οἱ προτάσεις τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε., μιά ἀπό τίς ὁποῖες ἀφοροῦσε στήν ἀλλαγή τῆς ἐνδυμασίας τῶν Κληρικῶν. Πρόταση παλιά - μπορῶ νά πῶ ξεπερασμένη - πού ἔγινε ἀφορμή γιά εὐφυεῖς γελιογραφίες καί σκωπτικά σχόλια.

Ἡ συγκεκριμένη πρόταση τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε. βρίσκεται σέ μεγάλη ἀπόσταση ἀπό τό φρόνημα τῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου τῆς Ἑλλάδος, πού αἰσθάνεται τήν χάρη τῆς ἱεροσύνης καί γνωρίζει τήν σημασία τοῦ ἱερατικοῦ ἐνδύματος. Ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μέ τήν γνώση τῶν Ἱερῶν Κανόνων πού εἶχε καί τήν ποιμαντική εὐαισθησία πού τόν διέκρινε, εἶχε ἀνατρέψει σέ κείμενά του τά ἐπιχειρήματα τῶν θιασωτῶν τῆς καταργήσεως τοῦ ράσου. Ἀπέδειξε ὅτι ἡ κατάργησή του δέν μπορεῖ νά στηριχθῆ οὔτε στούς Ἱερούς Κανόνες, οὔτε σέ πρακτικούς, ἱστορικούς ἤ ψυχολογικούς λόγους. Ὁρισμένες τοποθετήσεις τοῦ ἀποτελοῦν τήν βάση αὐτῶν πού θά ποῦμε στή συνέχεια.

Τό ράσο, γιά ὅσους αἰσθάνονται τόν σταυρό τῆς ἱεροσύνης, εἶναι ἡ μικρότερη θυσία. Ἡ κατάργησή του, προκειμένου νά προσέλθουν στόν Κλῆρο νέοι θεολόγοι πού δέν μποροῦν νά τό ἀντέξουν, δηλώνει ἄγνοια τοῦ περιεχομένου τῆς ἱερατικῆς διακονίας, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ πολλές καί ποικίλες θυσίες. Εἶναι μιά προσπάθεια ποσοτικῆς αὐξήσεως τῶν ἱερατικῶν κλήσεων, μέ τήν εἴσοδο στήν ἱεροσύνη νέων πού δέν ἔχουν διάθεση οὔτε γιά μικρές θυσίες. Δέν τούς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἱεροσύνη ἡ αἴσθηση τῆς προσωπικῆς ἀδυναμίας καί ἐμπάθειας - τό ταπεινό φρόνημα - οὔτε ἡ γνώση τῶν προϋποθέσεων πού θέτουν οἱ Πατέρες, ἀλλά ἡ “ἀναχρονιστική” ἀμφίεση.

Ὁ Ἱερέας δέν εἶναι “δημόσιος ὑπάλληλος τοῦ Σαββατοκύριακου”, οὔτε ὁ ρόλος τοῦ ἐξαντλεῖται στήν τελετουργία ἐντός του Ἱεροῦ Ναοῦ, ὥστε ἐκεῖ μόνο νά ἔχη κατάλληλη περιβολή. Ἡ διακονία τοῦ συνδέεται μέ ὅλες τίς πτυχές τῆς καθημερινῆς ζωῆς τῶν πιστῶν καί ἡ παρουσία τοῦ ὁπουδήποτε πρέπει νά ἐμπνέη καί ὄχι νά προκαλῆ. Ὁ ἴδιος εἶναι κοινός θνητός, ἀλλά φέρει τήν ἱεροσύνη τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία πρέπει νά διαφυλάττη ἐνεργοῦσα “ἐν παντί καιρῶ καί τόπω”.

Τό ὅτι ἡ συγκεκριμένη περιβολή ταιριάζει στή διακονία τοῦ Ἱερέως δέν χρειάζεται νά ἀποδειχθῆ. Ἁπλά ἀναφέρουμε ὅτι ὅλοι οἱ νέοι καί ὅλοι οἱ ξένοι πού ἑλκύονται ἀπό τήν ὀρθοδοξία θέλουν, τιμοῦν καί σέβονται τήν ἱεροπρεπῆ ἀμφίεση τοῦ ὀρθοδόξου Κλήρου.

Ὁ Ἱερέας ἔξω ἀπό τό Ναό γίνεται κοινωνός τῆς θλίψεως καί τοῦ πένθους τοῦ κόσμου• αὐτό δείχνει μέ τήν πένθιμη ἀμφίεσή του, τό ράσο. Αὐτή τή θλίψη καί αὐτό τό πένθος φέρνει ἐντός του Ἱεροῦ Ναοῦ, ἐνώπιόν του θυσιαστηρίου, ὅπου κατά τή θεία Λειτουργία βιώνεται ἡ Ἀνάσταση. Αὐτή τήν ἀναστάσιμη ἀτμόσφαιρα τονίζουν τά λαμπρά ἄμφια πού φέρουν οἱ Ἱερεῖς κατά τήν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν ἄλλων ἀκολουθιῶν. Εἶναι γεγονός, βέβαια, ὅτι ἡ ἱεροπρεπής ἀμφίεση τῶν ὀρθοδόξων Ἱερέων δέν ταιριάζει σ’ αὐτούς πού κραυγάζουν στά γήπεδα ἤ πού σηκώνουν ἀστυνομικούς στούς ὤμους τους...

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ

  • Προβολές: 3255