Κύριο θέμα: Στὴν εἰκονοκλαστικὴ ἐποχή μας - Ἡ σημασία τῶν συμβόλων

Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ εἰκονοκλαστική, στὴν ὁποία, μέσα σὲ πνεῦμα φιλελευθερισμοῦ, γίνεται προσπάθεια νὰ ἀποβληθοῦν ἀπὸ τοὺς δημόσιους χώρους τὰ θρησκευτικά, ἐθνικὰ καὶ παραδοσιακὰ σύμβολα, ὡς μὴ σύμφωνα μὲ τὸ εὐρωπαϊκὸ κήρυγμα τῆς ἀνεξιθρησκείας, τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων, τῆς ἀτομικῆς θρησκευτικότητας.

Οἱ δημόσιοι χῶροι, δηλαδή, ἐπιδιώκεται νὰ ἀπογυμνωθοῦν ἀπὸ ἱστορικὲς μνῆμες καὶ ἀπὸ σύμβολα ποῦ ἀνάγουν τὸν νοῦ στὴν στοχοθεσία τῆς πνευματικῆς μας –ἀποστολικῆς καὶ πατερικῆς– παραδόσεως. Αὐτὴν τὴν νοοτροπία μερικοὶ τὴν χαρακτηρίζουν ὡς μοντέρνα, εἶναι ὅμως στὴν πραγματικότητα ἀπάνθρωπη, γιατί παραθεωρεὶ τὴν ὑπαρξιακὴ σημασία καὶ λειτουργία τῶν συμβόλων, τὸν ἑνοποιὸ χαρακτῆρα τους μέσα στὶς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων.

Τὸ πρόσωπο συνδέεται μὲ τὴν κοινωνία. Δὲν νοεῖται πρόσωπο χωρὶς σχέση, ὅπως καὶ δὲν νοεῖται καὶ κοινωνία χωρὶς πρόσωπο. Ἀντίθετα, τὸ ἄτομο δηλώνει κάτι τὸ ἀνεξάρτητο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους. Δὲν στηρίζεται στὴν κοινότητα, στὸν κοινὸ τρόπο ζωῆς καὶ τὴν παράδοση, ἀλλὰ στὸν ἑαυτό του, στὴν ἀτομική του σκέψη, στὰ ἀτομικά του συναισθήματα. Γι' αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος ὡς ἄτομο δὲν συμπαθεῖ τὰ σύμβολα, ἀφοῦ τὸν συνδέουν μὲ τὴν κοινὴ ἱστορία, τὴν παράδοση καὶ τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων ποῦ ζοὺν στὸν ἴδιο χῶρο μὲ αὐτόν.

Ὁ ἀτομικὸς τρόπος σκέψεως καὶ ζωῆς εἶναι ἀπόρροια τῆς μεταρρυθμιστικῆς προτεσταντικῆς ἐπανάστασης καὶ τῆς προσπάθειας τῶν Εὐρωπαίων Χριστιανῶν νὰ ἀποκτήσουν θρησκευτικὴ ἐλευθερία. Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση ἀναπτύχθηκαν τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα, ὡς ἀτομικὴ ἐπιλογή, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ ἀνεξιθρησκεία, ὡς δυνατότητα τοῦ καθενὸς νὰ στραφῆ στὸν Θεὸ ποῦ ἐπιθυμεῖ, καὶ νὰ ἀνεξαρτητοποιῆται ἀπὸ σύμβολα, εἰκόνες, κοινὴ πίστη, κοινὸ πολιτισμό.

Στὴν σημασία τῶν συμβόλων ἀναφέρεται ἄρθρο τοῦ Μητροπολίτου μας, Ἡ θεολογία καὶ ἀξία ἡ τῶν Συμβόλων