Κύριο θέμα: Στήν εικονοκλαστική εποχή μας - Η σημασία τών συμβόλων

Ζούμε σέ μιά εποχή εικονοκλαστική, στήν οποία, μέσα σέ πνεύμα φιλελευθερισμού, γίνεται προσπάθεια νά αποβληθούν από τούς δημόσιους χώρους τά θρησκευτικά, εθνικά καί παραδοσιακά σύμβολα, ως μή σύμφωνα μέ τό ευρωπαϊκό κήρυγμα τής ανεξιθρησκείας, τών ατομικών δικαιωμάτων, τής ατομικής θρησκευτικότητας.

Οι δημόσιοι χώροι, δηλαδή, επιδιώκεται νά απογυμνωθούν από ιστορικές μνήμες καί από σύμβολα πού ανάγουν τόν νού στήν στοχοθεσία τής πνευματικής μας –αποστολικής καί πατερικής– παραδόσεως. Αυτήν τήν νοοτροπία μερικοί τήν χαρακτηρίζουν ως μοντέρνα, είναι όμως στήν πραγματικότητα απάνθρωπη, γιατί παραθεωρεί τήν υπαρξιακή σημασία καί λειτουργία τών συμβόλων, τόν ενοποιό χαρακτήρα τους μέσα στίς κοινωνίες τών ανθρώπων.

Τό πρόσωπο συνδέεται μέ τήν κοινωνία. Δέν νοείται πρόσωπο χωρίς σχέση, όπως καί δέν νοείται καί κοινωνία χωρίς πρόσωπο. Αντίθετα, τό άτομο δηλώνει κάτι τό ανεξάρτητο από όλους τούς άλλους. Δέν στηρίζεται στήν κοινότητα, στόν κοινό τρόπο ζωής καί τήν παράδοση, αλλά στόν εαυτό του, στήν ατομική του σκέψη, στά ατομικά του συναισθήματα. Γι' αυτό ο άνθρωπος ως άτομο δέν συμπαθεί τά σύμβολα, αφού τόν συνδέουν μέ τήν κοινή ιστορία, τήν παράδοση καί τήν πίστη τών ανθρώπων πού ζούν στόν ίδιο χώρο μέ αυτόν.

Ο ατομικός τρόπος σκέψεως καί ζωής είναι απόρροια τής μεταρρυθμιστικής προτεσταντικής επανάστασης καί τής προσπάθειας τών Ευρωπαίων Χριστιανών νά αποκτήσουν θρησκευτική ελευθερία. Μέσα σέ αυτήν τήν κατάσταση αναπτύχθηκαν τά ατομικά δικαιώματα, ως ατομική επιλογή, καθώς επίσης καί η ανεξιθρησκεία, ως δυνατότητα τού καθενός νά στραφή στόν Θεό πού επιθυμεί, καί νά ανεξαρτητοποιήται από σύμβολα, εικόνες, κοινή πίστη, κοινό πολιτισμό.

Στήν σημασία τών συμβόλων αναφέρεται άρθρο τού Μητροπολίτου μας, πού θά βρήτε στήν σελ. 10.