«Μή μέ διαβάζετε όταν...»

Κάθε συγγραφέας, όταν τελειώνη ένα βιβλίο του, αισθάνεται ότι τελείωσε μιά περιπέτεια, προκειμένου νά καταγράψη τίς σκέψεις του, τίς ανησυχίες του, τίς αναζητήσεις του, τήν έρευνά του, τά ευρήματά του, καί συγχρόνως ότι τώρα μπαίνει σέ μιά νέα περιπέτεια. Ένα νέο βιβλίο αρχίζει τό ταξίδι του. Θά ταξιδεύση πόλεις καί χωριά, λαούς καί Ηπείρους, γιά νά αναζητήση στόν δρόμο του διάφορους αναγνώστες, θά προκαλέση συγκίνηση καί ταραχή, χαρά καί πόνο, ελπίδα καί απόγνωση.

Κάθε βιβλίο είναι μιά δοκιμασία γιά τόν αναγνώστη. Λειτουργεί όπως καί οι σχέσεις μεταξύ τών ανθρώπων καί τών ερωτευμένων. Τό βιβλίο άλλοτε προκαλεί έκπληξη, άλλοτε συντροφεύει τόν αναγνώστη στίς ώρες τής μοναξιάς καί άλλοτε δημιουργεί οργή καί απώθηση. Ακόμη, πολλές φορές η αρχική αγάπη εξελίσσεται σέ θανατηφόρο μίσος. Είναι χαρακτηριστικό πώς αντιμετωπίζει ένας ποιητής, ο Νίκος Καρούζος, αυτήν τήν κατάσταση, καί μέ τόν τρόπο αυτόν εκφράζει κάθε συγγραφέα.

Έγραψε κάποτε: «Μή μέ διαβάζετε όταν έχετε δίκιο».

Αυτός πού αισθάνεται ότι έχει δίκιο είναι κλεισμένος μέσα στήν δική του ιδεολογία, στόν κόσμο πού έχει κατασκευάσει, σέ ένα καλό ή ιδεατό παλάτι, καί δέν μπορεί νά δή τίποτε περισσότερο πέρα από αυτόν τόν εν πολλοίς απηρτισμένο καί φανταστικό κόσμο. Οπότε γι’ αυτόν είναι μάταιο κάθε άνοιγμα σέ μιά νέα περιπέτεια καί προοπτική, αφού η αναζήτηση τής αλήθειας απαιτεί θάρρος καί έρευνα.

Επίσης, ο ίδιος ποιητής είπε: «Μή μέ διαβάζετε όταν δέν έχετε μαντέψει τήν δύναμη πού κάνει τήν αγάπη εφάμιλλη τού θανάτου».

Η αγάπη είναι «κραταιά ως ο θάνατος», έχει έμπνευση, φόβο, ανησυχία, έχει δύναμη πού φθάνει μέχρι τόν θάνατο γι’ αυτόν πού αγαπά. Όποιος δέν καταλαβαίνει τήν αγάπη ως θανατηφόρα περιπέτεια, ως ένα «παράφορο πήδημα» στό κενό καί τήν άβυσσο, αυτός δέν μπορεί νά διαβάση ένα νέο βιβλίο πού γράφηκε μέ εμπνευστική αγάπη καί θανατηφόρα δίψα γιά τήν γνώση τού αγνώστου, αλλά καί θελκτικού τοπίου.

Ακόμη ο ίδιος ποιτής είπε: «Μή μέ διαβάζετε όταν δέν ήρθατε σέ ρήξη μέ τό σώμα».

Τό σώμα συνδέεται μέ τήν φιλαυτία πού καθορίζεται «ως «η άλογη φιλία τού σώματος». Αγάπη στό σώμα σημαίνει αγάπη στήν φιληδονία, φιλοδοξία, φιλαργυρία, υπακοή στίς ορμές τών αισθήσεων καί τών ηδονών, τελικά αγάπη στόν εαυτό. Διάβασμα σημαίνει ορμή γιά απελευθέρωση από μιά ζωή συμβιβασμένη μέ τό σώμα, είναι μιά ρήξη μέ ό,τι συνδέεται μέ τό σώμα.

Αυτές τίς τρείς προτροπές τού Νίκου Καρούζου τίς αισθάνθηκα έντονα μέ τό βιβλίο «Εμπειρική δογματική», πού περιέχει τούς εκρηκτικούς λόγους τού π. Ιωάννου Ρωμανίδη, πού είναι απόσταγμα τής πατερικής σοφίας. Η ανάγνωσή του χρειάζεται «δύναμη πού κάνει τήν αγάπη εφάμιλλη τού θανάτου», «ρήξη μέ τό σώμα» καί βεβαίως αίσθηση ότι δέν «έχουμε δίκιο». Διαφορετικά η ανάγνωση μπορεί νά εξάψη τήν επιθετικότητα.

Τό βιβλίο αυτό πού πρόσφατα εκδόθηκε, σάν ένα καράβι ανοίχθηκε στό πέλαγος τής ανθρώπινης κοινωνίας, είναι έτοιμο νά βοηθήση τούς ποικιλότροπους ναυαγούς, αλλά νά δεχθή καί θαλασσινούς πειρασμούς, Λαιστρυγόνες καί Κύκλωπες. Στό κατάρτι του όμως είναι ο Σταυρός ή καλύτερα τό μυστήριο τού Σταυρού καί τής Αναστάσεως τού Χριστού.

Ν.Ι.