Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ἕνας νέος παγκόσμιος καὶ ἐμφύλιος πόλεμος

Ὅλοι παρακολουθοῦμε μὲ προβληματισμὸ καὶ σκεπτικισμό, ἀμηχανία καὶ πόνο τὰ ὅσα γίνονται τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν Πατρίδα μας, σχετικὰ μὲ τὴν λεγόμενη οἰκονομικὴ κρίση. Γράφω «λεγόμενη» γιατί στὴν οὐσία ἡ κρίση εἶναι βαθύτερη, εἶναι κρίση ἀξιῶν, προτύπων, πολιτισμοῦ, πνευματικῆς ὑποδομῆς πολλῶν Ἑλλήνων.

Κατὰ καιροὺς ἔχω ἐντοπίσει διάφορες πλευρὲς τοῦ σύγχρονου αὐτοῦ προβλήματος, κυρίως ὅτι αὐτὸ στὴν βάση του εἶναι θεολογικό. Μὲ τὸ σχόλιο αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ τονίσω ὅτι τελικὰ ἀπὸ ὅ,τι μπορῶ νὰ ἀντιληφθῶ ἡ λεγόμενη οἰκονομικὴ κρίση συνιστᾶ ἕναν νέον ἰδιότυπο παγκόσμιο πόλεμο, ὁ ὁποῖος βέβαια προκαλεῖ καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Χώρας μας ἕναν ἰδιόμορφο ἐμφύλιο πόλεμο.

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πόλεμοι στὴν ἱστορία διεξάγονταν μὲ ὅπλα καὶ εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα θανάτους, τραυματισμοὺς καὶ γενικὴ ἐξαθλίωση. Αὐτὸ γίνεται καὶ σήμερα σὲ διάφορα μέρη τῆς γῆς, χρησιμοποιοῦνται ὅμως νέα ὅπλα, ὄχι συμβατικά, ἀλλὰ πυρηνικά, ποὺ προκαλοῦν ἀφανισμό, ἀκόμη καὶ τοῦ περιβάλλοντος. Μὲ τὸν πόλεμο αὐτὸν καὶ τὶς πολύνεκρες μάχες συνδέεται στενὰ καὶ ὁ πόλεμος τῆς προπαγάνδας καὶ τῶν ἰδεολογιῶν, οἱ ὁποῖες συσκοτίζουν τὰ πράγματα καὶ δημιουργοῦν μεγαλύτερες τραγωδίες.

Ὅμως, πέρα ἀπὸ τὴν βάρβαρη αὐτὴ πολεμικὴ νοοτροπία, σήμερα ὑφίσταται ἕνας «πολιτισμένος» πόλεμος, ποὺ στὴν οὐσία εἶναι βαρβαρικός, ἕνας πόλεμος τῶν... «πολιτισμένων ἀνθρώπων», στὸν ὁποῖο δὲν χρησιμοποιοῦνται τὰ συνήθη ὅπλα, ἀφοῦ δὲν ἀφαιροῦνται ἀνθρώπινες ζωές, δὲν κατακτᾶται φανερὰ μιὰ Χώρα, ἀλλὰ χρησιμοποιοῦνται οἱ οἰκονομικοὶ παράγοντες καὶ ταπεινώνουν πολιτισμοὺς καὶ ἐθνικὰ Κράτη. Σήμερα δὲν χρησιμοποιοῦνται πολὺ οἱ πολιορκίες καὶ οἱ ἐπιθέσεις μὲ στρατοὺς καὶ ξίφη, ἀφοῦ γίνονται μὲ ἄλλον τρόπο οἱ βαρβαρικὲς ἐπιδρομές.

Βλέπουμε ὅλοι μας τὰ «πολεμικὰ» αὐτὰ παιχνίδια. Αὐξάνουν μὲ διάφορους τρόπους καὶ διάφορα αἴτια τὰ ἐπιτόκια τοῦ δανεισμοῦ ἑνὸς Κράτους –ἀφοῦ ὅλα τὰ Κράτη δανείζονται- καὶ αὐτὸ γίνεται ἐπιλεκτικά, κάποια Κράτη δὲν μποροῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν σὲ τέτοιους δανεισμούς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μειώνεται τὸ εἰσόδημα τῶν ἀνθρώπων, νὰ δημιουργῆται πτώχευση καί, βεβαίως, νὰ προκαλοῦνται ἐμφύλιοι σπαραγμοί.

Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ταπεινώνουν λαούς, ὑποδουλώνουν τὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία καὶ τὴν ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια, ἐξαναγκάζοντας τοὺς λαοὺς νὰ ὑποκύπτουν σὲ ἐθνικοὺς στόχους, πλουτίζουν αὐτοὶ ποὺ διεξάγουν τέτοιου εἴδους πολέμους, προτρέπουν τοὺς ἀνθρώπους μιᾶς Χώρας νὰ ἀντιμάχωνται μεταξύ τους, καὶ τελικὰ ἐπιτυγχάνουν ὅλους τοὺς σκοπούς τους.

Μέσα στὰ πλαίσια αὐτὰ πρέπει νὰ ἐντάξη κανεὶς τὴν γνωστὴ θεωρία τοῦ Χάντιγκτον ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στὸν «σλαυορθόδοξο πολιτισμὸ» καὶ δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν Εὐρώπη καὶ γενικὰ μὲ τὴν Δύση, ὁπότε πρέπει νὰ ἀποβληθῇ ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς ὀργανισμούς.

Σὲ κάθε, ὅμως, πόλεμο ὑπάρχει στρατηγική, προκαλεῖται ὁ ἐνθουσιασμὸς καὶ τὸ ἐθνικὸ αἴσθημα τοῦ λαοῦ, δημιουργεῖται ἄμυνα κι ἂν χρειασθῇ καὶ ἐπίθεση κλπ. Στὸν οἰκονομικό, ὅμως, πόλεμο πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀντιδράση καὶ τί πρέπει νὰ κάνη;

Ἔχουμε ὅλοι μας –ἰδιαίτερα ὅσοι μᾶς κυβερνοῦν τὸν τελευταῖο χρόνο– εὐθύνη γιατί ἤμασταν καὶ εἴμαστε εὐάλωτοι στὸ νὰ δεχθοῦμε τέτοιους πολέμους. Ἴσως διότι προτιμᾶμε τὴν εὐδαιμονία καὶ ὄχι τὴν ἐλευθερία, τὸ ἀτομικὸ συμφέρον καὶ ὄχι τὴν ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια.

Πάντως, ὁ νέος αὐτὸς παγκόσμιος καὶ ἐμφύλιος πόλεμος προκαλεῖ θύματα, ἤτοι θλιμμένα πρόσωπα, ἀνεργία, ἀπόγνωση, φτώχεια καὶ πρὸ παντὸς ἐθνικὴ ταπείνωση. Ἀπαιτεῖται κουράγιο, πίστη στὸν Θεό, πνευματικὴ ἀντίσταση μὲ πολλοὺς τρόπους, γιατί πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι «οὗτοι ἐν ἅρμασιν καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, (καὶ δάνεια) ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» (Ψὰλμ ἰθ', 8).

Ν.Ι.