«Λαυριωτικὸν Ἁγιολόγιον»

Μὲ τὸν τίτλο αὐτὸ ἐξεδόθη ἕνα σημαντικὸ βιβλίο ποὺ συνέγραψε ὁ λόγιος Μοναχὸς Παῦλος Λαυριώτης, ὁ ὁποῖος αὐτὸν τὸν καιρὸ εἶναι Πρωτεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ ὁ ὁποῖος διακρίνεται γιὰ τὶς γνώσεις του, τὸ ἁγιορείτικο ἦθος του καὶ τὴν σοφὴ διάκρισή του. Τὸ διάβασα μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ προσευχητικὴ διάθεση. Ὅπως προσδιορίζει καὶ ὁ τίτλος του, στὸ βιβλίο αὐτὸ παρουσιάζεται ἡ βιογραφία καὶ τὸ ἔργο τῶν ἁγίων μοναχῶν ποὺ ἀσκήτευσαν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ποὺ διέπρεψαν στὴν ἄσκηση, τὴν ἡσυχαστικὴ παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὴν μαρτυρικὴ ὁμολογία.

Ὁ π. Παῦλος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀναφέρεται καὶ στὸν χρυσοῦν αἰῶνα τῆς ἱστορίας τῆς Λαύρας, ποὺ εἶναι ὁ 14ος αἰῶνας, μιὰ περίοδος ποὺ ἀσκήτευσαν στὴν Ἱερὰ Μονὴ καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὴν μεγάλες προσωπικότητες, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Φιλόθεος Κόκκινος, ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ὅσιος Γερμανὸς Ἁγιορείτης, ὁ Ἰωάννης Κουκουζέλης, ὁ ὅσιος Γρηγόριος Σιναΐτης κ.ἄ. Ἐπίσης, ἀναφέρεται στοὺς μοναχοὺς ποὺ δέχθηκαν τὸ μαρτύριο τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄλλους ὁσίους μέχρι τὶς ἡμέρες μας. Στὸν πρόλογο ἀναφέρονται καὶ τὰ ὀνόματα τῶν νεωτέρων μοναχῶν ποὺ διέπρεψαν σὲ ὁσιακὸ βίο, ὅπως τοῦ παπα-Σάββα τοῦ Μικραγιαννανίτη, τοῦ Καλλινίκου Ἡσυχαστῆ, τοῦ Δανιὴλ Κατουνακιώτη, τοῦ Παϊσίου Ἁγιορείτη, τοῦ Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη, τοῦ Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη κ.ἄ.

Βεβαίως, σημαντικὴ θέση στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας κατέχει ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, ὁ ὁποῖος εἶναι Κτήτωρ καὶ Ἱδρυτὴς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας. Στὸ «Λαυριωτικὸν Ἁγιολόγιον» καταγράφεται ἡ ὁσιότητα τοῦ ἁγίου, οἱ ἀγῶνες του, ἡ φιλανθρωπία του, τὸ θαυματουργικό του χάρισμα, ἡ διδασκαλία του καὶ τὸ μαρτυρικὸ καὶ ὁσιακό του τέλος. Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας εἶναι τὸ Πρῶτο Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἀλλὰ καὶ ὁ πυρῆνας τῆς ἁγιοτόκου ἐρήμου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὅπου καὶ σήμερα ἀσκοῦνται μοναχοί, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Μονῆς, μὲ ἔνθεο ζῆλο, θεία ἀγάπη, ἡσυχαστικὴ νήψη. Οἱ Λαυριῶτες καὶ Σκητιῶτες διαφυλάσσουν, ἐν πολλοῖς, τὸν γνήσιο τύπο τοῦ ἁγιορείτου μοναχοῦ, καὶ γι’ αὐτοὺς θὰ γράψουν οἱ ἑπόμενοι αἰῶνες.

Πολλὲς φορὲς περπάτησα αὐτοὺς τοὺς ἱεροὺς χώρους ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου μέχρι τὴν Μεγίστη Λαύρα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μέχρι τὰ Κατουνάκια, τὴν Μικρὰ Ἁγία Ἄννα καὶ τὴν Ἱερὰ Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης, μὲ συνοδεία τὶς εὐχὲς τῶν Γερόντων καὶ μὲ τὴν συνάντηση στὰ προσευχητικὰ μονοπάτια ἁπλῶν μοναχῶν, ποὺ ὅμως ἔλαμπε τὸ πρόσωπό τους ἀπὸ Χάρη καὶ ἁγιασμό. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἱερὰ καρδιακὰ βιώματα ποὺ μὲ ἐνισχύουν σὲ ὅλες τὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς ποιμαντικῆς μου διακονίας.

Ἄξιος ὁ μισθὸς τοῦ π. Παύλου Λαυριώτου, στὸν ὁποῖο οἱ βιογραφούμενοι ἅγιοι, ἄγνωστοι καὶ γνωστοί, ἐπώνυμοι καὶ ἀνώνυμοι, ἐπιδαψιλεύουν τὴν εὐλογία τους. Ἄξιοι θὰ εἶναι καὶ οἱ ἀναγνῶστες, οἱ ὁποῖοι θὰ μυρίσουν ἁγιορείτικο λιβάνι ζωντανῆς θυσίας καὶ προσφορᾶς.

Ν.Ι.