Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Σεξιστικὴ ἡ λέξη «μητέρα»!

Ἡ μεγάλη ροὴ πληροφοριῶν φέρνει κάθε μέρα στὰ αὐτιά μας διάφορες εἰδήσεις, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι ἀρνητικὲς καὶ προκλητικές. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ προσπάθεια νὰ καταργηθοῦν οἱ λέξεις μητέρα, πατέρας, χάρη τῆς λεγόμενης ἰσότητας τῶν φύλων. Σὲ σχετικὴ πληροφορία διαβάζουμε:

«Τὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης, μὲ τὴν ἀπόφαση 12267, συνιστᾶ νὰ καταπολεμηθεῖ ὡς σεξιστικὴ στερεοτυπία (!) ἡ χρήση τοῦ ὅρου "μητέρα". Συνιστᾶται ἡ παράκαμψη τῆς χρήσης τῆς ἔννοιας αὐτῆς ὡς ἀνασταλτικῆς τῆς "ἰσότητας τῶν δύο φύλων". Ἔτσι ἀξιολογεῖται ὁ ρόλος τῆς μητέρας ὡς παθητικὴ λειτουργία» (Χριστιανικὴ 26-5-2011).

Μιὰ τέτοια πράξη θεωρεῖται ὡς «προοδευτική», ποῦ ταιριάζει στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο καὶ τὴν σύγχρονη κοινωνία. Ἡ πληροφορία ἐπιμένει νὰ μᾶς ἐνημερώνη. «Ἰδιαιτέρως "προοδευμένη" ἐπ' αὐτοῦ παρουσιάζεται ἡ Ἑλβετία, ὅπου σύμφωνα μὲ νέα ὁδηγία περὶ τῆς ὑπηρεσιακῶς ἐνδεικνυόμενης γλώσσας, ἡ χρήση τῶν ἐννοιῶν "πατέρας" καὶ "μητέρα" ἐμπίπτει στὴν κατηγορία τῶν καλουμένων "ἐννοιῶν διακρίσεων" συνεπῶς τὰ παιδιὰ δὲν θὰ μποροῦν ἐπισήμως νὰ ἔχουν πατέρα καὶ μητέρα, ἀλλὰ "γονεϊκὰ μέρη" ἢ "α' καὶ β' γονεϊκὸ" ὡς γονεῖς.

"Ἡ ὁδηγία εἶναι ὑποχρεωτική, προκειμένου περὶ ὑπηρεσιακῶν δημοσιευμάτων καὶ ἐγγράφων", ἐξήγησε ἡ Isabel Kamber, ὑποδιευθύντρια τοῦ Γερμανικοῦ τομέα τῆς Κεντρικῆς Γλωσσικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Καγκελαρίας τῆς Ἑλβετίας!» (Ἔνθ. ἀνωτ.).  Δὲν ξέρει κανεὶς τί νὰ πρωτοσχολιάση ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες καὶ προκλητικὲς ἐνέργειες. Ἡ Ἐφημερίδα σχολιάζει τὸ γεγονὸς μὲ δύο λέξεις: «Θοῦ Κύριε»! Παραμένει κανεὶς ἄναυδος καὶ διερωτᾶται ποῦ θὰ πάη αὐτὴ ἡ κοινωνία! Δυστυχῶς, μὲ τέτοιες ἐνέργειες σκοτώνουν τὶς πιὸ γλυκὲς λέξεις καὶ ἔννοιες, ὅπως πατέρας καὶ μητέρα, ποῦ μᾶς ἔδωσαν τὴν ζωή –μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ– ἔγιναν ὄργανα τοῦ ἐκπληκτικοῦ μυστηρίου, μᾶς μεγάλωσαν μὲ πόνο, θυσίες καὶ ἀγάπη, μᾶς ἔδειξαν τὰ πιὸ φιλάνθρωπα πατρικὰ καὶ μητρικὰ συναισθήματα καὶ ἐξακολούθησαν σὲ ὅλη τοὺς τὴν ζωὴ νὰ μᾶς ἀγαποῦν πραγματικά, ἀνυστερόβουλα. Οἱ ἐξαιρέσεις ἐπιβεβαιώνουν τὸν κανόνα.

Ἔτσι, ὅσοι σκέπτονται ἄφιλα καὶ ἄφυλα σκοτώνουν τὶς πιὸ γλυκὲς λέξεις πατέρας καὶ μητέρα, ποῦ ὅταν τὶς θυμόμαστε συγκινούμαστε βαθειά. Ἐπὶ πλέον θέλουν νὰ αὐξήσουν στὸν ἄνθρωπο τὴν ὀρφάνια του, τὴν κοινωνική, συναισθηματικὴ καὶ πνευματική. Πρόκειται γιὰ μιὰ κοινωνική, ὑπαρξιακὴ καὶ πνευματικὴ αὐτοκτονία. Τὸ νὰ αἰσθάνεται κανεὶς ὀρφανός, μόνος, ξένος, ἐγκαταλελειμμένος ἀποτελεῖ ἀφετηρία νὰ ἀναζητήση κάπου ἀλλοῦ στήριγμα καὶ προστασία, ἀκόμη καὶ σὲ ὑλικὲς καὶ συναισθηματικὲς ἐξαρτησιογόνες οὐσίες. Ὅποιος σκοτώνει τὴν πατρότητα καὶ τὴν μητρότητα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν προσφέρη καὶ στὰ δικά του παιδιά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μεταδίδεται μιὰ μολυσματικὴ ἀσθένεια καὶ νὰ κατασκευάζωνται κοινωνίες ξένες καὶ τραγικές. Ὅποιος δὲν μπορεῖ νὰ αἰσθανθῇ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ τῶν πιὸ ἀγαπημένων του προσώπων, δὲν μπορεῖ νὰ τὶς προσφέρη καὶ στοὺς ἄλλους. Οἱ ἀνάπηροι ψυχολογικὰ καὶ πνευματικὰ γίνονται ἑστίες ἀφιλίας.

Ἡ ὀρφάνια εἶναι ἕνα μεγάλο πρόβλημα στὴν σύγχρονη κοινωνία. Εἶναι φοβερὸ νὰ σκοτώνωνται «χῶροι» στοργῆς καὶ ἀγάπης, πρόσωπα ἀγαπητά, ὅπως ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα. Ἀλλὰ ἀπὸ μιὰ κοινωνία ἀνισόρροπη τί νὰ περιμένη κανείς! Καὶ ἀπὸ σκληροὺς ἀνθρώπους ποῦ νομοθετοῦν ἀπερίσκεπτα θὰ βγὴ σκληράδα καὶ ἀπανθρωπιά, ποῦ θὰ σκοτώνουν τὴν πιὸ γλυκειὰ λέξη: «μητέρα»!

Ν.Ι.