«Ὁ Πρόδρομος τῆς Ναυπακτίας»

Κυκλοφόρησε τὸ νέο ἱστορικό-λεύκωμα γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοὺς ὑπὸ τὸν τίτλο Ὁ Πρόδρομος τῆς Ναυπακτίας. Τὸ βιβλίο καταγράφει τὴν ἱστορία τῆς Μονῆς ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της, τὴν ἀρχιτεκτονική της, τὶς τοιχογραφίες τοῦ Καθολικοῦ καὶ τὰ κειμήλιά της. Ὅλα αὐτὰ συνοδεύονται μὲ καλῆς ποιότητας φωτογραφίες.

Ἡ Ἱερὰ Μονή, ποῦ εἶναι πολὺ ἀγαπητὴ στοὺς Ναυπακτίους, ἔφθασε στὴν μεγαλύτερη ἀκμὴ τῆς στὰ τέλη τοῦ 17ου αἰῶνος, καταργήθηκε μὲ τὸ διάταγμα τοῦ Ὄθωνος τὸ 1833, μετατράπηκε τὸ 1940 σὲ γυναικεῖα καὶ σήμερα γνωρίζει ἄνθηση μὲ τὴν νέα ἀδελφότητα ποῦ ἔχει ἐγκατασταθῇ, καὶ ἡ ὁποία ἐξέδωσε τὸ πολὺ προσεγμένο αὐτὸ ἱστορικό-λεύκωμα, καὶ γιὰ τὴν πληροφόρηση τῶν προσκυνητῶν καὶ τῶν Ναυπακτίων καὶ γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς προσπάθειας συντήρησης τῆς ἀδελφότητος καὶ ἀνακαίνισης τοῦ «Ἀϊ-Γιάννη», τοῦ «Προδρόμου τῆς Ναυπακτίας».

Στὴν συνέχεια παραθέτουμε τὸν πρόλογο τοῦ Σεβασμιωτάτου.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἡ μοναχικὴ πολιτεία εἶναι ἡ αὐθεντικὴ χριστιανικὴ ζωή, ὅπως τὴν συναντᾶμε στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία καὶ περιγράφεται στὸ βιβλίο τῶν «Πράξεων τῶν Ἀποστόλων» καὶ στὶς Ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Στὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» φαίνεται ὁ κοινοβιακὸς χαρακτῆρας τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀφοῦ οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ποῦ ζοῦσαν ἐν Χριστῷ καὶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι εἶχαν φιλοθεΐα καὶ φιλανθρωπία: «Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἥν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τί τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ ἥν αὐτοῖς ἅπαντα κοινὰ» (Πράξ. δ', 32). Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ εἶχαν μιὰ καρδιὰ καὶ μιὰ ψυχὴ καὶ δὲν εἶχαν κάτι δικό τους, ἀλλὰ ὅλα ἦταν κοινά. Στὶς Ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐκφράζεται ὁ τρόπος ζωῆς τῶν πρώτων Χριστιανῶν, ποῦ διακρίνονταν ἀπὸ τὰ χαρίσματα τῆς θεολογίας, τῆς προφητείας, τῆς ἐσωτερικῆς καρδιακῆς προσευχῆς, γι' αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει: «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», «τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε» (Α' Θέσ. ε', 17, 19) κλπ.

Ἡ μοναχικὴ ζωὴ εἶναι στὴν πραγματικότητα ἡ προφητική, ἀποστολικὴ καὶ μαρτυρικὴ ζωή, ὅπως γράφω στὸ βιβλίο Ὁ Μοναχισμὸς ὡς Προφητική, Ἀποστολικὴ καὶ Μαρτυρικὴ ζωή. Πράγματι, οἱ ὀρθόδοξοι μοναχοί, οἱ ὁποῖοι συντονίζονται ὀρθὰ στὴν πατερικὴ παράδοση, μὲ ἀποδοχὴ ὅλου τοῦ εὐλογημένου θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑπακοὴ στὴν κανονικὴ διάρθρωση τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι συνεχιστὲς καὶ ἐκφραστὲς τοῦ χοροῦ τῶν Προφητῶν, ὅπως φαίνεται στὴν ζωὴ τοῦ Σαούλ: «καὶ ἔρχεται ἐκεῖθεν εἰς τὸν βουνόν, καὶ ἰδοὺ χορὸς προφητῶν ἐξεναντίας αὐτοῦ καὶ ἤλατο ἐπ αὐτὸν πνεῦμα Θεοῦ, καὶ προεφήτευσεν ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Α' Βασ. ἰ', 10). Ἐπίσης, εἶναι συνεχιστὲς τῶν Ἀποστόλων, ἀφοῦ ἐγκαταλείπουν τὰ πάντα καὶ ἀκολουθοῦν μὲ αὐταπάρνηση τὸν Χριστό. Ἀκόμη, οἱ ὀρθόδοξοι μοναχοὶ δίνουν διαρκῶς τὴν μαρτυρία τῆς πίστεώς τους καὶ ὑφίστανται καθημερινὰ τὸ μαρτύριο τῆς προαιρέσεως στὸν πόλεμο τοῦ διαβόλου καὶ σταυρώνουν τὸν ἑαυτό τους συσταυρούμενοι μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, πορευόμενοι τὸν δρόμο τῆς καθάρσεως καὶ τοῦ φωτισμοῦ πρὸς τὴν θέωση.

Μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς χαρακτηρίζει τὰ Μοναστήρια ὡς «τὰ ἀφιερωμένα τὼ Θεῶ φροντιστήρια», ὅπου οἱ μοναχοὶ φοιτοῦν καὶ σπουδάζουν στὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐκπαιδεύονται ἀπὸ τὸν Γέροντα καὶ τὴν Γερόντισσα, οἱ ὁποῖοι κινοῦνται μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ τὸν κανονικὸ θεσμὸ τῆς Ἐκκλησίας, στὸ πῶς θὰ ἀποκτήσουν τὴν ἀληθινὴ ὑπακοή, τὴν πνευματικὴ παρθενία καὶ τὴν πραγματικὴ ἀκτημοσύνη καὶ πῶς θὰ γίνουν ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσα στὸν ὁποῖον θὰ γίνεται ἀέναη λειτουργία.

Ἔτσι, καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοὺς εἶναι ἕνα «πνευματικὸ φροντιστήριο», ἕνας πνευματικὸς πνεύμονας τῆς περιοχῆς Ναυπακτίας, ἀλλὰ καὶ τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, ποῦ στὴν διάρκεια τῶν αἰώνων ἐξέπεμπε καθαρὸ πνευματικὸ ὀξυγόνο, ἦταν ἕνα παράθυρο τοῦ Παραδείσου στὸν κόσμο, προσέφερε πολλὰ στὴν κοινωνία, ὅπως ἱστορεῖται σὲ αὐτὸ τὸ σύντομο ἱστορικό. Οἱ μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ποῦ ἔζησαν σὲ αὐτὸ τὸ πνευματικὸ «φροντιστήριο» μαθήτευσαν στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ ὅσα μᾶς ἄφησαν, κυρίως τὸ Καθολικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τὸ ὁποῖο ἀποπνέει τὸ ἄρωμα τῆς ὀρθοδόξου πνευματικῆς ζωῆς. Οὐσιαστικὰ ὁ κόσμος σήμερα χρειάζεται νὰ βλέπη τέτοια πρότυπα μοναχῶν ποῦ ἐκφράζουν τὸν τύπο τοῦ ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ καὶ ὄχι τοῦ δυτικόφρονος ἀκτιβιστικοῦ μοναχισμοῦ μὲ μιὰ «vita activa».

Δοξάζω τὸν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεό, τὴν Κυρία Θεοτόκο καὶ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο καὶ Βαπτιστή, οἱ ὁποῖοι διατήρησαν τὴν Ἱερὰ Μονὴ Βομβοκοὺς ἀνοικτή, ἀλλὰ καὶ στὶς ἡμέρες μου, ὅταν φάνηκε ὅτι θὰ ἔκλεινε, μετὰ τὴν κοίμηση τῶν τελευταίων εὐλαβέστατων μοναζουσῶν, ἀμέσως ἔστειλαν νέα Ἀδελφότητα καὶ ζοῦμε τὸ θαῦμα τῆς μοναχικῆς ἀνανεώσεως. Ἡ νέα Ἀδελφότητα ὑπὸ τὴν Γερόντισσα Εἰρήνη μοναχὴ καὶ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ τοὺς Ἀρχιμ. π. Ζαχαρία Ζάχαρου, πολυφιλήτου ἀδελφοῦ, ποῦ γνωρίζει νὰ καθοδηγῇ ὀρθόδοξα τὰ πνευματικά του παιδιά, μὲ τὴν πνευματικὴ ἐμπειρία ποῦ διαθέτει, συνεχίζει τὴν παράδοση τῆς χορείας εὐλογημένων μοναχῶν, μὲ τὴν λειτουργικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ ζωὴ καὶ μὲ ὑπακοὴ στὰ κανονικὰ θέσμια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς Μητροπόλεως αὐτῆς.

Οἱ Ναυπάκτιοι ἀγαποῦν τὴν Ἱερὰ Μονὴ Βομβοκούς, ἡ ὁποία τοὺς συμπαραστάθηκε καὶ συμπαρίσταται σὲ κάθε δύσκολη, ἰδίως πνευματική, κατάσταση, προστρέχουν τακτικὰ σὲ αὐτὴν γιὰ νὰ προσευχηθοῦν, νὰ λειτουργηθοῦν καὶ νὰ παρηγορηθοῦν, νὰ ἀναπαυθοῦν πνευματικά.

Ἡ ἔκδοση τοῦ ἱστορικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θὰ βοηθήση τοὺς προσκυνητὲς καὶ ὅσους ἀγαποῦν τὸ Μοναστήρι αὐτὸ ποικιλοτρόπως καὶ γι' αὐτὸ ἐκφράζω τὴν χαρά μου. Εὐλογῶ τὴν ἔκδοση αὐτὴ καὶ εὔχομαι ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, νὰ εὐλογῇ τὴν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, νὰ ζοὺν ὡς ἐν «πνευματικῷ φροντιστηρίῳ», νὰ μιμοῦνται τὴν ζωὴ τῶν ἀρχαίων Χριστιανῶν μὲ τὴν κοινοβιακὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔντονα πνευματικὰ χαρίσματα, ἀλλὰ καὶ νὰ ὁμοιάζουν μὲ τὸν «χορὸ» τῶν Προφητῶν, ὡς πρόγευση τῆς αἰώνιας ζωῆς.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰερόθεος