Τὸ Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Γεωργίου Γαλανοπούλου, Ἀναγνώστου-Δικηγόρου παρ' Ἀρείω Πάγω

Στὶς 24 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν Γέννησιν τοῦ Βαπτιστοῦ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, (Γενέσιον, πλέον ὀρθὴ καὶ δόκιμος ἐκκλησιαστικῶς λέξις, καὶ Γενέθλιον ἔχουν τὴν αὐτὴ ἔννοια τῆς ἐλεύσεως τὸ πρῶτον εἰς τὸν κόσμον, ἤτοι τῆς Γεννήσεως ἑνὸς σημαντικοῦ καὶ μεγάλου προσώπου εἰς τὴν ἱστορία, πέριξ τοῦ ὁποίου συνετελέσθησαν σημαντικὰ γεγονότα), τοῦ μεγαλυτέρου τῶν Προφητῶν, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς τὸν μεμαρτύρηκε, μία γέννηση ποῦ προξένησε ἄφατη χαρὰ στὸν κόσμο καὶ εἶναι ἀντιστρόφως ἀνάλογη μὲ τὸν ἀποτροπιασμό, ποῦ ἐπίσης μετέδωσε ἡ λυπηρὴ εἴδηση τοῦ ἀδίκου θανάτου του.

Ὁ Ἰωάννης ἦταν υἱὸς τοῦ Ἀρχιερέως καὶ Προφήτου Ζαχαρίου καὶ τῆς στείρας Ἐλισάβετ, καὶ ἐγεννήθη διὰ θείας ἐπαγγελίας καὶ ὑποσχέσεως, καθὼς ὁ Πανοικτίρμων Θεὸς ἄκουσε τὶς θερμὲς προσευχές τους. Οἱ προσευχὲς τῶν γονέων, ποῦ ποιοῦν τὸ Ἅγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔχουν ἅγια αἰτήματα, εἰσακούονται ἀπὸ τὸν Πανάγαθο Θεό. Ὅλοι μας γνωρίζουμε τὸ περιστατικὸ τῆς ἀφωνίας τοῦ ἰερατεύοντος πατρὸς τοῦ Ζαχαρίου, τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος, καὶ τὸ ὅτι μὴν μπορῶντας νὰ μιλήση καὶ νὰ δώση τὸ ὄνομα στὸ νεογέννητο παιδί του, ἔγραψε σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα ΙΩΑΝΝΗΣ.

Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ μόνον τὰ Γενέθλια τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεομήτορος καὶ Παναγίας μας καὶ τοῦ Προδρόμου Ἰωάννου καὶ οὐδένα πέραν αὐτῶν τῶν τριῶν. Εἰς ὅλους τοὺς Ἁγίους σημαντικὴ καὶ κορυφαία στιγμὴ τῆς ζωῆς τους εἶναι ἡ ὥρα τοῦ θανάτου, ὁσιακῶς ἢ μαρτυρικῶς, ὁπότε καὶ τιμᾶται πανιέρως ἡ μνήμη ἑκάστου ἐξ αὐτῶν.

Ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης ὑπῆρξε ὄντως μέγας Προφήτης, ὁ τελευταῖος τῶν Προφητῶν, ὅπου ἔλαβαν πέρας οἱ περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου Προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ, τέλειος καὶ αὐστηρότατος Ἀσκητὴς καὶ Ἐγκρατευτής, Παρθένος τοὶς πᾶσι, ζὼν ὦσπερ ἔνσαρκος Ἄγγελος, Δίκαιος εἰς τοὺς λόγους τοῦ καὶ εἰς τὰ παραγγέλματά του, σωστὸς Ἀπόστολος καὶ ἀληθὴς Εὐαγγελιστής, κηρύσσων εἰς τοὺς λαοὺς βάπτισμα μετανοίας καὶ τέλος σφράγισε τὴν ἁγία τοῦ Ζωὴ καὶ μὲ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου, ἀποτμηθείσης τῆς κεφαλῆς του, ὡς Μάρτυς. Εἰς τὴν Ἐκκλησία ἑορτάζομε τὴν σύλληψή του, τὸ γενέθλιό του, τὴν μνήμη τοῦ κατὰ τὴν ἀποτομὴ τῆς τιμίας Κεφαλῆς του, τὶς τρεὶς εὑρέσεις αὐτῆς, τὴν Σύναξή του τὴν ἑπομένη τῶν Θεοφανείων, ὅπου ὑπούργησε τὸ μέγα μυστήριο τῆς Βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ - μὲ τὸν Ὁποῖον, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, ἦταν δεύτερος ἐξάδελφος, ἀφοῦ συγγένειαν πρώτης ἐξαδέλφης εἶχαν οἱ μητέρες τους- καὶ εἰς τὸν ἑορταστικὸ ἑβδομαδιαῖο κύκλο ἡ ἡμέρα Τρίτη εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Τίμιο Πρόδρομο.

Τὰ ἑπτὰ γράμματα (στοιχεῖα) τοῦ ὀνόματος ΙΩΑΝΝΗΣ, καὶ ὁ ἀριθμὸς ἑπτά, ἰδιαίτερα σεβαστὸς καὶ μυστικὸς εἰς τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνας, εἶναι ἱερὸς καὶ συχνὰ ἀναφέρεται εἰς τὴν Ἁγία Γραφή, ἑρμηνεύονται ἀπὸ τοὺς Πατέρας καὶ δηλώνουν ὅσα εὐλαβῶς καὶ πάντως λίαν περιληπτικὼς ἀναφέρω.

Τὸ Ι Εἶναι ὁ ἀριθμὸς δέκα (Ι) καὶ δηλοῖ τὸ δέκατον (ἐκπεσὸν) τάγμα τοῦ ἑωσφόρου, τὸ ὁποῖον ἀναπληροῦν οἱ Μοναχοί, καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Τάγματος Αὐτοῦ, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ μιμοῦνται κατὰ πάντα. Τὰ λοιπὰ ἐννέα τάγματα εἶναι: Ἄγγελοι, Ἀρχάγγελοι, Ἀρχαί, Κυριότητες, Θρόνοι, Ἐξουσίαι, Δυνάμεις, Χερουβεὶμ καὶ Σεραφείμ. Ἔτσι ὁ Ἰωάννης μὲ τὴν ἰσάγγελη πραγματικὴ βιοτή του ἀντικαθιστᾶ τὸ δέκατο Τάγμα καὶ προετοιμάζει τὸν δρόμο γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσία, προπορευόμενος Αὐτοῦ.

Τὸ Ω. Κατὰ τοὺς γραμματικοὺς ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο ὄμικρον, ποῦ συντίθενται εἰς τὸ Ω. Ἔτσι προεικονίζεται ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπὸ τὶς δύο φύσεις του, τὴν θεία καὶ τὴν ἀνθρωπίνη, ποῦ ἀσυγχύτως ἑνοῦνται καὶ μάλιστα τὰ δύο ὄμικρον εἶναι δύο σφαιροειδεῖς κύκλοι, χωρὶς ἀρχὴ καὶ τέλος, ὅπως ὄντως εἶναι καὶ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἄναρχος καὶ ἀτελεύτητος.

Τὸ ΑΝ καὶ τὸ ἕτερον Ν. Ἐνῷ προηγεῖται ὁ Πρόδρομος (Ι) καὶ ἀκολουθεῖ ἡ πρώτη παρουσία στὴ γῆ τοῦ Χριστοῦ (Ω), ἕπεται τὸ ΑΝ, ποῦ δηλοῖ Ἀνάστασις. Ἀλλὰ τίνος Ἀνάστασις; Τοῦ ἑτέρου Ν, ποῦ δηλοῖ νεκρῶν, κατὰ τὸ ἀναφερόμενο εἰς τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, Προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν, ἤτοι τὸ ἕτερον Ν συμβολίζει τὴν δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου, ὅπου μέλλουν νὰ ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί.

Τὸ Η. Τὸ γράμμα Ἦτα τοῦ Ἀλφαβήτου εἶναι ὁ ἀριθμὸς ὀκτώ, ποῦ σημαίνει τὸν ὄγδοο ἀριθμό. Ὁ ὄγδοος ἀριθμὸς δηλοῖ τὸν ὄγδοο αἰῶνα τῆς μακαρίας καὶ ἀτελευτήτου ζωῆς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτσι μετὰ τὸ Προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν, τερματίζουμε τὸ Πιστεύω μὲ τὸ ἀκροτελεύτιο ἄρθρο, Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Τὸ Σ. Εἶναι ὁ ἀριθμὸς διακόσια, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι μετροῦν τὰ γράμματα τοῦ Ἀλφαβήτου καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο ἑκατοντάδες. Ὁ ἑκατοστὸς ἀριθμὸς εἰς τὴν Ἁγία Γραφὴ εἶναι ὁ τέλειος ἀριθμὸς καὶ ὁ δὶς ἑκατοστός, ὁ ὑπερτέλειος. Ἔτσι, ὁ ὑπερτέλειος αὐτὸς ἀριθμὸς φανερώνει τὸ ὑπερτέλειο, τὸ ἀπέραντο καὶ τὸ ἀτελεύτητο τῆς αἰωνίου καὶ μακαρίας ζωῆς.

Ἑπομένως, ὅταν ἐπικαλούμαστε μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια τὸ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Τιμίου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ποῦ εἶναι ὁ ἑπτάφωτος λύχνος τῆς Τρισηλίου Θεότητος, παρακαλοῦμε καὶ προσκαλοῦμε τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή μας Χριστό, τὸν δρόμο τοῦ Ὁποίου προετοίμασε ὁ Πρόδρομος, ἀποσταλεῖς ὡς Ἄγγελος πρὸ προσώπου τοῦ, νὰ μᾶς χαρίση τὴν Ἀνάσταση τῆς νεκρῆς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ψυχῆς μας, διὰ τοῦ λουτροῦ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως καὶ νὰ μᾶς ἀξιώση τῆς ζωῆς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, δηλαδὴ τῆς μακαρίας, οὐρανίου καὶ ἀτελευτήτου Βασιλείας Του.

"Ταῖς τοῦ Σοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἁγίαις πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν".