Εἰδήσεις - Φωτογραφικὰ στιγμιότυπα
Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ
Τό Σάββατο 21 Ἰουνίου ἔγιναν τά ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, στήν περιοχή Ἀμπελίων Ἁγίου Βλασίου. Ὁ Ἱερός Ναός ἀποτελεῖ παρεκκλήσι τοῦ Ι. Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμπελίων. Τόν Ἱερό αὐτό Ναό ἀνέγειρε ἐξ ὁλοκήρου ὁ εὐλεβέστατος Ἱερέας π. Φώτιος Σαράκης. Τό οἰκόπεδο τό δώρησε ἡ μητέρα τοῦ π. Φωτίου, ἐνῶ τά ἔξοδα καλύφθησαν ἀπό δωρεές, προσωπική ἐργασία, καί κυρίως ἀπό τόν μισθό τοῦ π. Φωτίου.
Τά ἐγκαίνια ἐτέλεσε ὁ Σέβ. Ποιμενάρχης μᾶς κ. Ἰερόθεος, συμπαραστατούμενος ἀπό ὅλους τους Ἱερεῖς τῆς περιοχῆς. Μετά τό πέρας τῶν ἐγκαινίων ὁ π. Φώτιος παρέθεσε πλούσιο γεῦμα σέ ὅλους τους Χριστιανούς.
Χειροθεσία Οἰκονόμου
Τήν Κυριακή 6 Ἰουλίου ὁ Σεβασμιώτατος λειτούργησε στόν Ἱερὸ Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Λιμνίτσας. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας, τίμησε τόν Ἱερέα π. Σταῦρο Σταυρόπουλο μέ τό ὀφφίκιο τοῦ Οἰκονόμου γιά τήν τεσσαρακονταετῆ προσφορά του στήν τοπική Ἐκκλησία, τήν ὁποία συνεχίζει νά διακονῆ ἀκόμη καί σήμερα πού εἶναι συνταξιοῦχος καί ἔχει πρόβλημα ὑγείας.
Ἡ πανήγυρη τῆς Ἁγίας Κυριακῆς στήν Λεπτοκαρυά
Ο Ι. Ναός τῆς Ἁγίας Κυριακῆς Λεπτοκαρυᾶς εἶναι τό μόνο σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ἀπογόνων των χωρικῶν αὐτοῦ του ὀρεινοῦ χωριοῦ, τό ὁποῖο ἐξαφανίσθηκε ὄχι μόνο πληθυσμιακά, ἀλλά καί γεωγραφικά, λόγω κατολισθήσεων. Γύρω ἀπό τόν Ναό αὐτόν, μέσα στά ἔλατα, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο οἱ Λεπτοκαρύτες, καί πλῆθος ἀκόμη προσκυνητῶν, καί τιμοῦν τήν μνήμη τῆς Ἁγίας Κυριακῆς. Φέτος, ὅπως καί κάθε χρόνο, τήν θεία Λειτουργία ἐτέλεσε ὁ Σέβ. Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος.
Συνταξιοδοτήσεις Ἱερέων
Πρώτ. π. Θεόδωρος Κόκκαλης
Τήν 1η Μαΐου 1997 συνταξιοδοτήθηκε ἕνας ἐκλεκτός Κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Κόκκαλης, Ἐφημέριος του Ἱεροῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Πόλεως Ναυπάκτου. Ὁ π. Θεόδωρος γεννήθηκε στήν Μαμουλάδα Ναυπακτίας τό 1928. Εἶναι ἔγγαμος Κληρικός καί πατέρας ἕνδεκα παιδιῶν, ἀπό τά ὁποῖα τά περισσότερα ἔχουν τελειώσει Ἀνώτατες Σχολές, ὅπως Ἰατρική, Φιλοσοφική κ.λ.π. Χειροτονήθηκε Διάκονος καί Πρεσβύτερος τόν Ἰανουάριο τοῦ 1958 ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας κυρό Χριστοφόρο (τελευταία Χειροτονία του). Διορίστηκε Ἐφημέριος στήν Ἐνορία Ἀφροξυλιᾶς Ναυπακτίας ὅπου ὑπηρέτησε ὀκτώμισυ χρόνια καί πρωτοστάτησε στήν ἀνέγερση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. Ἔπειτα ἀποσπάσθηκε στήν Ἐνορία Ξηροπηγάδου, ὅπου καί ἐκεῖ ἀνήγειρε Ἱερό Ναό πρός τιμή τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, πού ἀποτελεῖ κόσμημα γιά τήν Ἐνορία καί τήν γύρω περιοχή. Ἀπό τόν Δεκέμβριο τοῦ 1974 μέχρι τήν ἡμέρα τῆς συνταξιοδοτήσεως τοῦ ὑπηρέτησε στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρακευῆς. Εἶναι ἄνθρωπος πράος, ταπεινός, μειλίχιος καί προσινής.
Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, πού εἶχε τήν εὐλογία νά ὑπηρετήση ὡς Ἱεροψάλτης, στόν Ἱερὸ Ναό τοῦ Προφήτη Ἐλισσαίου, στήν Ἀθήνα (δυστυχῶς δέν ὑπάρχει σήμερα), κοντά στόν ἅγιο πάπα-Νικόλα τόν Πλανᾶ, ἀναφερόμενος σέ αὐτόν τόν Ἱερέα ἔγραφε: “Εἶναι ἀξιαγάπητος, εἶναι ταπεινός καί ἐνάρετος, εἶναι ἄξιος του πρώτου των μακαρισμῶν τοῦ Σωτήρος”. Τά λόγια αὐτά πιστεύω ἀκράδαντα πῶς ἰσχύουν καί γιά τόν π. Θεόδωρο καί τά προσυπογράφουν καί ὅσοι τόν γνωρίζουν. Ἄνθρωπος ἤρεμος, ἀγάπησε καί ἀγαπήθηκε ἀπό τούς Ἐνορίτες του καί τά πνευματικά του παιδιά πού ἐξομολογεῖ καί καθοδηγεῖ χρόνια τώρα μέ ἀφάνταστη ὑπομονή.
Τά δύσκολα χρόνια καί ἡ οἰκονομική κατάσταση τῆς οἰκογενείας του δέν τοῦ ἐπέτρεψαν νά προχωρήση στίς σπουδές του, ἀλλά δέν εἶναι ἀπό αὐτούς πού τό βάζουν εὔκολα κάτω. Σέ ἡλικία πενηντατριῶν ἐτῶν, καί μέ τόσο μεγάλες οἰκογενειακές ὑποχρεώσεις, πῆρε τό πτυχίο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Ἀπό τό 1958 μέχρι τό 1985, εἰκοσιεπτά συναπτά ἔτη, διακόνησε καί στά γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἡ συνεργασία μαζί του εἶναι εὐχάριστη καί ἡ συναναστροφή ἀπόλαυση. Ἁπλός καθώς εἶναι δέν σοῦ δημιουργεῖ κανένα πρόβλημα, δέν παρεξηγεῖται, δέν θυμώνει καί δέν προκαλεῖ. Εὐγενικός στήν ψυχή καί μέ πηγαῖο χιοῦμορ σέ κατακτᾶ ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Εἶναι ἀνεπιτήδευτος καί λεπτός στούς τρόπους, γνήσιος, ἀληθινός καί μέ ἦθος ὀρθόδοξο καί ἱεροπρεπές πού ἐμπνέει Εἶναι σπουδαῖο πράγμα νά ἀγαπᾶς χωρίς νά προκαλῆς καί χωρίς νά πληγώνης τόν ἄλλο.
Τοῦ εὐχόμαστε νά ζήση χρόνια πολλά, νά χαρῆ τά παιδιά καί τά ἐγγόνια του, καί, γιατί ὄχι, καί δισέγγονα καί τρισέγγονα. Ἐπίσης εὐχόμαστε καί προσευχόμαστε νά γίνονται τέτοιοι Κληρικοί, οἱ ὁποῖοι νά εἶναι κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας, παράκληση τοῦ λαοῦ καί ἀφορμή νά δοξάζεται καί μεγαλύνεται τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
π. Γ. Δ. Π.
Ἱερέας π. Ἀθανάσιος Λωρίδας
Μετά ἀπό 48 χρόνια ἱερατικῆς διακονίας, συνταξιοδοτήθηκε τήν 1η Μαΐου 1997 ὁ Αἰδεσιμώτατος π. Ἀθανάσιος Λωρίδας, Ἐφημέριος Πεντακόρφου Τριχωνίδος. Ὁ π. Ἀθανάσιος γεννήθηκε στό Πεντάκορφο τό ἔτος 1920. Φοίτησε ἐπί διετία στό Ἐκκλησιαστικό Φροντιστήριο Κορίνθου. Χειροτονήθηκε Διάκονος στίς 4-4-1948 καί Πρεσβύτερος τίς 30-10-1949 ἀπό τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας κυρό Χριστοφόρο Ἀλεξανδρόπουλο.
Κατ’ ἀρχάς (ἀπό 1-11-1949) διορίσθηκε τακτικός Ἐφημέριος του Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἐπισκοπῆς Εὐρυτανίας. Κατόπιν (στίς 16-6-1953) ἀποσπάσθηκε στήν Ἐνορία τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Πεντακόρφου Τριχωνίδος, ὅπου τοποθετήθηκε ὡς τακτικός Ἐφημέριος στίς 25-1-1955. Στήν Ἐνορία αὐτή παρέμεινε μέχρι τήν ἡμέρα τῆς συνταξιοδοτήσεώς του. Βρισκόταν μονίμως στό χωριό του, κοντά στό ποίμνιό του, καί, μάλιστα, τά πρῶτα χρόνια κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες, χωρίς αὐτοκινητόδρομο καί χωρίς ἠλεκτρικό ρεῦμα. Ὑπῆρξε καλός Κληρικός, γνώστης τῶν λειτουργικῶν καί θρησκευτικῶν καθηκόντων του, τύπος λαοφιλής, κοινωνικός καί πολύ φιλόξενος. Ποτέ δέν ἦλθε σέ προστριβές μέ τούς ἐνορίτες του. Πάντοτε ἦταν παρών στίς χαρές καί τίς λύπες τους. Ἦταν, καί εἶναι, ὑπάκουος στήν Ἐκκλησία καί πρόθυμος στό καθῆκον του.
Μέ ἀφορμή τήν συνταξιοδότησή του, τοῦ εὐχόμαστε ὁλόψυχα καί τά ὑπόλοιπα χρόνια της Ἱερωσύνης του νά εἶναι πολλά καί εὐλογημένα.
π. Κ. Δ. Μ.
Ἀνατολή καί Δύση - Ἡ πορεία δύο κόσμων
Διοργανώθηκε μέ ἐπιτυχία το ἀπό 6 ἕως 10 Ἰουλίου τό Γ’ Θεολογικό Συνέδριο τῶν Μεταπτυχιακῶν Φοιτητῶν στό Συνεδριακό Κέντρο τῆς Ι. Μητροπόλεως Θηβῶν καί Λεβαδείας, κοντά στήν Ι. Μονή Εὐαγγελιστρίας, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Σέβ. κ. Ἱερωνύμου.
Στό Συνέδριο προσκλήθηκε ὁ Σέβ. Μητροπολίτης μᾶς κ. Ἰερόθεος, γιά νά εἰσηγηθῆ τό θέμα: “Ἀνατολή καί Δύση στήν θεία Λατρεία”. Στό ἑπόμενο τεῦχος θά ἀναφερθοῦμε λεπτομερέστερα στό Συνέδριο.
Ἐκδημία Ἱερέως
Κηδεύτηκε τήν Τετάρτη 2 Ἰουλίου στόν Ι. Ναό Ἁγίου Νικολάου Μολυκρείου ὁ Αἰδεσιμώτατος π. Γεώργιος Ἀγγελόπουλος. Τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας προέστη ὁ Ποιμενάρχης μας, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο, τόν Ἱερέα τοῦ χωριοῦ καί πολλούς ἀκόμα Ἱερεῖς, ἐνῶ ὁ Ναός, καί τό προαύλειό του, ἦταν ἀσφυκτικά γεμάτος, παρά τόν καύσωνα.
Ὁ π. Γεώργιος χειροτονήθηκε τό 1946, ἀπό τόν ἀείμνηστο κυρό Χριστοφόρο, στόν Ι. Ναό τῆς Παναγίας τῆς Παναξιώτισσας, καί, κατά γενική ὁμολογία, στήν ἐκκλησιαστική του διακονία ἀποδείχθηκε πανάξιος. Ὑπῆρξε διάδοχός του ἀδελφοῦ του π. Βασιλείου, στήν Ἐνορία τοῦ Μολυκρείου. Ἐξυπηρετοῦσε, ἐπίσης, τήν Ζωοδόχο Πηγή Πλατανίτη καί τόν Ἀγραπιδόκαμπο. Πῆρε σύνταξη τό 1986, τήν χρονιά πού ἔχασε τήν σύζυγό του, μέ τήν ὁποία εἶχε ἀποκτήσει ἑπτά παιδιά. Μετά τήν συνταξιοδότησή του βοηθοῦσε ὡς ψάλτης τόν διάδοχό του, π. Νικόλαο Φούντα, μέ τόν ὁποῖο συνεργάσθηκε ἁρμονικά χωρίς ποτέ νά δημιουργήση τήν παραμικρή προστριβή. Εἶχε, μάλιστα, καί τήν ταπείνωση, ὅταν ὁ κατά πολύ νεώτερος διάδοχός του, π. Νικόλαος, χειροθετήθηκε Πνευματικός, νά ἐξομολογῆται σ’ αὐτόν. Ὡς ἱερέας ὑπῆρξε ἄψογος, φιλακόλουθος, σεβάσμιος, ἑνοποιητικός, ὡς χαρακτήρας ταπεινός, ὡς ψάλτης καλλίφωνος καί μουσικολογιώτατος. Ἐκοιμήθη ἕνας Ἱερέας “παλαιᾶς γενεάς”, πού τίμησε τό ράσο, καί ὑπῆρξε, σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ι. Μητροπόλεως, π. Ἀθανασίου, “ἐκκλησιαστική μορφή”. Καί οἱ “ἐκκλησιαστικές μορφές”, καί ἄν ἐκδημοῦν ἐν ἀφανεία, πάντα ἀφήνουν μνήμη ἀγαθή.
- Προβολές: 3330