Κατασκηνωτικὴ Ἑσπερίδα τῶν Συνδέσμων Ἀγάπης: Ἀναφορὰ στὴν ζωὴ τῆς Εὐλαμπίας Ρωμανίδου

Τὸ ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας 19 Σεπτεμβρίου 2011, πραγματοποιήθηκε στὸν χῶρο τῶν Κατασκηνώσεων τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα Ἀντιρρίου, ἡ κατασκηνωτικὴ Ἑσπερίδα, ποῦ ὀργανώνει κάθε Σεπτέμβριο ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας γιὰ τὶς γυναῖκες ποῦ δραστηριοποιοῦνται στοὺς Συνδέσμους Ἀγάπης τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ναυπάκτου, ἀλλὰ καὶ στὶς Ἐνορίες τῆς εὐρύτερης περιοχῆς. Τὸ κύριο μέρος τῆς Ἑσπερίδας ἀποτελοῦσε εἰσήγηση τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Ἱεροθέου, μὲ θέμα: «Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ στὴν σύγχρονη κοινωνία», ἕνα θέμα ἐκ πρώτης ὄψεως γενικὸ καὶ θεωρητικό, στὸ ὁποῖο ὅμως ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε ὀπτικὲς πρακτικῆς καὶ καθημερινῆς ἐφαρμογῆς.

Ὁ ἀριθμὸς τῶν γυναικῶν ποῦ προσῆλθαν ἐφέτος ἦταν μεγάλος καὶ μετὰ ἀπὸ ἕνα μικρὸ κέρασμα παρακολούθησαν μὲ προσοχὴ καὶ μεγάλο ἐνδιαφέρον ὅσα εἰπώθηκαν.

Ὕστερα ἀπὸ μιὰ μικρὴ εἰσαγωγὴ ἀπὸ τὸν Πρώτ. π. Θωμᾶ Βαμβίνη, ὁ Σεβασμιώτατος παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν δύσκολη σημερινὴ πραγματικότητα ποῦ ἐπιβάλλει ἡ οἰκονομικὴ δυσπραγία, ἀποκάλυψε τὴν κρίση ποῦ βιώνει ἡ σύγχρονη κοινωνία κυρίως στὸν πνευματικὸ τομέα, ἀφοῦ οἱ νόμοι καὶ οἱ στόχοι της εἶναι ὁ ὠφελιμισμός, ἡ φιλαυτία, ὁ ἀτομισμός, ἡ ἡδονὴ τῶν αἰσθήσεων καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις της, μὲ συνέπεια τὴν ἀνασφάλεια καὶ τὴν ἀπογοήτευση τῶν ἀνθρώπων μὲ τὴν διόγκωση τῶν βιοτικῶν προβλημάτων.

Ὁ Σεβασμιώτατος θέλοντας νὰ δώση τρόπους ἀντιμετώπισης τῶν πιεστικῶν προβλημάτων ποῦ ἀντιμετωπίζει μιὰ σύγχρονη γυναῖκα στὴν καθημερινότητά τῆς, πρόβαλε τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία τῆς Εὐλαμπίας Ρωμανίδου, μιᾶς γυναίκας ποὺ ἔζησε τραγικὲς καταστάσεις καὶ ἀνυπέρβλητες δυσκολίες καὶ τὶς ἀντιμετώπισε, ἐπειδὴ εἶχε ἰσχυρὴ πνευματικὴ πανοπλία.

Ἡ Εὐλαμπία Ρωμανίδου ἦταν ἡ μητέρα τοῦ μακαριστοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη, τῆς μεγάλης αὐτῆς ἐκκλησιαστικῆς προσωπικότητας, ποῦ μὲ τὴν θεολογία καὶ τὴν ποιμαντικὴ τοῦ συνετέλεσε στὴν ἀλλαγὴ τῶν δεδομένων τῆς σύγχρονης ὀρθόδοξης θεολογίας. Ἡ καππαδοκικὴ καταγωγή της τὴν εἶχε ἐφοδιάσει μὲ δυνατὰ ἐκκλησιαστικὰ βιώματα καὶ βαθιὰ πίστη στὸν Θεό. Δώδεκα ἐτῶν ἔζησε τὴν σφαγὴ μπροστὰ στὰ μάτια της τῶν γονιῶν τῆς ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ἀργότερα τὸν ξερριζωμὸ τῆς προσφυγιᾶς. Δὲν ἄφησε ὅμως τὸν πόνο καὶ τὴν ὀρφάνια νὰ γίνουν ψυχολογικὲς πληγές, ἀλλὰ τοὺς ἔδωσε πνευματικὸ περιεχόμενο, ἀντλῶντας δύναμη καὶ παρηγοριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Προσεύχεται καὶ ἀναθέτει τὴν κηδεμονία της στὴν Παναγία.

Μετὰ τὸν γάμο τῆς μὲ τὸν Σάββα Ρωμανίδη στὸν Πειραιᾶ καὶ τὴν γέννηση τοῦ πρώτου της παιδιοῦ μεταναστεύει οἰκογενειακῶς στὴν Ἀμερικὴ καὶ ἐγκαθίσταται στὸ Μανχάταν τῆς Νέας Ὑόρκης. Ἐκεῖ ἐργάζεται βοηθῶντας τὸν σύζυγό της στὴν ραπτική. Οἱ δυσκολίες πολλές: Ἄγνοια τῆς γλώσσας, φτώχεια, ξένη σὲ ἄγνωστο περιβάλλον. Ἡ Εὐλαμπία ὅμως ὄχι μόνον δὲν χάνεται μέσα στὴν ἀπρόσωπη καὶ ἀποπνευματικοποιημένη μεγαλούπολη, ἀλλὰ γίνεται κήρυκας τῆς Ὀρθοδοξίας, γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς ὁποίας ἡ ἴδια εἶχε ἐσωτερικὴ βεβαιότητα. Καί, ὅταν ἀργότερα ἡ κόρη της παντρεύτηκε μὲ ἑτερόδοξο στὴν Νέα Ζηλανδία, βοήθησε στὴν κατηχήση του.

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου τῆς ἐκάρη μοναχὴ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου στὴν Σουρωτὴ Χαλκιδικῆς, ὅπου ἡ γερόντισσα Εὐλαμπία ἔζησε σὲ μεγαλύτερο βαθμὸ τὴν μοναχικὴ ζωὴ ποῦ πάντα ζοῦσε, μὲ ἀπόλυτη ἀφοσίωση, ἄσκηση, ὑπακοή, ὑπομονὴ καὶ νοερὰ προσευχή. Εἶχε τὸ διορατικὸ χάρισμα καὶ τὴν διαρκῆ μνήμη θανάτου. Ἔβλεπε ἀγγέλους στὸ ναὸ καὶ εἶχε ἐπισκέψεις ἁγίων. Ἡ κοίμησή της ἦταν ὁσιακή.

Ἀνακεφαλαιώνοντας ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι ἡ Γερόντισσα Εὐλαμπία ἦταν μιὰ ἁπλή, ἀγράμματη γυναῖκα, ποὺ ἔζησε μιὰ πολὺ δύσκολη ζωή, μὲ πολλὲς στερήσεις, πόνο καὶ ἀπίστευτες ταλαιπωρίες. Τὰ κύματα τῆς ζωῆς της ὅμως δὲν τὴν παρέσυραν, γιατί ἀκουμποῦσε γερὰ σὲ κάτι ἀκλόνητο καὶ σταθερό: στὴν βαθιὰ πίστη τῆς στὴν δύναμη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποῦ ἦταν τὸ κέντρο τῆς ζωῆς της.

Ἀποτελεῖ πρότυπο καὶ γιὰ τὶς σημερινὲς γυναῖκες. Οἱ δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς πάντα ὑπῆρχαν καὶ θὰ ὑπάρχουν. Πρέπει κανεὶς νὰ ἔχη ἐσωτερικὴ εἰρήνη, νὰ συμφιλιώνεται καὶ νὰ ἀποδέχεται τὴν πραγματικότητα τῆς ζωῆς του καὶ νὰ ἔχη ἀποθέματα πνευματικῆς ζωῆς. Πίστη καὶ ὑπομονή. Καὶ θὰ τὰ ἔχη αὐτά, τόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, ἂν ὀργανώση τὴν ζωὴ τοῦ γύρω ἀπὸ τρεὶς ἄξονες:α) νὰ συμμετέχη στὴν λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, β) νὰ τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, φροντίζοντας νὰ καθαρίζεται ἀπὸ τὰ πάθη του καὶ γ) νὰ προσεύχεται καὶ νὰ καλλιεργῇ τὴν προσωπικὴ σχέση του μὲ τὸν Θεό.

Τελειώνοντας ὑπογράμμισε ὅτι ζῶντας κανεὶς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἔχει προοπτικὴ στὴν ζωή του καὶ μπορεῖ νὰ ὑπερβαίνη τὰ προβλήματα καὶ τὶς δυσκολίες του.

Ἡ ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου ἔκανε αἴσθηση. Ἔγιναν κάποιες ἐρωτήσεις ποῦ ἔδωσαν ἀφορμὴ νὰ φωτιστοῦν κάποια ἐπὶ μέρους θέματα.

Ἀκολούθησε κοινὴ τράπεζα μὲ τὸ δεῖπνο ποῦ διανθίσθηκε μὲ ψάλματα καὶ ἄσματα. Ἡ Ἑσπερίδα ἔκλεισε μὲ Ἀπόδειπνο στὸν περίβολο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ κάτω ἀπὸ τὰ πεῦκα.

Οἱ γυναῖκες παῖρνοντς τὴν εὐχὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου τὸν εὐχαρίστησαν θερμὰ γιὰ τὴν πνευματικὴ πανδαισία καὶ τὸν μεστὸ καὶ γλυκύτατο λόγο, ποῦ τόσο ἁπλόχερα προσφέρει στὸ ποίμνιό του, παρὰ τὸν φόρτο ἐργασίας καὶ τὶς πάμπολλες ὑποχρεώσεις ποῦ ἔχει καθημερινὰ λόγῳ τῆς θέσεώς του.
Χρ.Κ-Σχ.

Χρ.Κ-Σχ.