Εἰδήσεις Ὀκτωβρίου 2011

 Στὴν μνήμη τοῦ π. Κωνσταντίνου Μάλαινου

π. Κωνσταντίνου Κοντογεώργου 

Πρὶν λίγο καιρὸ ταξίδεψε στὴν αἰωνιότητα ἕνας ἀπὸ τοὺς παλαιότερους ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντῖνος Μάλαινος, ὁ ὁποῖος διηκόνησε τὴν τοπική μας Ἐκκλησία γιὰ περίπου 60 χρόνια, ὑπηρετῶντας ὡς ἐφημέριος τῆς θεοσώστου Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Βλασίου, ἀλλὰ γιὰ μισὸ περίπου αἰῶνα καὶ ὡς Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος ὅλων τῶν Ἐνοριῶν τῆς περιοχῆς μας, ποῦ ἀνήκουν στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου. Ὁ μακαριστὸς πατὴρ Κωνσταντῖνος ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ σὲ ἡλικία 80 ἐτῶν αἰφνιδίως ἀπὸ ἀνακοπὴ καρδιᾶς. Σύμπασα ἡ μικρὴ κοινωνία τοῦ τόπου μας ἀγάπησε καὶ ἔδειχνε πάντα τὴν ἀγάπη της καὶ τὸν σεβασμὸ τῆς στὸν ἀκούραστο ἐργάτη τοῦ Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου μας, στὸν ἀγαπητὸ π. Κωνσταντῖνο, ἀναγνωρίζοντας στὸ σεβάσμιο πρόσωπο καὶ τὴν ἁγνὴ καὶ ἀνιδιοτελῆ καρδιὰ τοῦ τὸν καλὸ ποιμένα. Κάτω ἀπὸ τὸ ἱερὸ Ἐπιτραχήλιό του ἔβρισκαν ἀνακούφιση καὶ παρηγοριὰ χιλιάδες πιστῶν καὶ μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἐγὼ ἀπὸ μικρὸ παιδί. Οἱ συμβουλὲς τοῦ, ἡ ἀγάπη τοῦ στὸ πρόσωπό μου καὶ ἡ ἐκτίμηση στὸ πρόσωπο τοῦ γέροντα ἱερέα πατέρα μου, π. Ἀλεξίου Καραβάνα, ἦταν γιὰ ὅλη τὴν οἰκογένειά μας μιὰ ἀπέραντη εὐλογία.

Βλέποντας καὶ παρακολουθῶντας ὁ Ἐπίσκοπος Δαμασκηνὸς ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν τὴν πορεία καὶ τὴν ἀνιδιοτελῆ προσφορὰ καὶ ἀγάπη του στὸν Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, πέρα ἀπὸ τὴν ἰδιαίτερη ἀγάπη ποὺ ἔτρεφε στὸ πρόσωπό του, τὸν ἐτίμησε μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου γιὰ τὰ μυρωμένα χρόνια τῆς ἱερωσύνης του, τῆς αὐτοθυσίας του καὶ τῆς πνευματικῆς του προσφορᾶς. Ὁ π. Κωνσταντῖνος ὑπῆρξε ὁμολογουμένως ἱεροπρεπής, συνεπής, ἀξιοπρεπής, εὐγενής. Ὁ λόγος του ἦταν συμβόλαιο. Ἦταν δραστήριος, θαρραλέος καὶ ζωντανὸς ἄνθρωπος. Ἀφοσιωμένος στὴν παράδοση, στὴν τάξη. Ἐξαίρετος λειτουργός, ποῦ μὲ τὴν καθαρότητα καὶ μεταλλικότητα τῆς φωνῆς του, τὴν βιωματική του σχέση, τὴν ὄντως μεγαλοπρεπῆ καὶ ἀρχοντικὴ ἐμφάνισή του, μετέδιδε πίστη, δημιουργοῦσε ἔξαρση καὶ βοηθοῦσε τοὺς ἐκκλησιαζομένους νὰ προσεύχονται καὶ νὰ δοκιμάζουν ἱερὲς ἀνατάσεις. Ὑπῆρξε ἀκούραστος λειτουργὸς καὶ φίλος τῶν ἁγίων, τοὺς ὁποίους κάθε τόσο τιμοῦσε λειτουργῶντας ἀγόγγυστα. Ὑπῆρξε ἐπίσης στενὸς συνεργάτης τοῦ Μητροπολίτη μας.

Ὡς νέος Κληρικὸς καὶ ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ "πνευματικοπαίδια" του ποὺ πῆρα πολλὰ ἀπὸ τὸν πολυφίλητο Γέροντα, σήμερα αἰσθάνθηκα τὴν ἀνάγκη νὰ γράψω τὶς λιγοστὲς ἀράδες καὶ νὰ τὶς ἀφιερώσω στὴν μνήμη του ὡς ἐλάχιστο φόρο τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης. Πολυσέβαστε, ἀείμνηστε π. Κωνσταντῖνε, ἀγαπημένη καὶ ξεχωριστὴ μέσα μας θὰ ζῆ ἡ θύμησή σου. Ἅς εἶναι ἡ μνήμη σου αἰωνία! Ἡ ψυχή σου ἅς βρῆ καλὸν Παράδεισο!

 Tηλεόραση Lepanto: Δήλωση μετὰ τὴν παρέλαση τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου

Εἶναι πραγματικὰ ἡ ἡμέρα σήμερα πάρα πολὺ μεγάλη. Οἱ Εὐρωπαῖοι παλαιότερα ἔλεγαν ὅτι ἂν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμᾶνε ὡς ἥρωες, τώρα μπορεῖ νὰ λέμε ὅτι οἱ ἥρωες πολεμᾶνε ὡς Ἕλληνες. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ Πατρίδα μᾶς τὸν τελευταῖο καιρὸ βρίσκεται σὲ πολὺ μεγάλη δυσκολία. Ἐγὼ θέλω νὰ πῶ ὅτι ἔχουν εὐθύνες πάρα πολλοὶ ποὺ φθάσαμε μέχρι ἐδῶ. Θεωρῶ ὅτι αὐτὸ ποὺ λέμε ἡ τρίτη δόση, ἡ πέμπτη δόση, ἡ ἕκτη δόση, μοῦ θυμίζουν λίγο τὰ ναρκωτικά, τὶς δόσεις τῶν ναρκωτικῶν. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὅπως στὰ ναρκωτικὰ θύματα εἶναι πάντα οἱ ἄνθρωποι-χρῆστες. Δὲν θὰ τιμωρηθοῦν οἱ ἔμποροι τῶν ναρκωτικῶν, τῶν ψεύτικων ἰδεολογιῶν; Καὶ μπορῶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἰδιαιτέρως σήμερα, καὶ στὴν παρέλαση ἀλλὰ καὶ πρίν, σκέπτομαι κυρίως τὰ νέα παιδιά. Τὰ θύματα αὐτῆς τῆς καταστάσεως εἶναι τὰ νέα παιδιά, ποὺ τὸ μέλλον τοὺς εἶναι πάρα πολὺ ζοφερό. Καὶ γι' αὐτὸ εὐθύνονται ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους ψηφίσαμε καὶ ψηφίζουμε γιὰ νὰ διαφεντεύουν τὸν λαὸ καὶ ὅμως δὲν πρόσεξαν καὶ ἔφθασαν τὴν χώρα σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἐκεῖνο ποὺ χρειάζεται σήμερα εἶναι ἡ ψυχραιμία, ἡ νηφαλιότητα καὶ νὰ δοῦμε πῶς θὰ βροῦμε τὰ ψυχικὰ ἀποθέματα τὰ ὁποία ἔχουμε (ἀπὸ) τὴν παράδοσή μας καὶ τὸν πολιτισμό μας γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε κάθε καλβινισμὸ ποὺ μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὴν Εὐρώπη.

Ἐκδρομὴ Ἱερέων τῆς Μητροπόλεώς μας στὴν Ζάκυνθο

Τὴν Τρίτη, 27 Σεπτεμβρίου 2011, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας πραγματοποίησε γιὰ τοὺς Ἱερεῖς της προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὴν Ζάκυνθο, μὲ ἐπί κεφαλῆς τὸν Μητροπολίτη μας κ. Ἰερόθεο. Ἡ ἐκδρομὴ αὐτή, ποὺ ὑπάρχει πρόθεση –μετὰ ἀπὸ τὴν ἐπιτυχία της– νὰ θεσμοθετηθῇ, ἔγινε ἐφέτος ἀντὶ τῆς ἐτήσιας Ἱερατικῆς Ἡμερίδας, ποὺ γινόταν κάθε Σεπτέμβριο, διότι ἡ ἐκδρομὴ μπορεῖ νὰ συνδυάζη τὴν ἐνημέρωση καὶ τὴν ἀνάπτυξη θεολογικῶν καὶ ποιμαντικῶν θεμάτων μὲ τὸ προσκύνημα σὲ ἱεροὺς τόπους καὶ τὴν ἐπικοινωνία μὲ Ἐπισκόπους καὶ Ἱερεῖς ἄλλων Μητροπόλεων.

Οἱ Κληρικοί-ἐκδρομεῖς ξεκίνησαν λίαν πρωΐ ἀπὸ τὴν Ναύπακτο καὶ γύρω στὶς 9.30 π.μ. βρίσκονταν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου στὴν Ζάκυνθο. Ἀπὸ τὸ λιμάνι τοὺς παρέλαβαν, μὲ ἐντολὴ τοῦ πρώην Ζακύνθου καὶ τοποτηρητοῦ τότε τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, κ. Χρυσοστόμου, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος, τότε Φωτικὴς καὶ τώρα Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος μαζὶ μὲ Κληρικοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ζακύνθου. Τὸ ἱερὸ Λείψανο τοῦ Ἁγίου ἀνοίχθηκε, καθὼς ψαλλόταν τμῆμα τῆς Παράκλησής του καὶ ὁ Σεβασμιώτατος καὶ οἱ Κληρικοί μας προσκύνησαν τὸ ἀδιάφθορο σῶμα του. Στὴν συνέχεια ἐπισκέφθηκαν τὸ παρακείμενο στὸν Ἱερὸ Ναὸ Μουσεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τὸ ὁποῖο κατασκευάσθηκε καὶ ὀργανώθηκε ἀπὸ τὸν κ. Χρυσόστομο καὶ στὸ ὁποῖο ἔχουν θησαυρισθῇ εἰκόνες, χειρόγραφα, ἱερὰ σκεύη καὶ ἄμφια, καθὼς καὶ χαρακτηριστικοὶ ζακυνθινοὶ πίνακες. Οἱ πολυτιμότεροι θησαυροί του εἶναι τὰ ἱερὰ ἄμφια τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, καθὼς καὶ κάποιες χειρόγραφες ἐπιστολές του. Ἡ συνέχεια τῆς ἐκδρομῆς ἦταν μιὰ διαρκὴς ἔκπληξη, ἡ ὁποία δὲν προερχόταν μόνον ἀπὸ τὰ πολὺ ὡραῖα ζακυνθινὰ τοπία, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν συνδυασμὸ τῆς ἱερῆς ἀτμόσφαιρας τῶν προσκυνημάτων μὲ τὴν ἀρχοντικὴ φιλοξενία ποῦ παρεῖχαν στοὺς ἐκδρομεῖς ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Φωτικῆς καὶ οἱ κληρικοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ζακύνθου. Ὅλα ἦταν μέχρι λεπτομερείας ρυθμισμένα τὴ ἐντολὴ τοῦ κ. Χρυσοστόμου. Μετὰ τὴν ξενάγηση στὸ Μουσεῖο κλήθηκαν οἱ ἐκδρομεῖς νὰ ἀνέβουν στὸ Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου, σ’ ἕναν πολὺ ὡραῖα (παραδοσιακὰ καὶ ἀρχοντικὰ) διαμορφωμένο καὶ ἐπιπλωμένο χῶρο, στὸν ὁποῖο ἦταν ἕτοιμη μιὰ (ἀπρόσμενη γιὰ τοὺς ἐκδρομεῖς) πρωινὴ δεξίωση.

Στὴν συνέχεια οἱ Ἱερεῖς μας μὲ συνοδὸ τὸν π. Δανιὴλ Μπιάζη ἐπισκέφθηκαν τὸ Βυζαντινὸ Μουσεῖο Ζακύνθου, τὸ Μαυσωλεῖο τῶν Σολωμοῦ καὶ Κάλβου καὶ τὸ Μουσεῖο τῶν ἐπιφανῶν Ζακυνθίων. Κατόπιν ἀναχώρησαν γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀναφωνήτριας, ὅπου ὁ Ἅγιος Διονύσιος συναντήθηκε μὲ τὸν φονιᾶ τοῦ ἀδελφοῦ του. Τὸ μεσημέρι προσφέρθηκε γεῦμα στοὺς ἐκδρομεῖς ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ζακύνθου. Μετὰ τὸ γεῦμα οἱ ἐκδρομεῖς ἐπισκέφθηκαν τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Γεωργίου Κρημνῶν, στὴν περιοχὴ Βολιμών, ὅπου ἦταν αἰσθητὴ ἡ εὐωδία τῶν Ἱερῶν Λειψάνων ποῦ τέθηκαν σὲ προσκύνηση, καὶ κατόπιν θαύμασαν τὴν ἰλιγγιώδη θέα στὴν τοποθεσία Ναυάγιο. Τελευταῖος σταθμὸς ἦταν τὸ Ἡσυχαστήριο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ἐλευθερώτριας, ὅπου μὲ τὸν γέροντα τῆς Μονῆς π. Χρυσόστομο, τὸν ὁποῖο προκάλεσε νὰ μιλήση ὁ Σέβ. Μητροπολίτης μας, ἔγινε μιὰ μικρὴ Ἱερατικὴ Σύναξη, στὴν ὁποία ἔγινε λόγος γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ ἑτοιμάζονται οἱ Ἱερεῖς γιὰ τὴν Θ. Λειτουργία, πῶς νὰ λειτουργοῦν, πῶς νὰ δέχονται τοὺς ἐξομολογουμένους καὶ πῶς οἱ ἴδιοι νὰ ἐξομολογοῦνται. Πρὶν ἀποχωρήσουν οἱ ἐκδρομεῖς ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο προσκύνησαν πάλι στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ὅπου ἐτελεῖτο ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Κατὰ τὴν ἐπιστροφὴ ἔγινε ἀπολογισμὸς τῆς ἐκδρομῆς ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη μας καὶ ἀπὸ τὸν π. Ἰωάννη Δένδια, ὡς ἐκπρόσωπο τῶν Ἱερέων-ἐκδρομέων. Ἡ εὐχὴ ὅλων ἦταν αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς προσκυνηματικῆς ἐκδρομῆς - Ἱερατικῆς Σύναξης νὰ καθιερωθῇ.
π.Θ.Α.Β.

Ὁ Σεβασμιώτατος στὴν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου

Κατὰ τὴν πρόσφατη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁ Σεβασμιώτατος διετέλεσε, μετὰ ἀπὸ πρόταση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ ἔγκριση τῆς Ἱεραρχίας, ἐκπρόσωπος Τύπου, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τοὺς Μητροπολῖτες Σύρου κ. Δωρόθεο καὶ Πατρῶν κ. Χρυσόστομο, μετὰ ἀπὸ κάθε Συνεδρίαση κατήρτιζε τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Συνόδου, τὸ διάβαζε στοὺς δημοσιογράφους καὶ ἀπαντοῦσε στὶς ἐρωτήσεις τους. Ὁ Σεβασμιώτατος ἔλαβε τὸν λόγο καὶ κατέθεσε τὴν ἄποψή του σὲ ὅλες τὶς συζητήσεις ποῦ ἔγιναν στὴν Σύνοδο. Ἐπίσης, εἶχε ὁρισθῇ ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο νὰ ἀναγνώση Εἰσήγηση μὲ θέμα «Περὶ τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 879/880 μ.Χ., συγκληθείσης Συνόδου ὡς Ὀγδόης Οἰκουμενικῆς». Πρόκειται γιὰ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ποῦ συνεκλήθη ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου καὶ κατεδίκασε τὸ filioque. Σημειωτέον ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶχε τὸ κῦρος τῆς Οἰκουμενικῆς, ἕως τέλους τοῦ 11ου αἰῶνος, ὁπότε ἄρχισε νὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν Πάπα ὡς Ὀγδόη Οἰκουμενικὴ ἡ Σύνοδος ποῦ κατεδίκασε τὸν Μέγα Φώτιο δέκα χρόνια πρὶν (869-870)! Καὶ αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση ἰσχύει γιὰ τὸν Παπισμὸ μέχρι σήμερα. Μὲ τὴν εἰσήγηση αὐτὴ ὁ Σεβασμιώτατος θὰ παρουσίαζε ὅλα ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα ποῦ συνηγοροῦν στὸ νὰ προτείνη ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν συζήτηση τοῦ θέματος αὐτοῦ στὴν μέλλουσα νὰ συγκληθῇ Πανορθόδοξο Σύνοδο. Παρόμοια εἰσήγηση εἶχε ἑτοιμάσει καὶ ὁ Σέβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας γιὰ τὴν Σύνοδο ἐπὶ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (1351). Πρόκειται περὶ σοβαρῶν δογματικῶν θεμάτων, ποῦ ἔχουν ἄμεσα σχέση μὲ τὴν ὁριοθέτηση τοῦ δόγματος καὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὸν ὀρθὸ προσανατολισμό της μέσα στὴν σύγχρονη ἐποχὴ θεολογικῆς συγχύσεως καὶ συγκράσεως ὁμολογιῶν. Δυστυχῶς, ὅμως, διάφοροι λόγοι ἐπέβαλαν τελικὰ τὴν ἀναβολὴ τῶν εἰσηγήσεων γιὰ τὸ μέλλον. Στὴν ὀνομαστικὴ ψηφοφορία ἕξι Μητροπολῖτες ψήφισαν ὑπὲρ τῆς ἀναγνώσεως καὶ συζητήσεως τῶν δύο εἰσηγήσεων καὶ ἕνας ψήφισε «ἐπέχω». Ὁ Σέβ. Μητροπολίτης μας, ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα νὰ ψηφίση δήλωσε τὰ ἑξῆς: «Ἀφοῦ, ὅπως ἐλέχθη, ἡ Ἱεραρχία εἶναι "ἀναρμόδια" νὰ συζητᾶ τέτοια δογματικὰ θέματα, ἀλλὰ εἶναι ἁρμόδια νὰ συζητᾶ γιὰ τὸ ΦΠΑ καὶ τὸ ΕΣΠΑ, τότε οἱ εἰσηγήσεις αὐτὲς νὰ καταργηθοῦν»!!

Σὲ Ἱερατικὴ Σύναξη τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς

Τὴν Πέμπτη 20 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Ι. Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πειραιῶς ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἰερόθεος ὁμίλησε στὴν Ἱερατικὴ Σύναξη τῆς Ἱερὰς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ Φαλήρου, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος τὸν εἶχε παρακαλέσει νὰ ἀναπτύξη στοὺς Κληρικοὺς τοῦ τὸ πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ καίριο θέμα «Ὁ Ἱερεὺς ὡς ἐξομολογούμενος Ἡ ἀναγκαιότητα τοῦ λειτουργοῦ γιὰ πνευματικὸ ἀνεφοδιασμὸ μὲ τὸ μυστήριο τῆς ἱερὰς Ἐξομολογήσεως». Ἡ εἰσήγηση διαρθρώθηκε στὰ ἑξῆς κεφάλαια: 1. Οἰκειοποίηση τῶν καρπῶν τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, 2. Ὁ Κληρικὸς ὡς Χριστιανὸς καὶ ὡς Πνευματικὸς Πατέρας, 3. Πρακτικὲς συνέπειες, 4. Ἕνα πρότυπο ἁγίου ἐγγάμου Ἱερέως, 5. Ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς κοσμικῆς ψυχοθεραπείας. Ἀκολούθησε δεύτερη εἰσήγηση μὲ τὸ ἴδιο θέμα ἀπὸ τὸν Ἱερέα π. Γεώργιο Δορμπαράκη καὶ συζήτηση. Οἱ Ἱερεῖς ἐπιβεβαίωσαν τὴν σοβαρότητα τοῦ θέματος καὶ τὴν ὠφέλεια ἀπὸ Συνάξεις μὲ τέτοια θέματα ποῦ ἀγγίζουν σοβαρὰ ζητήματα τῆς Ἱερατικῆς διακονίας καὶ τοὺς βοηθοῦν ἀποτελεσματικὰ στὸ ποιμαντικό τους ἔργο. Ἡ Ἱερατικὴ Σύναξη καὶ ἡ φιλοξενία περατώθηκε μὲ γεῦμα ποῦ παρέθεσε ὁ Ἱερὸς Ναός.

Ἁγιασμὸς Ἐνάρξεως Ἁγιογραφικῶν Συνάξεων

Τὴν Τετάρτη, 12 Ὀκτωβρίου 2011, στὶς 6.30 μ.μ. πραγματοποιήθηκε στὴν αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τῆς Ἱερὰς Μητροπόλεως ὁ Ἁγιασμὸς τῆς Ἐνάρξεως τῶν Ἁγιογραφικῶν Συνάξεων τῆς Ἱερὰς Μητροπόλεώς μας. Τὸ Ἁγιασμὸ τέλεσε ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Ἀντώνιος Βαζούρας συμπαραστατούμενος ἀπὸ τὸν Πρώτ. π. Παναγιώτη Χαντζῆ, ἐφημέριο τοῦ Ι.Ν. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Παλαιοπαναγιᾶς. Μετὰ τὸ τέλος τοῦ Ἁγιασμοῦ ὁ π. Ἀντώνιος εὐχήθηκε πνευματικὴ καρποφορία στὴν νέα περίοδο τῶν Ἁγιογραφικῶν Συνάξεων, ἐνῷ τὸ πρῶτο εἰσαγωγικὸ θέμα ἀνέπτυξε ὁ ὑπεύθυνος τῶν Συνάξεων Πρώτ. π. Θωμᾶς Βαμβίνης. Ἐφέτος στὶς Ἁγιογραφικὲς Συνάξεις θὰ ἀναλυθοῦν τρία ἀπὸ τὰ πλέον γνωστά, ἀλλὰ καὶ βασικὰ ἁγιογραφικὰ κείμενα: Οἱ Δέκα Ἐντολές, ποῦ θὰ ἑρμηνευθοῦν βάσει τοῦ «Δεκαλόγου τῆς κατὰ Χριστὸν νουθεσίας, ἤτοι τῆς Νέας Διαθήκης» τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, οἱ Μακαρισμοὶ καὶ ἡ Κυριακὴ Προσευχή, ἀπὸ τὴν Ἐπὶ τοῦ Ὅρους ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ, ποῦ θὰ ἑρμηνευθοῦν μὲ βάση τὶς ἑρμηνευτικὲς ὁμιλίες στὰ κείμενα αὐτὰ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης.

Ἁγιασμὸς στὸν Λιμενικὸ Σταθμό

Τὴν Δευτέρα, 24 Ὀκτωβρίου 2011, τελέσθηκε στὰ Γραφεῖα τοῦ Λιμενικοῦ Σταθμοῦ Ναυπάκτου Ἁγιασμός, μὲ πρωτοβουλία τοῦ Διοικητοῦ τοῦ κ. Βασιλείου Σμπούκη καὶ τὴν σύμφωνη γνώμη τῶν στελεχῶν τοῦ Σταθμοῦ. Τὸν Ἁγιασμὸ τέλεσε ὁ ἐφημέριος τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου π. Θωμᾶς Βαμβίνης, ὁ ὁποῖος στὸ τέλος εὐχήθηκε δύναμη στὸ ἔργο τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν γυναικῶν τοῦ Λιμενικοῦ Σταθμοῦ, γιατί ἡ ἀποστολή τους εἶναι πολὺ δύσκολη, ὅσο καὶ χρήσιμη γιὰ τὴν κοινωνία μας, ὅπως εἶναι καὶ ἡ ἀποστολὴ κάθε ὑπηρεσίας ποῦ εἶναι ἀναγκασμένη νὰ ἐλέγχη τοὺς πολῖτες καὶ νὰ ἐπιβάλλη τὸν νόμο. Ἡ πρωτοβουλία αὐτὴ δείχνει τὴν πίστη καὶ τὴν εὐλάβεια τῶν λιμενικῶν τῆς Ναυπάκτου, ἀλλὰ καὶ τὴν αἴσθηση τῆς ἀνάγκης ποῦ ἔχουν ἀπὸ τὴν ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ στὸ ἔργο τους.