Κύριο θέμα: Μιὰ ἐπίκαιρη παράσταση τῶν παιδιῶν μὲ ἀναπηρία: «Ἀγέλαστη Πολιτεία»

Μέσα στὸν Δεκέμβριο δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ παρουσιασθῇ ἡ ἐργασία τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ αὐτοθυσία μὲ τὰ παιδιὰ μὲ ἀναπηρία, ὅπως ἔγινε μὲ τὴν πολὺ ὡραία κεντρικὴ ἐκδήλωση τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη», στὴν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα, στὶς 3 Δεκεμβρίου.

Ἐπίσης, τὴν Κυριακὴ πρὸ τῶν Χριστουγέννων τὸ Κέντρο Δημιουργικῆς Ἀπασχόλησης Παιδιῶν μὲ Ἀναπηρία τοῦ Δήμου Ναυπακτίας σὲ συνεργασία μὲ τὸ Θεατρικὸ Ἐργαστῆρι τῆς Εἰρήνης Εὐαγγελάτου παρουσίασαν στὴν Αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τῆς Ἱερὰς Μητροπόλεως ἕνα θεατρικὸ δρώμενο μὲ τίτλο «Ἡ ἀγέλαστη Πολιτεία». Θέμα ἦταν μιὰ πολιτεία ἀνθρώπων ὅπου ἔλειπε ἡ χαρά, τὸ γέλιο, ἡ καλημέρα, ἀφοῦ «ὁ καθένας κοίταζε τὴν δουλίτσα του» καὶ «ἡ καλημέρα σπάνιζε σὰν νὰ ἦταν πιὸ πολύτιμη ἀπὸ τὸ χρυσάφι».

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀξιόλογη καὶ φιλότιμη ἐργασία τῶν παραγόντων γιὰ νὰ παρουσιάσουν τὸ θεατρικό, ἐπισημάνθηκε ἡ ἐπικαιρότητα τοῦ θέματος, σὲ μιὰ κοινωνία ποὺ οἱ Τράπεζες καὶ τὰ Ἐμπορικὰ Κέντρα ξεπέρασαν στὸ ὕψος τοὺς Ναούς, ἡ τηλεόραση ἀντικατέστησε τὰ θέατρα καὶ τὶς συζητήσεις, ἡ ἀτομικότητα ἔγινε τρόπος ζωῆς καὶ τὸ καλημέρα σπανίζει.

Ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων τὸ θεατρικὸ εἶχε μιὰ αἰσιόδοξη προοπτική, ἀφοῦ «τὸ δάκρυ καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ», τὰ παιδιά, καὶ οἱ «ἄσπρες χῆνες» ποὺ πέταξαν στὸν οὐρανὸ πάνω ἀπὸ τὴν Πολιτεία ἔδιωξαν τελικὰ τὴν μελαγχολία καὶ τὴν παγωμάρα ποὺ βασάνιζε τοὺς πολῖτες της.

Ἡ θυσιαστικὴ καὶ ὁλοκληρωμένη φιλανθρωπία, τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς δίδαξε στοὺς ἀνθρώπους, ὥστε καὶ αὐτοὶ νὰ ἐλεοῦν τοὺς συνανθρώπους τους ὁλοκληρωμένα, ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ τὰ παιδιά, ποὺ ἔγιναν παράδειγμα πρὸς μίμηση στὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, λόγῳ τῆς ὑπακοῆς, τῆς ἁπλότητος, τῆς ἁγνότητος, τῆς ἀνεξικακίας, τῆς ταπείνωσής τους οἱ «ἄσπρες χῆνες», δηλαδὴ οἱ ἀγαθὲς σκέψεις, οἱ «καλοὶ λογισμοί», ποὺ πρέπει νὰ πετοῦν στὸν οὐρανὸ τῆς προσωπικῆς καὶ κοινωνικῆς μας ζωῆς καὶ ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ «καλημέρα» ποὺ ἔγινε πιὸ πολύτιμο ἀπὸ χρυσάφι, γιατί τὸ «καλημέρα» γιὰ νὰ εἰπωθῇ μὲ ἀμεσότητα καὶ ἁπλότητα προϋποθέτει ἀγαθὴ καὶ ἐλαφρὰ συνείδηση ποὺ ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ πολυτιμότερη, καὶ ἀπὸ χρυσάφι, περιουσία ποὺ μπορεῖ νὰ κατέχη ὁ ἄνθρωπος ὅλα αὐτὰ πιστεύουμε ὅτι πρέπει νὰ μποὺν καὶ πάλι στὸ κέντρο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ νὰ ἐκδιώξουν τὴν χρησιμοθηρία, τὴν εὐδαιμονία, τὴν ἀτομικότητα ποὺ ἔχουν θρονιασθὴ καταμεσὶς στὶς κοινωνίες μας καὶ τὶς καταδυναστεύουν, ὄχι μόνον σήμερα μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἡ κοινωνία «εὐημεροῦσε» οἰκονομικά. Αὐτὲς οἱ θεατρικὲς παραστάσεις τῶν παιδιῶν, πρέπει νὰ γίνουν ἀντικείμενο μελέτης τῶν προγραμματιστῶν καὶ σχεδιαστῶν τῆς κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς μας παιδείας καὶ ζωῆς.

Ἡ Ἐκκλησία ἀνέκαθεν καὶ ἰδίως τὶς ἡμέρες αὐτές, ἐντείνει τὶς προσπάθειές της γιὰ τὴν ὁλοκληρωμένη φιλανθρωπία, ἤτοι γιὰ τὴν ὑλική, ἠθική, πνευματικὴ ὑποστήριξη τῶν ἀνθρώπων, ποὺ κυρίως πάσχουν ἀπὸ ἔλλειψη Χάριτος, πάσχουν ἀπὸ τὶς βεβαρημένες συνειδήσεις, πάσχουν γιατί ὁ προσωπικὸς οὐρανός τους εἶναι γεμᾶτος «μαῦρα πουλιὰ» σκέψεων, εἰκόνων καὶ λογισμῶν.

Μέσα στὴν προοπτικὴ αὐτὴ καὶ τὸ παρὸν τεῦχος τῆς Ε.Π. προσπαθεῖ μὲ τὰ κείμενα ποὺ δημοσιεύει νὰ δώση μιὰ νότα αἰσιοδοξίας, ἐλπίδας καὶ στήριξης στοὺς ἀναγνῶστες της.–