Ντίνου Μακρυγιάννη: Ὁ φλογερὸς ἐπαναστάτης Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης Ἰγνάτιος

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης κατήγετο ἀπὸ τὴν Λέσβο. Ὑπηρέτησε στὴν Μητρόπολη Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης ἀπὸ τὸν Μάρτιο 1794 μέχρι τὴν ἀπομάκρυνσή του τὸ 1805. Πέθανε τὸ 1828.

"Ὑπῆρξε λόγιος Ἱεράρχης, συγγραφεὺς καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διαπρεπέστατους ἄνδρας τῆς προεπαναστατικῆς περιόδου μὲ ἐξέχουσαν πατριαρχικὴν δρᾶσιν". Ἦταν "ἀνὴρ εὐσεβεία καὶ ἀγαθότητι σεμνυνόμενος καὶ ἐπὶ φιλομουσία καὶ φιλογενεία παρὰ πάντα ἄλλον διακρινόμενος".

Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1807, ποῦ ἔγινε στὴν Λευκάδα, καὶ συγκεκριμένα στὴν τοποθεσία "Μαγεμένος", ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη κι ἀγνάντια στὴν Ρούμελη μιὰ σπουδαία προεπαναστατικὴ συνάντηση τῶν Κλεφταρματολὼν τῆς Ρούμελης καὶ τῆς Ἠπείρου, ἦταν παρών. Ἡ συνάντηση ἔγινε μὲ πρωτοβουλία τοῦ Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος ἦταν νεοδιορισμένος ὡς Ἔκτακτος Ἐπίτροπος τῆς διοίκησης στὴν Λευκάδα. Σκοπὸς τῆς συνάντησης ἦταν νὰ διαπιστώση προσωπικὰ τὶς δυνάμεις ποῦ διέθεταν τὰ ἔνοπλα σώματα τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδας καὶ τὶς προοπτικὲς τῶν ἀρχηγῶν τους, ὥστε νὰ ὑπάρξη ἑνότητα καὶ εὔκολη κινητοποίησή τους. Ἤθελε ἐπίσης νὰ ξεχωρίση ἕναν ἀρχηγὸ τὸν ὁποῖο θὰ ἀναγνώριζαν ὅλοι καὶ θὰ τὸν ἀκολουθοῦσαν.

Κεντρικὰ πρόσωπα τῆς συνέλευσης αὐτῆς ἦταν ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης Ἰγνάτιος, ὁ στρατηγὸς τοῦ ρωσικοῦ στρατοῦ Ἐμμ. Παπαδόπουλος καὶ ὁ Καποδίστριας, ὁ ὁποῖος ἀποτέλεσε τὴν ψυχὴ καὶ τὸ κέντρο τῶν ὁπλαρχηγῶν, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νὰ τὸν βοηθήσουν. Τὸ προσκλητήριο μήνυμα τοῦ Καποδίστρια ἔφτασε ὡς τὴν τελευταία βουνοκορφὴ καὶ οἱ κλέφτες ποῦ εἶχαν συνείδηση τῆς βαθύτερης καὶ οὐσιαστικῆς ἀποστολῆς τους, ἀνταποκρίθηκαν κι ἔτρεξαν νὰ φτάσουν ἔγκαιρα στὴν Λευκάδα σύμφωνα μὲ τὶς ὁδηγίες ποὺ πῆραν.

Οἱ ὁπλαρχηγοὶ ποῦ πῆραν μέρος στὴν κλεφταρματολικὴ συγκέντρωση ἦταν οἱ ἑξῆς: Καραΐσκος Δημήτριος, Βαρνακιώτης Γεώργιος, Κατσαντώνης Ἀντώνης, Λεπενιώτης Κώστας (ἀδερφὸς τοῦ Κατσαντώνη), Τζαβέλλας Φῶτος, Μπότσαρης Κίτσος, Καλόγερος Χρηστάκης, Γρίβας Δράκος, Περραιβὸς Χριστόφορος, Μπότσαρης Νότης (ἀδερφὸς τοῦ Κίτσου), Ζέρβας Νάστος, Δεσπότης Κώστας, Χορμόβας Κώστας, Δαγκλής, Καλόγερος Χρῆστος, Γρίβας Γεώργιος (ἀδερφὸς τοῦ Δράκου), Λεβεντάκης Ἀπόστολος, Θωμᾶς Χρῆστος, Γούστης Ἰωάννης, Τσέλιος Ἀναστάσιος, Κουρούπης Ἰωάννης, Κόγκας, Κατσιμπαλής, Νάστος, Τζίμας, Παντούλας, Τζίμας Διαμαντῆς, Τζονιός, Ἀποστόλης Κώστας, Χορμόβας Διαμαντῆς, Κοντσικόπουλος, Καστανᾶς Ἰωάννης, Καλόγερος Τσάμης, Μπόδος Ἀπόστολος καὶ Μπόδος Χρῆστος. Ἐπίσης ἔλαβαν μέρος καὶ οἱ: Ἀναγνωσταράς, Κολοκοτρώνης, Χρυσοσπάθης, Δημητρακόπουλος π. Φαρμάκης Ι., Σκυλοδῆμος καὶ Κουμπάρης. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς ὑπηρετοῦσαν στὸν ρωσικὸ στρατὸ καὶ παρευρίσκοντο στὴν Λευκάδα ἐπί κεφαλῆς τῶν Ἠπειρωτῶν, τῶν Σουλιωτὼν καὶ τῶν Ἀκαρνάνων. Ὑπὸ τὴν ἀρχηγία τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης Ἰγνατίου ἦταν οἱ: Στράτος Κώστας, Στράτος Γεώργιος (ἀδερφὸς τοῦ Κώστα), Πουλὴς Κων/νός, Κοντογιάννης Μῆτσος μετὰ τοῦ ἀνεψιοῦ του Κοντογιάννη Γεωργίου, Μπουκουβάλας Ἰωάννης καὶ Κολοβελώνης Ἰωάννης.

Στὶς παραμονὲς τῆς συνάντησης ἡ προσέλευση τῶν κλεφταρματολὼν εἶχε πάρει πανηγυρικὸ χαρακτῆρα. Τοὺς ὑποδέχονταν στὸ λιμάνι μὲ πολλὴ φιλοφρόνηση ὁ στρατηγὸς Ἐμμ. Παπαδόπουλος καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος τοὺς εὐλογοῦσε καὶ τοὺς ἀπηύθυνε θερμοὺς περιποιητικοὺς καὶ διάπυρους λόγους. Ἰδιαίτερα ἡ περιγραφὴ τῆς ἀφίξεως τοῦ Κατσαντώνη εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποτυπωθῇ. Ὁλόκληρη ἡ Λευκάδα τραγουδοῦσε τὸ καλωσόρισμα καὶ τὰ σπίτια εἶχαν γιορτή.

Ὁ Καποδίστριας παρέθεσε γεῦμα στοὺς καλεσμένους στὸ ὁποῖο παρακάθησε καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἰγνάτιος. Στὴν συνέλευση ἀλλὰ καὶ στὸ συμπόσιο ποῦ προηγήθηκε προσφώνησαν τοὺς καλεσμένους ὁ Καποδίστριας, ὁ ὁποῖος τόνισε ὅτι ἡ σάλπιγγα τῆς πατρίδας θὰ τοὺς καλέση πολὺ γρήγορα νὰ χύσουν καὶ τὴν τελευταία ρανίδα τοῦ αἵματος, ὁ Ἰγνάτιος ὁ ὁποῖος τοὺς ἐπαίνεσε καὶ τοὺς ἐνέπνευσε θάρρος καὶ ἀντρεία ἐμψυχώνοντάς τους γιὰ τὸ τόλμημά τους καὶ ὁ στρατηγὸς Ἐμμ. Παπαδόπουλος, ὁ ὁποῖος συγκινημένος εἶπε ὅτι χαίρεται ποῦ ἡ πατρίδα του ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια σκλαβιᾶς ἔχει τέτοιους πολεμιστές.

Γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Κατσαντώνη ὡς ἀρχηγοῦ προηγήθηκαν συναντήσεις τοῦ Καποδίστρια, τοῦ Ἰγνατίου καὶ τοῦ Παπαδόπουλου.
Ὅταν στὴν συνέλευση προτάθηκε γιὰ ἀρχηγὸς ὁ Κατσαντώνης καὶ ὅλοι οἱ καπεταναῖοι συμφώνησαν, ὁ Ἰγνάτιος ὁ ὁποῖος εἶχε κατασκηνώσει μεταξὺ τῶν γενναίων παλληκαριῶν, ποῦ ὑπερέβαιναν τοὺς τετρακόσιους, σηκώθηκε καὶ εὐλόγησε τὴν κλεφτοσύναξη, τὸν Κατσαντώνη καὶ τὰ ὅπλα τους. Ἀκολούθησε ὁ ὅρκος τους μὲ γυμνὰ τὰ σπαθιά τους νὰ πεθάνουν γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς Ἑλλάδας καὶ πυρρίχιος χορὸς τὸν ὁποῖο ἔσυρε ὁ Ἰγνάτιος. Ἔτσι ἔδεσε μεταξύ τους ἡ ἐπικοινωνία καὶ συνεννόηση γιὰ πλατύτερη συνεργασία καὶ προέκυψε ἀδελφικὸς σύνδεσμος ὅλων τῶν καπεταναίων τῆς Ρούμελης, τῆς Ἠπείρου καὶ ὄχι μόνον.

Ἡ ἀναγνώριση τοῦ Κατσαντώνη ἀπὸ ὅλους τοὺς σημαντικοὺς κλεφταρματολοὺς τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδας ὡς ἀρχηγοῦ τῶν κλεφτῶν, φανέρωσε καὶ τὴν εὐρύτερη ἀκτινοβολία τῆς πολεμικῆς του δράσης, τῶν προσωπικῶν κατορθωμάτων του, ἀλλὰ καὶ γενικότερα τῆς προσωπικότητάς του.  Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Κατσαντώνη ὡς ἀρχιστρατήγου ἡ συγκέντρωση τῆς Λευκάδας ἔπαιξε σπουδαῖο ρόλο στὴν καθολικότερη προετοιμασία τοῦ ἐθνικοῦ ξεσηκωμοῦ, μεγάλωσε τὸ αἴσθημα τῆς συνεργασίας καὶ σταθεροποίησε τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη ἀνάμεσα στοὺς κλέφτες. Ὁ Ἰγνάτιος φανερὰ εὐχαριστημένος ἀπὸ τὴν ἐξέλιξη τῆς συγκέντρωσης καὶ τὰ ἀποτελέσματά της, τελειώνοντας ἡ συνέλευση ἄρχισε νὰ ἀποχαιρετᾶ ἕναν ἕναν ὅλους τοὺς ὁπλαρχηγούς, παρὰ τὴν κλονισμένη ὑγεία του, ἡ ὁποία ἐκεῖνον τὸν καιρὸ εἶχε ἐπιδεινωθῇ περισσότερο.

Μιὰ σημαντικὴ ἐπιτυχία γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τὸν Ἰγνάτιο προσωπικά, τὴν Ναύπακτο καὶ τὴν Ἑλλάδα.

(Πηγές: Δ. Σταμέλου, Κατσαντώνης, 1980 καὶ Χ. Δ. Χαραλαμπόπουλο. Συνοπτικὸ διάγραμμα γιὰ τὴν συγγραφὴ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας τῆς Ναυπάκτου, 2000).