Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ρασοφόροι καί Μ.Μ.Ε. - Ρωμηοσύνη καί Ὀλυμπισμός - Ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης

Ρασοφόροι καί Μ.Μ.Ε.

Εἶναι γνωστό ὅτι μέ ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιά νά ἐμφανισθῆ κάποιος Ἱερωμένος στά Μ.Μ.Ε. χρειάζεται τήν ἄδειά της. Αὐτή ἡ ἀπόφαση πάρθηκε γιά νά προστατευθῆ ἀπό τηλεοπτικούς διασυρμούς τό κύρος τοῦ Κλήρου καί τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι παρατηρημένο ὅτι στήν τηλεόραση συνήθως προσκαλοῦνται πρόσωπα πού προσελκύουν τήν προσοχή τῆς πλειοψηφίας τῶν τηλεθεατῶν. Μεταξύ αὐτῶν εἶναι πρόσωπα μέ πραγματική ἀξία, πού προσφέρουν στό λαό “λόγο συνέσεως” καί “λόγο ἀληθείας”. Πολλά πρόσωπα, ὅμως, προσκαλοῦνται ὄχι γιά τήν σοφία καί τήν σύνεσή τους ἀλλά γιά τήν ἐκκεντρικότητα καί τήν ἰδιορρυθμία τους. Κι ὅταν αὐτό γίνεται μέ κάποιους ρασοφόρους ἡ πνευματική βλάβη εἶναι μεγάλη.

Γράφουμε γιά ρασοφόρους καί ὄχι γιά κληρικούς, γιατί σέ “ἐκρηκτικές” ἐκπομπές μέ κρίσιμα θέματα προσκαλοῦνται μεταξύ των ἄλλων κληρικοί πού ἔχουν καθαιρεθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἔχουν προσκολληθεῖ σέ παλαιοημερολογήτικες παραφυάδες, μέσα στίς ὁποῖες, ἐκμεταλλευόμενοι τόν ἁγνό ζῆλο τοῦ λαοῦ γιά τήν Ὀρθοδοξία, προσπαθοῦν μέ κορῶνες ὑπερορθοδοξίας νά καλύψουν τό πρόβλημά τους. Ἔτσι, ὅμως, γελοιοποιοῦν σοβαρά θέματα καί δυσχεραίνουν τήν δυνατότητα παρέμβασης τῆς Ἐκκλησίας στήν σύγχρονη κοινωνία.

Οἱ ὑπεύθυνοί των ἐκπομπῶν ὀφείλουν νά γνωστοποιοῦν στό κοινό τήν προέλευση κάθε Ἱερωμένου.

Ρωμηοσύνη καί Ὀλυμπισμός

Ο Μ. Χαραλαμπίδης σέ ἄρθρο του στήν “Χριστιανική” ἐπισημαίνει: “Ἡ Ρωμανία εἶναι ἕνας εὐρύτερος στρατηγικός ὁρίζοντας γιά τίς ἑπόμενες δεκαετίες.... Οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες στήν Ἀθήνα εἶναι ἕνας στενός ὁρίζοντας. Εἶναι ἡ μυωπική, μίζερη ὀπτική του ἀθηναϊσμοῦ. Εἶναι ἡ αὐτοαπομόνωση, τό κλείσιμο τῆς χώρας”. Καί στή συνέχεια γράφει: “Ὁ συμβολισμός τοῦ 2004 δέν εἶναι ὁ Ὀλυμπισμός καί ὁ ἀθηναϊσμός. Εἶναι τά ὀχτακόσια χρόνια ἀπό τήν ἵδρυση τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Τραπεζοῦντος. Ὅπως ἔχω προτείνει ἐδῶ καί χρόνια, θά μποροῦσε αὐτή ἡ ἐπέτειος, ἡ ὄγδοη ἐκατονταετία, νά ἐνταχθεῖ, μιά καί συμβαδίζει ὡς ἱστορία μέ τό παρόν, σέ ἕνα γεωπολιτισμικό, γεωοικονομικό σχέδιο ἐπανεπικοινωνίας καί ἐπανακαθορισμοῦ τῶν σχέσεων Εὐρώπης - Βαλκανίων - Εὐξείνου - Ἀνατολικῆς Μεσογείου”.

Αὐτή ἡ πρόταση φανερώνει τίς ζυμώσεις πού γίνονται στόν πολιτικό καί ἰδεολογικό χῶρο τοῦ νεοελληνισμοῦ. Ἄν ἀποφευχθῆ ἡ ἰδεολογοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὁ κίνδυνος νά ἀποκοποῦμε ἀπό τό Ρωμαίϊκο ὑπόστρωμα τῆς Εὐρώπης, περιοριζόμενοι σέ μιά Βαλκανική Ὀρθόδοξη συνομοσπονδία, ἡ πρόταση τοῦ Μ. Χαραλαμπίδη εἶναι ἀξιόλογη.

Ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης

‘Ίσως τό σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός τῶν τελευταίων ἐτῶν στήν χώρα μᾶς εἶναι ἡ ἔξοδος τῶν κειμηλίων τοῦ Ἁγίου Ὅρους στόν κόσμο, πού συνδέθηκε μέ τήν πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης 1997, τήν Θεσσαλονίκη.

Τό γεγονός, πέρα ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη σημασία, δείχνει τήν βαθιά πνευματική σχέση τῆς Θεσσαλονίκης μέ τό Ἅγιο Ὅρος, καθώς ἐπίσης καί τό πῶς ἡ Θεσσαλονίκη ἀποτελεῖ πραγματικά τήν πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης, ὄχι μόνο γιά τό 1997 - μέ φιέστες ποικίλων ἀποχρώσεων - ἀλλά διαχρονικά μέ τήν τέχνη καί τήν θεολογία πού διατυπώθηκε στήν πόλη αὐτή.

Ὁ ἡσυχασμός πού βιώνεται στό Ἅγιον Ὅρος καί διατυπώθηκε μέ θεολογική τεκμηρίωση στή Θεσσαλονίκη ἀπό τόν ἐπίσκοπό της ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, εἶναι ὅ,τι βαθύτερο ζητάει ἡ σύγχρονη Εὐρώπη.

π.Θ.Α.Β.