Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ἡ Εὐρώπη τοῦ Καρλομάγνου

Αὐτὴν τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἑλλάδα ἔχει οἰκονομικὰ προβλήματα καὶ στὴν πραγματικότητα δοκιμάζεται ἡ σχέση τῆς μὲ τὴν Εὐρώπη, μάλιστα δέχθηκε καὶ διάφορες «ἐπιθέσεις» ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν τῆς Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σώυμπλε, οἱ Ἐφημερίδες μᾶς ἐνημέρωσαν γιὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν ἱστορία τῆς Εὐρώπης.

ὁ Δήμαρχος τοῦ Ἄαχεν Μαρσὲλ Φιλὶπ παρέδωσε τὸ βραβεῖο τοῦ Καρλομάγνου στὸν Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν τῆς Γερμανίας Σώυμπλε, ποὺ δίνεται σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐργάζονται γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Εὐρώπης. Τὸ βραβεῖο αὐτὸ κατὰ καιροὺς δόθηκε σὲ διάφορα πρόσωπα μὲ εὐρωπαϊκὴ παγκόσμια προβολὴ ποὺ ἐργάζονται γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Εὐρώπης, ὅπως τὴν Ἄγγελα Μέρκελ, τὸν Μπὶλ Κλίντον, τὸν Πάπα Ἰωάννη Παῦλο Β, τὸν Οὐΐνστον Τσώρτσιλ, τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ κ.ἄ.

Ὅπως εἶναι γνωστόν, τὸ Ἄαχεν ἦταν ἡ Πρωτεύουσα τῶν Φράγκων, ἀπὸ ὅπου ἔκαναν ἐπιθέσεις πρὸς Νότον, κυρίευαν διάφορες περιοχὲς τῆς Εὐρώπης μέχρι τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Γαλλία. Ὁ δὲ Καρλομάγνος ἦταν ὁ μεγάλος Ἡγεμόνας τῶν Φράγκων, ὁ ὁποῖος πολεμοῦσε καὶ μισοῦσε τὴν Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, πλαστογράφησε, μὲ τοὺς συνεργάτες του, τὰ Πρακτικὰ τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ στὴν Σύνοδο τῆς Φραγκφούρτης τὸ 794 κατεδίκασε τὴν Ζ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, μετονόμασε τοὺς Ρωμηοὺς σὲ Γραικοὺς καὶ τοὺς χαρακτήρισε αἱρετικούς. Εἶναι ἐκεῖνος ποὺ συνετέλεσε πολὺ στὴν διάσπαση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καὶ στὴν ἀπομάκρυνση τῆς Παλαιᾶς Ρώμης ἀπὸ τὴν Νέα Ρώμη.

Ὁ Καρλομάγνος θεωρεῖται πατέρας τῆς σημερινῆς Εὐρώπης. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἡ Αὐτοκρατορία τοῦ Καρλομάγνου τὸ 800 μ.Χ., ποὺ εἶναι γνωστὴ ὡς Ἁγία Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία τοῦ Γερμανικοῦ Ἔθνους, περιλαμβάνει τὶς ἕξι (6) χῶρες ποὺ ἀπετέλεσαν τὸ σύνολο τῆς Ε.Ο.Κ., δηλαδὴ τὴν Γαλλία, τὴν Γερμανία, τὸ Βέλγιο, τὴν Ὁλλανδία , τὴν Ἑλβετία, τὴν Αὐστρία καὶ τὴν Βόρεια καὶ Κεντρικὴ Ἰταλία. Ἡ καθοριστικὴ σημασία ποὺ παίζει στὴν Εὐρώπη ὁ γαλλογερμανικὸς ἄξονας εἶναι γνωστή.

Γιὰ νὰ ἐπανέλθω στὸν Σώυμπλε, πρέπει νὰ σημειώσω τὰ λόγια ποὺ εἶπε κατὰ τὴν παραλαβὴ τοῦ βραβείου τοῦ Καρλομάγνου. Ἐπισήμανε ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση πρέπει νὰ ἀποκτήση ἐκλεγμένο Πρόεδρο, «νὰ ἔχη ἕνα πρόσωπο», ἡ Κομισιὸν πρέπει νὰ ἐξελιχθῆ σὲ μιὰ «εὐρωπαϊκὴ Κυβέρνηση», ὅτι «ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἰσχυροὺς θεσμούς, μὲ πολιτικὴ νομιμοποίηση». Προφανῶς, μὲ ὅλα αὐτὰ καταλήγει στὴν ὁμοσπονδιακὴ ἕνωση τῆς Εὐρώπης καὶ ὄχι πρὸς τὴν συνομοσπονδία τῶν λαῶν.

Ὅποιος διαβάσει τὸ βιβλίο τοῦ Ἀναστασίου Φιλιππίδη «Ρωμηοσύνη ἢ βαρβαρότητα» ποὺ εἶναι γραμμένο μὲ ἱστορικὴ ἐπάρκεια καὶ νηφαλιότητα πρὶν πολλὰ χρόνια, θὰ διαπιστώση ὅτι αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε Δυτικὴ Εὐρώπη γεννήθηκε κατὰ τὸν 5ο καὶ 8ο αἰῶνα, ὅταν τὰ βαρβαρικὰ γερμανικὰ φῦλα συγκρούστηκαν μὲ τὸν Ἑλληνορωμαϊκὸ πολιτισμὸ τὸν ὁποῖον ἐξέφραζε ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, μὲ κέντρο τῆς Κωνσταντινούπολη.

Ἑπομένως, ἡ κρίση ποὺ περνᾶ ἡ Χώρα μᾶς δὲν εἶναι οἰκονομική, ἀλλὰ πολιτιστική. Τὸ βραβεῖο τοῦ Καρλομάγνου εἶναι ἐνδεικτικό. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε ὡς Ρωμηοὶ καὶ ὄχι ὡς δουλοπάροικοι. Ἔχοντας τὸ Ρωμαίϊκο φιλότιμο θὰ πρέπει νὰ ζοῦμε ὡς Ρωμηοὶ καὶ νὰ συμπεριφερόμαστε ὡς Ρωμηοὶ στοὺς ἄλλους λαούς. Τελικά, ἡ διαφορά μας μὲ τοὺς ἀπογόνους τῶν Φράγκων εἶναι πολιτιστική, δὲν μᾶς καταλαβαίνουν δὲν τοὺς καταλαβαίνουμε. Τὸ ἐρώτημα ὅμως ποὺ τίθεται εἶναι μήπως ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοι τῶν Ρωμηῶν ἔχουμε ἐκφραγκεφθή;

Ν.Ι.