Γεγονότα καὶ Σχόλια: Κρίση, τοκογλυφία κι’ αὐτοκτονίες - Πῶς θ’ ἄλλαζαν οἱ καιροί

Κρίση, τοκογλυφία κι’ αὐτοκτονίες

Διαβάζουμε στὸν τύπο: «Τὸ πρῶτο "κῦμα" τῶν αὐτοκτονιῶν... ἦρθε κυρίως ἀπὸ ἐπιχειρηματίες... [καὶ] τὸ "γενεσιουργὸ αἴτιο" τῆς τραγικῆς εἰκόνας ποὺ παρουσιάζει ὁ ἐπιχειρηματικὸς κόσμος... ἦταν "κυκλώματα τοκογλυφίας", ποὺ ἐνέτειναν τὴ δραστηριότητά τους ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἄρχισε νὰ κλείνη ἡ στρόφιγγα τοῦ τραπεζικοῦ δανεισμοῦ λόγῳ κρίσης» (Ἐπενδυτής, 23.6.2012).

Ἡ οἰκονομικὴ κρίση τῆς χώρας καὶ ἡ παρασιτικὴ ἀνάπτυξη τῆς τοκογλυφίας καταστρέφουν τὶς ζωὲς κάποιων εὐάλωτων ἀνθρώπων καὶ ἀχρειώνουν τὴν ἀνθρώπινη κοινωνία, ἡ ὁποία ἐν πολλοῖς ἔχει χάσει τὸν προσανατολισμό της, ἔχει χάσει τὰ πνευματικὰ θεμέλιά της. Κι ὅμως μέσα σ’ αὐτὸ τὸ βαρὺ κλίμα χρειάζεται νὰ γίνη μιὰ ὑγιὴς κίνηση ἐλπίδας. Νὰ ξανατονισθῇ ἡ ἀξία τῆς ζωῆς, ἡ ὀμορφιά της, τὸ νόημά της, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἀκυρωθοῦν ἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ἢ τοὺς ἐγχώριους τοκογλύφους, ἀπὸ τὴν ἀδηφαγία τῆς πλεονεξίας τους, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ λογισμῶν ἀπελπισίας, γιὰ πράγματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἀντιμετρηθοῦν μὲ τὴν ἀξία τῆς ζωῆς.

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ θυμόμαστε τὸ αὐτονόητο, ὅτι δηλαδὴ ἡ ζωή μας καὶ ὁ κόσμος μέσα στὸν ὁποῖο ζοῦμε, μᾶς δόθηκαν, δὲν τὰ ἐπιλέξαμε. Μᾶς δόθηκαν ὡς δῶρο τὸ ὁποῖο ἀξίζει τὴν ἀγάπη μας, μὲ τὸ νόημα καὶ τὴν προοπτικὴ ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε γι’ αὐτὰ ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων μας, ὁ κατασκευαστὴς καὶ δωρητὴς αὐτοῦ τοῦ ἀκατάληπτου δώρου. Γιὰ νὰ ἑδραιωθοῦν, βέβαια, μέσα μας τέτοιου εἴδους σωστικοὶ λογισμοὶ προϋποτίθεται κάποιος βαθμὸς πίστης σ’ αὐτὰ ποὺ δίδαξαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀξίζει, πάντως, τὴν ζωή μας νὰ τὴν παίρνουμε στὰ σοβαρά, εἰ δυνατὸν μέσα στὸ πνεῦμα τῆς παντοκρατορικὴς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Πῶς θ’ ἄλλαζαν οἱ καιροί

Εἴτε ὁμολογεῖται εἴτε ὄχι, μέσα σ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὑπάρχουν κάποια ψήγματα θρησκευτικότητας, σὲ πολλούς, βέβαια, μᾶλλον ἀκατέργαστα, ἴσως μπλεγμένα μὲ ποικίλες δεισιδαιμονίες ἢ πιθανῶς ἀφυδατωμένα ἀπὸ τὴν ἐμπλοκή τους σὲ διάφορες ἰδεολογίες. Τὸ θέμα καὶ τὸ πρόβλημα, πάντως, σ’ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι ἡ ἀκεραιότητα τῆς ἀνθρώπινης συνείδησης, τὸ κατὰ πόσο ὁ ἄνθρωπος θέλει ἁπλῶς νὰ βολευτῇ σὲ συστήματα δεισιδαιμονιῶν καὶ νὰ διώξη ἀπὸ πάνω του τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν πορεία τῆς ζωῆς του ἢ ἔχει τὴν διάθεση νὰ σταθῇ ὄρθιος «κατ’ ἐνώπιον Θεοῦ», σηκώνοντας τὴν προσωπική του εὐθύνη, ζητῶντας μὲ αὐτογνωσία καὶ εἰλικρίνεια ἀπὸ Αὐτὸν τὴν κραταιὰ συναντίληψη τῆς ἀγάπης Τοῦ.

Ἡ ἀμερικανίδα συγγραφέας Μέριλιν Ρόμπινσον (προτεσταντικῶν προϋποθέσεων, ἀλλὰ μὲ κριτικὴ διάθεση ἀπέναντί τους) σὲ συνέντευξή της στὴν Καθημερινὴ (27.5.2012), μεταξὺ ἄλλων εἶπε: «Δὲν εἶμαι βέβαιη ὅτι ἀποδέχομαι τὴ διάκριση θρησκευομένου καὶ μή. Γιὰ μένα, τὸ ἐρώτημα εἶναι ὁ βαθμὸς στὸν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι παίρνουν τὶς ζωές τους στὰ σοβαρὰ καὶ τὶς ζοὺν μὲ περίσκεψη». Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ὑπογράμμισε: «Ἂν πράγματι σταματούσαμε νὰ καταχρώμεθα καὶ νὰ κακοποιοῦμε τὸν κόσμο καὶ ἀλλήλους, θὰ ἄλλαζαν οἱ καιροί μας σὲ μιὰ νύχτα. Θέλω νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχὴ στὸ πόσο ὄμορφα εἶναι ὅλα αὐτά, ἀκόμη κι’ ὅταν μᾶς χαρίζουν λῦπες καὶ δυστυχίες καὶ ἀποτυχίες». Ὥριμος λόγος, στὸν ἀντίποδα τῆς τοκογλυφίας καὶ τῶν αὐτοκτονιῶν.

π.Θ.Α.Β.