Dr. Pavel Chirila: «Ἡ ψυχολογία στὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφής»

Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου

Δημοσιεύουμε τὸν πρόλογο ποὺ ἔγραψε ὁ Σεβασμιώτατος γιὰ τὸ βιβλίο τοῦ Dr. Pavel Chirila

«The Psychology in the texts of The Holy Scriptures»

Ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις μου στὴν Ρουμανία μεταξὺ τῶν ἄλλων γνώρισα τὸν ἰατρὸ dr. Pavel Chirila καὶ ἐξετίμησα τὸν ζῆλο του, τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, τὴν εὐσέβειά του καὶ τὴν ἀκάματη δραστηριότητά του. Ἔχει μεγάλη εὐαισθησία στὸν ἀνθρώπινο πόνο, στοὺς ἀνθρώπους ποὺ πονοῦν καὶ ὑποφέρουν, καὶ ἀγωνίζεται μὲ ὅσες δυνάμεις διαθέτει γιὰ νὰ ξεκουράση τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸ κυριότερο νὰ τοὺς βοηθήση νὰ βροῦν τὸν Χριστό, νὰ γευθοῦν τὴν ἀγάπη Του καὶ νὰ ἑνωθοῦν αἰώνια μαζὶ Του. Σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο τὸν βοηθοῦν διάφοροι συνεργάτες του, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἕνας εὐλογημένος ἱερομόναχος, ὁ π. Θεοφάνης. Ὁ κ. Chirila μὲ παρεκάλεσε νὰ γράψω τὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου του μὲ τίτλο «The Psychology in the texts of The Holy Scriptures» καὶ τὸ κάνω πολὺ εὐχαρίστως.

Ὁ μακαριστὸς π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, ἔλεγε ὅτι ἂν ὁ Χριστιανισμὸς ἐμφανιζόταν στὴν ἐποχή μας, δὲν θὰ τὸν καταλαβαίναμε ὡς φιλοσοφικό, κοινωνικὸ ἢ ἠθικὸ σύστημα οὔτε κὰν ὡς θρησκεία, ἀλλὰ ὡς πνευματικὸ νοσοκομεῖο, ἀφοῦ θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὶς ψυχικὲς ἀσθένειες καὶ αὐτὸ ἔχει συνέπειες καὶ στὸ σῶμα. Ἡ πραγματικὴ ἀσθένεια εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ἔγραψε, καὶ ἐπανέλαβε ἀργότερα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅτι ὁ νοῦς ποὺ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι ἢ δαιμονιώδης μὲ τὴν ὑπερηφάνεια τοῦ λογιστικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς ἢ κτηνώδης μὲ τὰ πάθη τοῦ ἐπιθυμητικοῦ καὶ θυμικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς.

Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ θεραπεύση τὸν ἄνθρωπο ὥστε θεραπευμένος νὰ δῆ τὸν Θεὸ ὡς φῶς. Προσέλαβε τὸ θνητὸ καὶ παθητὸ τῆς φύσεως, χωρὶς ἁμαρτία, καὶ ὅλη τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ νὰ τὴν θεραπεύση, γιατί κατὰ τὸν εὔστοχο λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, «τὸ ἀπρόσληπτον καὶ ἀθεράπευτον». Καὶ ἡ Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τὸ πνευματικὸ νοσοκομεῖο-θεραπευτήριο ποὺ θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τοὺς λογισμούς, τὶς φαντασίες, τὶς ἐπιθυμίες, τὰ πάθη καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Τὰ πνευματικὰ φάρμακα ποὺ θεραπεύουν τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ πίστη στὸν Θεό, τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως ἡ θεία Εὐχαριστία, καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ λέγεται «φάρμακο ἀθανασίας», ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο τὸν Θεοφόρο, ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, κλπ. Ὁ Χριστὸς διὰ τῶν Κληρικῶν θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο μέσα στὸ Πανδοχεῖο, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὅπως τὸ βλέπουμε στὴν παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου.

Ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, εἶναι βιβλίο πνευματικῆς θεραπευτικῆς, δηλαδὴ ὑποδεικνύει τὴν μέθοδο καὶ τὸν τρόπο τῆς θεραπείας. Ὅπως οἱ ἐπιστήμονες ἰατροὶ γνωρίζουν ἀπὸ τὴν μελέτη τους, καὶ κυρίως τὴν ἔρευνα ποὺ κάνουν, τὴν καλὴ λειτουργία κάθε μέλους τοῦ σώματος, τὴν ἀσθένειά του καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀποκαθίσταται στὴν προηγούμενη ὑγιῆ κατάσταση καὶ αὐτὰ τὰ καταγράφουν σὲ βιβλία γιὰ νὰ διδάσκωνται ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ βοηθήσουν στὴν ὑγεία, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν Ἁγία Γραφή. Οἱ ἅγιοι θεραπεύθηκαν προηγουμένως, γνώρισαν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εἶδαν τὴν δόξα Τοῦ καὶ στὴν συνέχεια κατέγραψαν αὐτὴν τὴν ἐμπειρία τους στὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, ὥστε καὶ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νὰ φθάσουν σὲ αὐτὴν τὴν ἐμπειρία.

Βέβαια, ὅπως εἶναι ἑπόμενο, ἡ Ἁγία Γραφὴ διαβάζεται καὶ ἑρμηνεύεται μέσα στὰ πλαίσια ποὺ ἐγράφη, δηλαδὴ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἐφ' ὅσον ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ πνευματικὸ Νοσοκομεῖο καὶ οἱ Κληρικοὶ εἶναι οἱ πνευματικοὶ ἰατροί, σημαίνει ὅτι καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν διαβάζεται ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν ἑρμηνευτικὴ τῶν ἁγίων Πατέρων. Ὁ μακαριστὸς π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἔλεγε ὅτι, ὅπως δὲν μπορεῖ κάποιος προκειμένου νὰ κάνη ἐγχείρηση νὰ διαβάση ἁπλῶς ἕνα βιβλίο χειρουργικῆς, ἀλλὰ ταυτόχρονα πρέπει νὰ βρεθῇ μέσα στὸ νοσοκομεῖο καὶ νὰ δεχθῇ μαθήματα ἀπὸ τοὺς καθηγητὲς τῆς χειρουργικῆς, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφής.

Ὁ dr. Pavel Chirila κατάλαβε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἕνα βιβλίο πνευματικῆς ἰατρικῆς ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν πνευματικὴ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ γι' αὐτὸ συνέλεξε πολλὰ χωρία ποὺ ὑποδεικνύουν τὴν πνευματικὴ ἀσθένεια, τὴν πνευματικὴ ὑγεία καὶ τὴν μέθοδο γιὰ νὰ θεραπευθῇ ὁ ἄνθρωπος. Διαβάζοντας κανεὶς αὐτὰ τὰ χωρία θὰ πρέπει στὴν συνέχεια νὰ ἀναζητήση πνευματικὸ ἰατρὸ καὶ βεβαίως νὰ εὑρίσκεται καὶ στὸ πνευματικὸ Νοσοκομεῖο, ὅπου θὰ θεραπευθῇ μὲ τὰ Μυστήρια, τὴν πίστη καὶ τὴν προσευχή. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι θὰ ἰατρευθοῦν ὅλες οἱ σωματικὲς ἀσθένειες. Ὁ ἄνθρωπος στὴν Ἐκκλησία θὰ θεραπευθῇ πνευματικά, θὰ ἀποκτήση πίστη καὶ ἀγάπη, θὰ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς φαντασίες, θὰ ἀποκτήση εἰρήνη λογισμῶν, θὰ προσανατολισθῇ πρὸς τὸν Θεό, θὰ ἀποκτήση ἀφοβία θανάτου. Ἄν, παρὰ ταῦτα ὑπάρχουν διάφορες σωματικὲς νευρολογικὲς καὶ ψυχολογικὲς ἀσθένειες, τὸν λόγο ἔχουν οἱ κατάλληλοι εἰδικοὶ ἰατροὶ ποὺ θὰ κάνουν τὸ ἔργο τους, μὲ ἀγάπη, ἐπιστημονικὸ τρόπο, ἀλλὰ καὶ μὲ σεβασμὸ στὶς ψυχικὲς ἀνάγκες κάθε ἀρρώστου καὶ τὶς θρησκευτικὲς ἢ ἐκκλησιαστικές του πεποιθήσεις.

Εὔχομαι τὸ βιβλίο αὐτὸ νὰ ἠρεμήση ὅσους τὸ διαβάσουν, νὰ αἰσθανθοῦν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι εἰσαγγελέας οὔτε δικαστής, δὲν εἶναι ἕνας σαδιστὴς πατέρας, ἢ ἕνας φεουδάρχης ἄρχοντας ποὺ ἀπαιτεῖ ἱκανοποίηση, ἀλλὰ εἶναι ὅλος ἀγάπη, ἔλεος, φιλανθρωπία, ἕνας πραγματικὸς ἰατρός. Ἡ ὠφέλεια ποὺ θὰ προέλθη ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου θὰ βοηθήση καὶ τὸν συγγραφέα του.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰερόθεος