Εἰδήσεις - Φωτογραφικά στιγμιότυπα

Στὸ Δημοτικὸ σχολεῖο Κυδωνιᾶς

Ἀποκαλυπτήρια Προτομῆς Νόβα στὴν Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη

Ἀπόλυση Λιτανείας στὴν Παλαιοπαναγιά

Μὲ τὸν καλιτέχνη Γιάννη Ἀρτινόπουλο στὸ Φετιχὲ Τζαμί

***

«Ἡ δυσπιστία (τῆς Ἀλβανικῆς Κυβέρνησης) δὲν στρεφόταν εἰδικὰ στὸ πρόσωπό μου, ἀλλὰ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁρίσθηκε Πατριαρχικὸς Ἔξαρχος στὴν Ἀλβανία Ἕλληνας Ἱεράρχης. Τὸ θεώρησαν ἐπικίνδυνο γιὰ τὸ Αὐτοκέφαλο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας. Ἀπὸ τὸ 1922 εἶχε γίνει ἕνας σκληρὸς ἀγῶνας ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων Ἱεραρχῶν ἐκ μέρους τῶν ἐθνικιστικῶν ἀλβανικῶν κύκλων. Μὲ τὴν ἀνακήρυξη τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας τὸ 1937 ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἠρέμησαν τὰ πράγματα. Ὅμως, δυὸ χρόνια κατόπιν ἦρθε ἡ ἰταλικὴ κατοχή, μετὰ ὁ Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ὁ θρησκευτικὸς διωγμὸς ἀπὸ τὸ κομμουνιστικὸ κόμμα. Στὰ 80 χρόνια ὑπάρξεως τοῦ Ἀλβανικοῦ κράτους, οὐσιαστικὰ μόνο δυὸ χρόνια (1937-1939) οἱ σχέσεις Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ Ἀλβανικῆς Ἐκκλησίας ἦσαν ἁρμονικές. Γιὰ πολλὲς δεκαετίες καλλιεργήθηκε ἡ ἀντίληψη ὅτι ἐχθρὸς τῆς Ἀλβανίας εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Ὅταν λοιπὸν ἀκούσθηκε ὅτι ὁρίσθηκε Ἕλληνας Ἱεράρχης, γιὰ νὰ ἀναδιοργανώση τὴν Ὀρθόδοξο Αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, πολλοὶ ἀνησύχησαν... Ἀλβανοὶ τῆς Ἀμερικῆς ἀνήκοντες στὴν "Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς", σὲ συνεργασία μὲ Ἀλβανοὺς μουσουλμάνους, ἄρχισαν μιὰ ἐκστρατεία γιὰ νὰ ματαιώσουν τὴν ἐνθρόνιση (2.8.92) μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο νὰ τεθῇ ἐπί κεφαλῆς τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας Ἕλληνας Ἱεράρχης. Τὰ συνθήματά τους δὲν βρῆκαν ἀπήχηση στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἀλλὰ τὰ ἐκμεταλλεύθηκαν ὁρισμένοι φανατικοὶ ἀνθελληνικοὶ κύκλοι μὲ πρωτεργάτες μουσουλμάνους βουλευτές. Γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ ἤδη τετελεσμένου γεγονότος ἐκπονήθηκε σχέδιο γιὰ νὰ ἀκυρωθῇ ἡ ὑπόσχεση ποῦ εἶχε δοθῇ ἀπὸ τὸν Πρόεδρο Μπερίσα καὶ νὰ ψηφισθῇ ἀπὸ τὴν Βουλὴ νόμος, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο οἱ ἐπί κεφαλῆς τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων τῆς Ἀλβανίας θὰ πρέπει νὰ εἶναι Ἀλβανοὶ κατὰ τὸ γένος καὶ τὴν ὑπηκοότητα. Ἑτοιμάσθηκαν διαδοχικὰ τρία νομοσχέδια, ἀλλὰ τελικὰ δὲν ἦρθαν πρὸς ψήφιση στὴν Βουλή... Ἀποφασιστικὸ καὶ καθοριστικὸ ἦταν τὸ ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἀλβανίας, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς (Ἀλβανοί, Βλάχοι, Ἕλληνες, Σλάβοι), συσπειρώθηκαν γύρω ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο μὲ συγκινητικὴ ἀφοσίωση. Πρῶτοι οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Κορυτσὰς αὐθόρμητα ἄρχισαν νὰ συλλέγουν ὑπογραφὲς ὑπὲρ τῆς παραμονῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τὸ παράδειγμά τους μιμήθηκαν οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ ἄλλων πόλεων, ὥστε ὁ ἀριθμός τους νὰ φθάση τὶς 80.000. Ἡ κίνηση αὐτὴ αἰφνιδίασε τὴν κυβέρνηση καὶ ματαίωσε τὰ σχέδια τῶν προαναφερθέντων κύκλων»

(Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Στὴν Ἀλβανία: Σταυρὸς καὶ Ἀνάσταση»).

***

Ἕνας ἀραβόφωνος ἀπὸ τὴν κοινότητα Ἀντιοχειανῶν Ἑλληνο-ὀρθοδόξων (Rum Ortodoks) βρέθηκε σὲ ἕνα μικρὸ χωριὸ στὰ βάθη τῆς Ἀνατολίας, τὸ Adιyaman. Bρήκε μία ἐγκαταλελειμμένη ἐκκλησία καὶ πῆγε μὲ συγκίνηση μέσα νὰ προσκυνήση. Kαθὼς πῆγε νὰ βγὴ ἀπὸ τὴν χαλασμένη ἐκκλησιὰ ἀντίκρυσε ἔκθαμβος σαράντα περίπου ντόπιους νὰ τὸν ἔχουν περικυκλώσει. Πάγωσε γιατί φοβήθηκε ὅτι θὰ τοῦ κάνουν κακό. Bγήκε ἕνας ποῦ φαινόταν ἀρχηγὸς καὶ τὸν πλησίασε μὲ μία παράξενη ὑποψία χαραγμένη στὸ πρόσωπό του: «Mπὰς καὶ εἶσαι Ὀρθόδοξος;», τὸν ρώτησε. Ἐκεῖνος δὲν τὸ ἀρνήθηκε καὶ φοβισμένα ἀπάντησε «Ναί, τί θέλετε;». Ἡ ἀπάντηση τοῦ "ἀρχηγοῦ" τὸν ἄφησε κεραυνόπληκτο, ἀλλὰ καὶ γεμᾶτο συγκίνηση καὶ φόβο: «Δὲν θὰ φύγης, ἂν δὲν ὑποσχεθῇς ὅτι θὰ βρὴς τρόπο νὰ μᾶς βαφτίσης ὅλους!». Ἔτσι καὶ ἔγινε καὶ μάλιστα μετὰ τὴν βάφτισή τους κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς παρουσιάστηκαν στὴν Διεύθυνση Tαυτοτήτων (Nufus Mudrlugu) τῆς περιοχῆς τους ἀποφασισμένοι νὰ δηλωθοῦν ὡς Xριστιανοὶ μὲ τὰ νέα τους ὀνόματα. Πρᾶγμα καὶ τὸ ὁποῖο τελικὰ κατάφεραν. Aυτὲς οἱ βαφτίσεις δὲν συνέβησαν μόνον ἐκεῖ. Eίναι ἕνα γενικότερο φαινόμενο ποῦ ὁδηγεῖ πολλοὺς Tούρκους στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὸ Oικουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Οἱ Ἀντιοχειανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Tουρκίας, μεγάλη καὶ παραδοσιακὴ κοινότητα ποῦ ἔχει τὶς ρίζες τῆς στὴν πρωτοχριστιανικη Ἐκκλησία τῆς ἑλληνιστικῆς Ἀντιοχείας, στὶς τουρκικὲς ταυτότητες καταγράφονται ὡς «Rum» (Pωμιοὶ) ἐνῷ ὅταν ἔρχονται ἐδῶ στὶς ἑλληνικὲς ἄδειες παραμονῆς –ποῦ σπανιότατα ἐξασφαλίζουν– καταγράφονται ὡς Tούρκοι. Ὁ Σταῦρος Kιλτσιξὴς (ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν διατελέσας πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἀντιοχειανῶν τῆς Aθήνας) ἔλεγε: «Στὴν Tουρκία μᾶς λένε Pωμιοὺς καὶ ἐδῶ μᾶς λέτε Tούρκους!»

(«Τρίτο Μάτι»).