Γεγονότα καὶ Σχόλια: Λαϊκισμὸς καὶ ἀντιλαϊκισμός - Χωρὶς ἀναισθητικό

Λαϊκισμὸς καὶ ἀντιλαϊκισμός

Μπορεῖ ὅλοι οἱ σώφρονες Ἕλληνες πολῖτες νὰ εἶναι ἐναντίον τοῦ λαϊκισμοῦ, οἱ περισσότεροι ὅμως εὐχαριστιοῦνται στὰ λαϊκιστικὰ κηρύγματα, ἀκοῦνε γιὰ παράδειγμα μὲ λαιμαργία τὴν φτηνὴ λαϊκιστικὴ σάτυρα διαφόρων ἠθοποιῶν, οἱ ὁποῖοι πετοῦν «φιλολαϊκὰ» λεκτικὰ πυροτεχήματα, τὰ ὁποία ἀγγίζουν τὸ συναίσθημα ἢ μᾶλλον τὸ λαϊκὸ αἴσθημα, γιατί δίνουν ἔκφραση στὴν ὀργὴ τοῦ ταλαιπωρημένου κόσμου ἢ ρίχνουν λίγο φῶς ἐλπίδας (ἔστω στιγμιαίας) στὰ ἀδιέξοδά του.

Πρέπει νὰ ὁμολογηθῇ ὅτι ὁ λαὸς χρειάζεται ἀλήθεια, ἀλλὰ ὄχι πολλή. Ὁλόκληρη τὴν ἀντέχουν μόνον οἱ ὥριμοι ψυχολογικὰ καὶ πνευματικά. Κι’ αὐτοὶ ὄχι χωρὶς πόνο. Γι’ αὐτὸ εἶναι θεραπευτικὲς καὶ οἱ λαϊκιστικὲς κορόνες, ἀρκεῖ νὰ μὴν ἔχουν τὴν δύναμη νὰ ὁδηγήσουν τὸ σκάφος τῆς κοινωνίας στὰ βράχια.Θά πρέπει, βέβαια, νὰ σημειώσουμε ὅτι πολλοὶ στὶς μέρες μας μιλοῦν ἐναντίον τοῦ λαϊκισμοῦ, ἐννοῶντας ὡς λαϊκισμὸ κάθε λαϊκὴ διεκδίκηση, ἀκόμη καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῶν στοιχειωδῶν ἀναγκῶν τῶν κατωτέρων οἰκονομικὰ λαϊκῶν στρωμάτων ἢ συνακόλουθα καὶ τὴν καταπολέμηση τῆς ἐκμετάλλευσης Κρατῶν καὶ λαῶν ἀπὸ ἰσχυροὺς τῆς ἐγχώριας καὶ τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας.

Σ’ αὐτοὺς ποῦ διαμορφώνουν τὴν κοινὴ γνώμη χρειάζεται ἰσορροπία. Θὰ λέγαμε ἀνιδιοτέλεια. Νὰ λένε τὴν ἀλήθεια στὸ λαό, ἀλλὰ καὶ πρὸς κάθε κατεύθυνση. Ταυτόχρονα νὰ τὸν στηρίζουν, μὲ ἐνημέρωση καὶ ὑπεράσπιση τῶν στοιχειωδῶν τοὐλάχιστον ἀναγκῶν του. Χωρὶς λαϊκισμούς, ἀλλὰ καὶ χωρὶς ἀντιλαϊκισμούς. Ἡ μετάδοση τῆς ἀλήθειας στὸν λαὸ δὲν ἐξαντλεῖται μόνον στὴν πληροφόρηση, στὴν στεγνὴ (ἔστω καὶ πλήρη καὶ ἀμερόληπτη) εἰδησεογραφία. Εἶναι καὶ ἀνάλυση γιὰ τὸ ποῦ βρίσκεται τὸ δίκαιο καὶ ποῦ τὸ ἄδικο, καὶ κυρίως τὸ πῶς κινεῖται τὸ ἄδικο μέσα στὴν κοινωνία.

Σ’ αὐτὴν τὴν μετάδοση τῆς ἀλήθειας δὲν ἀρκοῦν στὰ Μ.Μ.Ε. μόνον οἱ δημοσιογράφοι. Χρειάζονται οἱ συγγραφεῖς, οἱ διανοητές, οἱ ἀκαδημαϊκοὶ δάσκαλοι καὶ ὁπωσδήποτε οἱ διακριτικοὶ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, ὅσοι ἔχουν λόγο κατάλληλο γιὰ τὰ σύγχρονα Μ.Μ.Ε.. Διαβάσαμε σὲ συνέντευξη τοῦ καθηγητῆ Μίλτου Πεχλιβάνου. «Εὐτυχῶς ὁ ἀκαδημαϊκὸς χῶρος ἔχει τὴν πολυτέλεια νὰ ἀντίκειται στὸν λαϊκισμό. Ἡ δυσκολία τῶν χρόνων αὐτῶν ἔχει νὰ κάνη μὲ τὸ ὅτι πρέπει, σὲ διάφορα ἐπίπεδα, νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν λαϊκιστικὴ ἐξαπλούστευση». Ἡ πολυτέλεια τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ χώρου, μὲ πολιτικὴ ὀξυδέρκεια καὶ ποιμαντικὴ διακριτικότητα, πρέπει νὰ περιλάβη ὅλον τὸν χῶρο τῆς ἐνημέρωσης.

Χωρὶς ἀναισθητικό

Στὴν ἴδια συνέντευξη ὁ Μ. Πεχλιβάνος εἶπε: «Μὲ ἐνδιαφέρει τὸ νὰ προσπαθὴς νὰ βλέπης τὸ οἰκεῖο μὲ τὰ μάτια τῆς ἑτερότητας, ἀπὸ ἀπόσταση. Ἡ ἀπόσταση βοηθάει τὴν κριτική, συγχρόνως ἡ ἀποσυναισθηματοποίηση μπορεῖ νὰ σὲ κάνη λιγότερο ἐπιρρεπῆ σὲ ἀγωνίες καὶ ἄγχη ποῦ ἐσὺ ἀπὸ μιὰ ἀσφάλεια δὲν τὰ ἔχεις. Ἀπὸ τὴ δική μας τὴ μεριὰ πρέπει νὰ μποροῦμε νὰ ἰσορροπήσουμε ἀνάμεσα στὰ δυό».

Ἡ ἀποσυναισθηματοποίηση μπορεῖ νὰ χρειάζεται γιὰ νὰ παίρνη κανεὶς νηφάλια ἀποφάσεις. Ὅταν ὅμως κανεὶς ἀποφασίζη χωρὶς νὰ τὸν ἀγγίζουν, ἔστω καὶ στὴν ἐπιφάνεια τῆς καρδιᾶς του, οἱ ἀγωνίες καὶ τὰ ἄγχη αὐτῶν γιὰ τοὺς ὁποίους ἀποφασίζει, τότε ἡ δράση του μᾶλλον μοιάζει μὲ ἐγχείρηση χωρὶς ἀναισθητικό. Μπορεῖ νὰ γίνονται σωστὰ ὅλες οἱ τομές, ἀλλὰ ὁ ἀσθενὴς εἶναι ἐνδεχόμενο νὰ πεθάνη ἀπὸ τὸν πόνο.

π.Θ.Α.Β.