Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ὁ νέος Πατριάρχης Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννης

Ἡ ἐκλογὴ τοῦ νέου Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννου Γιαζεζὶ μὲ γέμισε χαρὰ καὶ ἱκανοποίηση, διότι διατηρῶ μιὰ προσωπικὴ φιλία, τοὐλάχιστον ἀπὸ τὸ 1988, καὶ γνωρίζω τὴν προσωπικότητά του καὶ τὶς θεολογικές του ἀπόψεις γιὰ διάφορα ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Τὴν περίοδο μεταξὺ 1988-1991, ὅπως καὶ στὰ μετέπειτα χρόνια, δίδασκα κατὰ διαστήματα στὴν Μπελεμέντειο Θεολογικὴ Σχολὴ «Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνὸς» τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, κατ' ἀρχὰς τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἔπειτα τὴν Ἠθικὴ καὶ τὴν Βιοηθική, καὶ γνώρισα σχεδὸν ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου καί, βεβαίως, τοὺς φοιτητές, οἱ ὁποῖοι στὴν συνέχεια ἔγιναν Ἐπίσκοποι καὶ Καθηγητές. Ἔχω κρατήσει λεπτομερὲς ἡμερολόγιο ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, στὸ ὁποῖο παρουσιάζονται πρόσωπα καὶ γεγονότα ἀπὸ τὴν ἀποστολὴ μοῦ στὸν Λίβανο –κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἐκεῖ ἐμφυλίου πολέμου– καὶ τὴν Συρία καὶ τὸ ὁποῖο θὰ δημοσιευθῇ κατὰ τὸν κατάλληλο καιρό.

Στὸ τριπρόσωπο ποῦ καταρτίσθηκε γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ νέου Πατριάρχη Ἀντιοχείας συμπεριλήφθηκε ὁ Μητροπολίτης ὁ ἀπὸ Δυτικῆς καὶ Κεντρώας Εὐρώπης καὶ ἐκλεγεῖς νέος Πατριάρχης κ. Ἰωάννης, ὁ Μητροπολίτης Χαλεπίου κ. Παῦλος, καὶ ὁ τοποτηρητὴς τοῦ Πατριαρχείου Μητροπολίτης Βόστρων κ. Σάββας.

Καὶ μὲ τοὺς τρεὶς αὐτοὺς Μητροπολῖτες συνδέομαι ἀπὸ ἐτῶν καὶ τοὺς ἐκτιμῶ. Καὶ οἱ τρεὶς κατάγονται ἀπὸ τὴν Λαττάκεια-Λαοδίκεια, πνευματικὰ τέκνα τοῦ νὺν Μητροπολίτου Λαοδικείας κ. Ἰωάννου, ἑνὸς σοβαροῦ καὶ φιλομόναχου Ἐπισκόπου.

Ὁ ἐκλεγεῖς Πατριάρχης Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννης, ὅταν τὸ 1988 πῆγα γιὰ πρώτη φορὰ στὸν Λίβανο γιὰ νὰ διδάξω στὴν Μπελεμέντειο Θεολογικὴ Σχολή, ἦταν ἀρχιμανδρίτης καὶ καθηγητὴς στὴν Σχολὴ αὐτὴ καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος ἀνέλαβε ὡς Σχολάρχης. Μὲ τὴν νέα του ἰδιότητα μὲ κάλεσε νὰ διδάξω τὸ μάθημα τῆς Ἠθικῆς, καθὼς ἐπίσης προσκάλεσε καὶ τὸν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, τὸν ὁποῖο εἶχε καθηγητὴ καὶ ἐκτιμοῦσε. Μοῦ συμπαραστάθηκε ὡς γνήσιος ἀδελφὸς σὲ ὅλες τὶς δυσκολίες ποῦ συνάντησα, κυρίως ἀπὸ τὸν ἐμφύλιο πόλεμο ποῦ μαινόταν στὴν περιοχὴ καὶ τὴν κατάσταση ποῦ ἐπικρατοῦσε στὴν Σχολή, καὶ μὲ βοήθησε ἀποτελεσματικὰ στὸ ἔργο μου. Μάλιστα μοῦ ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση τὸ ὅτι μοῦ ζήτησε νὰ ὁμιλήσω σὲ ὅλους τοὺς φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς γιὰ τὴν νοερὰ προσευχή, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων, καὶ ἐκεῖνος μετέφραζε στὴν ἀραβικὴ γλῶσσα μὲ πολλὴ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό, ποῦ σημαίνει ὅτι ἀγαπᾶ τὴν ἡσυχαστικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ τοποτηρητὴς τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου, Μητροπολίτης Βόστρων κ. Σάββας, τότε ἦταν Διάκονος, καὶ ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀγαπητούς μου φοιτητὲς στὸ μάθημα τῆς Ἠθικῆς, ἀλλὰ συγχρόνως εἴχαμε στενὴ καθημερινὴ ἐπικοινωνία καὶ μὲ συνόδευε σὲ ὅλες τὶς περιοδεῖες καὶ τὶς ἀποστολὲς μοῦ στὸν Λίβανο καὶ τὴν Συρία. Ἐπανειλημμένως ἐπισκέφθηκα τὴν Λαττάκεια, μὲ δική του πρόσκληση, γνώρισα τὴν οἰκογένειά του καὶ ὑπῆρξε ὁ μεταφραστὴς ἀπὸ τὴν ἀγγλικὴ στὴν ἀραβικὴ γλῶσσα σὲ πολλὲς ὁμιλίες τὶς ὁποῖες ἔκανα τόσο στὸν Λίβανο ὅσο καὶ στὴν Συρία.

Ὁ Μητροπολίτης Χαλεπίου κ. Παῦλος εἶναι ἀδελφὸς τοῦ ἐκλεγέντος Πατριάρχου, καὶ διαδέχθηκε τὸν ἀδελφό του ὡς Σχολάρχης στὴν Μπελεμέντειο Θεολογικὴ Σχολὴ καὶ μὲ προσκάλεσε τὸ ἔτος 2001 νὰ διδάξω τὸ μάθημα τῆς Βιοηθικῆς, μὲ πρόσκλησή του δὲ ἐπισκέφθηκα τὴν ἐπαρχία του γιὰ διάφορες ὁμιλίες.

Θὰ ἤθελα νὰ ἀναφερθῶ ἰδιαιτέρως στὸν ἐκλεγέντα Πατριάρχη Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννη.

Κατάγεται ἀπὸ μιὰ εὐλαβεστάτη οἰκογένεια ἀπὸ τὴν Λαττάκεια τῆς Συρίας. Γνώρισα τὴν μητέρα του, φιλοξενήθηκα στὸ σπίτι τους, καθὼς ἐπίσης φιλοξενήθηκα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ταρτούς, στὴν ὁποία Ἡγουμένη εἶναι ἡ Γερόντισσα Μακρίνα, ἀδελφὴ τοῦ νῦν Πατριάρχου καὶ τοῦ Μητροπολίτου Χαλεπίου κ. Παύλου, ποὺ κάνει ἕνα σημαντικὸ ἔργο στὴν περιοχή. Πράγματι, μιὰ εὐλογημένη οἰκογένεια, ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθαν δύο καλοὶ Ἐπίσκοποι καὶ μία εὐλογημένη Γερόντισσα καὶ προσφέρουν πολλὰ στὴν Ἐκκλησία.

Ὁ Πατριάρχης Ἰωάννης, πέρα ἀπὸ τὶς σπουδὲς τὶς ὁποῖες ἔκανε στὴν Μπελεμέντειο Θεολογικὴ Σχολή, σπούδασε στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, ἀπ' ὅπου ἔλαβε καὶ διδακτορικὸ δίπλωμα, ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Ἰωάννου Φουντούλη καὶ θέμα «Τὸ Μυστήριο τῆς Βαπτίσεως: Ἱστορική, Θεολογικὴ καὶ Λειτουργικὴ μελέτη», στὴν ὁποία φαίνεται ὁ σύνδεσμος τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος μὲ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ὁμιλεῖ ἄριστα τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀραβική, τὴν ἀγγλικὴ καὶ τὴν γαλλική. Ἔκανε χρέη μεταφραστῆ σὲ πολλὲς ὁμιλίες ποῦ ἔκανα στὸν Λίβανο, τὴν Συρία καὶ τὴν Δαμασκὸ καὶ κατάλαβα ὅτι εἶναι ἱκανότατος χειριστὴς τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας.

Εἶναι πολὺ καλὸς θεολόγος καὶ γνώστης τῆς πατερικῆς θεολογίας, τὴν ὁποία μελέτησε ἀπὸ τὰ συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τὴν ὁποία ἀπέκτησε στὸ Ἅγιον Ὅρος, διότι γιὰ ἕνα μεγάλο χρονικὸ διάστημα παρέμεινε στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὅρους, κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ ἡγουμένου π. Παρθενίου. Ὅταν βρισκόταν στὴν Ἑλλάδα εἶχε Πνευματικὸ Πατέρα τὸν μακαριστὸ π. Πολύκαρπο Μαντζάρογλου, Πνευματικὸ τότε τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου τῆς Σουρωτὴς καὶ μετέπειτα τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μάκρης Ἀλεξανδρουπόλεως.

Πολλὰ εἶναι τὰ χαρίσματα, τὰ ὁποία κοσμοῦν τὴν προσωπικότητά του. Εἶναι εὐφυής, διακριτικός, σταθερὸς στὶς ἀπόψεις του, ἐπικοινωνιακός, συνετός, διαθέτει ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, ἀγαπᾶ τὸν μοναχισμὸ καὶ ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Μάλιστα μερικοὶ τὸν ἀποκαλοῦσαν: «ὁ Ἕλληνας». Ἀγαπᾶ τὴν Ρωμηοσύνη, γι' αὐτὸ καὶ σεβόταν πολὺ τὸν μακαριστὸ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ποῦ ἦταν καὶ διδάσκαλός του.

Ὅταν ἤμουν στὸν Λίβανο συζητούσαμε ἐπὶ ὧρες καὶ ἡμέρες γιὰ ὅλα τὰ προβλήματα ποῦ ἀπασχολοῦσαν τὴν περιοχὴ καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας καὶ καταλάβαινα τὸ γνήσιο φρόνημα ποῦ τὸν διέκρινε καί, βέβαια, τὴν ἀγάπη του στὸν Θεό, τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἦταν ἀπὸ τοὺς Κληρικοὺς ἐκείνους ποῦ ἐνδιαφέρονταν γιὰ τὴν σύνδεση τῶν φοιτητῶν τῆς Μπελεμεντείου Θεολογικῆς Σχολῆς μὲ τὴν Ἑλλάδα, τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ τὶς Θεολογικὲς Σχολὲς Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, καὶ κατάρτιζε προγράμματα τακτικῶν ἐπισκέψεων τῶν φοιτητῶν στὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Κληρικούς της. Φρόντισε νὰ εἰσαχθῇ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ὡς ἐπίσημη γλῶσσα στὴν Μπελεμέντειο Θεολογικὴ Σχολή.

Ὅταν πληροφορήθηκα τὴν κατάρτιση τοῦ τριπροσώπου τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖτο ἀπὸ ἐκλεκτοὺς καὶ ἀγαπητοὺς ἀδελφούς μου, τοὺς ὁποίους γνωρίζω πολὺ καλά, χάρηκα πολὺ καὶ δόξασα τὸν Θεό. Καί, βεβαίως, ἡ ἐκλογὴ τοῦ Μητροπολίτου Δυτικῆς καὶ Κεντρώας Εὐρώπης Ἰωάννου ὡς νέου Πατριάρχου Ἀντιοχείας μὲ γέμισε χαρά. Ἐλπίζω ὅτι θὰ ἀναδειχθῇ καλὸς Πατριάρχης στὴν δύσκολη αὐτὴ περίοδο, ἀφοῦ διαθέτει πολὺ πεῖρα καὶ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, θὰ ἀναζωπυρωθοῦν ἀκόμη περισσότερο οἱ σχέσεις μεταξὺ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας καὶ Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ συμβολή του στὶς διορθόδοξες σχέσεις θὰ εἶναι πολὺ σημαντική.–